75. Hoe ben jij geboren?
Geboren worden is niet bepaald een eitje! Je zit heerlijk in die warme baarmoeder. Heerlijk heen-en-weer wiegend. Slapend, drijvend, duimend. En dan op een dag beginnen de buitenwanden van je veilige plekje samen te drukken. En in een langdurig proces van uren word je langzaamaan door een smalle gang geduwd. Dan is er de uitgang en je wordt overvallen door fel licht, kou en harde geluiden. Welkom op aarde! Geboren worden is voor geen enkel kind een pretje. Elke bevalling is heftig. Het is een eersteklas achtbaan waar je doorheen gaat. En dan heb ik het nog niet eens over de bevallingen waar complicaties optreden!
Wat is het gevolg van een intense geboorte?
Het gevolg van een geboorte die intens was, die veel indruk op je maakte, kan zijn dat je nu nog lichamelijke of emotionele klachten hebt. Het kan de oorzaak zijn van depressie of bijvoorbeeld huidklachten. Wanneer je terug gaat in je leven en je focust op je geboorte, kan het goed zijn dat je gaat voelen dat daar eigenlijk de sleutel ligt van alle klachten die je nog hebt. Veel alternatieve helingsmethodes zijn daar ook op gericht. En ze werken allemaal!
Hoe helpt de MIR-Methode je geboortetrauma te helen?
Door het doen van de MIR-Methode heel je laagje voor laagje het emotionele trauma dat je hebt ervaren tijdens je geboorte. Hieronder leg ik per stap uit hoe het werkt.
Stap 3 ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen.’ De emoties die vader en moeder (arts) hadden tijdens een geboorte, kun je onbewust hebben opgepikt. Omdat het gebeurt tijdens een van de meest indrukwekkende gebeurtenissen in je leven, worden ze diep ingeprent. Ook wanneer vader niet bij de geboorte aanwezig was, of als moeder eigenlijk geen kind wilde baren. Of als er angst was, omdat de bevalling moeizaam verliep. De teleurstelling van ouders kan ook meespelen: ‘Weer een jongen/meisje!’ Al deze diep ingeprente emoties worden langzaamaan bij stap 3 losgekoppeld. Het zijn niet jouw emoties, maar die van je ouders.
Stap 4 ‘Meridianen zuiveren’ ondersteunt stap 3 in de zin dat het helpt om de emoties uit je systeem weg te zuiveren.
Stap 7 ‘Basisbehoeften aanvullen’ zorgt voor aanvulling van ‘Zekerheid’, ‘Geborgenheid’, ‘Veiligheid’ en nog meer basisbehoeften die onvoldoende aanwezig waren tijdens of na een bevalling, zoals bijvoorbeeld ‘Troost’.
Stap 8 ‘Chakra’s en aura optimaliseren’. Deze stap is ongelooflijk belangrijk, ook voor hooggevoelige mensen. Als je je tijdens de bevalling onveilig en bang hebt gevoeld, kan het goed zijn dat chakra 1 is verstoord. Dat is de chakra die zich bevindt aan de onderkant van je bekken. Als die verstoord is, kun je moeilijk aarden. Je bent dan sneller afgeleid en pikt sneller energie en emoties van anderen op.
Stap 9 ‘Missie verduidelijken’ heeft een positief en helend effect op je geboorte. Toen je naar de aarde kwam, had je daar waarschijnlijk een reden voor. Sommigen hebben een grootse en meeslepende missie, sommigen zijn deel van veranderingen, anderen hebben de taak om te ervaren hoe het is om mens te zijn. Wanneer de bevalling heftig was, kan het goed zijn dat je je missie nog moeilijk kan herinneren. Door de verstoring die in de eerste uren optrad, kan je connectie met je missie verloren zijn gegaan. Door het doen van stap 9, maak je die connectie opnieuw en ga je langzaam maar zeker weer weten waarom je op aarde geboren wilde worden. Veel puzzelstukjes vallen op z’n plek en je leven wordt lichter en moeitelozer. Verkeerslichten staan vaker op groen!
Kortom, doe de MIR-Methode om de prille eerste verstoringen uit je systeem te krijgen en zo jezelf op een diep niveau te helen. Veel geluk!
Hoe is het voor jou? Hoe vindt jij het leven op aarde? En wat weet jij over je eigen geboorte? Laat het me hieronder weten! Dankjewel!
Met de toets ‘End’ op je toetsenbord spring je meteen naar het invulformulier. Persoonlijke vragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!
Dat je maar voluit mag leven op de manier die voor jou goed voelt!
Heb het goed!
Mireille Mettes
hallo Mireille,
Op het moment van mijn geboorte, ben ik er letterlijk “uitgetrapt” door
mijn tweelingzus en kwam ik ter wereld met een geboortegewicht van 3 pond
en 180 gr. terwijl mijn navelstreng werd afgebonden werd er geroepen, wacht
er komt er nog een aan en nog voordat goed en wel mijn navelstreng was
doorgeknipt en ik in een handdoek was gerold en opzij was gelegd,
werd mijn tweelingzus met een geboortegewicht van 5 pond en 1 ons met haar
voeten naar voren geboren. (hoezo eruit getrapt)
Hoewel ik de oudste van de 2 ben, liep ik qua ontwikkeling gemiddeld 2 mnd
achter t.o.v. mijn zus en dat heeft uiteindelijk een behoorlijke negatieve impact op mij achtergelaten. vooral in ons kinderjaren was de uitspraak van mijn moeder, wanneer er gevraagd werd naar vooral mijn ontwikkeling -t.o.v. mijn zus– nee, dat kan José nog niet.
en doordat mijn moeder persee wilde dat wij op school ook nog eens bij elkaar in de klas moesten zitten ( om de constante welles/nietes ruzies thuis te voorkomen) had dit uiteindelijk een negatieve invloed op mijn ontwikkeling, maar ook op mijn persoonlijke ontwikkeling, want ik kon dat allemaal nog niet weten. Ook al weet ik voor 100% het antwoord op een vraag, ik zal echt mijn hand niet opsteken, want als ik een verkeerd antwoord zou geven, dan werd ik daar thuis wel even op een negatieve manier op gewezen.
inmiddels weet ik ook, dat het in doeken wikkelen en opzij leggen na de geboorte en negatieve betekenis heeft, je mag er niet zijn, en als ik terugkijk op mijn leven, komt dit punt in gezinsgesprekken steeds weer naar voren. het wordt nog net niet gezegd, maar zodra ik mijn mond open doe en vertel wat ik weet en wat mijn ervaring is, dan wordt dat al snel afgedaan als onzin, ook al heb ik uiteindelijk gelijk.
Ik ben inmiddels 64 jaar en ik merk steeds meer, dat wanneer ik in situaties beland waarbij er geen familieleden betrokken zijn, dat ik een heel andere persoon ben, dan wanneer ik in familiekring aan gesprekken deelneem ( wat zelden gebeurd). dan kan ik deelnemen aan gesprekken zonder bekritiseerd te worden, dan ben ik veel meer de persoon die ik van nature ben en sta ik eigenlijk op de voorgrond van alles en nog wat te vertellen, ipv achteraan te luisteren naar meningen die kant nog wal raken.
maar het gevoel dat altijd overheerst is er 1 van: je bent niet goed genoeg, hoe weet jij dat nou, je kunt nooit wat onthouden.
maar nu ik sinds 2 jaar weet dat mijn korte termijngeheugen niet werkt, vallen er allemaal daalders naar beneden, waarbij heel veel situaties uit het verleden duidelijk worden en een plek gaan krijgen.
Mireille, ik zou graag vanuit de MIR-methode wat extra ondersteuning willen krijgen, om gevoelens, onzekerheden, negativiteit etc. een andere plek te kunnen geven, waardoor ik weer wat positiever in het leven kom te staan. Ik heb nu langzaam het gevoel dat ik in een zwarte put getrokken wordt, ook door mijn eigen negatieve houding op dit moment.
Alvast bedankt, José
Ik ben bekend met de MIRmethode,
Beste José
Je vraag is doorgestuurd naar een MIR-Methode begeleider!
Hartelijke groet,
Team MIR-Methode
Hoi,
Ik ben geboren in een stuitligging en floepte er volgens mijn moeder zo uit! Mijn 3 broers lagen ook allemaal in een stuitligging. Twee keizersneden, 1 miskraam (curretage), mijn jongste broer en toen kwam ik.
Vanaf mijn pubertijd of iets later werd ik altijd aangetrokken tot “foute mannen”. Dominant, soms gewelddadig, soms respectloos, altijd manipulatief. Ik heb me onlangs los gemaakt uit weer een vreselijke relatie met deze karakter eigenschappen in een man en wil met mezelf aan de slag.
Mijn moeder is een lieve, maar erg controlerende vrouw, nu nog. Mijn vader was altijd meer op de achtergrond.
Ik voel de aanwezigheid van mijn overleden oma vaak. Zij is de moeder van mijn moeder. Mijn omaatje was vreselijk lief ik voel me nog steeds erg met haar verbonden. Opa bleek vroeger lastig te zijn en teveel te drinken. Mijn moeder heeft dit weg gestopt en nooit willen weten. Ze was de jongste en zegt hier zelf geen last van te hebben ervaren. Haar ouders broers en zussen wel.
Wat kan dit betekenen? Is er een verband? Wat betekent een stuitligging tot 4 keer toe voor of vanuit mijn moeder?
Help! Wil zo graag met mezelf aan de slag.. en ik voel dat ik in de buurt ben met mijn bevindingen.
Hoor graag van u! Groetjes Vivi
Beste Vivi,
Op veel van de vragen heb of krijg je antwoord, verwacht ik. Ik weet zelf niet wat 4x stuitligging betekent. Misschien niet zo graag naar de aarde komen? Mediums, spirituele helpers kunnen daar vaak antwoorden op geven, evenals je oma wiens aanwezigheid je voelt. Als een van de ouders teveel drinkt, heeft dat beslist gevolgen voor de kinderen, ook al zeggen ze er geen last van te hebben gehad.
Ik ben vol vertrouwen dat je je antwoorden gaat vinden. Heb je er hulp bij nodig, dan kun je ook naar een MIR-Methode begeleidster mailen of bellen voor een consult.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hallo
Van mijn geboorte heel weinig ,maar wel dat ik een ongewenst kind was,toen ik wat ouder werd zei mijn moeder altijd dat ik de moeite niet waard was en dat ik niets kon,en daar stond ik daar,helemaal alleen ,ik was een bang vogeltje dat het liefste weg kroop in een holletje in de grond niet in staat om van me af te bijten,maar dat nu pressies de reden waarom ik hier op aarde ben geboren,ik ben een oude ziel en ik moet nog 1 ding leren,en dat is van me afbijten,en mijn levens struikel blokken netjes op te lossen,en niet de moeilijke situaties ontwijken want die kom je toch weer steeds tegen ,totdat je ze oplost ,en ook van je zelf kan houden,ik ben nu 63 jaar en al een half jaar bezig met de mir methode,en op een ochtend werd ik wakker ,en ik voelde me eindelijk thuis bij mezelf,allerlei klachten verdwijnen ik ben er heel erg blij mee,mijn taak is volbracht,nu kan ik verder met mijn leven zoals het bedoeld was,lieve groeten van CHRISTIENE
Ik had vannacht een droom waar steeds 13.00 uur in voorkwam. Ik ben om 13.05 geboren. Mijn moeder had voor ik geboren werd een droom dat xe besprongen werd door een zwarte panter. De omstandigheden bij mijn geboorte waren moeizaam. Een vader met een verhouding met een andere vrouw. Mijn moeder,op dat moment, 42 jaar die hiermee worstelde.ik heb nooit goed op kunnenstaan in de ochtend, pas na 13.00 uur kom ik op gang. Ik word ook altijd angstig wakker. Zou een en ander kunnen samenhangen met mijn geboorte.
Hoi Mireille, mijn start in dit leven was nou niet beoaald geweldig. Niet welkom(mn moeder wulde niet meer zwanger worden en heeft tijdens de zwangerschap geprobeerd een spontane abortus ip te wekken). Ook bleek er een resusfactir actief te zujn waardoor ik vlak na de thuisbevalling naar het ziekenhuis moest voor bloedtransfusie. 3 wkn zonder moeder in het zknhs. Ik bleek alleen maar te huilen en mihzelf opengejrabt te hebben. Na 3 weken naar huis was mijn moeder depressie f. Verzorgde mij wel maar geen binding of koestering. Geen goede start dus. Hechting, verlating en binding zijn wel issues. Doe nu al vele jaren de MIR(en nog veel andere dingen (waar ik ook mijn werk van gemaakt heb). Toch het gevoel nog niet “in mijn kern” te zitten en in vrijheid te leven
Hallo Mirelle, ik doe de MIR methode met pauzes al best lang.Ik ben geboren, het 6e kind van de 9 net iets over 12 uur in de kerstnacht. Deze tijd was omdat de verloskundige graag een kerstkind wilde halen anders was ik op een eerder tijdstip geboren, dus geen kerstkind. Wilde eerst niet huilen maar doordat de verloskundige mij op mijn billen? sloeg kwam het wat op gang. Na 7 dagen moest mijn moeder geopereerd worden doordat ze een gal aanval kreeg.In die tijd,begin 50 er jaren was het dat ze lang daarvoor in het ziekenhuis was opgenomen en ik op de badkamer van de afdeling lag. Mijn moeder heeft dit dikwijls verteld omdat het zo,n impact op haar had.
Het voorbije jaar is mijn leven zo’n 180 graden gedraaid. Met de nodige begeleiding kom ik stilaan, laagje per laagje, dichter bij mezelf. De MIR-Methode heeft daar, naast andere begeleiding, een groot aandeel in.
Recent vernam ik dat ik vol woede zit omwille van een gebrek aan liefde tijdens mijn eerste 3 levensjaren en dit heeft een enorme impact op mijn lever en menstruatie. Van mijn moeder weet ik dat mijn geboorte geen pretje was: 10 dagen te laat, navelstreng rond de hals en blijkbaar ook een moeilijke periode voor mijn vader, die me initieel liever niet op de wereld had gezet.
De puzzelstukjes vallen stilaan in elkaar en dit verklaart veel van mijn emotionele worstelingen. Het is moeilijk om diep ingebakken patronen van “ik moet braaf zijn opdat ze me graag zien” te doorbreken, maar het zit eraan te komen. Gisteren kon ik de slaap moeilijk vatten en begon spontaan (na een kleine 2 maanden) de MIR-Methode te doen. Kijk ik vandaag in mijn mail en krijg ik dit thema. De kosmos is wonderlijk mooi 🙂
Geboren als middelste kind uit gezin van zeven kinderen, ik heb vier broers en twee zussen waarvan ik alleen nog contact heb met twee broers omdat er geen begrip was voor mijn nare incest verleden. Ook mijn moeder heeft me nooit opgevangen of gesteund.
Toen we gingen trouwen (m’n huidige man en ik) hoorden we via de pastoor dat ik een nooddoop heb gehad, hij zag dat ik twee keer gedoopt was. Mijn moeder had me er nooit over verteld en ze wist het ook niet meer. Dit heb ik nooit kunnen begrijpen nu ik zelf drie kinderen heb gebaard. In mijn herinneringen heb ik weinig aandacht liefde complimentjes gehad .. ik voel me nog altijd niet veilig in het (donker vooral en) alleen, ben in groepen onzeker maar het lukt steeds beter om voor mezelf op te komen en te praten.
Ik voelde me vroeger nooit ‘passen’ in ons toch hechte maar drukke gezin waarin opa liefdevol was opgenomen waar ook moeder en vader jarenlang voor zorgden. Heb veel respect daarvoor.
Mijn leven was complex en moeilijk tot de dag van vandaag .. mijn rode draad .. .. maar ik geloof in gerechtigheid en vergeld geen kwaad met kwaad, geniet van de kleine dingen van de dag. Blijf bij mezelf en geloof in het goede. Houd van rust om me heen. Het leven was altijd druk en vol afspraken nu niet meer. De kinderen zijn uit huis.
Ben milder voor mezelf en gun mezelf gelukkig te mogen zijn.
Gestopt met werken bijna twee jaar geleden en kom nu heel dicht bij mezelf, niet makkelijk ben heel diep gegaan weer maar met behulp van allerlei wegen .. is het allemaal weer wat milder en lukt het weer. Schrijf veel lees veel en praat steeds beter, eindelijk mag het van mezelf..
Het verdriet van mijn slechte moeder dochter band blijft .. we hebben een haat liefde verhouding maar gelukkig wordt alles milder .. ze heeft me laten vallen maar ik weet dat ze niet anders heeft gekund en doe m’n best het haar te vergeven en af en toe haar op te zoeken zoveel als mogelijk is .. ondanks dat ze me het gevoel blijft geven dat ik het niet goed doe in haar ogen wil ze juist dat we vaker komen maar het geeft meer rust zo en is beter voor iedereen. Geen irritaties geen conflicten .. r u s t en met een kus uit elkaar , zo voelt het oké
Hoe is het als je met keizersnede wordt gehaald?
Beste Savita,
Dat is meestal erg ingrijpend, omdat een baby dan plots uit de moeder wordt gehaald.
Groetjes, Mireille
Ik kwam zoals mijn moeder zei:,, Eruit gesprongen”, ze riep: ,,Het komt! en daar lag ik dan”. Er werd een dekentje over me heen gelegd, nog met de navelstreng verbonden. De in de haast geroepen vroedvrouw bevrijdde me van de navelstreng. De kamer was koud. De ramen met ijsbloemen, het water bevroren. Alleen een teiltje met heet water was er.
Mijn moeder beviel niet alleen haar moeder,mijn grootmoeder was erbij aanwezig.
Toch is mijn leven tot nu toe vaak in het diepe te moeten springen en er weer te boven komen goed verlopen.
Dag Mireille
Er is mij verteld dat ik op sterven heb gelegen.Ik ben ook geopereerd, waardoor ik aan de binnenkant van mijn ellebogen littekens heb. Mijn ouders hebben niet kunnen uitleggen, wat ik had. Wel ander bloed gekregen. Tijdens een meditatie heb ik de ervaring gehad me heel erg verzet te hebben de baarmoeder in te gaan. Mijn moeder heeft nog 2 zoontjes vlak na mij en voor mij gehad, die overleden zijn. En bij de geboorte van 1 van hen heeft ze ook op sterven gelegen. Ik heb me heel vaak niet thuis gevoeld op aarde en heb altijd moeite gehad me zichtbaar te maken.Mijn moeder is niet in staat geweest liefde te geven.Zij heeft 12 kinderen gebaard. Een paar weken geleden vertelde een healer mij dat ik niet helemaal goed in mijn lichaam zat.Als klein hooggevoelig kind heb ik heel veel onrust,paniek van mijn moeder aangevoeld, waardoor het moeilijk was om in mijn lichaam te zijn. Nu begrijp ik waarom ik vaak een soort van heimwee had naar de andere kant.(al weet ik niet hoe het daar is)Heb me vaak afgevraagd wat ik hier eigenlijk doe.
Mijn geboorte was zeer moeilijk. Blijkbaar had ik geen zin op deze wereld te komen.
Ik zat totaal klem, zodat het een tangverlossing werd.
Met als gevolg een Erbse verlamming.
Ben ,vanaf mijn geboorte tot 8 jaar ongeveer, behandeld met fysiotherapie.
Later ben ik zelf Fysiotherapeute geworden. Misschien uit schuldgevoel , om iets terug te doen.Het is fijn om met mensen te werken. Maar ben nu helemaal holistisch bezig.
Blij met de MIR methode. Dank je Mireille
Hallo Miranda, na het lezen van het artikel over geboorte, kwamen veel emoties naar boven, ik ben geboren op 7 maart 1947, na een zusje, met de zelfde naam als ik, die op 8 maart 1946 is geboren en overleden op 25 mei 1946, dus kan je invullen wat een inpact dat heeft gehad op mijn moeder, verdriet wat nog niet verwerkt was, het lichaam nog niet hersteld en dan komt er weer een baby, ik dus en onbewust heeft dat ook op mijn leven invloed gehad. ik heb mijn hele leven al longproblemen. ik heb gedurende mijn leven veel reiki ondergaan en daar kwam altijd een verdrietig klein meisje naar voren, wat ik nooit kon plaatsen, pas de laatste jaren valt alles een beetje op zijn plek bij mij. ik doe ook regelmatig de MIR-Methode en ik ben een positief persoon en ben snel geneigd om over dingen heen te stappen, weet niet of dat goed is. veel liefs José
Mijn bevalling heeft maar liefst 54 uren geduurd. Mijn moeder hebben ze moeten wakker maken om nog te persen. De nonnen bovenop haar om op de buik te duwen zodat ik toch eruit zou komen. Eens geboren zag ik blauw en had mijn moeder me al opgegeven. Heb altijd het gevoel gehad hier niet op mijn plaats te zijn en bij een opstelling kreeg ik echt door dat ik niet gewenst was. Ik was een “vlucht” voor mijn moeder die zo van huis kon omdat ze jarenlang werd misbruikt door de stiefvader met goedkeuring van haar moeder. Haar moeder moest haar niet.
Dus redelijk heftig allemaal. Altijd heb ik me klein gevoeld, dat ik me stil moest houden en mocht mijn menig niet zeggen, geen vriendjes op bezoek, nooit nergens naartoe. Alsof het een gijzeling was. En als ik iets wou mocht ik er eerst voor werken in het huishouden. Was het niet goed gedaan , mocht ik niet buiten.
Ook al mijn weekendjobs, vakantiewerk geld mocht ik afgeven. Niks mocht ik houden…. Heb nooit liefde gevoeld thuis en met broers en zus ook totaal geen band omdat mijn moeder “eiste” dat we alles van elkaar zouden overdragen….
enfin, ben er nu goed uitgekomen met mijn lieve man en zonen en de “fouten” die zij maakte maak ik niet tov mijn kinderen.
De band is er nu ook niet tss mij en mijn moeder. Ik vertrouw haar niet.
Hallo Mireille
Ik had altijd het gevoel dat ik niet op aarde wilde zijn moeite met aarden.
Ben naar EMDR therapie geweest
Zag me zelf in de baarmoeder en ik wilde niet geboren worden toen zij het goddelijke tegen mij komt je mag geboren worden ze hebben je liefde nodig op aarde .(mijn missie) ik zij dat maak ik zelf wel uit (vrije wil)
Na even gewacht te hebben gaf ik mijzelf toestemming om geboren te worden .
Ik ben na mijn hormonale overgang veel rustiger en geaarder geworden.
Eindelijk RUST.
Ik ben geboren met de navelstreng 2x rond m’n hoofd en zag reeds blauw hebben me moeten reanimeren.
Anderzijds ben ik geboren op de 8ste van de 8ste maand de leeuwenpoort.
Ik herken mij in een strever, ook al zegt iedereen het gaat niet lukken dan ga ik zonder iets te zeggen toch door in stilte en dan zien ze op het einde van de rit dat het wel lukt.
Ben een optimist alhoewel ik vroeger steeds onaardige prentjes zag.Dit is nu achter de rug.
Is er een betekenis als je geboren bent de 6de vd 6de maand (’66)…? x
Ik ben in de oorlog geboren en mijn moeder was 39 jaar toen ze mij kreeg. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze eigenlijk niet gekozen heeft voor een kind in die tijd. Gelukkig ben ik optimistisch van aard en had ik een geweldige vader. Een goed contact met mijn moeder heb ik pas gekregen in haar laatste levensmaanden. Toen hebben we veel gepraat. Ook hoe het was om in de oorlog de zorg voor een baby te krijgen. Ik had met haar te doen. Zij noemde mij ook een kattekop. Mijn broer was haar lieverdje. Maar later ben ik veel liever geworden, volgens haar…
Mireille ik ben al jaren fan van je goede werk en methode!!
Ook nu weer deze keer! Geboorte zo belangrijk!ook gezien de enorm vele reacties ook!
Zelfbewustzwanger een fantastische site, het bezoeken zo waard, zeker als je zwanger bent!
Gratis programma (e-learning) met informatie, zodat jij, als zwangere het roer in eigen hand neemt over je zwangerschap en je bevalling.
Hallo Mireille,
Dat is precies mijn verhaal: Er waren al 3 kinderen en toen een miskraam waar mijn moeder nog niet over heen was en toen was ze zwanger van mij. Tijdens de zwangerschap ontkenning, verborgen houden, depressie.
Na al dat was ik helemaal niet welkom maar ik was een lieve, goedlachse baby die toen al haar emoties verborg. Ik heb me nooit vrolijk gevoeld en leefde in mijn eigen wereldje. Werd vaak door broers en zussen uitgelachen omdat ik altijd zat te dromen, uitgelachen omdat ik met de tenen naar binnen liep en (volgens hen) over mijn eigen voeten struikelde.
Ik heb nooit vrienden gehad en was een heel eenzaam kind. Daarna 3 jaren kostschool waar ik me afschuwelijk voelde en de andere meisjes noemden me het “boerinnetje” omdat ik altijd afdankertjes had van mijn zus wat betreft kleding en dus niet “in” was.
Met 30 jaar trouwde ik (zonder liefde), want dat hoorde erbij, met een man die me psychisch mishandelde, praktisch elke dag schelden, vernederingen en sabotage van de opvoeding die ik aan mijn kinderen wou geven met vaak verkrachting want hij moest zo nodig sex minstens 1 keer per dag.
In mijn jeugd ben ik ook nog seksueel misbruikt door mijn 2 oudere broers.
Ik en nu 68 en mijn beenspieren, vanaf de heupen tot mijn enkels staan altijd onder spanning zonder dat ik dit kan verhelpen tot nu toe. Maar het ergste is die pijn in bijna elke positie, zelfs in bed. Ik loop met 2 krukken en loop heel slecht. Gelukkig kan ik nog wel autorijden maar ook niet langer dan ong. 30 minuten. Voor de rest zit ik veel thuis.
Geen enkele therapie heeft me tot nu toe kunnen helpen zelfs niet 18 maanden MIR-Methode.
Sinds een paar weken ben ik weer gaan breien en ik moet zeggen dat ik daar blijer van word!
Ik hoop dat ik binnenkort DE methode zal vinden die me hier overheen helpt.
Ik heb gelukkig 3 geweldige kinderen op wie ik kan rekenen als ik hulp nodig heb, een lieve schoondochter, 2 even lieve schoonzoons en vooral 2 schatten van kleinkinderen waar ik,tot mijn grote verdriet, niet vaak op kan passen maar ik zie ze wel regelmatig.
Ik dacht dat het allemaal niet zo erg was maar nu ik dat alles zo opschrijf lijkt het wel een héééééél moeilijk leven en hier moet ik toch zelf mee klaar komen.
Ik werd geboren in de hongerwinter in Rotterdam, nadat mijn moeder 3 weken eerder lopend uit Den Haag was gekomen naar het huis van mijn oma. Er was geen verwarming, geen electriciteit. Wel een fiets die door erop te fietsen, licht gaf. Wel regressie gedaan, en daar voelde ik heel veel boosheid. Ik wilde niet naar buiten uit angst om dood te gaan, maar wist dat ik binnen ook dood zou gaan. Ik spartelde erg tegen en vast in de navelstreng. Maar geboorte toch gelukt. Ik ben ook met de helm geboren. Wat ik heel sterk voelde was wat ik voor al die mensen in mijn oma’s huis betekende. Ik was hun hoop, hun licht in die donkere tijd. Ik was het kerstkind.
Ik heb vanaf dat moment ook mijn hele leven gevoeld dat dat mijn missie is. Licht en liefde zijn en het licht in anderen ontsteken. Anderen dat warme welkom gevoel geven vanuit onvoorwaardelijke liefde. Door mijn heldervoelendheid zie ik het echte pure zijn van mensen door het masker van gedrag.
En het bijzondere in dat ik tijdens de regressie mijn ouders voor mij geknield zag zitten en ik als een engel van licht voor hen stond en mijn handen boven hun hoofden hield.
En na mijn geboorte heb ik altijd gevoeld dat ik er was om hen te steunen en niet andersom.
Maar ook anderen. Ik heb nooit echt ambities voor mezelf gehad, alleen anderen te helpen om te healen, heel te worden, hun innerlijke gids te vinden en volgen, en hun schaduwkanten te omarmen.
Dus wel een moeilijke geboorte en toch misschien ook negatieve dingen die ik niet zie. Bijvoorbeeld dat ik financieel en materieel niet erg succesvol ben….
Hallo,
mijn moeder is bij mijn geboorte overleden. Ik ben met een tang ‘gehaald’ en daarbij heeft de arts een slagader geraakt. Daardoor bloedde mijn moeder dood. Niets hielp meer; ook niet de bloedtransfusie; via mijn vader(zij hadden beiden een vrij zeldzame bloedgroep). Vanwege de hectiek rondom de toestand van mijn moeder ben ik letterlijk en figuurlijk ‘ter zijde gelegd’…en ben nog ruim 6 weken in het ziekenhuis gebleven.
mijn lieve Oma (van vaderszijde) heeft zich daarna en mijn eerste levensjaren (4) over mij ontfermd. Mijn vader hertrouwde om mijn 10 met een vrouw in wie ik in eerste instantie een liefdevolle tweede moeder zag maar die zich al snel ontpopte tot een heuse stiefmoeder. Ik ben nu bijna 70 jaar maar nog altijd ben ik bezig de opgedane kwetsuren van de geest te helen. Ben moeder van twee prachtige kinderen en grootmoeder van 4 kleinkinderen. Ik vier het leven met alles wat daarbij hoort. lieve groet Mieke