227. Spullen die je een naar gevoel geven? Weg ermee!
De zomerperiode leent zich bij uitstek om los te laten. Spullen uit huis halen die je niet meer nodig hebt, ruimte om je heen creëren. Heerlijk om te doen! Daarbij vind ik het heel belangrijk dat je goed rondkijkt in je huis. Waar word je blij van? En van welke spullen krijg je een onprettig gevoel? Je kunt proberen dat gevoel te neutraliseren, bijvoorbeeld met de MIR-Methode. Je kunt er ook voor kiezen om die spullen uit je huis te halen. Dagje op een kofferbakverkoop zitten? Op marktplaats zetten? Naar de kringloop brengen? Hieronder zie je een aantal voorbeelden van spullen die ongewenste gevoelens bij je blijven oproepen.
Wat hangt/staat er in jouw huis?
1. Een vrouw had een foto staan van haar schoonouders. Maar ze had een hekel aan haar schoonmoeder. Zelfs toen de schoonouders al lang overleden waren, zei ze telkens nog als ze langs de foto van de schoonmoeder liep: “Akelig mens.” Misschien handiger om jezelf dan niet telkens te helpen herinneren aan iemand waar je je niet blij over voelde. En ondertussen de gevoelens met behulp van de MIR-Methode een plek geven.
2. Een man die alleenstaand is, bleek in zijn huis allemaal schilderijen te hebben van vrouwen, soms met 1 vrouw, soms met 2 vrouwen. En… die vrouwen stonden altijd met hun rug naar de kijker toe. Wat gaf dat voor signaal aan zijn onbewuste?
3. Hangen er in jouw kledingkast kleren van overleden mensen? Natuurlijk kunnen die je een tastbare herinnering geven, vooral als die persoon nog maar pas overleden is. En misschien moeten die kleren daar ook echt blijven. Gewoon, omdat ze je goed doen. Onderzoek het gevoel dat die kleren je geven. Word je telkens weer verdrietig? Of wrokkig? Of boos? En is het inmiddels langer geleden en eigenlijk wel tijd om er afstand van te doen, verzamel dan al je moed en breng de kleren weg. Je zal je er een stuk rustiger door voelen.
4. Heb je je bruidsjurk nog op zolder hangen? Pas je er nog in? Doe je er nog iets mee? Op internet staan leuke tips. Er zijn ook inzamelingsacties voor bruidsjurken voor bruiden met weinig geld. Wie weet welke organisatie? Ik kon ze dit keer niet vinden… Je kunt de stof ook gebruiken voor andere dingen in huis. Vitrage? Kussens op de bank? Nieuwe jurk voor een meisje van maken? Welke ideeën heb jij?
5. Heb je nog dozen met oude negatieven om foto’s mee af te drukken? Besef dat dat een techniek is die vrijwel niet meer mogelijk is. Dus… tijd om ze los te laten?
6. Staan er trofeeën van sportprestaties of andere prestaties? Vervullen ze je nog altijd van blijdschap? Of misschien melancholie over wat was en niet meer zal zijn, bijvoorbeeld omdat je ouder bent geworden? Is het dat laatste, overweeg dan om de trofeeën ergens anders op te bergen of eventueel weg te doen. Er een foto van maken, en die in een mooi album plakken, kan helpen om ze los te laten.
7. Staan er nog oude fietsen of auto-onderdelen in je schuurtje of berghok? Kijk eens rond of er spullen staan, die je echt al geen 5 jaar hebt aangeraakt en die je meer in de weg staan dan dat ze je inspireren. Is het dat eerste? Kringloop of naar het grofvuil! Gaat het om ijzer? Er zijn overal ijzerhandelaren die het gratis voor je op komen halen. Zie bijvoorbeeld op marktplaats.
8. Heb je nog dagboeken liggen van lang geleden? En zijn die gevuld met een donkere periode? Vraag jezelf dan af of je die dagboeken nog in huis wilt houden. Ze blijven je herinneren aan die tijd en beïnvloeden je gevoelens daardoor. Zijn de dagboeken nog waardevol voor je en word je er blij van, natuurlijk houden!
De MIR-Methode en loslaten
Ik schreef er al eens eerder over: doe je de MIR-Methode dan wordt het steeds makkelijker om los te laten, op te ruimen. En elke keer dat je weer iets weg doet, word je weer een kilo lichter. Het is heel apart hoe letterlijk dat werkt! Aaien maar!
En jij? Als jij zo door je huis kijkt, wat zie jij dan wat je best weg zou kunnen doen en waarom? Ik hoor het graag van je, zodat je anderen ook inspireert, dankjewel!
Ik wens je een licht leven toe!
Groetjes, Mireille Mettes
Al sinds ik mij kan herinneren, kan ik heel erg slecht afstand doen van spullen. In principe hecht ik waarde aan bijna alles. Door de woningbouwvereniging zijn er onlangs werkzaamheden verricht in mijn huurwoning ten aanzien van verduurzamen. De woning is vrij klein en heb nu minder ruimte, lees inhoud gekregen door isolatie aan de binnenkant van het plafond van 20 cm dik. Het huis stond nogal vol, er zal het een en ander weg moeten. Maar wat vind ik dat moeilijk…………. De gedachte geeft mij het gevoel van paniek. Waardoor ik niet tot opruimen, afstand doen kom. Ik ben er voor mijzelf achter dat ik een verzamelaar ben van spullen, om de leegte die ik in mijn leven voel en ervaar te vullen. Natuurlijk weet ik dat het niet de oplossing is. De paniek slaat toe als iemand tegen mij zegt: ‘ Ik zal je wel een keer helpen ‘. Een ander voelt niet wat ik voel. Kortom hoe kan ik toch afstand doen van spullen, zonder in paniek te raken en spijt te krijgen als ik toch iets weg doe…………
Goede tips! Maar negatieven zou ik niet weggooien! Je kunt ze zeker nog wel laten afdrukken en je kunt ze ook (laten) scannen met een negatiefscanner. Die negatieven krijg je nooit meer terug dus niet zomaar wegdoen zou ik zeggen.
wat ik heb gedaan met alle aantekeningen, tekeningen, geschreven verhalen over nare ervaringen, kortom alles uit mijn “therapietijd” .
ik heb alles doorgelezen en bekeken, nog eens even lekker uitgehuild en daarna alles ritueel verbrand. geweldige methode om los te laten (voor mij tenminste)
Ik heb niet alleen keuzes gemaakt tussen spullen, maar ook tussen mensen.
Alhoewel je die natuurlijk niet rigoureus weg kunt doen. Dat zou ook niet altijd goed zijn, denk ik, vooral niet als het om familieleden gaat, want zij geven je toch ergens een houvast. Misschien dat ik daarom ze zo lang over mijn grenzen heb laten gaan.
Ik zou zo graag nieuwe familieleden willen hebben, mensen die wèl bij me passen en horen.
Mireille, dat zou dan toch ook met Mirren kunnen?
Hartelijke groet,
Gonda
Voor wie nog een centje wil overhouden aan boeken die je niet meer gebruikt: kijk eens op http://www.boekenbalie.nl
Best een tijdlang heb ik een HSP coach gevolgd, tot hij ontdekte dat ” ontspullen ” zo bevrijdend en geestverruimend was. Hij ging het steeds meer opdringen om dat óók te doen. Voor sommigen zal het inderdaad zo zijn, maar míjn huis is net een museum met spullen waar ik blij van wordt en na de zoveelste verhuizing is het pas mijn thuis als ik het weer ingericht heb. Sommigen slaan écht door ( wat jij trouwens absoluut niet doet!!)
Wél ben ik zover dat goedbedoelde , maar in mijn ogen, lelijke of negatieve cadeautjes wél weg kunnen; vroeger voelde ik me dan schuldig. Door de MIR methode wordt je wél bewuster van je missie en wat jij wilt/belangrijk vindt ipv de ander .
Helemaal herkenbaar Lijdia. Ik woon ook zo’n beetje in mijn eigen “museum” en daar wordt ik ook heel blij van. Wat niet wegneemt dat ik óók wel af en toe dingen los kan laten hoor….toen wij enige jaren geleden kleiner gingen wonen, heb ik best veel weggedaan, waarbij het weten dat een ander er nog wat aan had, het proces vergemakkelijkte en een blij gevoel gaf.
Als je een beetje hulp kunt gebruiken….
er is in ons land een aantal goed opgeleide Professional Organizers.
Kijk maar eens op http://www.iedereenheeftverbeterkracht.nl
Nog een PS van mij: Marie Kondo! Een paar jaar geleden hebben mijn man en ik dat boek gelezen (wij lezen elkaar voor na het avondeten)en dat stimuleerde om het anders te gaan doen.
Het is heerlijk om jezelf te bevrijden van al die ballast. Zelf ben ik er ook nog niet hoor, we hebben hier bv heel veel boeken. Die blijven ook, al kunnen sommigen wel weg. Maar ik ervaar telkens weer dat spullen stress betekent. Want je moet ze onderhouden, opruimen, en ze zijn er gewoon en dat voel je. Het teveel aan keuzes ook. Eenvoud maakt gelukkiger, weet ik nu. Wij blijven er hier in huis telkens mee bezig. Op een dag kunnen we gewoon in een tiny house.
Als het echt moeilijk is om afstand te nemen van iets (emotionele spullen, tekeningen van je kinderen,mooie spullen die niet meer passen in je interieur) kan je er ook een foto van maken voordat je het wegdoet, zo is het niet hélemaal weg.
wat een goed idee! ik heb mappen vol tekeningen enz. van de kleinkinderen. mooi klusje voor de winterdagen straks. 😉
Met stukjes en beetjes ruim ik m’n grote boekenkast op, van plank naar plank…alle boeken krijgen een opfrisbeurt en wat ik niet terug wil zetten lees ik en doe het daarna weg.
Zo kom je ook verrassende vondsten tegen: vergeten titels, persoonlijker zaken…( want zo’n boekenkast wordt na jaren ongemerkt ook een bijna een verzamelplaats voor andere ‘meuk’).
Een gedeelte van de boeken die ik niet meer wil houden gaan naar een kringloop, en wat er minder uitziet bij het oude papier.
Het deed best een beetje pijn om boeken bij het papierafval te zetten, maar ik merkte al snel dat het een opgelucht gevoel gaf.
Een stukje verleden wegdoen maakt meer ruimte voor de toekomst…
Als m’n kast ‘af’ is (ziet er al een stuk beter uit), dan ga ik op dezelfde manier verder tot m’n hele huis gedaan is.
Ik doe het in etappes om het overzicht en de energie te bewaken (o.a. hartfalen), opruimen is zeker zo’n goed medicijn als wat er in m’n pillendoosjes zit!
Inderdaad, opruimen die handel, al is het niet altijd even gemakkelijk; het geeft ook minder goede energie in je huis.
C.D. ‘s bijvorbeeld is toch helemaal achterhaald ?
Dag Mireille,
Wat een goede tips!
Mijn moeder is al langer overleden en mijn vader nu twee jaar; wat is opruimen lastig! Het voelt toch alsof je je ouders weggooit, terwijl ik zo veel van ze houdt, nog steeds na al die jaren. Maar ze zitten in je hart en niet in spullen… Stapje voor stapje dingen weggooien, geeft lucht en maakt vrij maar wat is het moeilijk. Binnenkort ga ik de naaimand van mijn moeder echt weggooien!
hartelijke groeten, Lizette
Beste Lizette,
Ja, het is ook echt moeilijk. Zo mooi wat je zei: ze zitten in je hart en niet in spullen. Soms vraag ik me af of dit soort processen makkelijker zijn als er iemand bij je is die er meer los van staat?
Groetjes en sterkte!
Mireille
Beste Lizette,
Heek herkenbaar dat over je ouders, als ik iets van mijn moeder weggooide had ik inderdaad het idee dat ik haar weg deed. Je weet ook wel dat het niet zo is maar zo voelt het wel. Het doet nog zeer als ik iets van haar weggooi maar ik kan het wel. Ze zit diep in mijn hart en nu ik ouder aan het worden ben hoef ik maar in de spiegel te kijken( ik lijk als twee druppels water op haar). Minder spullen is minder verantwoording ervoor hebben dat is fijn. Maar ik wil ook mijn kinderen er niet mee opzadelen en ben ook in een testament alles aan het regelen. Ook is er een begrafenis verzekering aanwezig, dat hoor je tegenwoordig nogal eens dat die er niet is. Mijn leven is mijn verantwoording wil daar niemand mee opzadelen. Deze stappen voelen goed en geven vooral rust.
He daar Lizette
Ik moet eerlijk toe geven dat ik het eigenlijk niet zo moeilijk had na het overlijden van onze moeder en eigenlijk heel weinig behoefte had om veel van haar spullen te willen houden. En gelukkig maar want ik heb wel vrij hebberige en bezitterige familieleden. Ik kon haast alles met een gerust hart aan hen over laten. Alle dingen die in haar flat stonden waren dingen die zij nodig had tijdens haar leven zoals kleding meubelen huisgrief…en dingen waaraan zij gehecht was. En wat zij nodig had, heb had ik niet per definitie nodig. Het enige wat ik niet kon laten staan en waar op één zus na andere familieleden geen interesse in hadden was datgene wat nog in leven was…dus geen objecten. Het ging om kamerplanten. Zo nam mijn zus de Yuca’s mee. En ik viel voor de Clivia’s en dat was niet zo maar. Het ging om een Clivia die van grootmoeder was geweest en één die van mijn moeder was….en die kreeg een bijscheut…die ik zag als 3de generatie….haahaha de mijne. Zo nam ik dus enkel de 3 generaties Clivia’s mee. Ik heb ze nog altijd. Ik geef ze water en af en toe nieuwe grond…en zo zijn op een bepaalde manier zowel mijn grootmoeder als mijn moeder nog steeds bij me in een levende vorm in plaats van in roerloze objecten. Sowies hou ik heel veel van planten en bloemen. En mij werd ooit verteld “wie niet van bloemen en planten houdt, houdt ook niet van mensen”. Eh voila de liefde voor moeder en grootmoeder is er nog steeds in de zorg voor hun Clivia’s.
Warme groeten
Sofia
Misschien kun je iemand anders blij maken met de naaimand. Dan wel iemand die er echt blij mee zal zijn.
ben heel veel aan het opruimen de laatste tijd en kan goed afstand doen van alles dat voelt heel fijn ook van mensen wat niet meer bij me horen en voel ook door de MIR-Methode doe ik heel lang en er blij mee bedankt er voor
kort geleden is mijn man overleden, we waren bijna 55 jaar samen. Inmiddels ben ik aan het opruimen. Veel spullen die niet meer worden gebruikt. Ik heb een grote plantenhoek gemaakt en heb veel boeken uitgezocht die ik niet meer zal lezen. Het huis wordt meer van mij. Afgelopen weekend was ik jarig en heb alles uitgestald voor mijn kinderen en kleinkinderen en ze hebben verschillende dingen meegenomen. Ook foto’s van vroeger. De kleren van mijn man waren ook mee te nemen en dat dat gebeurde vond ik fijn. Alles wat nog over was kon ik echter nog niet wegdoen. Dat was te emotioneel. Ik heb het in dozen gedaan, tot ik er aan toe ben. Alles wat in de familie blijft is goed maar ik zou niemand anders verdragen in zijn jas. Het opruimen maakt ruimte in het huis maar ook in mijn hoofd. Het voelt goed
Beste Hélène,
Nog gecondoleerd met het verlies van je man. En ja, zo werkt het denk ik precies: dat je zelf bepaalt wat en wanneer je kunt weg doen. Het is tenslotte nog maar kort geleden. Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Mijn vraag heeft niks met dit onderwerp te maken, maar zou je een keer aandacht kunnen besteden aan de oorzaken van tinnitus en de MIR-Methode?
Of past dat niet? Ik heb er zelf behoorlijk last van, maar hoor het ook veel in mijn omgeving,
Dank voor al je inspirerende blogs! Groetjes Els
Beste Els,
Ja hoor, dat wil ik wel, maar dan wil ik eerst een melding ontvangen van iemand bij wie de tinnitus echt is verdwenen via de MIR-Methode en dat heb ik nog niet. Ik wil geen valse hoop geven.
Groetjes en sterkte!
Mireille
Hallo Mireille …
Ja dat artikel over oude spullen komt voor mij goed van pas!!!
Noodgedwongen door mijn handicap moeten wij deze flat verlaten..
Kan n.l.door Neuropathie linkervoet de trap niet meer afkomen.Heb bijna geen gevoel rechtervoet voelt als watten aan Bovendien zijn er nog meer obstakels in deze flat,,,zoals drempels enz.Nu hebben wij een aangepaste flat aangeboden gekregen met diverse aanpassingen..grotere badkamer ..bovendien is er een lift waar rolstoel in!
Kan makkelijker naar buiten….Doet wel wat pijn is wat kleiner Qua oppervlakte kamer .,moet een mooie blanken kast eikenkast dressoir achterlaten,!Al aan het uitzoeken gegaan kleding en allerlei laden doogespit en foto albums uitgezocht!
Had in begin moeite. Maar nu begin ik er zelfs plezietin te krijgen,
Geeft ruimte in hoofd en een goed gevoel…Soms moest ik even slikken omdat er herinneringen waren maar ik dachtt die zitten ook in mijn hoofd
Dus ik ga dapper door met opruimen want wat verzameld een mens in het leven een hoop troep ook,Met een opgeruimd gevoel eind augustus naar nieuwe flat met minder troep om ons heen en alleen bruikbare dingen..en wat boeken waar ik geen afstand van kan doen…..
Bedankt Mireille…
,
Beste Cobyq,
Ik wens je een fijne nieuwe start! Heerlijk zoals je aan het loslaten bent, ook al is het pittig! Ik hoop dat je gezondheid ook wat mag toenemen!
Groetjes, Mireille
Ik ben al een paar jaar bezig om op deze manier afstand te doen van heel veel dingen. En het heeft me ruimte gegeven inderdaad. E moet even op gang komen en ontdekken dat het fijn is en het is verbazend hoeveel dingen er zijn waar je niet blij van wordt. Foto’s, boeken, cadeautjes, dingen aan de muur. En het is net of ik steeds weer met andere ogen kijk en weer nieuwe dingen tegenkom. De eerste aanzet voor mijn behoefte om op te ruimen kreeg in via Marie Kondo. Ze is nogal drastisch maar ik begon me herkennen in haar spirituele benadering van bezit. Word je nog blij van wat je om je heen hebt? En alles wat je koopt of krijgt hoeft niet de rest van je leven bij je te blijven. Zeer behulpzaam en ook zeer aan te bevelen
Hoi Margriet,
Ik herken me volledig in jouw bericht. Sinds een aantal jaren ben ik ook steeds meer aan het opruimen. Marie Kondo heef me daar heel erg bij geïnspireerd en sindsdien lees ik ook graag andere boeken en kijk soms filmpjes op youtube die me inspireren. Bij mij gaat het laagje voor laagje, ik kan steeds meer weg doen. Op dit moment ben ik al behoorlijk tevreden over wat ik in huis heb. Persoonlijke herinneringen zoals dagboeken en foto’s is nog wel de volgende stap. Dat gaat bij mij echt stapje voor stapje. En al dat klus-en bouwmateriaal in de schuur is ook nog een dingetje. Ik geniet van het laagje voor laagje proces. Eigenlijk net als bij de MIR-Methode. En het kan goed zijn dat het Mirren daar ook bij geholpen heeft, want Marie Kondo en de MIR-Methode kwamen ongeveer tegelijkertijd in m’n leven.
Mireille wat een inspirerend en waardevol ronderwerp toch weer, dankjewel hiervoor!!!
Ook de woorden van Ingrid waar deze nieuwsbrief mee begint maakt bewust dat je dankbaar moet zijn als je gezond mag zijn.
Geweldig.
Liefs allemaal.
Gedeeld
Dit onderwerp komt op een geweldig moment als aanvulling op waar ik nu in mijn leven mee bezig ben. Er zijn heel wat sites over ont-spullen. Ik las en las…….en dan ook nog doen.
Nu pak ik het beetje bij beetje op.Mijn kledingkast is al klaar; fijn om makkelijk te kunnen kiezen en overzicht te hebben. Na het afronden van mijn werkzame leven heb ik alles opgeruimd,
weggegeven. Ook digitaal alles verwijderd: notulen, trainingen e.d. Nu is het ook uit mijn hoofd. Mijn eigen kamer is getransformeerd van “werkkamer” naar inspiratiekamer met spullen om mij heen die me een goed gevoel geven.
Vanmorgen begon ik met de keukenkastjes. Al met al is het een heel werk, echter het geeft veel voldoening en vooral ontdoen van overvol/ negatieve energie.
Ook ben ik mij meer bewust van mijn koopgedrag. Als ik iets nodig heb, kijk ik tweede hands.
Oude dagboeken: oei , dat was moeilijk. Ik deed ze bewust weg: toen had ik jullie nodig en vond het goed om alles van me af te schrijven. Nu mag ik het loslaten en leven in het Nu.
Ik ben er zeker van dat MIR-Methode mij heeft geholpen om deze stappen te zetten.
Dank je wel Mireille voor je stimulans en steun.
Graag gedaan Anne-Marie,
En het is inspirerend om te lezen hoe je bezig bent! Veel plezier in je inspiratiekamer!
Groetjes, Mireille
Ha Anne-Marie, wat een goed idee een inspiratiekamer ipv een werkkamer. Dat lijkt me ook wel wat!
Wat een heerlijk begrip heb je gevonden Anne-Marie: inspiratiekamer ;)! Eerder deze week schoot de benaming ‘magische ruimte’ door me heen, ook een fijne. Alles beter dan werkkamer als je je werkzame leven afsluit.
Maar goed, ook ik las en lees nog steeds. Soms is er zo’n vlaag van opruimen waarna ik me heerlijk voel. Ik wens jou en andere lezers hiervan veel plezier en vooral ook inspiratie toe, niet voor de komende jaren maar juist voor nu, elke dag weer.
Liefs, Anneke
Beste Mireille,
Heb je ook (enige) ervaring met de werkende relatie tussen de MIR-Methode en dichtslibbende (slag) aderen?
Groetjes,
Henk
Beste Henk,
In theorie kan de MIR-Methode helpen om het te voorkomen. De behoefte aan bepaalde vetten in voeding kan veranderen, het goed zorgen voor het gebit verandert doordat mensen meer aandacht voor het lichaam krijgen. Tandplak is een van de veroorzakers van dichtslibbende aderen. Dus op een indirecte manier werkt de MIR-Methode eraan mee. Er zou veel en langdurig onderzoek nodig zijn om te kunnen aantonen of de MIR-Methode er werkelijk effect op heeft.
Groetjes, Mireille
Zelfs spullen waar je wel blij van wordt, maar waar je er zo veel van hebt, dat je door de bomen het bos niet meer ziet, worden eerder een last dan een lust. zet eens de helft in een doos op zolder of in de kelder. En wissel na een jaar alles om. Dan blijkt vanzelf welke je wilt houden en welke ook wel weg kunnen.
Veel plezier met uitzoeken, want je hebt alles weer een keer in je handen.
Groetjes, Coby.
Dag Mireille,
Wat een goede tip!
Mijn “probleem” is het volgende.
Ik ben een enorme liefhebber van klassieke muziek.
Ik heb dat jarenlang met een relatie kunnen delen.
Naar bepaalde muziekstukken heb ik lang niet kunnen luisteren, omdat ze me weemoedig en verdrietig maakten en me teveel confronteerden met ” hoe mooi het was”!
Het gaat na 20jaar!nu wel beter maar nog steeds lastig.
Wat doe je in zo’n geval??
Afstand nemen, afstand doen van die muziek of juist proberen er mee om te gaan?
Lieve groet, An.
Beste An,
Ik kan je alleen maar antwoorden hoe het voor mij is. Misschien hebben anderen een andere mening. Ik heb zelf met sommige muziekstukken, zoals de Winter van Vivaldi, zo’n sterke herinnering dat ik er alleen maar op bepaalde momenten naar kan luisteren. Muziek kan zo sterk beïnvloeden dat het werkelijk je humeur verandert. Ik kies ervoor om die muziek niet te luisteren, maar alleen als ik het bewust wil voelen.
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
Wat toevallig! Ik heb gisterenavond een ronde door mijn huis gedaan en alle overbodige maar wel nog bruikbare spullen verzameld met de bedoeling deze vandaag naar de weggeefwinkel te brengen. Dit voor de eerste keer in mijn leven. Ik hoop dat het goed zal meevallen! Ik kreeg er alleszins wel al een blij en opgeruimd gevoel van 🙂
Groetjes
Hallo,
Spullen kunnen inderdaad een last worden. Ik woonde in een heel groot mooi vrijstaand huis. Toen het laatste kind uitgevlogen was hebben mijn man en ik een beslissing genomen die goed uitpakt voor ons beide. ( ik besef dat het niet voor iedereen mogelijk is deze omslag). Wij zijn samen op een zeilboot gaan wonen. Ik heb chronisch pijn en in het huishouden steeds meer afhankelijk van hulp in de huishouding, mijn man dus. Aangezien hij nog een baan heeft en hard moet werken waren de weekenden niet bepaald een rustpunt voor hem. Toen de beslissing genomen was zijn we gaan ontspullen. Spullen naar de kinderen en de kringloop. Nu staat ons huwelijksleven van 42 jaar nog in 10 dozen . Dat is nog veel maar er zijn veel foto’s er staan nog koffers met winterkleding. De rest nemen wij binnenkort weer door om op te schonen. Het voelt heerlijk en nu wonen wij dus anderhalf jaar op de boot. Ons huisje op het water zeg ik altijd. Geen vaatwasser ( niet erg). Geen wasmachine ( een keer per week dagje naar de zoon). Ik heb wel een stofzuiger koelkast tv en computer aan boord. Tv is hoofdzakelijk voor de wintermaanden met de computer regel ik al de administratie. De zeil boot is 14 meter lang en wij hebben daar een goede verwarming met warm water aan laten leggen. Ook heeft mijn man een goed douche gemaakt. Dus wij hebben wel goed gekeken wat belangrijk voor ons was en of dat te realiseren was. En ander verbouwd zijn huis, wij hebben voorzieningen aangebracht die het wonen mogelijk maakte. Dat zijn keuzes die je maakt. Door mijn pijn kom ik niet veel de deur uit maar vermaak mij prima hier. Als ik in de overdekte Kuip zit is mijn uitzicht door veranderend weer en wolken iedere keer anders. Ik maak de natuur dicht bij mee. Zie de Waterhoentjes en Fuuten nestelen en jongen krijgen. Door de stad te verlaten krijg ik veel minder prikkels binnen en dat is goed voor mijn lichaam. Net vakantie achter de rug boot starten trossen los en gaan Nederland is zo prachtig. De eilanden in de Grevelingen zo mooi op Stampersplaat leeft een kudde paarden. Tijdens een wandeling kwamen ze pal langs ons heen prachtig. Zo is mijn gezondheid erop vooruitgegaan door deze beslissing. En nee wij zijn niet rijk mijn man moet nog 4 jaar hard werken tot zijn pensioen en heeft er dan 50 jaar opzitten. Maar wij hebben een keuze kunnen maken. Dit brengt ons beide geluk.
Wat een mooi verhaal Sara. En de beschrijving van de natuur, de waterhoentjes en fuuten en de paarden. Ik zou zo mee willen varen.
Geen wonder dat je gezondheid beter is.
Dit laat duidelijk zien, dat je niet rijk hoeft te zijn met een huis vol mooie dingen om gelukkig te zijn in het leven.
Ik wens jou en je man heel fijne jaren toe en hoe meer je zult genieten, hoe beter je gezondheid zal worden !
Hartelijke groet, Lotje.
Ja opruimen lucht op soms is het heel simpel begin met je werkplek dan komt er ruimte en moet je wat met het teveel. Hoelang heb dat artikel al bewaard? En nog steeds geen tijd om te lezen dan doe het weg. Je.papierbak is dan gauw gevuld. Of koop een mooie kristal en zet die neer en schep ruimte ervoor in je kast/op je.plank. Op ruimen geeft een fijn gevoel.