Reuma is een mysterieuze ziekte. Reumatologen kunnen niet werkelijk iets doen aan de oorzaak. Ze kunnen onderzoek doen en de diagnose vaststellen. En ze kunnen medicijnen voorschrijven en tips geven om met de klachten om te gaan. Verder blijft het een groot vraagteken hoe reuma ontstaat. Frustrerend voor zowel de patiënt als de arts. Want wat is nou werkelijk de oorzaak? Hoe komt het dat een lichaam reumatische klachten creëert? En dat er inmiddels 100 varianten van reuma zijn vastgesteld? En zou het kunnen zijn dat er één oorsprong ligt onder deze ziekte?

Alle soorten reuma bij elkaar
In november, december 2017 en januari 2018 deed ik onderzoek naar de oorzaken van reuma. Daarbij maakte ik geen onderscheid tussen de soorten reuma. De mensen die deelnamen aan het onderzoek, kenden de MIR-Methode al en hadden het al minimaal vier weken gedaan. Ze hadden verschillende soorten reuma: reumatische artritis, artrose, fibromyalgie, reumatische artritis psoriatica, syndroom van Sjögren en spier- en bindweefselreuma.

Kinesiologie, spiertesten
Om de oorzaken van reuma te achterhalen, gebruikte ik kinesiologie, spiertesten. Daarmee ontwikkelde ik ook de MIR-Methode (zie daarover de video Interview Mireille Mettes over ontstaan MIR-Methode).
Het spiertesten werd gebruikt om voor elke deelnemer een MIR-Methode op Maat te maken. Dit zijn specifieke zinnen, gericht op het aanpakken van de oorzaak van de reuma. Elke MIR-Methode begeleider maakt dit soort MIR-Methodes op Maat.

Deelnemers aan de onderzoekgroep
In totaal deden er 28 mensen mee. Ik dank ze heel hartelijk voor de moeite en om mee te helpen het mysterie van reuma te ontrafelen!
Van de 28 deelnemers bleken er tijdens de bijeenkomst 2 mensen zonder reuma te zijn. Een persoon had in het verleden reumaklachten gehad, maar later niet meer. Een ander had wel wat reumatische klachten, maar nooit een echte diagnose gekregen. Hun resultaten hebben helaas niet meegedaan bij de analyses. De 26 overgebleven deelnemers waren allemaal vrouwen. Het is overigens opmerkelijk dat reuma vooral een vrouwenziekte is. Waarom dat zo is? Daar heb ik nog geen antwoord op.

Wat hebben we precies gedaan?
Voor elke deelnemer werd een MIR-Methode op Maat uitgetest met behulp van spiertesten. De specifieke zinnen die voor hen werden uitgetest, aaiden ze meteen ter plekke. En ze herhaalden ze daarna thuis gedurende twee weken, twee keer per dag. Daarna deden ze de gewone 9 stappen van de MIR-Methode, nog eens twee weken. Na afloop van die vier weken ontvingen ze een email met het verzoek of ze ‘ja’ of ‘nee’ wilden terugsturen. Ze stuurden ‘ja’ als ze verbetering hadden gemerkt sinds de bijeenkomst en ‘nee’ als ze niks hadden gemerkt.

De resultaten

Uit dit onderzoek zag ik drie duidelijke resultaten bij het analyseren van de gegevens.  

1e resultaat: Stap 9 was het belangrijkst.
Je zou kunnen verwachten bij een ziekte als reuma dat misschien toxiciteit (stap 2)  of voeding (stap 5) een rol speelt of dat de oorzaak ligt in het hormoonstelsel, omdat het een auto-immuunziekte is en de thymus tot het hormoonstelsel hoort. Maar nee, alle testen wezen uit dat het ging om stap 9. Missie verduidelijken! En in het bijzonder was er een verwijzing naar de hersenstam, het primitieve deel van de hersenen, dat in de nek zit. In de hersenstam zit je vecht/vlucht/bevriesmechanisme. Dit is een beschermingsmechanisme dat aanschiet, zodra je je bedreigd voelt. Blijkbaar was de hersenstam bij alle deelnemers té actief. En verhinderde het beschermingsmechanisme dat ze werkelijk hun missie konden gaan leven. Vergelijk het maar met een innerlijke saboteur: je wilt wel, maar het lukt je niet.
De overactieve hersenstam trof ik bij 100% van de deelnemers aan!
Bijzonder detail: de enige deelnemer zonder verwijzing naar de hersenstam, was nou net de deelnemer die eigenlijk geen reuma had.

2e resultaat: Onder elke reumatische aandoening leven onverwerkte emoties.
Mijn vermoeden dat de klachten voortkomen uit oude trauma’s of onverwerkte emoties, lijkt te kloppen. Bij vrijwel iedereen trof ik oude emoties aan. Daarbij was er één soort emotie die bij 46,2% van de deelnemers voor kwam: schaamte. Alleen was het niet hún schaamte, maar de schaamte van iemand anders. Blijkbaar hadden ze als kind de schaamte van iemand anders overgenomen om die persoon te helpen. Zou dit een aanwijzing kunnen zijn voor de missie van mensen met reuma? Dat ze bijzonder gevoelig zijn en andere mensen helpen hun lijden te verlichten?

Merkwaardig fenomeen: evoluerende ziekte?
In de eerste groepen kwam ik telkens die emotie tegen: de ‘schaamte van iemand anders’. Echter, in de laatste groep trof ik deze emotie niet meer aan, 0,0%! Was hier sprake van een evolutie in de ziekte? Dit soort verschijnselen schijnen te bestaan in de kwantumfysica. Ik ga er bij volgende onderzoeken op letten! Want als de eerste groepen werken aan hun diepste emoties en ze met de MIR-Methode weg aaien, dan zou het zo kunnen zijn dat deze ‘bevrijding’ toegevoegd wordt aan de werking van de MIR-Methode. Een heel bijzonder fenomeen om in de gaten te houden!

3e resultaat: Verbetering gemerkt?
Hoewel de opzet van het onderzoek was om de oorzaak te ontdekken van reuma, heb ik ook nagevraagd of de deelnemers verbetering in hun klachten merkten. Van de 26 deelnemers hebben 23 hun email teruggestuurd met ‘ja’, wel verbetering of ‘nee’, geen verbetering. Het resultaat:
47,8% van de deelnemers hebben verbetering gemerkt!
Dit is opmerkelijk veel voor 1 bijeenkomst en zelf 4 weken thuis de MIR-Methode doen! En het is opmerkelijk veel voor een ziekte waarvan artsen, ook tot hun eigen verdriet, alleen kunnen concluderen: “U zult er helaas mee moeten leren leven.”

Conclusies

Wat ik uit de resultaten van dit eerste onderzoek concludeer:
1. Leven vanuit een té actief beschermingsmechanisme maakt dat mensen met reuma niet goed uit de verf komen in hun leven, hun missie niet kunnen leven. Dit zou weleens een grote oorzaak kunnen spelen bij het ontstaan van hun ziekte.
2. Oude onverwerkte emoties spelen een rol bij reuma.
3. De MIR-Methode geeft bij 47,8% van de deelnemers verbetering.
4. Of de MIR-Methode daardoor een effectievere methode is dan behandeling die alleen gericht is op symptoombestrijding door middel van medicatie, zal moeten blijken uit vervolgonderzoek.

Aanbeveling voor artsen
Als ik vanuit dit eerste onderzoek aanbevelingen aan artsen zou doen, zou ik ze verzoeken of ze ook aandacht willen besteden aan de emotionele kant van de mens, mochten ze dat nog niet doen.

Vervolgonderzoek
Dit onderzoek was te kleinschalig om keiharde conclusies te trekken. Daarom deed ik vervolgonderzoek. Ik splitse reuma in vier groepen, te weten:
Reumatoïde artritis
Artrose
Fibromyalgie
Syndroom van Sjögren
Mensen die deze diagnose hebben, namen deel aan sessies om uit te zoeken of de eerste ontdekkingen verschilden per soort reuma. De conclusie was: er is géén opvallend verschil in oorzaak tussen de verschillende soorten reuma.

En jij? Heb jij zelf al verlichting gemerkt van je reumatische klachten door het doen van de MIR-Methode? Ik hoor het graag van je. Schrijf het hieronder! Dankjewel!

Dat je een energiek, pijnvrij lichaam mag hebben!
Groetjes, Mireille Mettes