225. Heldendaad: die ander vergeven! (met de MIR-Methode)
Mensen kunnen knap lastig zijn voor elkaar. Ze manipuleren elkaar, liegen elkaar voor, kunnen gewelddadig zijn, willen de ander voor zichzelf hebben. Zijn jaloers, boos, wrokkig, verdrietig, claimen anderen, wekken schuldgevoelens op, en ga zo maar door. We zijn een interessante soort in het universum, als je ziet wat we allemaal voor gevoelens kunnen hebben en als je ziet wat we allemaal doen naar onze soortgenoten! Ik heb wel eens gehoord dat als je naar de aarde komt, je zo’n beetje het dapperste doet wat je ooit kunt doen!
Niet vergeven is als vergif
Vergeef je iemand niet, dan blijf je nog altijd aan die ander vastzitten, ongemerkt verbonden. En elk moment van de dag kun je weer geconfronteerd worden met herinneringen, met onverwerkte emoties, zoals woede, haat, ergernis, verdriet, angst. Wat doe je jezelf aan om daaraan vast te houden? Eigenlijk is elke keer dat je terugdenkt aan die ander als vergif in je systeem. Je geeft onbewust opdrachten aan je lichaam die ziekmakend zijn. Je brengt je trilling omlaag, maakt jezelf ziek. Is die ander echt zo de moeite waard om jezelf daardoor ziek te maken?
Mensen zijn onhandig
De meeste mensen hebben geen opleiding gehad in hoe ze met anderen moeten omgaan. De gevoelens van een ander begrijpen, respect hebben voor een ander, waar leer je dat eigenlijk? Niet op school, niet thuis, tenzij je geluk hebt gehad. En… de meeste mensen moeten het zelf uit zien te vinden. Daarbij hebben vorige generaties het extra zwaar gehad, omdat zij weinig zelf-educatie konden doen, zoals via internet of praatprogramma’s op televisie. Het was zelf ontdekken, vallen en opstaan en vooral leren om jezelf te beschermen. Ofwel door te vechten met machtsvertoon en een grote mond opzetten, ofwel door jezelf klein en onzichtbaar te maken, door te zwijgen en gedienstig te gehoorzamen.
Onhandig gedrag veroorzaakt ellende
Mensen die niet geleerd hebben hoe ze respectvol met anderen om moeten gaan, vertonen onhandig gedrag. Hun gedrag veroorzaakt daarmee ellende. Ze beschadigen iemand via geweld of intimidatie. Ze kleineren anderen door de ander geen ruimte te gunnen. Of ze doen het van onderop. Dat veroorzaakt ook ellende. Mensen die hebben geleerd zichzelf klein en onzichtbaar te maken, veroorzaken ook ellende. Ze veroorzaken schuldgevoel bij mensen, ze roepen respectloos gedrag op, ze kunnen mensen tot wanhoop drijven: ze kunnen nooit terugdoen voor jou wat jij allemaal voor hen deed.
De ultieme loskoppeling
Zolang jij nog verstrikt bent in het contact met de ander, blijf je aan de ander vastgekoppeld. Wat je ook probeert, die ander blijft invloed op jouw leven uitoefenen. Heel subtiel, heel onopvallend misschien, maar de invloed blijft. Om jezelf er werkelijk van los te maken, is er maar één ding nodig: de ander vergeven. Wat die ander je ook heeft aangedaan, hoe die ander je ook in de steek heeft gelaten: die ander vergeven is de enige manier om je van de ander los te maken. En… iemand vergeven is de dapperste daad die je ooit kunt doen in je leven!
Vergeving en de MIR-Methode
Iemand vergeven is soms het moeilijkste wat er is. De MIR-Methode kan jou daarbij helpen. Daarvoor is stap 3 ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen.’ ontwikkeld. Zodra je die woorden uitspreekt, terwijl je je bewuste via hand aaien tot rust brengt, zet je iets in gang in je onbewuste. Je onbewuste is eindeloos veel krachtiger dan je bewuste brein. Geef je opdracht aan je onbewuste om ‘vader los te koppelen’, dan werkt je onbewuste aan alle mannen waar je nog onbewust aan vast zit. En bij ‘moeder loskoppelen’ wordt gewerkt aan het jezelf losmaken van alle vrouwen waar je onbewust nog wat mee wilt afrekenen. Je onbewuste gaat er meteen mee aan de slag!
Via stap 4 ‘Meridianen zuiveren’ haalt je onbewuste alle emoties uit je systeem die nog vastzitten in jou, in relatie tot die ander. Worden de emoties verwerkt, dan is het loslaten en vergeven van die ander veel makkelijker.
Je gaat merken dat je steeds minder vaak herinnerd wordt aan die ander. Of dat beelden, herinneringen, woorden minder vaak in je op komen. Het kan ook zijn dat je die ander steeds minder vaak gaat ontmoeten. Of dat een ontmoeting je niet helemaal meer laat trillen, maar dat je volledig in rust kunt blijven. Ga maar observeren hoe het verandert!
Jezelf vergeven
Heb je iemand anders vergeven? Denk er dan ook aan om jezelf te vergeven. Voor jouw aandeel erin. Of voor wat jij anderen hebt aangedaan. Jij bent ook maar een mens!
Om jezelf vandaag een stap te laten zetten, kun je hieronder schrijven wie je -bewust- wilt vergeven. Met wie je werkelijk klaar bent. Van wie je in liefde afscheid wilt nemen. Schrijf het hieronder en geef jezelf daarmee al een grote impuls tot bevrijding, via het vergeven van de ander. Dankjewel daarvoor!
Ik wens je vrijheid in je hart!
Groetjes, Mireille Mettes
ik vergeef mijn moeder(ik ben in de steek gelaten en er is nooit voor mij gezorgd we zijn kapot gemaakt door mijn moeder heeft ons nooit liefde gegeven, mijn vader die mij als dochter ook heeft laten zitten toen ik hem nodig had, daar kon hij weinig aan doen maar het heeft me veel pijn gedaan) en mijn lieve broer die ik heb opgevoed in onze jonge jaren, en zijn vrouw die nog erger is dan je grootste nachtmerrie, en ex schoonfamilie, en mijn huidige schoonfamilie en verder zijn er een heleboel mensen die mij heel veel pijn gedaan hebben ik heb ze allemaal al vergeven de bitterheid om deze pijnen is bij mij omgeslagen in tevredenheid om niets ik merk dat ik rustiger ben geworden door de jaren heen.
mijn eigen kinderen vergeef ik om hun gedrag van onbeschoftheid naar mij,ja als ik het zo benoem is het best heftig ja mijn hele leven( ik ben 56 jaar oud)
staat in het teken van pijn geestelijke pijn en dat heeft mijzelf verlamd lichamelijk een wrak daardoor.
Maar ik heb mijn humor en die zorgt ervoor dat ik mijn kracht behoud en de mensen die ik liefheb en lief zijn voor mij versterken dat.
ik zelf wil mij vergeven voor de mensen die ik ook pijn heb gedaan die zullen er zijn zeker! spijt me uit het diepst van mijn hart.
ik heb geleerd dat er altijd pareltjes zullen zijn tussen de gemene onaardige jaloerse en afgunstige mensen die je weer tegen zult blijven komen.
ik kan heel mooi tekenen en schilderen dat is mijn passie dat is mede mijn uitlaat klep.
ik ben best trots op mezelf ook al zal ik dat nooit zeggen.
ik hou van de natuur van de vogels de dieren en de luchten dan kan ik huilen van blijdschap.
liefs voor alle mensen ik gun iedereen alle goeds.
Ineke
n
Marja vergeef de vader van mijn dochter die mijn dochter niet wilde erkennen als zijn dochter en zijn familie wist niet ik was zwanger van zijn kind
Ik vergeef mijn (bijna) ex-man voor het emotionele overspel dat hij een behoorlijk lange tijd heeft gepleegd. Ook zijn leugens en zogenaamde verklaringen voor zijn gedrag. Hij heeft mij daarmee diep gekwetst en mijn vertrouwen beschaamd. Ik vind het moeilijk hem los te laten. Mijn dochter zei gister: ‘hij is het niet waard dat je je zo rot voelt’. Vergeven is dus de enige oplossing! Dan kunnen we allemaal verder!
Ik vergeef alle mensen die mezelf en / of mensen uit mijn kringen pijn deden.
Ik neem in liefde afscheid van zij die negatief gedrag vertonen en vergeef hen.
Ik vergeef mezelf voor alle foutieve acties en reacties.
( ik dank iedereen die inziet dat positief gedrag goed is voor jezelf, je omgeving,
en vergeef mezelf dat dit in het verleden niet steeds zo was )
Viefke , heel mooi , Dankjewel voor deze mooie woorden!
Ik vergeef mijn zus, mijn broer, mijn vader, mijn moeder, mijn leraren, vriendinnen, mijn 1e vriend, mijn andere partners en ik vergeef mezelf!
Ik vergeef mijn schoonzus, mijn broer, mijn zwager en zusje voor de (hopelijk tijdelijke) kloof die ontstaan is in onze relaties.
Ik vergeef ook mijzelf daarvoor.
Iedereen die worstelt met vergeving en die denkt vergeven te hebben maar nog steeds de pijn en het verdriet voelt raad ik dit artikel aan.
https://www.nieuwetijdskind.com/de-aantrekkingskracht-van-schijnvergeving/#comment-305709https://www.nieuwetijdskind.com/de-aantrekkingskracht-van-schijnvergeving/#comment-305709https://www.nieuwetijdskind.com/de-aantrekkingskracht-van-schijnvergeving/#comment-305709
Vergeving van de ander of van jezelf. Het is al jaren geleden dat naar stichting Bartholomeus ging. Na een netvliesloslating en verkeerde behandeling (verhaal opzich zal ik niemand mee vermoeien) had ik een pijnlijk blind rechteroog. Na enkele jaren, ik was inmiddels naar het oosten van het land verhuisd, kreeg ik ook last moest ik ook geopereerd worden aan mijn linkeroog, ik was inmiddels geheel blind. Gelukkig was de chirurg in het oosten wat medemenselijker en beloofde een goed medisch team samen te stellen. Tijdens de operatie zei hij dat ik hierna nog een keer moest terugkomen omdat hij de gaatjes niet in 1 operatie kon dichten. Daarna zouden nog 2 operaties volgen: de olie moest uit het oog verwijderd worden en ik kreeg een kunstlens.
Na 5 weken kon ik weer wat zien, kocht een bril, maar realiseerde mij dat ik misschien wel slechtziend zou blijven de rest van mijn leven dus belde ik Barthimeus en na een telefonisch intake kreeg ik een uitnodiging. Ik hoopte op een goed gesprek waarin zij de mogelijkheden en onmogelijkheden zouden uitleggen die mij als kersverse slechtziende te wachten stond. Niets bleek minder waar. Ik kreeg de zoveelste oogmeting en daarna een “gesprek”. De betrokken dame had mijn polsdikdossier voor zich liggen en beweerde ijskoud dat ik een lui oog had, dat ze tegenwoordig geen mensen pamperen, maar dat iedereen het zelf maar moest uitzoeken. Ik werd met een kluitje in het riet weggestuurd, wel werd er een vette rekening gestuurd, die niet ik maar de gemeenschap moest ophoesten. Toen ik haar er over belde gooide zij de hoorn op de haak.
Daar had mijn man en ik dan 2,5 uur voor gereden. Heb zo’n enorme spijt dat ik dat arrogante mens niet flink de waarheid heb verteld, het is al 9 jaar geleden, maar nog neem ik dat mijzelf kwalijk.
Enige tijd later moest ik daar weer heen, ik kon niet meer computeren en zij raadden mij een programma aan waarvoor ik een wekenlange cursus moest volgen. Ik was niet enthousiast had een simpele ccmputer die zo’n zwaar programma niet aankon, had ook geen zin om te reizen voor een zinloze cursus, had nog 2 honden thuis, dus opgebeld om het af te zeggen, maar daar wilde zij niets van weten. Toen de monteur contact met mij opnam heb ik afgezegd, maar natuurlijk weer een rekening, dit keer voor 3 maanden zorg??????
Ik vergeef mijn biologische moeder dat ze mij en mijn 2 broers in de steek gelaten heeft, ze was toen ik werd geboren, de jongste van de drie, zelf 20. Nu ken ik de kant van haar verhaal, en heeft ze veel moeten verduren in het huwelijk met mijn vader destijds.
Ik vergeef mijn stiefmoeder dat ze me tot t bot toe gekleineerd heeft, door haar heb ik jarenlang n minderheidscomplex gehad. Maar daar heb ik aan gewerkt. Ik kan veel meer dan ik zelf altijd dacht te kunnen.
Ik vergeef mijn vader dat hij mij nooit heeft gesteund in de ruzies met mijn stiefmoeder.
Het is moeilijk om mijn broer te vergeven die mij seksueel heeft misbruikt, ik heb er nog steeds last van, ik kan sinds mijn 45e jaar daardoor nog steeds niet vrijen met mijn man, toen is alles omhoog gekomen van vroeger, heb t jaren weggeduwd. We zijn er nog steeds mee aan t werken, ben nu 51 jaar. Ik ga proberen om hem te vergeven in stapjes.
Ik vergeef mijn baas die me slecht heeft behandeld de laatste 5 jaar dat ik in n depressie zat.
Ik vergeef mijn vriendin dat ze niet meer verder met onze vriendschap wilde gaan, ook nadat ze me heeft uitgemaakt voor lelijke dingen.
Ik vergeef mijn ex-vriend die me heeft geslagen en heeft verkracht.
Ik vergeef mijn schoonzus voor hetgene wat ze er vaak uit flapte, zodat ik boos werd, maar gisteren zei ze zelf, als ik dronken ben dan flap ik te veel en kwets ik daar mensen mee, dus ik vergeef haar dit.
Ik vergeef mijn man dat zijn rockband waar hij zanger van is, belangrijker vind dan mij. En dat hij daardoor vaak weg is.
Ik vergeef mezelf dat ik tijdens mijn depressie alleen aan mezelf dacht en mijn man alles alleen moest doe in en rond om het huis. Dat ik hem niet bijgestaan heb. Ook vergeef ik mezelf dat ik bij sommige mensen geld heb gestolen. Vooral bij mijn pleegouders, het geeft mij nog zoveel verdriet dat ik dat bij hen heb gedaan. Maar ik vergeef me daarvoor.
Ik merk wel dat t vergeven nu beter gaat, nu ik 5 weken met de MIR methode bezig ben.
Vandaag, 7 juli is internationale vergeef dag, dat lees ik net hier.
Op deze site staat hoe gezond het kan zijn om te doen… vergeef, vergat, vergeven…
Ik zou zoveel mensen willen vergeven, en inderdaad dat is zo’n beetje het moeilijkste wat er is. Maar het is ook waar dat je nooit van iemand los komt die je niet kan vergeven.
Ik ben een aantal keren zomaar midden op straat door vreemde mannen aangerand. Dat heeft me een groot deel van mijn toch al zwakke eigenwaarde gekost en vertrouwen in andere mensen, waar ik ook zo al moeite mee heb. Die mannen wil ik vergeven, ook al zal ik nooit goedkeuren wat ze hebben gedaan, maar dat is ook niet hetzelfde.
Ook mijn ouders, die echt hun best hebben gedaan, maar me niet hebben opgevoed tot sociaal en volwassen persoon met een eigen plek in de wereld, wil ik vergeven. Omdat zij ook uit liefde hebben gehandeld. Omdat ze me toch maar mooi het leven hebben geschonken, hoe ze dat later ook hebben ingevuld. Hun angst en onmacht is de reden geweest dat ze me niet konden geven wat ik nodig had aan veiligheid. Ik wil ze daar echt voor vergeven.
Mijzelf wil ik vergeven voor alle afspraken die ik niet nakwam, elke keer dat ik loog of stal, elke keer dat ik iemand tijd, energie en geld heb gekost. Het vertrouwen dat ik heb beschaamd en de hulp die ik negeerde. Ik heb veel verkeerd gedaan. Vooral zou ik mezelf willen vergeven dat ik altijd een manier wist te verzinnen om dit voor mezelf goed te praten. Ik wil niet langer verongelijkt door het leven gaan, dat doet namelijk ontzettend veel pijn. Ik wil me niet meer slecht voelen over mezelf. En dan niet omdat ik mijn eigen fouten opzij heb geschoven, maar omdat ik ze goed heb gemaakt. Omdat ik iets wezenlijks in mezelf wil veranderen en niet meer wil handelen uit angst en zelfbehoud, egoïsme.
Het is extra moeilijk om iemand anders te vergeven als je jezelf niet kunt vergeven, maar ik vind het heel erg moeilijk. Het is makkelijker als je fouten niet zo groot zijn en het een ander niet zoveel heeft gekost. Ik heb nu steeds het gevoel dat ik nog straf verdien voor wat ik heb misdaan. Dat het niet goedkomt omdat ik het niet meer ongedaan kan maken. Ik heb gelogen en zal voor eeuwig een leugenaar zijn. Ik heb gestolen en ben voor altijd een dief. Ik heb iemands vertrouwen beschaamd en ben dus een egoïstische manipulator die zich er met zielig doen vanaf maakt. Ik ben niet zielig, ik ben fout. Hoe vergeef je zo iemand?
Beste NE,
Dankjewel voor de helderheid waarmee je schrijft! De ergste straf is de straf die je jezelf oplegt. Laat je een kind zelf een straf bedenken, dan is het vele malen erger dan ze eigenlijk verdienen. Blijf zien dat wat je deed, op dat moment het beste was wat je kon doen. Omdat je anders je zin niet kreeg, om jezelf te beschermen, wat dan ook. En dat je het nu, met wat je nu weet, echt anders zou hebben gedaan. Vergeef die NE van toen. Zij/hij kon toen nog niet anders. Misschien helpt het als je het zo kunt bekijken?
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Ha Mireille, bedankt voor je snelle reactie. Ik weet wel dat ik niet anders kon, anders had ik het zo nooit aangepakt. Maar dat ik er een reden voor had maakt het nog niet oké. Alleen is vergeven dus inderdaad iets heel anders dan goedkeuren. Misschien is het juist wel een goed teken dat ik er niet zomaar overheen kan stappen, want er is een tijd geweest dat ik dacht dat ik misschien geen geweten had. Van de andere kant: als ik geen geweten zou hebben zou ik er geen last van hebben. Dus de pijn die ik voel is wel goed, vermoed ik. Het hoort bij de moeite die je moet doen om jezelf of een ander te vergeven.
Beste NE,
Wijze woorden! Ja, als je er zo overheen kon stappen, zou je geen geweten hebben. Bewijs dat je een goed mens met een goed hart bent die iets heel onhandigs heeft gedaan. Sterkte met jezelf vergeven!
Groetjes, Mireille
Ik vergeef mijn zusje en mijzelf omdat we zo onbereikbaar zijn voor elkaar op het moment.
Hi,
daarin kan ik mij terugvinden. Nu ik dat zo neerzet komt het woord ‘acceptatie’ in me naar boven. Daar heeft het voor mij mee te maken : het accepteren dat zij zo helemaal haar eigen weg is gegaan en gaat, dat onze familieband zo weinig telt en
nu kom ik toch bij vergeven, dat zij zo vaak de ‘koude kant’ die in onze familie zit volgt, ten koste van de warme kant, die van het hart.
Dank je voor jouw reactie en wat is het toch fijn dat Mireille er is ! Met warme groet vanuit mijn hart, Evalidja
Vergeven is mooi, maar gaat gepaard met vergeten.
Na vergeving komt vaak verzoening. Is dan wat een ander gedaan heeft, due niet vegeven en/of vergeten kan, verzoening mogelijk?
Nee, want de ander zit vast in zijn drek. Onderwijs je daar ook in
Ik vergeef mijn vaderen moeder die uiterlijk voor me hebben gezorgd maar psychisch en sociaal er nooit tij was voor een gesprek. Mond houden werken studeren en moeder en vader mee helpen om en rond het huis.
Ik vergeef Pieter die me 8 jaar fysiek gebruik heeft in naam van Tantra.
Ik vergeef Stefan de sekteleider die me gruwelijke straffen heeft laten ondergaan,hius auto al mijnspaargeld de erfenis (300.000) gulden alle kleding en siraden heeft verduisterd, voor wie ik in de gevangenis ben beland en dagen geen eten kreeg.Uitgemergeld en uitgehongerd.
Ik vergeef mezelf dat ik dit normaal vond om mannen te gehoorzamen.
Ik vergeef mezelf dat ik dit lichaam zo slecht heb kunnen voelen en verzorgd heb.
Nu, na 65 jaar is het mijn beurt om te leren wat zacht zijn betekent.
Annie
Annie, het is heel dapper dat je dat allemaal maar opschrijft. Geen makkelijke klus om iemand te vergeven die je dat heeft aangedaan! En ook met jezelf heb je wat goed te maken. Ik wens je alle sterkte toe en ook bedankt, want het relativeert ook om zoiets te lezen. Ik hoop dat je alle rust, vrede en vriendelijkheid zal voelen die je 100% verdient.
Ik vergeef mijn vriend dat hij mij in de steek heeft gelaten waardoor ik zo vreselijk teleurgesteld ben , omdat ik dit niet had verwacht.
Ik hoop dat ik hem nu echt ga loslaten want het ”vreet” aan mij
Ook vergeef ik mijn ouders omdat zij niet in staat zijn geweest te leren wat liefde is
.
Tot slot vergeef ik mijzelf voor de vele fouten die ik mijn leven heb gemaakt
Zolang er boosheid is, kun je niet vergeven. Niet naar jezelf, niet naar anderen. Waar komt de boosheid vandaan? Voor mij is het accepteren en loslaten….