225. Heldendaad: iemand vergeven! (met de MIR-Methode)
Mensen kunnen knap lastig zijn voor elkaar. Ze manipuleren elkaar, liegen elkaar voor, kunnen gewelddadig zijn, willen de ander voor zichzelf hebben. Zijn jaloers, boos, wrokkig, verdrietig, claimen anderen, wekken schuldgevoelens op, en ga zo maar door. We zijn een interessante soort in het universum, als je ziet wat we allemaal voor gevoelens kunnen hebben en als je ziet wat we allemaal doen naar onze soortgenoten! Ik heb wel eens gehoord dat als je naar de aarde komt en je kunt iemand vergeven, je zo’n beetje het dapperste doet wat je ooit kunt doen!
Iemand niet vergeven is als vergif
Vergeef je iemand niet, dan blijf je nog altijd aan die ander vastzitten, ongemerkt verbonden. En elk moment van de dag kun je weer geconfronteerd worden met herinneringen, met onverwerkte emoties, zoals woede, haat, ergernis, verdriet, angst. Wat doe je jezelf aan om daaraan vast te houden? Eigenlijk is elke keer dat je terugdenkt aan die ander als vergif in je systeem. Je geeft onbewust opdrachten aan je lichaam die ziekmakend zijn. Je brengt je trilling omlaag, maakt jezelf ziek. Is die ander echt zo de moeite waard om jezelf daardoor ziek te maken?
Mensen zijn onhandig
De meeste mensen hebben geen opleiding gehad in hoe ze met anderen moeten omgaan. De gevoelens van een ander begrijpen, respect hebben voor een ander, waar leer je dat eigenlijk? Niet op school, niet thuis, tenzij je geluk hebt gehad. En… de meeste mensen moeten het zelf uit zien te vinden. Daarbij hebben vorige generaties het extra zwaar gehad, omdat zij weinig zelf-educatie konden doen, zoals via internet of praatprogramma’s op televisie. Het was zelf ontdekken, vallen en opstaan en vooral leren om jezelf te beschermen. Ofwel door te vechten met machtsvertoon en een grote mond opzetten, ofwel door jezelf klein en onzichtbaar te maken, door te zwijgen en gedienstig te gehoorzamen.
Onhandig gedrag veroorzaakt ellende
Mensen die niet geleerd hebben hoe ze respectvol met anderen om moeten gaan, vertonen onhandig gedrag. Hun gedrag veroorzaakt daarmee ellende. Ze beschadigen iemand via geweld of intimidatie. Ze kleineren anderen door de ander geen ruimte te gunnen. Of ze doen het van onderop. Dat veroorzaakt ook ellende. Mensen die hebben geleerd zichzelf klein en onzichtbaar te maken, veroorzaken ook ellende. Ze veroorzaken schuldgevoel bij mensen, ze roepen respectloos gedrag op, ze kunnen mensen tot wanhoop drijven: ze kunnen nooit terugdoen voor jou wat jij allemaal voor hen deed.
De ultieme loskoppeling
Zolang jij nog verstrikt bent in het contact met de ander, blijf je aan de ander vastgekoppeld. Wat je ook probeert, die ander blijft invloed op jouw leven uitoefenen. Heel subtiel, heel onopvallend misschien, maar de invloed blijft. Om jezelf er werkelijk van los te maken, is er maar één ding nodig: de ander vergeven. Wat die ander je ook heeft aangedaan, hoe die ander je ook in de steek heeft gelaten: die ander vergeven is de enige manier om je van de ander los te maken. En… iemand vergeven is de dapperste daad die je ooit kunt doen in je leven!
Vergeving en de MIR-Methode
Iemand vergeven is soms het moeilijkste wat er is. De MIR-Methode kan jou daarbij helpen. Daarvoor is stap 3 ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen.’ ontwikkeld. Zodra je die woorden uitspreekt, terwijl je je bewuste via hand aaien tot rust brengt, zet je iets in gang in je onbewuste. Je onbewuste is eindeloos veel krachtiger dan je bewuste brein. Geef je opdracht aan je onbewuste om ‘vader los te koppelen’, dan werkt je onbewuste aan alle mannen waar je nog onbewust aan vast zit. En bij ‘moeder loskoppelen’ wordt gewerkt aan het jezelf losmaken van alle vrouwen waar je onbewust nog wat mee wilt afrekenen. Je onbewuste gaat er meteen mee aan de slag!
Via stap 4 ‘Meridianen zuiveren’ haalt je onbewuste alle emoties uit je systeem die nog vastzitten in jou, in relatie tot die ander. Worden de emoties verwerkt, dan is het loslaten en vergeven van die ander veel makkelijker.
Je gaat merken dat je steeds minder vaak herinnerd wordt aan die ander. Of dat beelden, herinneringen, woorden minder vaak in je op komen. Het kan ook zijn dat je die ander steeds minder vaak gaat ontmoeten. Of dat een ontmoeting je niet helemaal meer laat trillen, maar dat je volledig in rust kunt blijven. Ga maar observeren hoe het verandert!
Jezelf vergeven
Heb je iemand anders vergeven? Denk er dan ook aan om jezelf te vergeven. Voor jouw aandeel erin. Of voor wat jij anderen hebt aangedaan. Jij bent ook maar een mens!
Om jezelf vandaag een stap te laten zetten, kun je hieronder schrijven wie je -bewust- wilt vergeven. Met wie je werkelijk klaar bent. Van wie je in liefde afscheid wilt nemen. Schrijf het hieronder en geef jezelf daarmee al een grote impuls tot bevrijding, via het vergeven van de ander. Dankjewel daarvoor!
Ik wens je vrijheid in je hart!
Groetjes, Mireille Mettes
Even een vraag over het vergeven.
Hoe kan je iemand vergeven als die persoon zijn fouten niet erkend? maar jij zelf wel inziet dat er gelogen wordt.
Die persoon alles doet om onder z’n straf uit te komen.
Nog meer leugens en loopt nog vrij over straat rond.
Vergeven is soms heel moeilijk en zwaar vooral als je er dagelijks met de schade hiervan geconfronteerd wordt.
Als je dicht bij in de buurt van die persoon woont en je bang bent of je kinderen nog veilig blijven.
Vanuit mijn geloof ben ik er veel mee bezig met loslaten en vergeven.
Vergeven is ook heel anders als verzoenen.
Alleen op dit punt stagneer ik.
Veilig voel ik me niet meer bij mijn eigen familie.
Wegens geen erkenning.
Hierdoor heb ik het contract definitief moeten verbreken.
Dit gaf me wel rust alleen kwam ook met veel verdriet met zich mee.
Ik had zo graag een leuke liefdevolle en oprechte familie gewild.
Maar ipv oprechte en echt zijn vonden zij het belangrijk om in comfortabelheid te leven.
Terwijl ik voor alles heb moesten knokken.
Moe en op ben ik heb nog zo veel te doen.
Ben bezig met Mirren dankzij mijn schoonmoeder.
Alleen op punt blijft het voormij moeilijk.
De herinneringen, triggers, niet meer dingen doen of durven Wegen angst.
Ziek wordt ik ervan letterlijk.
Ik doe sinds kort ook hypnotherapie erbij omdat dit zo moeilijk is voor mij.
Ik denk met alle beetjes goed om mij heen zoal mir en hypnotherapie dat het mij beetje bij beetje gaat lukken.
Al moet ik mezelf leren om geduld te hebben met dingen.
En dat is hele training opzich.
Ik hoop dat ik van mijn triggers dromen en angsten nare herinneringen kan afkomen.
Volledig loslaten.
En kan werken aan mijn toekomst met man en kinderen lief.
Ik vergeef mijn ouders voor alle liefdeloosheid naar mij en zichzelf toe. Hierbij vergeef ik mezelf en dat ik maar mededogen vrede en liefde zal vinden
Ik heb besloten mijn ex te vergeven. DAnk je wel voor deze site en steun hierbij !
Nog een methode die goed werkt om iemand te vergeven is de Journey Methode of de Helende Reis van Brandon Bays. In combinatie met de MIR fantastisch. Als je in de buurt van Hilversum woont, ik geef een door mij ontwikkelde cursus Opgeruimde Ouder Worden. Daar komt ook Vergeving bij. De Helende Reis heeft mij zelf veel goed gedaan! Groet, Margot de Hoest
Ik vergeef mijn schoonvader die mij na de uitvaart niet eens gedag heeft gezegd, terwijl ik nog mooi gesproken heb die dag op de uitvaart van mijn schoonmoeder.Zijn botte en kortaffe zakelijkheid die mij pijn doet als hij mijn man aan de telefoon wil hebben. Ik raak er aan gewend maar ’t blijft pijn doen. Ik krijg wel steeds meer eigenwaarde en dat helpt enorm evenals steun van mijn man die t begrijpt met : hij is nu eenmaal zo en jij bent gevoelig en anders.
Prachtig! Deze verhalen….ervaringen. Ben 66 jaar en mijn leven heeft in het teken van gewelddadigheid gestaan.
Ben nu zo ver dat ik zowat iedereen vergeven heb! Zelfs mijn voorheen partner ( 47 jaar ) !!! En dat was niet niks. Toch koos ik in alle vrijheid daarvoor. Omdat ik van mezelf ben leren houden, dat heeft het me opgebracht.
Een warm en hartelijk hart en de kracht van zacht. Mooier kan t niet worden.
Toch…..al lezende merkte ik dat ik MEZELF nog niet helemaal vergeven had. Mijn aandeel was mezelf klein en hulpeloos houden en
Mezelf wijsmaken dat ik de kracht niet had om tegenstand te bieden tegen al het geweld.
Heb daar wel ongelooflijk veel m’n best voor gedaan om mezelf krachtiger te maken. Ben zelfs op 60 jarige leeftijd een training voor vrouwen Omgaan met gewelddadigheid te volgen. Een grote ommekeer !!!
Dus …….ik vergeef mezelf al mijn tekortkomingen en laf gedrag.
En
Ik vergeef mezelf dat ik niet gezien heb dat ik sterk en moedig ben.
STERKE MENSEN VERGEVEN
De grootste hulp is de o,ponopono traditie voor mij geweest en nog.
ik ben op het ogenblik mijn jeugd en mijn leven aan het vergeven, die mij hebben gekwetst inclusief mijn man en hij geeft nooit zijn fouten toe, waar ik op dit moment erg veel moeite mee heb om ook mijn man te mogen vergeven, ik heb hierdoor fibromyalgie opgelopen, en dat maakt het nog moeilijker voor mij, maar het valt allemaal niet mee, ik moet het allemaal doen ik heb niemand waar ik mee kan praten, dat maakt het nog moeilijker voor mij, ik heb nooit geleerd om voor mijzelf op te komen, wat ik tot nu toe heb bereikt heb alleen aan mijzelf te danken ben bijna 70 jaar jong en is t veel moeilijker, dan als je nog jong bent groetjes ursula
Sinds een paar weken ben ik weer bezig met MIRren.
Ik ben erg geraakt door de dingen die ik hier boven lees. Geraakt en onder de indruk.
Ik zit al bijna twee jaar thuis met een zeer ernstige burn out. Ik ben 60.
Heel veel oud zeer een plek gegeven, veel opgelost en mijn mind is beter dan ooit. Of het fysiek weer goed komt is de vraag, elke dag een millimeter er bij hoop ik maar, als ik zo door ga.
Ook met vergeven bezig geweest, Ho’oponopono.
We zijn het huis van mijn broer aan het leeghalen, een etage in Haarlem. Hij is in 2001 overleden, mijn moeder heeft zijn huis als mausoleum aangehouden. Nu met de woningnood is er besloten ook zijn etage te verhuren, mijn dochter van 23 gaat er wonen, nu moet het huis leeg.
Ook tijdens de burn out ben ik een juridisch gevecht aangegaan met de vrouw van mijn vader, die mijn vader in een huwelijk gesleept heeft toen hij ernstig geestelijk beschadigd was door een te late reanimatie in 1997. Normaal zou hij nooit meer getrouwd zijn. Kort na het ongeval heeft ze mijn vader zijn testament ten gunste van háár laten veranderen, hoe het allemaal mogelijk is geweest, dat de notaris en ook de gemeente mijn vader zulke grote zaken heeft laten doen, is een vraag, maar het is gebeurd.
In 2000 is mijn vader toch nog plotseling overleden. Die vrouw heeft het huis verkocht (500.000€) en de hele inboedel, kunst, antiek, porselein, zilver, mijn geboorte bed, dingen van grote emotionele en financiële waarde verkocht, weggegeven, enzovoort.
Ze heeft mij verraden bij de gemeente omdat ik niet eerlijk geweest zou zijn over de waarde van de erfenis, die ik dus nooit zou krijgen omdat zij alles zou erven.
Met een advocaat heb ik mijn kindsdeel bestreden, ook dat van mijn broer, die in 2001 net zo plotseling is overleden.
Tot het einde toe, ze is overleden aan tweevoudige kanker, zelfs over haar graf heen, heeft ze mij tegengewerkt. Waar ik hoopte dat ze met de dood in zicht wijzer zou worden, maar in tegendeel.
Uiteindelijk heeft de rechtbank ons op alle fronten gelijk gegeven.
Ze is dood, haar huis verkocht, het bleek dat ze al het geld wat ze mijn vader ontnomen had, verkwanseld had, haar notaris, haar vriend, de vereffenaar, de makelaar, iedereen om haar heen, zelfs een broer van mijn vader, hadden haar meegeholpen in het geniep geld en spullen in bezit te krijgen.
Nu we het huis aan het opruimen zijn, vond ik tussen de crematiespullen van mijn broer twee brieven van haar aan mijn moeder. (Stom genoeg staat ze ook op de rouwkaart van mijn broer, waarvan mijn moeder zei: wij hebben het in ieder geval netjes gedaan. En normale mensen verwachten niet dat er zulke dingen kunnen gebeuren.)
Ik haat haar, ik weiger haar te vergeven, ik zie haar af en toe staan, ergens tussen hemel en aarde, ze kijkt naar me. Ik scheld haar uit, ik draai het lied: ‘Evil woman’ van ELO, met veel plezier.
De twee brieven liggen al meer dan een week op de leuning van de bank, en ik vraag me af wat ik er mee zal doen. Of er iets in mij opkomt, een ritueel, om dit ’te doen’.
De pijn die zij, en haar mede-boeven, ons aangedaan hebben is erg groot. Dat ebt langzaam weg, ik heb nog dingen gevonden in het huis van mijn broer waarvan ik haar betichtte dat ze ze had laten verdwijnen. Ik heb via een antiquair een kastje van mijn vader terug kunnen kopen tegen herstelkosten. Dat is alles wat er is.
Grappig genoeg is het huis van mijn broer, een simpele etage, nu net zo veel waard als het grote huis van mijn vader in 2000. Mijn vader heeft lang geleden in een droom beloofd dat hij zou zorgen dat het allemaal goed kwam.
Met het ene geld is ook heel veel ander geld verdwenen, met de kinderen ben ik arm geweest, maar ik heb altijd mijn rekeningen kunnen betalen en een dak boven mijn hoofd. De kinderen doen het goed, ons contact is goed, er is een liefdevolle adoptievader voor mij, in mijn leven geweest, ik zorgde goed voor hem en hij voor mij.
Het laatste wat mij nog rest: dat mens. Tuurlijk heb ik het al eens gezegd, ik vergeef je, ik heb het geprobeerd, te vergeven. Maar haar haten was mijn goed recht en ik deed het met plezier.
Maar nu komt dit in de bus: vergeven, in ieder geval voor mezelf. Ik had al gezegd: eerst ik, dan de kinderen en mijn bonussies (kleinkind en schoondochter), en de rest zien we wel, sociaal op een erg lauw pitje, het kan niet anders. Ik voel me af en toe eenzaam, dat is een strijd, de emotie en het fijne gevoel veel alleen te zijn, omdat het meestal nog veel te veel is om met mensen te zijn. Ook na bijna twee jaar. In en om het huis gaat het aardig, met Huishoudelijke Hulp, ik ben in staat om mijn kinderen bij te staan met zakelijke issues, ik pas af en toe op mijn bonuskleinkind, ik heb nog wat te bieden.
Maar een burn out is een Time Out, om mezelf opnieuw uit te vinden. Na 58 jaar. (als erg klein kind een ongeluk gehad wat mijn leven kapot gemaakt heeft)Dus ook wat betreft ‘dat mens’. Wat er met de brieven moet, weet ik nog niet, en hoe ik het moet doen, weet ik ook niet, maar haar vergeven, haar gif uit MIJN leven in ieder geval. Misschien haar gif terug geven, een vorm van vergeven. Dat ik het niet meer hoef te dragen, haar gif. Ik en mijn familie, mijn overleden vader en broer, weten hoe het zit, de waarheid, en ik hoef niet meer met haar gif te dealen, dat moet ze zelf doen verder.
Ik vergeef Marianne Julie Regout voor het bedonderen van mijn vader, mijn broer en mij. Het stiekem achter onze rug bekokstoven van het stelen van het geld en huis en inboedel van mijn vader. Voor de haat die ze koesterde tegen mijn vader en mij. Het liegen in het gezicht van mijn broer. Het verkwanselen van al het geld, en het tot het eind toe, met man en macht, met alle valse plannen die er bedacht kunnen worden, mij belemmeren mijn rechtmatige geld te krijgen, alsook de spullen van ons gezin. Ik vergeef haar haar slecht zijn, ze kon er blijkbaar niets aan doen.
Ik vergeef mij mijn haat jegens haar.
Ik vergeef mij ook mijn onzorgvuldigheid naar mijzelf toe, dat ik niet goed voor mijzelf gezorgd heb. Mijzelf gedwongen dingen te doen die niet goed voor mij waren, die mij beschadigd hebben. Ik wilde goed gevonden worden, na een leven van kritiek, haat, liefdeloosheid, alleen gelaten zijn en eenzaamheid. Ik wilde er bij zijn, niet er bij horen.
Ik vergeef mezelf, ik vergeef de ander die mij niet liefgehad hebben.
Het spijt me, vergeef me, ik hou van je, dank je wel.
AB
Wat heb je veel meegemaakt. Wilde je zoveel leren in dit leven?
Ik zou niet weten wie ik vergeven moet. Ik ga er vanuit dat alles met alles samenhangt in dit universum. Dus alles wat je doet/zegt komt ook altijd op de een of andere wijze bij jezelf terug. Dus waarom zou iemand mij willen kwetsen? Dat moet gewoon per ongeluk gebeuren of die persoon is gewoon ontzettend dom. Hij/zij krijgt het toch altijd op de een of andere wijze via het universum op zijn eigen boterham? Het is jammer dat nog niet iedereen op deze wijze denkt, maar eigenlijk is volgens mij elke godsdienst op dit basisprincipe gebaseerd (wie goed doet, goed ontmoet; het kwaad straft zichzelf). Dus ik heb eerder medelijden met iemand die mij bewust schade berokkent, dan dat ik langdurig boos blijf. Natuurlijk zijn er soms initiële boze emoties, maar die ebben meestal snel weg. Gewoon lekker lichamelijk afreageren door een stuk hard te lopen of even flink op een matras te slaan.
Tja, jammer, en dan lukt het daarna wel om er positief mee om te gaan. Meestal lukt dat vrij snel met bovenstaande kijk op de wereld.
Fijn dat het zo voelt voor jou! Ik herken het bij mezelf.
Ik ben bezig om te proberen mijn moeder te vergeven, toen ik jong was was zij er nooit voor mij, ze was naar mijn idee altijd boos en aan het huilen. Als kinderen deden we in haar ogen niets goed en waren meer buiten dan binnen om maar niet bij haar te zijn, ik kan me niet herinneren dat ze ooitblij was, lachte, gek deed of een dansje maakte, alles was kommer en kwel. Tijdens het begin van mijn middelbare schooltijd zijn we verhuisd van een liefelijk dorp naar een vreselijke plek met uitzicht op een gigantische fabriek, vanaf toen ben ik langzaam dood gegaan, mijnmoeder die alleen nog maar huilde en in een depressie zat en een vader die haar op handen droeg en overal mee naar toe sleepte om maar beter te worden waardoor voor ons drie kinderen geen tijd tijd en ruimte was. Onze intense verdriet werd niet gezien en ieder van ons probeerde op zijn eigen manier zijn hoofd boven water te houden.
Dit is de basis en de voedingsbodem geweest van de scheiding van mijn twee broers dien ik niet meer zie en mijn aversie tegen mijn moeder die ik nog wel steeds zie. Ik ben nu ziek en probeer alles een plek te geven in mijn hoofd en in mijn hart, vergeven en loslaten is hetgeen wat ik nu moet doen en een manier vinden om met iedereen nog eenmaal te praten zodat het op kan lossen. Daar zit mijn genezing alhoewel ik er nu ook achter ben dat ik verder terug moet zoeken in de familielijnen waar dingen zijn gebeurd waardoor mijn moeder is geworden wat ze nu is en ook mijn vaders aandeel heeft een reden gehad.
Vergeven… Door deze mail toch wel even heel bewust geworden van wat er nog steeds speelt in mijn leven, ook al heb ik al een hele grote vooruitgang gemaakt, het sluipt steeds weer in mijn leven dat wegcijferen, goed doen voor anderen(is nu zelfs het grote plaatsje in mijn business, maar dit zie ik toch niet als fout, ik volé echt dat ik die meerwaarde kan betekenen in anderen hun leven, met mijn Massages, reiki, helende handen) alleen mag ik er zelf ook meer zijn, echt zijn zoals ik ben, helemaal compleet en dan dien ik nogmaals mijn ouders te vergeven, maar ook mijn groot ouders en als de voorgaande generaties, iedereen die ik in mijn jeugd tegen kwam die me gekwetst, vernederd, verlaten heeft, ja en nu besef ik heel goed dat al die mensen in weze ook helemaal goed zijn zoals ze zijn maar door omstandigheden net op die moment even niet hun liefst ik waren, ofwel dat ik die les op dat moment net nodig had om verder te evolueren, alles heeft een rede en komt op mijn pad op de juiste moment, zoals nu die mail, ja ik ben er klaar voor, ik vergeef, iedereen en ook mezelf, vooral ook mezelf omdat ik dat heel de tijd heb toe gelaten om bij me te dragen terwijl ik het helemaal niet meer nodig had! Bedankt!!!
Mooi!!!
Ik vergeef mijn vader die niet de veilige, aanwezige vader kon zijn waardoor ik mede nu zo vastgelopen ben en ook mijn moeder (RIP) die door haar eigen zware pad mijn broertje en mij onvoldoende kon beschermen. Ik laat graag los wat ik allemaal op mijn schouders heb genomen als kind wat eigenlijk niet te dragen was.
Mijn zus wil ik vergeven en in liefde loslaten. Mijn boosheid over gekwetste gevoelens heeft nu al lang genoeg geduurd.Ik wil me vrij voelen en ik verlang naar ruimte in mijn hoofd.Zij mag geen macht meer hebben over mij.
De boeken : “Radicaal Vergeven” en “Je kunt ook jezelf vergeven” van Colin C. Tipping vind ik een goede hulp bij het leren vergeven. Bovendien bevat het ook werkbladen, om mee aan de slag te gaan.
Een hartelijke groet
Andrea
ik vergeef mijn moeder(ik ben in de steek gelaten en er is nooit voor mij gezorgd we zijn kapot gemaakt door mijn moeder heeft ons nooit liefde gegeven, mijn vader die mij als dochter ook heeft laten zitten toen ik hem nodig had, daar kon hij weinig aan doen maar het heeft me veel pijn gedaan) en mijn lieve broer die ik heb opgevoed in onze jonge jaren, en zijn vrouw die nog erger is dan je grootste nachtmerrie, en ex schoonfamilie, en mijn huidige schoonfamilie en verder zijn er een heleboel mensen die mij heel veel pijn gedaan hebben ik heb ze allemaal al vergeven de bitterheid om deze pijnen is bij mij omgeslagen in tevredenheid om niets ik merk dat ik rustiger ben geworden door de jaren heen.
mijn eigen kinderen vergeef ik om hun gedrag van onbeschoftheid naar mij,ja als ik het zo benoem is het best heftig ja mijn hele leven( ik ben 56 jaar oud)
staat in het teken van pijn geestelijke pijn en dat heeft mijzelf verlamd lichamelijk een wrak daardoor.
Maar ik heb mijn humor en die zorgt ervoor dat ik mijn kracht behoud en de mensen die ik liefheb en lief zijn voor mij versterken dat.
ik zelf wil mij vergeven voor de mensen die ik ook pijn heb gedaan die zullen er zijn zeker! spijt me uit het diepst van mijn hart.
ik heb geleerd dat er altijd pareltjes zullen zijn tussen de gemene onaardige jaloerse en afgunstige mensen die je weer tegen zult blijven komen.
ik kan heel mooi tekenen en schilderen dat is mijn passie dat is mede mijn uitlaat klep.
ik ben best trots op mezelf ook al zal ik dat nooit zeggen.
ik hou van de natuur van de vogels de dieren en de luchten dan kan ik huilen van blijdschap.
liefs voor alle mensen ik gun iedereen alle goeds.
Ineke
n
Marja vergeef de vader van mijn dochter die mijn dochter niet wilde erkennen als zijn dochter en zijn familie wist niet ik was zwanger van zijn kind
Ik vergeef mijn (bijna) ex-man voor het emotionele overspel dat hij een behoorlijk lange tijd heeft gepleegd. Ook zijn leugens en zogenaamde verklaringen voor zijn gedrag. Hij heeft mij daarmee diep gekwetst en mijn vertrouwen beschaamd. Ik vind het moeilijk hem los te laten. Mijn dochter zei gister: ‘hij is het niet waard dat je je zo rot voelt’. Vergeven is dus de enige oplossing! Dan kunnen we allemaal verder!
Ik vergeef alle mensen die mezelf en / of mensen uit mijn kringen pijn deden.
Ik neem in liefde afscheid van zij die negatief gedrag vertonen en vergeef hen.
Ik vergeef mezelf voor alle foutieve acties en reacties.
( ik dank iedereen die inziet dat positief gedrag goed is voor jezelf, je omgeving,
en vergeef mezelf dat dit in het verleden niet steeds zo was )
Viefke , heel mooi , Dankjewel voor deze mooie woorden!
Ik vergeef mijn zus, mijn broer, mijn vader, mijn moeder, mijn leraren, vriendinnen, mijn 1e vriend, mijn andere partners en ik vergeef mezelf!
Ik vergeef mijn schoonzus, mijn broer, mijn zwager en zusje voor de (hopelijk tijdelijke) kloof die ontstaan is in onze relaties.
Ik vergeef ook mijzelf daarvoor.
Iedereen die worstelt met vergeving en die denkt vergeven te hebben maar nog steeds de pijn en het verdriet voelt raad ik dit artikel aan.
https://www.nieuwetijdskind.com/de-aantrekkingskracht-van-schijnvergeving/#comment-305709https://www.nieuwetijdskind.com/de-aantrekkingskracht-van-schijnvergeving/#comment-305709https://www.nieuwetijdskind.com/de-aantrekkingskracht-van-schijnvergeving/#comment-305709
Vergeving van de ander of van jezelf. Het is al jaren geleden dat naar stichting Bartholomeus ging. Na een netvliesloslating en verkeerde behandeling (verhaal opzich zal ik niemand mee vermoeien) had ik een pijnlijk blind rechteroog. Na enkele jaren, ik was inmiddels naar het oosten van het land verhuisd, kreeg ik ook last moest ik ook geopereerd worden aan mijn linkeroog, ik was inmiddels geheel blind. Gelukkig was de chirurg in het oosten wat medemenselijker en beloofde een goed medisch team samen te stellen. Tijdens de operatie zei hij dat ik hierna nog een keer moest terugkomen omdat hij de gaatjes niet in 1 operatie kon dichten. Daarna zouden nog 2 operaties volgen: de olie moest uit het oog verwijderd worden en ik kreeg een kunstlens.
Na 5 weken kon ik weer wat zien, kocht een bril, maar realiseerde mij dat ik misschien wel slechtziend zou blijven de rest van mijn leven dus belde ik Barthimeus en na een telefonisch intake kreeg ik een uitnodiging. Ik hoopte op een goed gesprek waarin zij de mogelijkheden en onmogelijkheden zouden uitleggen die mij als kersverse slechtziende te wachten stond. Niets bleek minder waar. Ik kreeg de zoveelste oogmeting en daarna een “gesprek”. De betrokken dame had mijn polsdikdossier voor zich liggen en beweerde ijskoud dat ik een lui oog had, dat ze tegenwoordig geen mensen pamperen, maar dat iedereen het zelf maar moest uitzoeken. Ik werd met een kluitje in het riet weggestuurd, wel werd er een vette rekening gestuurd, die niet ik maar de gemeenschap moest ophoesten. Toen ik haar er over belde gooide zij de hoorn op de haak.
Daar had mijn man en ik dan 2,5 uur voor gereden. Heb zo’n enorme spijt dat ik dat arrogante mens niet flink de waarheid heb verteld, het is al 9 jaar geleden, maar nog neem ik dat mijzelf kwalijk.
Enige tijd later moest ik daar weer heen, ik kon niet meer computeren en zij raadden mij een programma aan waarvoor ik een wekenlange cursus moest volgen. Ik was niet enthousiast had een simpele ccmputer die zo’n zwaar programma niet aankon, had ook geen zin om te reizen voor een zinloze cursus, had nog 2 honden thuis, dus opgebeld om het af te zeggen, maar daar wilde zij niets van weten. Toen de monteur contact met mij opnam heb ik afgezegd, maar natuurlijk weer een rekening, dit keer voor 3 maanden zorg??????
Ik vergeef mijn biologische moeder dat ze mij en mijn 2 broers in de steek gelaten heeft, ze was toen ik werd geboren, de jongste van de drie, zelf 20. Nu ken ik de kant van haar verhaal, en heeft ze veel moeten verduren in het huwelijk met mijn vader destijds.
Ik vergeef mijn stiefmoeder dat ze me tot t bot toe gekleineerd heeft, door haar heb ik jarenlang n minderheidscomplex gehad. Maar daar heb ik aan gewerkt. Ik kan veel meer dan ik zelf altijd dacht te kunnen.
Ik vergeef mijn vader dat hij mij nooit heeft gesteund in de ruzies met mijn stiefmoeder.
Het is moeilijk om mijn broer te vergeven die mij seksueel heeft misbruikt, ik heb er nog steeds last van, ik kan sinds mijn 45e jaar daardoor nog steeds niet vrijen met mijn man, toen is alles omhoog gekomen van vroeger, heb t jaren weggeduwd. We zijn er nog steeds mee aan t werken, ben nu 51 jaar. Ik ga proberen om hem te vergeven in stapjes.
Ik vergeef mijn baas die me slecht heeft behandeld de laatste 5 jaar dat ik in n depressie zat.
Ik vergeef mijn vriendin dat ze niet meer verder met onze vriendschap wilde gaan, ook nadat ze me heeft uitgemaakt voor lelijke dingen.
Ik vergeef mijn ex-vriend die me heeft geslagen en heeft verkracht.
Ik vergeef mijn schoonzus voor hetgene wat ze er vaak uit flapte, zodat ik boos werd, maar gisteren zei ze zelf, als ik dronken ben dan flap ik te veel en kwets ik daar mensen mee, dus ik vergeef haar dit.
Ik vergeef mijn man dat zijn rockband waar hij zanger van is, belangrijker vind dan mij. En dat hij daardoor vaak weg is.
Ik vergeef mezelf dat ik tijdens mijn depressie alleen aan mezelf dacht en mijn man alles alleen moest doe in en rond om het huis. Dat ik hem niet bijgestaan heb. Ook vergeef ik mezelf dat ik bij sommige mensen geld heb gestolen. Vooral bij mijn pleegouders, het geeft mij nog zoveel verdriet dat ik dat bij hen heb gedaan. Maar ik vergeef me daarvoor.
Ik merk wel dat t vergeven nu beter gaat, nu ik 5 weken met de MIR methode bezig ben.
Vandaag, 7 juli is internationale vergeef dag, dat lees ik net hier.
Op deze site staat hoe gezond het kan zijn om te doen… vergeef, vergat, vergeven…
Ik zou zoveel mensen willen vergeven, en inderdaad dat is zo’n beetje het moeilijkste wat er is. Maar het is ook waar dat je nooit van iemand los komt die je niet kan vergeven.
Ik ben een aantal keren zomaar midden op straat door vreemde mannen aangerand. Dat heeft me een groot deel van mijn toch al zwakke eigenwaarde gekost en vertrouwen in andere mensen, waar ik ook zo al moeite mee heb. Die mannen wil ik vergeven, ook al zal ik nooit goedkeuren wat ze hebben gedaan, maar dat is ook niet hetzelfde.
Ook mijn ouders, die echt hun best hebben gedaan, maar me niet hebben opgevoed tot sociaal en volwassen persoon met een eigen plek in de wereld, wil ik vergeven. Omdat zij ook uit liefde hebben gehandeld. Omdat ze me toch maar mooi het leven hebben geschonken, hoe ze dat later ook hebben ingevuld. Hun angst en onmacht is de reden geweest dat ze me niet konden geven wat ik nodig had aan veiligheid. Ik wil ze daar echt voor vergeven.
Mijzelf wil ik vergeven voor alle afspraken die ik niet nakwam, elke keer dat ik loog of stal, elke keer dat ik iemand tijd, energie en geld heb gekost. Het vertrouwen dat ik heb beschaamd en de hulp die ik negeerde. Ik heb veel verkeerd gedaan. Vooral zou ik mezelf willen vergeven dat ik altijd een manier wist te verzinnen om dit voor mezelf goed te praten. Ik wil niet langer verongelijkt door het leven gaan, dat doet namelijk ontzettend veel pijn. Ik wil me niet meer slecht voelen over mezelf. En dan niet omdat ik mijn eigen fouten opzij heb geschoven, maar omdat ik ze goed heb gemaakt. Omdat ik iets wezenlijks in mezelf wil veranderen en niet meer wil handelen uit angst en zelfbehoud, egoïsme.
Het is extra moeilijk om iemand anders te vergeven als je jezelf niet kunt vergeven, maar ik vind het heel erg moeilijk. Het is makkelijker als je fouten niet zo groot zijn en het een ander niet zoveel heeft gekost. Ik heb nu steeds het gevoel dat ik nog straf verdien voor wat ik heb misdaan. Dat het niet goedkomt omdat ik het niet meer ongedaan kan maken. Ik heb gelogen en zal voor eeuwig een leugenaar zijn. Ik heb gestolen en ben voor altijd een dief. Ik heb iemands vertrouwen beschaamd en ben dus een egoïstische manipulator die zich er met zielig doen vanaf maakt. Ik ben niet zielig, ik ben fout. Hoe vergeef je zo iemand?
Beste NE,
Dankjewel voor de helderheid waarmee je schrijft! De ergste straf is de straf die je jezelf oplegt. Laat je een kind zelf een straf bedenken, dan is het vele malen erger dan ze eigenlijk verdienen. Blijf zien dat wat je deed, op dat moment het beste was wat je kon doen. Omdat je anders je zin niet kreeg, om jezelf te beschermen, wat dan ook. En dat je het nu, met wat je nu weet, echt anders zou hebben gedaan. Vergeef die NE van toen. Zij/hij kon toen nog niet anders. Misschien helpt het als je het zo kunt bekijken?
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Ha Mireille, bedankt voor je snelle reactie. Ik weet wel dat ik niet anders kon, anders had ik het zo nooit aangepakt. Maar dat ik er een reden voor had maakt het nog niet oké. Alleen is vergeven dus inderdaad iets heel anders dan goedkeuren. Misschien is het juist wel een goed teken dat ik er niet zomaar overheen kan stappen, want er is een tijd geweest dat ik dacht dat ik misschien geen geweten had. Van de andere kant: als ik geen geweten zou hebben zou ik er geen last van hebben. Dus de pijn die ik voel is wel goed, vermoed ik. Het hoort bij de moeite die je moet doen om jezelf of een ander te vergeven.
Beste NE,
Wijze woorden! Ja, als je er zo overheen kon stappen, zou je geen geweten hebben. Bewijs dat je een goed mens met een goed hart bent die iets heel onhandigs heeft gedaan. Sterkte met jezelf vergeven!
Groetjes, Mireille
Ik vergeef mijn zusje en mijzelf omdat we zo onbereikbaar zijn voor elkaar op het moment.
Hi,
daarin kan ik mij terugvinden. Nu ik dat zo neerzet komt het woord ‘acceptatie’ in me naar boven. Daar heeft het voor mij mee te maken : het accepteren dat zij zo helemaal haar eigen weg is gegaan en gaat, dat onze familieband zo weinig telt en
nu kom ik toch bij vergeven, dat zij zo vaak de ‘koude kant’ die in onze familie zit volgt, ten koste van de warme kant, die van het hart.
Dank je voor jouw reactie en wat is het toch fijn dat Mireille er is ! Met warme groet vanuit mijn hart, Evalidja
Vergeven is mooi, maar gaat gepaard met vergeten.
Na vergeving komt vaak verzoening. Is dan wat een ander gedaan heeft, due niet vegeven en/of vergeten kan, verzoening mogelijk?
Nee, want de ander zit vast in zijn drek. Onderwijs je daar ook in
Ik vergeef mijn vaderen moeder die uiterlijk voor me hebben gezorgd maar psychisch en sociaal er nooit tij was voor een gesprek. Mond houden werken studeren en moeder en vader mee helpen om en rond het huis.
Ik vergeef Pieter die me 8 jaar fysiek gebruik heeft in naam van Tantra.
Ik vergeef Stefan de sekteleider die me gruwelijke straffen heeft laten ondergaan,hius auto al mijnspaargeld de erfenis (300.000) gulden alle kleding en siraden heeft verduisterd, voor wie ik in de gevangenis ben beland en dagen geen eten kreeg.Uitgemergeld en uitgehongerd.
Ik vergeef mezelf dat ik dit normaal vond om mannen te gehoorzamen.
Ik vergeef mezelf dat ik dit lichaam zo slecht heb kunnen voelen en verzorgd heb.
Nu, na 65 jaar is het mijn beurt om te leren wat zacht zijn betekent.
Annie
Annie, het is heel dapper dat je dat allemaal maar opschrijft. Geen makkelijke klus om iemand te vergeven die je dat heeft aangedaan! En ook met jezelf heb je wat goed te maken. Ik wens je alle sterkte toe en ook bedankt, want het relativeert ook om zoiets te lezen. Ik hoop dat je alle rust, vrede en vriendelijkheid zal voelen die je 100% verdient.
Ik vergeef mijn vriend dat hij mij in de steek heeft gelaten waardoor ik zo vreselijk teleurgesteld ben , omdat ik dit niet had verwacht.
Ik hoop dat ik hem nu echt ga loslaten want het ”vreet” aan mij
Ook vergeef ik mijn ouders omdat zij niet in staat zijn geweest te leren wat liefde is
.
Tot slot vergeef ik mijzelf voor de vele fouten die ik mijn leven heb gemaakt
Zolang er boosheid is, kun je niet vergeven. Niet naar jezelf, niet naar anderen. Waar komt de boosheid vandaan? Voor mij is het accepteren en loslaten….
Er is niet alleen boosheid, ook verwardheid. Ik had mijn hand uitgereikt om een situatie volledig te klaren tussen mij en een vriendin. Ik merkte enkele onlogische acties die in strijd was met waar ze voor stond, waarvoor ze “zogezegd” ijverde. Het feit dat dit niet helemaal klopte wou ik haar verhaal horen op een ontspannen verbaal geweldloze manier. Ik kreeg geen antwoord, enkel de sleutel die ik haar had gegeven (als poes opppas). De vriendschap bleek voor haar voorbij. Praten kon niet meer. Die verwarring zal altijd blijven waarom ze toen de situatie niet met mij wou bespreken of…onder ogen zien. Mensen maken fouten en deze zou ik meteen vergeven hebben; mocht zij hierover eerlijk geweest zijn. Loslaten is hierdoor nog wat moeilijk…
Ik ben bereid te vergeven allen die me onrecht hebben aangedaan en hen los te laten in vrijheid en onafhangkelijkheid !! ik ben bereid te vergeven te beginnen bij mezelf en ben er dankbaar voor !
Hartegroet voor allen
Ik ben bereid mezelf te vergeven voor alles waar ik me bewust/niet bewust een ander mee heb gekwetst. Ook ben ik bereid iedereen te vergeven die mij bewust/niet bewust wat hebben aangedaan.
Ik wil mijn collega die vanuit machtsvertoon mij niet ziet als zijn gelijke. Ik vergeef hem in en met liefde. Ik vergeef ook mijzelf voor wat betreft mijn aandeel hierin bewust of onbewust en neem in liefde afscheid van de pijn die dit veroorzaakt.
Dank je wel Mireille. Wat een prachtig manier om dit los te laten.
Mooi artikel Mireille. Ik wil graag mijn ouders vergeven, zeker nu mijn vader 4 mnd geleden is overleden en ik de omgang met mijn moeder erg lastig vind.
Ik vergeef mijn vader en mijn moeder. Ik vergeef mijn 2 broers en hun partners. Ik vergeef J., N., D. en A. Ik vergeef jullie alles wat jullie deden dat moeilijk en pijnlijk voor mij was; alles waarbij ik pijn voelde; alles waarbij ik mij alleen, bang, schuldig en wrokkig ben gaan voelen. Het is niet aan mij om over jullie te oordelen. Ik kan onmogelijk alle oorzaken weten die tot jullie gedrag geleid hebben.
Ik open mijn handen en laat het bij jullie, in Liefde.
Ik vergeef mijzelf alles wat ik ten nadele van anderen en van mijzelf gedaan heb. Met name vergeef ik mijzelf voor het ongeluk dat mijn dochter gehad heeft toen ze 1 jaar oud was; ik vergeef mijzelf mijn onoplettendheid doordat ik teveel in mijzelf opgesloten zat door stress.
Ik wil niet langer oordelen over mijzelf en mijzelf aanvaarden in Liefde.
Ik besef dat ik volledig verantwoordelijk ben voor alles wat ik voel, al is het nog moeilijk om dat altijd door te hebben. Ik ben aan het leren.
Dank je, Mireille, voor de hulp die je biedt via de MIR methode.
Ik vergeef iedereen die mij vroeger wat heeft aangedaan ook mezelf voor de schuldgevoelens die er bij had dat het kon gebeuren .
Vergeven wordt hier geassocieerd met afscheid nemen van de ander. Is het ook mogelijk je partner te vergeven voor vreemdgaan en dan toch bij hem te blijven? Ik worstel hiermee.
Beste Elisabeth,
Het hangt heel erg af van je relatie en van de liefde die je voor elkaar voelt. Er zijn meer vrouwen die ervoor kiezen hun partner te vergeven en de relatie voort te zetten. Er moet dan wel een duidelijke afspraak worden gemaakt over eventuele herhaling, maar wanneer jullie beiden kunnen uitzoeken en verwerken waarom het gebeurde, is in de relatie blijven wel een mogelijkheid.
Ik wens je wijsheid met je beslissing!
Groetjes, Mireille
Dank je, Mireille.
Ik worstel hier erg mee. Ik twijfel of ik ooit weer in staat zal zijn een seksuele relatie aan te gaan.
Vertrouwen zal weer moeten groeien. Zover ben ik nu nog niet.
Groetjes,
E.
Ik vergeef mijn vader dat hij mij sloeg, geestelijk vernederde en misbruikte
Ik vergeef mijn moeder dat ze mij geestelijk vernederde en sloeg en mij niet beschermde
Ik vergeef mijn zus dat ze geen contact met mij wil
Ik vergeef alle andere mannen en vrouwen, dieren energieen waardoor mijn pijn of .afwijzing getriggerd werd
Ik vergeef mezelf mijn onmacht om goed voor mijzelf te zorgen lichamelijk en geestelijk
Ik vergeef
In Liefde neem ik afscheid van alle beslissende autoriteiten die alsmaar vergeten dat Leven voor geld aardig anders is, dan Leven met geld (delen is vermenigvuldigen).
Ver geef, vergat, vergeven…
Ik vergeef mijn buren hun grensoverschrijdende gedrag. Ik vergeef mijn moeder en vader dat ze me leerden me klein te maken, altijd anderen voorrang te geven. Ik vergeef mezelf dat ik altijd anderen ruimte geef en daardoor mezelf nog steeds niet goed bescherm. Ik vergeef dat deel van mij dat nog steeds overtuigd is dat ik minder ben dan anderen.
Ik wil mijn vriend vergeven, omdat hij weggegaan is bij mij heel recent. daardoor ben ik de MIR methode gaan gebruiken omdat ik er helemaal doorzat. Ik vergeef mij omdat ik hem het een paar keer vrij knap lastig heb gemaakt waardoor hij de situatie niet meer aankon en mij verlaten heeft.
Maar ik heb hierbij ook een vraag. Als de MIR methode mij helemaal gezuiverd heeft en terug krachtig sta in het leven. Is er dan een hereniging mogelijk met mijn ex-vriend?
Beste Nadia,
Ja, dat zou inderdaad kunnen. Het is geen garantie, maar als je verandert, verandert ook een (ex-)relatie. Werk vooral aan jezelf en kijk dan rustig wat de bedoeling voor je is. Een nieuwe partner zou net zo goed kunnen, wanneer je verandert.
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Het valt me altijd op dat er voornamelijk vrouwen reageren, doen mannen niet mee aan de MIR methode?
Beste Elles,
Er zijn wel een aantal mannen die ook reageerden. En inderdaad, de meeste mensen die de MIR-Methode doen, zijn vrouwen.
Groetjes, Mireille
Hallo Mireille,
Vergeven daar gaan we dan: ik vergeef mijn ouders en broer dat ze er niet voor mij geweest zijn
en altijd het gevoel gaven dat ik ongewenst ben.
ik vergeef mezelf dat ik me daar al een leven lang schuldig over voel en daar door mezelf behoorlijk te kort gedaan heb.ik vergeef iedereen die op de een of andere manier mij heeft laten voelen dat ik er niet toe doe onbelangrijk ben Ik vraag vergeving aan iedereen die ik bewust en onbewust pijn en verdriet gedaan heb.
ik vergeef mijn ex partner voor zijn niet aanwezig zijn in ons ouderschap en ik vergeef mezelf voor het feit dat ik het niet vol hield bij hem te blijven en dat ik weg ben gegaan
ik vergeef mijn huidige partner voor het niet helemaal open en eerlijk zijn tegen mij en ik vergeef mezelf voor het onbewust wegduwen van hem
Ik heb diverse mensen vergeven, als ik begrijp waarom ze gehandeld hebben zoals ze deden, ik heb meer moeite als ik het totaal niet kan vatten waarom ze zo akelig deden. Mireille: Je zegt dat mensen niet geleerd hebben om zich in een ander te verpkaatsen, maar dat is toch niet iets wat je moet leren? Dat zit gewoon in je of niet.
Beste Elles,
Nee, er zijn helaas mensen die opgroeien in een soort ‘bubbel’. Die op allerlei manieren ‘bediend’ worden en eigenlijk verwend worden. Ze leren niet dat een moeder bijvoorbeeld moe kan zijn of hulp kan gebruiken. Ze gaan er alsmaar vanuit dat zij het belangrijkste zijn en dat de gevoelens van anderen er niet zijn of er niet toe doen. Mensen zouden in opvoeding of op school daar wel degelijk in kunnen veranderen.
Groetjes, Mireille
Hoe komt het dan dat, uit het zelfde gezin, de een egoist is en de ander een veel vriendelijker karakter heeft. Als iemand pngelooflijk bot tegen me doet heb ik niet altijd direct woorden, die je achteraf wel hebt. Daarom is het moeilijker om zo’n persoon te vergeven, dan als het iemand is waarvan je kunt begrijpen, vanuit zijn/haar achtergrond, waarom ze doen zoals ze doen
Beste Elles,
Ja, dat is het grote raadsel van een gezin. Het ene gezinslid ontwikkelt zich tot een prettig, sociaal persoon, terwijl de ander een sterke egoïstische inslag ontwikkelt. Het zou te maken kunnen hebben met de reden waarom je naar de aarde bent gekomen. Misschien vind je in dit artikel meer antwoorden? “Als je familie je familie niet is.”
Groetjes! Mireille
Beste Mireille,
Volgens mij is de Dracula van ver verleden uit de voormalige Transylvania heeft zich vermenigvuldigd en verhuisd naar Hongarije, waar ze nu samen het Parlament vormen en rare, onmenselijke wetten invoeren, zoals; geen water, voedsel en kleding aan vluchtelingen geven anders wordt men veroordeeld tot een jaar gevangenisstraf. en; geen reanimatie meer boven 70 jaar, wel zieken aan bed vastzetten met lakens en touwtjes en ze laten dood gaan zonder water en medicijn en zonder verzorging. Het zou mij 1000 jaar kosten om dit te vergeven aan de onmenselijke Parlament van Hongarije van nu in 2018. Wat ik nog vermoed, dat het niet alleen aan de politieke systeem ligt, maar wel aan veel Hongaren die bang zijn dat ze aangevallen worden door de vluchtelingen. Ik schaam me rot dat ik in Hongarije geboren werd.
Morgen stuur ik alle info door naar instanties. Ze noemen hun behandeling in ziekenhuizen; passief euthanasie, ik noem het willekeurige moord met opzet. Ik zal weer wat berichtjes doormailen naar de Europese Commissie en zo voort…..sorry voor mijn bericht hier…..
Beste Era,
Als het waar is wat je schrijft, is het juist belangrijk om het naar buiten te brengen, hoe hard het ook is. Er zijn teveel misstanden die door kunnen gaan, omdat niemand er iets van zegt. Dankzij klokkenluiders komen steeds meer wantoestanden aan het licht en kan het stoppen. Dankjewel voor het delen! En voor het schrijven naar de Europese Commissie!
Groetjes, Mireille
ik ook bedankt voor jullie. Ja, ik ben het naar het buiten te brengen.
Heel voorzichtig.
groet,
era
Ik vergeef mijn oudste broer die heel star is in zijn denken waardoor hij veroordelend spreekt..
En ik vergeef mezelf dat ik daar niet altijd even goed mee omga.
Ik vergeef mijn zussen dat ze mijn anderszijn niet begrijpen..
En ik vergeef mezelf dat ik er last van heb..
Dit is zo moeilijk maar zo waar!
Vergeving!
Ik vergeef mijn Engelse vriendin die na 15 jaar de relatie heeft verbroken zonder daar een reden voor te geven en zonder er open over te spreken.
Het waarom is mij na alweer 20 jaar niet duidelijk, blijkbaar toch gekozen voor de veiligheid van haar huwelijk.
Vrijwel dagelijks is het in mijn gedachte, maar niet meer zo pijnlijk.
Liefdevol laat ik het los en vergeef ik haar.
Mijzelf vergeef ik dat ik haar misschien te veel “geclaimd” heb.
Ik accepteer de situatie zoals die nu is.
Yesterday is history
Tomorrow is mystery
Today is a gift
Ik wil mijn broer vergeven omdat hij mij totaal uit zijn leven heeft geband.
Ik wil mezelf vergeven omdat ik niet in mijn kracht ben gaan staan.
Ik wens dat we beiden in liefde onze gerechtigde plaats hier op aarde mogen innemen
Ik vergeef mijn ex en mezelf en wis hem uit mijn systeem!
Mijn zwager….ik wil er niet teveel woorden aanbesteden maar hij heeft ons diep gekwetst.Ik wil hem graag vergeven zodat ik een en ander los kan laten.
Ik zeg altijd: ik kan mijn ex partner niet vergeven wat hij me allemaal heeft aangedaan (het liegen en bedriegen), maar ik kan het wel loslaten. Het is niet zo dat ik boosheid of iets voel als ik eraan denk. Maar vergeven vind ik een stap te ver. Voor mij staar vergeven gelijk aan dat je niet meer de consequenties van je daden hoeft te ondergaan. En ik hoop/weet dat hij alles terug zal krijgen. Maak ik nu een denkfout? Hou ik mezelf op deze manier toch nog verbonden met hem? Ik hoor graag als iemand tips voor me heeft.
Beste Estée,
Er is een verschil tussen vergeven en vergeten. Misschien dat dat het iets duidelijker maakt? Je kunt iemand vergeven voor zijn daden, maar je hoeft het niet te vergeten. Daarmee geef je jezelf ook bescherming. Dat je niet meer in herhaling kunt vallen bij dezelfde persoon.
Ik wens je veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hallo Estée,
Het belangrijkste is dat je hem kan loslaten en dan doet het er niet meer zo toe om hem te vergeven. Iemand echt loslaten is moeilijk, maar als je dat kunt, denk je ook niet meer vaak aan deze persoon. Je kunt weer van het leven genieten en daar gaat het om. Je kunt misschien een nieuwe vriend vinden, als je daar zin in hebt en je hebt een ervaring geleerd. We leren zelf het beste, dat kan niemand voor ons doen. Je kunt raad krijgen van meerdere personen maar je moet zelf ook denken : wat zou ik het liefste willen. Dat is onze vrijheid.
Iemand vergeven terwijl je daar geen zin in hebt, verlost je niet van zo’n iemand. Maar iemand loslaten geeft je ruimte en vrijheid !
Succes Lotje
Beste Estée, ik geloof dat ik heel lang hetzelfde dacht, maar heb intussen wel in de gaten dat vergeven niets met goedkeuren te maken heeft. Dat maakt het vergeven overigens geen spat makkelijker, het is echt, echt heel hard werken. Vergeven betekent niet dat je geen waarde meer hecht aan je eigen pijn en verdriet, of dat je de misstap goedkeurt. Vergeven betekent dat je begrijpt dat de verantwoordelijkheid en dus ook de uiteindelijke schade bij de dader ligt, en dat dit jouw bagage dus niet is. Het betekent iemand zijn daad teruggeven met de boodschap: “Ja, ik begrijp dat jij dit hebt gedaan, maar het is niet mijn probleem. Hier is het terug, het is van jou. Het spijt me voor je dat je dit hebt moeten doen. Ik heb meegevoeld met je pijn. Ja, het doet vreselijk pijn. Mijn pijn is van mij en jouw pijn is van jou, ik kan jouw pijn niet langer voor je dragen.” Ik geloof dat dat vergeven is, maar zeker weet ik het niet. Misschien haal ik ook wel dingen door elkaar.
Ik weet in elk geval wel zeker dat vergeven NIET hetzelfde is als goedkeuren of je eigen schade die je ervan hebt ondervonden te onderschatten of ontkennen.
Mijn zus vergeef ik, zij vond dat ik beter als baby van twee dagen oud dood had moeten zijn, want het was mijn keus., dat was beter geweest. Mijn vader heeft er voor gekozen om er alles aan te doen wat mogelijk was, dat had hij nooit mogen doen volgens haar.
De stand van zaken is, dat ik er heel goed doorheen gekomen ben.
Als ik met mijn zus omging, was het zo, dat ze me klein maakte en mij niet in mijn eigen waarde kon laten. Zo ga je niet met elkaar om, ik heb er een punt achter gezet.
Hierover heb ik wel een vraag: vergeven heb ik haar, maar met elkaar omgaan is passé.
Heb je dan echt iemand vergeven, zonder omgang met elkaar te hebben.
Beste Anne,
Je kunt het zelf het beste beoordelen. Heb je nog gedachtes over haar? Denk je af en toe in wrok? Denk je liefdevol: zij kon blijkbaar niet anders? En ja, als je geen contact meer hebt met iemand, kun je die ander desondanks toch volledig vergeven hebben.
Ik wens je een leven vol fijne mensen!
Groetjes, Mireille
ik vergeef mijn vader, die mij in mijn kinderjaren tot mijn volwassen jaren heeft manipuleert, verkleinert, bekritiseert, geslagen, mishandelt, mij wil veranderen zoals hij zelf….zijn agressie, drank misbruik, enz…. mij niet steunde, niet daar voor mij was zoals een vader moet zijn.. valse liefde, valsheid…
ik vergeef mijzelf dat ik dit toeliet iedere keer opnieuw, hem opnieuw kansen gaf iedere keer.
ik koppel mij los van jou,
nooit weer laat ik dit toe,
ik hou van je
ik dank je
ik ga mijn eigen weg nu,
tot siens
uw zoon Jordi
Hi mireille,heb veel wonden opgelopen in mijn jeugd door mijn moeder oa. Heb het haar vergeven,groot verwerkingsproces gehad en erg veel geheeld.mijn vraag is nu,zij is niet veranderd en draait nog in dezelfde kringetjes rond die ik geheeld heb,en niet meer heb,maar zij vrrandert niet echt in hoe ze met me omgaat en trekt mij als ik niet oplet naar beneden.wat doe ik hiermee?heb ergens gelezen dat als je vergeeft je ook duidelijk je grenzen daarover moet aangeven.ik wil haar niet uit mn leven zetten,maar weet niet goed of er ook een andere optie is die voor mij goed is,heb je ideeen mireille?ik moet alert blijven niet in oude patronen terecht te komen en t kost mij veel energie.liefs babs
Beste Babs,
Als het je nog veel energie kost om bij iemand te zijn, kun je het beste het contact doseren. Minder vaak zien, spreken. Zelf de regie houden. Ondertussen rustig doorgaan met jezelf los te koppelen en jezelf te helen. En blijven zien dat de ander ook niet anders kan dan zo te zijn. En telkens weer opnieuw vergeven, vermoed ik.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Ik wil graag mijn ex en vader van mijn kind vergeven dat hij mij zoveel verdriet heeft gedaan, mij zo vaak heeft laten wachten, zo hard was naar mij, mij nooit een keer op nummer 1 zette en niet respectvol naar mij was. Ik vergeef mijzelf dat ik verhardde in de relatie en niet de moed en kracht had om eerder bij hem weg te gaan. Ik vergeef mijzelf dat ik na 6 jaar nog onverwerkte emoties heb en wens mijzelf vergeving en daarmee verwerking toe. Ik wens mijn ex het beste toe met zijn nieuwe vriendin en weet dat dit alles ten goede komt aan mijn zoon en mijzelf. Vergeving maakt schoon.
Ik vergeef mijn moeder omdat ze wel voor me zorgde in praktische zin maar me als kind geen steun kon geven in sociaal emotionele zin. Ze heeft dit in haar jeugd ook onvoldoende ontvangen en had niet zoals wij tegenwoordig de behoefte en mogelijkheden om zich daarin te ontwikkelen.
Ik vergeef mijn vader dat hij twee kanten had waardoor ik vaak bang van hem was. Ik wist niet wanneer hij aardig was of wanneer hij kon ontvlammen.
Mijn vader en moeder vergeef ik dat ze me niet accepteerde zoals ik was. Naar mijn idee was mijn oudere broer het spiegelbeeld hoe een kind moest zijn. Ik ben heel dankbaar dat ik een goede relatie met mijn broer heb en dat dit niet tussen ons in staat.
Beste Mireille, dankjewel voor deze prachtige aanmoediging om te vergeven. Precies op het juiste moment aangereikt gekregen!Ik vergeef mijn buren voor pest- en volggedrag. En ik vergeef mezelf voor onwetendheid en ga met meer intensiteit stap 3 en 4 doen.
Ik vergeef mijn vader en moeder die hun financiële last hebben overgedragen. Ik vergeef mijzelf dat ik die last zo moedig heb gedragen. Ik vergeef mijzelf ook dat ik dat onbewust op mijn kinderen heb overgedragen. Lieve kinderen het spijt me dat ik jullie onbewust hebt belast, vergeef me, ik hou van jullie, dank je wel dat ik dit mocht helen
Mijn ex partner, vergeven … hij die me jarenlang heeft belogen en bedrogen . Ik wil niet meer met een knoop in mijn maag zitten als ik aan hem denk. Ik wil hem trouwens helemaal niet meer mijn gedachten laten beheersen . Ik vergeef mezelf het feit dat ik bij hem ben gebleven, ook al voelde ik altijd, diep in mijn hart dat er iets niet klopte .
Mar
ik vergeef mijn moeder dat ze me niet ziet zoals ik werkelijk ben, ik vergeef mijzelf dat ik dat heb laten gebeuren.
Ik zou eerlijk niet weten, wie ik wat zou moeten vergeven. Ik lijk gewoon heel erg op mijn golden retriever, die ook niet kan geloven, dat iemand (mens/hond) haar expres pijn wil doen. Gebeurt dit, dan snauwt ze gelukkig wel even van zich af, maar gaat de volgende keer gewoon weer naar de ander toe met een soort houding van (‘het was toch per ongeluk, hè). Ik kan me ook niet voorstellen dat iemand die gelukkig is, een ander bewust schade toe wil brengen. Dat betekent dus, dat het of per ongeluk is gebeurd, of dat die persoon erg ongelukkig is door beschadigingen in het verleden, resp. dat hij/zij van zijn omgeving overtuigingen heeft meegekregen die tot zijn voor mij vervelende acties leiden. Dat is gewoon ‘zielig’. Dit wil niet zeggen, dat ik het accepteer. En wil ook niet zeggen, dat ik niet op het moment zelf van mij ‘afbijt’ en mijn grenzen stel. Maar daarna denk ik eerder dat die persoon hulp nodig heeft en niet dat hij veroordeeld moet worden om zijn gemaakte fout richting mij. Het zou fijn zijn als ik hem kan laten inzien welke vreemde overtuiging van hem mij pijn gedaan heeft. Helaas lukt dat lang niet altijd, en dan kunnen onze wegen elkaar beter zo min mogelijk kruisen om verdere problemen te voorkomen. Ik moet dan accepteren dat deze persoon kennelijk met een ander wereldbeeld leeft dan ik. Dus beter om zo min mogelijk contact te maken, als we elkaars wereldbeeld niet kunnen accepteren. Dan voorkomen we veel pijn.
@Marja, bijzonder verstandig, jouw houding
Marja, fijn als je zo kunt denken over de ander die jou iets vreselijks heeft aangedaan. Ik kan me niet voostellen dat mijn broer mij jaren per ongeluk sexueel heeft misbruikt. En met n snauw kom je dan niet weg, ook niet met wegduwen of schreeuwen. Hij had wel degelijk hulp nodig, maar niemand wist er van. Nu 35 jaar later ( ik ben met mijn verhaal naar hem toegegaan en hem verteld wat hij me heeft aan gedaan en wat daar de gevolgen van zijn, nu nog steeds, maar meneer kan t zich niet meer herinneren ) leeft hij gelukkig, heeft n vrouw en gelukkig 3 zonen en hulp..nee, hij heeft nooit hulp gehad.
Ik ben er nog steeds mee bezig en ik wil hem vergeven voor zijn daad, maar is erg moeilijk, kon ik maar zo denken als jij.
Heel moeilijk als de problemen in familieverband zijn ontstaan. Mijn zus is ook niet in staat om onze ouders alles te vergeven wat ze haar (en ook een beetje mij) hebben misdaan. Daar kan ik natuurlijk begrip voor opbrengen. Dat ze denkt dat mijn ouders zelf wél een gelukkig leven hebben kunnen leiden, geloof ik echter niet. En ik kan me dat dus ook niet zo goed van je broer indenken. Het kan inderdaad zijn dat hij zich diep van binnen zo schaamt, dat hij alles voor zichzelf helemaal heeft moeten wegstoppen. Maar dat betekent ook dat hij zeer waarschijnlijk ook nu in het heden heel weinig aan gevoel tot zich door kan laten dringen. Je kunt dan wel leven, maar ben je er wel echt? Maar als je niet weet wat geluk is, dan zul je het ook niet erg missen. Je denkt gewoon dat het niet anders kan. Daar weet ik uit eigen ervaring alles van. Loslaten momenteel lijkt me de beste oplossing, maar als dat in jullie familieverband niet kan, dan zul je heel hard met jezelf aan het werk moeten gaan. Hij heeft je al een hoop ellende bezorgd, dan laat je de rest van je leven toch niet door hem verpesten? En echt. Ik geloof nooit dat hij gelukkig is. Hoe kun je dat zijn als je herinneringen moet wegstoppen, omdat ze te erg voor je zijn?
A. en C. Omdat ze samen miljoenen dieren van de dood willen redden, en daarbij net zo gemotiveerde anderen hebben uitgeschakeld daar deel van te zijn, daar ook aan mee te helpen. Ook mij, wat ontzettend zeer doet. Ik hoop jullie te kunnen vergeven, op een dag…
Moge alle wezens op deze wereld gelukkig zijn en iedereen om vergeving vragen zodat ze verder kunnen met hun leven en leven in vrijheid gezondheid en mededogen.
Dat wens ik jullie van harte!
Jacqueline
Ik ben helemaal klaar om zowel mijn moeder als mijn vader te vergeven voor wat voor mij als tekortkomingen geeft aangevoeld in mijn opvoeding en relatie tot hen, in mijn leven tot nu.
Ik vergeef ook mijzelf om niet te hebben kunnen voldoen aan hun verwachtingen als hun dochter.
Hier en nu, worden al deze omstandigheden voor goed uitgevaagd !
lieve Debby fijn dat je alles vergeeft, spoel echter niet het cadeau weg dat ze je gegeven hebben,
dat is er ook! ze hebben hun best gedaan lieve Debbie veel liefs!
ik wil alle mensen vergeven die me niet (kunnen/willen) begrijpen en daarom hatelijk reageren – en tevens ook mezelf vergeven dat ik in zelfmedelijden verval.
fijn Patricia vergeven, probeer ook jezelf te begrijpen, je kunt het! en kijk waar en waarom je jezelf haat omarm jezelf in liefde. Het zit nl. niet in de ander maar in jezelf en dat is fijn
dan ben je nl. niet afhankelijk van een ander om te veranderen.Veel liefde voor jou Patricia van mij,geef die van jou [liefde] ook eerst aan jezelf, komt ze daarna vanzelf bij andere terecht!
Ik vergeef mijn egoïstische oudste zus. Ik laat me niet meer door haar manipuleren ik vergeef haar dat ze niet wil of kan zien dat ik ook ouder word 79 en niet meer op kan komen draven wanneer zij dit wil. Ik vergeef mezelf dat ik jarenlang mezelf heb laten manipuleren alleen al omdat ze mijn zus is.
Ik neem in liefde afscheid van Ellla en Yvonne en Gerda en Nico
Mijn moeder is in de eindfase van haar leven. Afgelopen week heb ik alles uitgesproken wat mij dwars zat. Dat vond ik moeilijk, maar daarna was ik enorm opgelucht en voelde ruimte, zachtheid en liefde terugkomen. Vandaag krijg ik deze mail… Vergeving, ja dat is wat ik te doen heb, dankjewel.
De non die mij opsloot in een donkere kast, achter in de klas, toen ik maar vier jaar oud was en waardoor ik tot op de dag van vandaag nog claustrofobische angsten aan heb overgehouden. Ik vergeef je.
Mijn vader vergeef ik, omdat hij handelde naar zijn opvoeding die hij heeft gehad.
Waardoor hij, als hij zich machteloos voelde, zijn kinderen sloeg i.p.v. mee praatte.
Mijn moeder, omdat zij niet ingreep als mijn vader mij sloeg en trapte. Ik vergeef je.
Mijn broers en zus, omdat zij niet mijn kant van het verhaal aan willen horen. Ik vergeef jullie.
Dit is enorm ingrijpend en ik heb veel respect voor u omdat u dit deelt. Veel sterkte en hopelijk nu bevrijd.
M’n moeder omdat ik nog steeds het gevoel terug krijg als een klein bang meisje wanneer iemand iets zegt. Het nooit goed genoeg doen. Eigelijk ook wel m’n vader. Beide ouders die zich opgesloten hadden voor hun gevoelens en daardoor altijd gesloten zijn gebleven. Voel medelijden maar ook grote verwarring als ik aan ze denk
lieve Loes vergeef jezelf, stap eruit[het gevoel] jij bent nu verantwoordelijk voor hoe je jezelf voelt.Daar heeft je moeder nu niets meer mee te maken, allang niet meer. Leef in het NU, NU bepaal jij jouw leven! Denk in liefde aan je ouders ze leefden vanuit angst!
Veel liefs
Mireille, je schrijft over jezelf vergeven. Helemaal mee eens! Voor mij hoort hier als toevoeging nog bij om mezelf te vergeven voor wat ik mij heb aangedaan hierdoor, voor de schuld en zelfverwijt, schaamte enz. hoe moeilijk ik het ook mij heb gemaakt…
Dit geeft zo’n gevoel van opluchting, bevrijd van mijn beschuldigende vingertje.
Liefs voor jou, Anneke
Hoi Mireille
Wauw dit is zooooooo belangrijk! En het past even heel goed bij mijn proces.
Ik heb recentelijk een helderheid gekregen in een groot thema van mijn vaderlijn.
Het is nog aan het verteren en waar ik nu zo’n moeite mee had was dat ik niet gedragen ben door mijn ouders in wat ik zag en voelde als kind in die familie. Het was zo zwaar om alleen te dragen. Was. want ik heb nu de tools om dit soort informatie en trilling door te laten stromen. En lieve vriendinnen om dit te delen en bevestigd te worden dat ik niet gek ben.
Dit artikel herinnerde me aan de laatste stap. Vergeven van mijn ouders. Ze konden me niet dragen zoals ik dat nodig had.
Dank je wel lieve Mireille voor deze herinnering X
Bedankt voor je mooie woorden!
Ik wil m’n zusje vergeven dat ze mij niet vergeven kan…….
Beste Marianne,
Misschien wilt die zus niet eens dat jij haar vergeeft.
Je hebt misschien iets gedaan wat je niet tegen een zus zou moeten doen. Het is te gemakkelijk om de schuld aan de ander te geven.
En waarschijnlijk interessert het haar ook niet dat jij haar wilt vergeven.
Een echte heldendaad is om nooit zo ver te gaan dat een ander je zou moeten vergeven.
Ja dat is veel moeilijker dan te zeggen : ik vergeef haar.
Sterkte Lotje
Lotje, het valt op hoezeer je in het verweer gaat, waar schuilt jou pijn?
Heldendaden zijn heel zeldzaam, gewoon omdat we mens zijn met grote en kleine mankementjes.
Warme knuffel Lotje
Ik heb een ex die blijft rondspoken. Ik ben al 13 jaar samen met mijn nieuwe, ongelooflijk fantastisch lieve vriend die deze zomer mijn man wordt. We hebben ook twee prachtige kinderen. Ik ben heel erg gelukkig met hem. En ik dacht dat ik mijn ex al had vergeven. Maar ik blijf wel dromen van hem enz. Nu heeft een vriendin ook een relatie met hem gehad en hoor ik dat hij na al die jaren net hetzelfde met haar deed. Niet durven binden. Aantrekken en wegduwen. Verlangen naar andere vrouwen enz…
Toen ik haar verhaal hoorde werd ik er heel kwaad van en al mijn herinneringen kwamen weer naar boven. Het deed mij wel deugd om er kwaad over te kunnen zijn. Ik heb hem daardoor al veel meer kunnen loskoppelen heb ik de indruk. Maar volgende stap zal inderdaad zijn hem te vergeven, alsook mezelf. Waarom ik het ook allemaal heb toegestaan al die jaren en hem niet kon loslaten… Hoe vergeef je jezelf? Hoort dat ook bij moeder loskoppelen? En moet je dan de ander en jezelf voorstellen als je dat zegt?
Groetjes, Fabienne
Beste Fabienne,
In het artikel hierboven staat een verwijzing naar jezelf vergeven. Als je op die woorden klikt, ga je naar dat artikel toe. Het komt erop neer dat je dan de MIR-Methode doet, gewoon de 9 stappen, terwijl je je handen op je hart legt.
Sterkte en vooral veel geluk gewenst!
Groetjes, Mireille
Bedankt! Eigenlijk gaat het heel goed hoor met mij. Ik ben in de fleur van mijn leven. Ik herken mezelf niet in het artikel over jezelf vergeven. Ook al ben ik wel altijd te streng geweest voor mezelf, maar zeker niet in die mate zoals in het artikel wordt beschreven. Ik ben de laatste maanden door een transformatie heen gegaan en sta nu heel goed in mijn kracht. Maar het vergeven van mijn ex en mezelf in die situatie is wel nog een werkpuntje als kers op de taart zeg maar. Dus ga ik daarmee aan de slag…
Ik vergeef mijn moeder voor haar strenge opvoeding zonder liefde te tonen. Ik mocht er eigenlijk niet zijn als kind want een kind moest luisteren wat de ouders wilden. Niet teveel aanwezig zijn. Handen op de rug, kijken met je ogen. Eer je vader en moeder! Mijn moeder vond het belangrijk dat we keurig waren. Met de juiste personen om gingen. Geen weerwoord hadden en altijd beleefd waren en hielpen in de huishouding.
Mam, je wist niet beter. Ik vergeef het je.
Ik ben klaar met mijn broer en zwager. Toen mijn moeder vorig jaar overleden was, vond mijn zwager het nodig om mij weg te sturen met de woorden: Je bent een gevaarlijke gek en je moet hulp zoeken. Ik ben weggegaan omdat mijn moeder nog opgebaard in de kamer lag en ik het niet gepast vond meer te zeggen dan op dat moment gewenst was.Hierdoor ben ik ook niet naar de uitvaart van mijn moeder geweest, wat natuurlijk heel erg is.
Ook ben ik klaar met een schoonzus.
Zij heeft maanden ons gezin gemanipuleerd. 40 jaar niet naar mijn moeder omgekeken, maar toen die verhuizen ging naar een mooi nieuw huis, en ook nog ongeneeslijk ziek werd, heeft ze alle zorg om mijn moeder naar zich toegetrokken en hadden de andere kinderen het nakijken. Dit alles onder het mom van: Ik doe het graag, heb alle tijd en jullie wonen zo ver weg! Toen mijn moeder op haar sterfbed lag heeft ze met 2 broers en mijn zwager de andere kinderen zoveel mogelijk bij haar weggehouden. We konden niet eens liefdevol en fatsoenlijk afscheid van haar nemen. Uren te laat gebeld toen onze moeder overleden was. Toen ik 2 dagen later vroeg waarom dit allemaal toch nodig was, kreeg ik bovenstaande woorden te horen. Ik zal u niet vermoeien met alle details de afgelopen maanden, maar het hele verhaal draait natuurlijk weer om macht en geld! Ik wil af van de gevoelens die mij al maanden bezighouden. Ik heb een fijn gezin,2 zoons, lieve schoondochters, een prima man, zus en nog 2 fijne broers! Daar wil ik mijn energie voor inzetten en niet verbruiken aan dingen waar ik toch niets meer aan kan doen. Daarom vergeef ik mijn broers, zwager en schoonzus, voor wat ze ons, als gezin hebben aangedaan. Het ga hun goed!
19 jaar geleden ging mijn echtgenoot terug naar de VSA. 3 jaar later besloten wij per telefoon uit de echt te scheiden, dat ging allemaal per correspondentie. Toen hij in 2016 zijn zonen kwam bezoeken Hier in Belgie zou ik hem voort eerst terugzien. K Mirde toen al vele maanden maar besloot het eens in onze gemeenschappelijke taal te doen. Mijn lichamelijke reactie was heel hevig, blijkbaar waren daar nog vele onverwerkte emoties. De MIR-Methode heeft mij toen geholpen dat terugzien goed te verwerken. Bedankt Mireille. Diana
Hallo Mireille,
Sinds dat ik de M.I.R. methode doe kan ik beter afstand nemen en kijk ik op een andere manier naar mijn onopgevoede buren die heel erg egoïstisch zijn en met niemand rekening houden .
Wat veel eerder moeilijker en stressvoller is geweest .
Lieve groet van Jolanda
Een geweldig document. Ik wordt er blij van. Mensen vergeven…… Als we dat eens konden wat zou de wereld dan veranderen en lichter maken.
Beste Nora,
Ja, en ik denk dat we hier vandaag ook echt aan bijdragen. Iedereen die hier schrijft en daarmee een ander vergeeft, veroorzaakt daarmee een golf aan positieve energie die gaat doorwerken naar vele anderen toe. Ben daarom enorm dankbaar voor iedereen die de moed heeft om nu die stap naar vergeving te zetten. Dankjewel!
Groetjes, Mireille
Dank voor je mooie artikel Mireille, heel herkenbaar. En prachtig om iemand te kunnen vergeven als die gedrag heeft vertoond wat kwetsend en manipulerend was. Ik doe al een hele tijd de MIR-Methode en merk dat het me rust en stabiliteit geeft, na n hele moeilijke periode, fijn om daarop terug te kunnen vallen nu.
Ik ben op het moment het boek van Christiane Northrup aan het lezen Dodging energy Vampires, an empath’s guide toevading relationships that design youand restoring your health and power. Prachtig ook!! Zal met name voor mensen die ervaring hebben met Cluster B (DSM IV) pensoonlijkheidstypen, die zo ongelooflijk ver kunnen gaan om hun narcissistic supplies te krijgen. I do over wat dat is en vooral veel info over hoe je ervan kunt helen! Een echte aanrader.
Mag ik alle wezens (mens, dier, natuur mezelf en energieen)bedanken voor dat wat mij getriggerd heeft om niet correct, niet eerlijk en oprecht, niet liefdevol, gehandeld te hebben, mij bewust gemaakt heeft wat ik nog mocht/mag leren om vol mededogen in het leven te staan
ik vraag vergeving aan de slachtoffers
ik vraag vergeving aan mezelf
dat mededogen en compassie mijn leven mag beheersen
Harte groet Gerda
Nou Gerda,
Dat is heel mooi en dapper gezegd.
Vergeving voor jezelf heb je met deze mooie woorden wel verdiend !
Hartelijke groet, Lotje