Home » Artikelen » 149. De oerkracht van acceptatie: ontspanning!

P.S. Help je mee de MIR-Methode te verspreiden? Je doet me een groot plezier als je dit artikel wilt doorsturen naar anderen! Plaats gerust dit artikel op jouw Facebook-pagina of verstuur het via je email, Twitter of Linked-in! Gebruik de knoppen aan de linkerkant of hierboven! Dankjewel!

P.S. Ken je de MIR-Methode nog niet? Ga dan naar de home page. Bekijk daar de video en ook de uitgebreide instructievideo. Meld je ook aan voor de nieuwsbrief en de 6 weken begeleidingsmailtjes voor extra ondersteuning!

Hoe meer je leert, hoe gezonder je wordt!
Wil je meer achtergrondinformatie en extra krachtige MIR-Methode technieken leren? Meld je dan aan voor de Be the MIRror website. Daarop staan meer dan 90 video's, waarmee je jezelf de rest van je leven kunt begeleiden, wat je ook overkomt! Door lid te worden, draag je bovendien bij aan het wereldwijd verspreiden van de MIR-Methode. Dankjewel daarvoor!
Klik hier voor meer informatie.
Mireille Mettes

Reacties

149. De oerkracht van acceptatie: ontspanning! — 136 reacties

  1. Voor mij is het in het leven nog een hele grote uitdaging om 100% voor mezelf te kiezen en te gaan. Ik geef nog steeds teveel weg aan anderen, vooral als mijn energie hoog is, dan ga ik weer dingen doen voor de buitenwereld en voor anderen, ik geef mijn energie dan weer weg aan andere mensen of dingen die ik doe. Ik denk dan dat ik goed bezig ben en dat ik dit doe omdat ik dit wil, maar als mijn lichaam dan weer steeds vaker ontstekingen krijg en andere ongemakken, dan besef ik uiteindelijk toch dat ik weer niet voor mezelf ga/kies….
    Daar ben ik mij onlangs zo enorm bewust van geworden. Dan ga ik weer weg bij mezelf ……… misschien is dit een (onbewust) vluchten?, bedenk ik me nu ineens.

    Mijn wachtwoord is: #ikga100%toegevenaanmijnbehoefteaaninnerlijkerustgewoonomdatikhetwaardben#

  2. juist nu komt dit bericht ! Had gisteren enorm de pest in omdat ik een [ kleine ] fout had gemaakt . Vanmorgen een bericht gepost : Als het slecht weer is , ben ik blij / dankbaar dat ik een stenen huis heb met verwarming . Als de glazenwasser mijn ramen weer eens gedaan heeft , ben ik blij / dankbaar . Als de vuilnismannen mijn rommel weer eens opgeruimd hebben , kan ik vanuit mijn hart zeggen : dank jullie wel . Dit is / zijn vandaag mijn wachtwoord [en ] . Ben er gelukkig mee .

  3. Lieve Mireille, wat fijn dat je weer terug bent!!
    Mooi en herkenbaar artikel. Wist niet dat negatieve gedachten en oordelen bij de lage Landen veel voorkomt!! Kun je aangeven waarom dat is(wat levert het ons lage landen mensen op?)
    Lieve groet, Renée

    • Beste Renée,
      Leuke vraag… ik weet niet precies waar dat sombere denken door veroorzaakt wordt. Misschien een soort nuchterheid? Gebrek van connectie met iets hogers, van vroeger uit? Onderdrukking van hard werkende mensen? Wie het weet, mag het zeggen.
      Groetjes, Mireille

  4. Hoi Mireille, Wat een goed idee om jezelf via je wachtwoorden positief te bekrachtigen!
    Dat ga ik vanaf nu ook doen! Ik ben nu een paar maanden ziek en het herstel duurt langer dan ik had gedacht. Het valt niet mee om opgewekt te blijven en vertrouwen te houden in mijn herstel. Zeke niet als ik pijn heb of me niet goed voel. En ook niet om steeds aan andere mensen te moeten vertellen dat dat ik me nog niet genoeg voel om af te spreken, dat het nog niet lukt om weer te gaan werken etc etc. Dat vind ik behoorlijk confronterend.
    Jouw stukje en de reacties van anderen geven een steuntje in de rug om er ook zelf in te blijven geloven. De komende periode wordt dit daarom mijn nieuwe wachtwoord:
    Ikgeloofinmijneigenkrachthetkomtgoed
    Groetjes,
    Chris

  5. Hoi Mireille,
    Zaterdag was het weer ‘es zo ver; frustratie, moeheid, boosheid, niks willen, ruzie maken, kritiek hebben op van alles en nog wat.
    Verzamelnaam van jaren terug: Borderline Persoonlijkheidsstoornis.
    Kon het niet accepteren, heb er constant mee lopen knokken, ontkennen, wegen vinden ervan af te komen, mezelf voor de gek houden en me alleen laten zien, wanneer het ‘goed’ met me ging/gaat, want pas dan vind ik ook dat ik er ‘leuk’ uit zie, anders niet en dan ben ik bang, of schaam ik me, durf dan niet de straat op te gaan. Heel heftig dus… eenzaam ook en vaak ook heel triest, want het kan en kon allemaal zo anders zijn, denk ik dan…. omdat ik het leven toch ook leuk vind! Maar die borderline, dat dat accepteerde ik niet van mezelf, omdat ik het niet accepteerde, werd het blijkbaar steeds meer, steeds groter waartegen ik knokte. Door te leren accepteren – en eraan te blijven werken, dat weer wel! – zie ik steeds duidelijker dat het een stukje is in mij.. een klein onderdeel dat het ‘anders’ doet wellicht dan ‘normaal’ gesproken, dat sneller van slag raakt of zodanig getriggerd wordt, dat de weg niet meer te zien is en leeg en verlaten, gefrustreerd laat zoeken. Ik denk eigenlijk dat het nooit meer over gaat, auw! Het verdriet en de schaamte zijn groot en verlammend. Ik las jou stukje over acceptatie en rust. Gisteren las ik ergens een stukje over geduld, ik denk dat het van de Dalai Lama was en ik moest lachen, want vanaf mijn 28e ben ik al aan het hollen en aan het knokken, zonder … maar ook met … want nee, het heeft de stoornis niet genezen… en ja, ik heb inzicht gekregen in mijzelf, in de problematiek, in wat er van binnen met me gebeurd en hoe ik dit uit, omdat ik sinds tien jaar niet meer alleen ben. Dat vond ik vreselijk.. me laten zien… me uiten, want ik had het altijd weten te verstoppen, met als gevolg: niemand begreep me!
    Nu is het zo dat degene die het meest van me houdt, me begrijpt, al doet hij altijd niet wat op dat moment het beste is… het mag er zijn.. ik mag er zijn … het kan er zijn … en raadt eens wat …. hierdoor ben ik mijn problematiek gewoon gaan accepteren en zie dat het maar een klein stukje is en weet dat ik sommige situaties, sommige mensen het beste kan vermijden. Niet omdat ze slecht zijn, maar omdat ik het nog niet handle… daar komt stilletjes aan meer rust voor in de plaats, want ik vond ook nog eens dat ik het met iedereen moest kunnen vinden en als dat niet zo was, dan lag het aan mij! Ik liet mensen voortdurend over mijn (innerlijke) grenzen gaan en dat deed ik natuurlijk zelf, maar door de rust en de afstand die ik neem, door de acceptatie van wie ik OP DIT MOMENT ben, gaan er zoveel deuren voor me open en ben ik weer op weg een tevreden en gelukkig mens te worden. Inderdaad: geduld is een schone zaak. Maar acceptatie … daarmee zie je dat je eigenlijk steeds opnieuw kunt en mag beginnen …acceptatie is voor mij LIEFDE

    = ACCEPTATIEENLIEFDEKOMENUITDEZELFDEBRON =

    • Lieve Meike ,
      De meeste hulpverleners zijn zeer onbewuste lui ,die mensen menen te kunnen definieren via hun egootje .
      Borderline is een dom woord label en stigma
      Net zoals bi-polair .
      Ieder mens leeft in dualiteit en is bi polair en ook borderliner in meer of mindere mate .
      De meeste mensen leven in een duale psychose ,het collectief is waanzinnig .En de mens is gehersenspoeld door pappie mammie overheid media en religie .
      Liefs ,en in liefdevolle ogen ben je volmaakt .
      Sonja

    • lieve dappere Meike,

      Heel veel dank voor je verhaal, ik heb het een paar keer gelezen en ik heb er veel aan.
      mezelf laten zien vond ik ook doodeng maar sinds kort probeer ik het toch, omdat het wel moet. ik heb veel ernstige fysieke klachten die te maken hebben met spanning in mijn lijf.
      Groothouden/stoer en supersociaal tot dat niet meer lukt en dan durf ik de deur bijna niet meer uit .
      langzaam heel langzaam verandert dit en inderdaad door acceptatie van mijzelf voor mijzelf!

      • we zijn allemaal uniek
        we zijn allemaal perfect
        hier en nu
        amen

        dus… laten we er dan ook maar van genieten hee xx

  6. Dag Mireille,
    De spijker op zijn kop. Ik open dit berichtje nu pas, kennelijk had ik er niet eerder de ruimte voor en moest mijn ‘vast gaan zitten’ proces nog even wat langer duren voordat ik ertoe kwam om dit te lezen. Elke dag word ik huilend wakker, sinds we ons hondje hebben. Hij spiegelt me en confronteert me dagelijks, elke nanoseconde, met wat ik moeilijk vind, waar ik al mijn leven lang voor op de loop ga, enzovoorts. Dat ik het moeilijk vind om geen routine nu meer te hebben als je een puppy opvoedt, dat ik het moeilijk vind om aan te geven wat ik wil en wat ik niet wil (haptotherapie lessen leren me dat en toch heb ik er nog zoveel moeite mee), dat ik toch nog na al die jaren met mijn verstand blijk te bewegen ipv vanuit mijn diepere terwijl ik dat laatste zo heel graag wil. MAAR ik ben bang dat ik het niet goed doe, ik ben bang om niet goed genoeg te zijn, ik ben bang om … je kent dit vast wel.
    Elke dag dikke tranen huilen wil ik helemaal niet, maar kennelijk zit er heel veel verdriet van jaren verdrukt te hebben (ik ben nu 57) dat nu allemaal aangeraakt wordt.
    En doordat dit me overkomt, voel ik me weer schuldig omdat ik mijn man en zo met die soort dingen oplaadt, enz.
    Help..
    groet, Roelfina

    • Beste Roelfina,
      Tijd om de MIR-Methode EHBO erbij te pakken! Al dat verdriet van al zo vele jaren mag absoluut gehuild worden! Maar het hoeft niet meer dagenlang te duren. Accepteer dat je verdrietig bent en kijk of je door je tranen heen kunt gaan glimlachen. De MIR-Methode EHBO kun je op de Be the MIRror-website vinden en leren van een MIR-Methode begeleider of van iemand anders die ‘m al kent.
      Groetjes! Mireille

      • dag Mireille, dank je wel, ik ga het proberen. Een tijd gelden heb ik de MIR instructie map van een begeleidster gekregen die er niet verder mee ging. Ze meende het aan mij te moeten geven omdat de kennis en ervaring dat verder zou worden doorgegeven. Ik kijk er regelmatig in als ik dat voel. Dus zal ik er nu ook naar zoeken. en de website zal ik ook gaan bekijken. Wat ik verder gedaan heb, is in het rijtje stappen Acceptatie aanvullen voor Basisbehoeften aanvullen invoegen. Mogelijk dat dat ook kan helpen?
        groetjes van Roelfina

        • Beste Roelfina,
          Je kunt het proberen, een extra stap invoegen, maar het hoeft niet, omdat ‘Acceptatie’ al in de 9 stappen zit. En fijn als je je erin wilt verdiepen. Wie weet kom je tot nieuwe inzichten.
          Veel geluk!
          Groetjes, Mireille

    • Beste Arno,
      Geen zorgen, de wachtwoorden zijn veel te complex om op te nemen in robotscans. En het is bovendien niet duidelijk voor welk computerprogramma ze gebruikt worden. En verder: ja, altijd goed om ze voor je te houden.
      Groetjes, Mireille

  7. Lig tijdens de verbouwing van ons huis nu met longontsteking. Hoe toepasselijk is dit artikel weer Mireille. Ook de reacties raken me. ‘Wachtwoorden’ voor nu: ikmagrustenterwijlanderenwerken en ikhouvanmijookalsikovermijngrenzenbengegaan en ikhebgeduldmetmijnongeduld en
    Ikaccepteeralleswaariknietomhadgevraagd 🙂

  8. Hoi Mireille,
    Vandaag las ik het artikel. Deze komt als geroepen, want de kracht van acceptatie is zo immens groot. Ook ik mag vele dingen accepteren: ikbengoedzoalsikben, ikbengeslaagd, ikbensuccesvol, ikaccepteermijzelfzoalsikbenendatisgoedgenoeg.
    Bedankt Mireille voor je mooie mailtjes.
    Liefdevolle groet,
    Margreet

  9. Ik weet het allemaal niet zo goed meer…..

    Verhaal in het kort, manlief al heel lang depressief maar accepteert het niet echt en zet wat stappen’ voor mij en de twee kids’.
    Ik probeer mij staande te houden maar wordt steeds moeilijker. Vriendelijkheid heb ik ten opzichte van de meeste mensen om mij heen geen problemen mee maar ik ben constant boos ten manlief.

    Dit maakt mij totale in de war. Ik zoek een nieuw paspoort maar kom er niet uit…..

    Help,

    • Beste Fanny,
      Met een man leven die depressief is, trekt een zware wissel op de partner. Het beste wat je kunt doen is heel goed zorgen voor je eigen accu. De dingen doen waar JIJ blij van wordt, waar JIJ van oplaadt.
      Heel veel sterkte!
      Groetjes, Mireille

    • Beste Fanny
      Dat valt niet mee om met een man te leven die depressief is. Het is natuurlijk niet de bedoeling dat jij er aan onder door gaat. Wees alstublieft lief voor je zelf dan is het iets makkelijker om het aan te kunnen. Ik weet uit eigen ervaring hoe het is voor de echtgenoot. Je kan dat niet alleen daar hebben jullie hulp bij nodig. De knop moet om bij je man en dat is heel moeilijk. Ik wens jullie heel veel sterkte in dit proces.Een hele dikke knuffel van mij .
      Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn

    • Beste Fanny,
      Je koos voor deze partner en maakte plannen, en dan..Met deze methode blijven werken en allicht vind je binnen in je waarom je ooit verliefd werd op hem en brengt dat dan een glimlach op je gelaat dan is er nog een vonk. Je kan hem niet veranderen alleen de manier waarop jij reageert heb je onder controle. Sterkte en veel liefs. Diana

      • Dat te zoeken is op dit moment echt moeilijk hoewel ik wel wil maar ga er vanavond extra aan denken als ik de MIR doe.
        Dank je wel.

        Groetjes Fanny

    • Lieve Fanny,
      Ik leef al jaren met mijn man die zo’ beetje alles heeft wat je in de psychiatrie kan krijgen en die ook niet meewerkt. Ik ben lang boos en moe en bang en verdrietig geweest. Maar dat helpt niet. Het hielp hem niet en mijzelf ook niet. Ik ben mijzelf gaan troosten….Zo van “kom maar bij mij hoor, ik hou van jou en ik zal je helpen”. Dat heeft echt effect. Ik ben dingen gaan doen waar IK blij van werd. Ik ben bewust van de natuur gaan genieten en thuis bewust lief gaan doen. Ik dacht dan altijd…ach hij heeft hier ook niet om gevraagd. Stel dat ik depressief was….dan zou ik liefde om mij heen willen. Mijn man reageert daar op…Door rustiger te zijn. Ik verwacht ook niets meer van hem want hij is ziek en KAN misschien niet meer. Ik haal de liefde uit mijzelf, de natuur, mijn hondjes, mijn zoon, de engelen om mij heen. Dat haalt de druk van de relate. Zoek je eigen innerlijke rust in jezelf ….dat geeft lucht en rust….voor jullie allebei. Ik wens je vrede en rust lieverd!
      Liefs, Carola

      • Ik begrijp je advies volledig en kan er ook goed mee overweg want het meeste doe ik gewoon al maar dat bewust lief doen tegen hem is op dit moment gewoon weg…. ik deed dat maar het lukt niet meer. …
        Dank je wel voor je reactie en ga er meer bewust mee om gaan.

        Groetjes Fanny

    • Hallo Fanny,
      Ik kan me je emoties heel goed voor stellen. Net als Mireille denk ik dat het heel belangrijk is om goed voor jezelf te zorgen; dus goed eten, lichaamsbeweging, dingen doen die je leuk vindt, dingen doen waar je je goed van gaat voelen, … Maar goed voor jezelf zorgen betekent soms ook hulp vragen, van een huisarts of een therapeut, of een vriend(in), of een groep. Ik denk dat de MIR-methode je zeker kan ondersteunen. En misschien kun je ook hulp zoeken bij een MIR-begeleider.

      Ik wens je veel sterkte!
      Liefs, Annemiek

      • Ik heb gelukkig zelf heel veel liefde en Hulp en vriendelijkheid om mij heen en dat sterkt mij…..

        Dank voor je reactie.

        Groetjes Fanny

        • Dag lief mens,
          Heel herkenbaar allemaal.
          Wat mij heeft geholpen is ..houden van mezelf… de beste vriendin van mezelf worden noem ik dat.
          Voor mij de eerste stap! Lijkt gemakkelijk. En dat was het zeker niet in het allereerste begin. En toch is DAT het begin.
          Houden van jezelf voor de volle honderd procent. Volledig accepteren dat je helemaal goed bent zoals je bent.
          Dan pas kun je de ander ook accepteren zoals die is. En heeeeel langzaam veranderde mijn buitenwereld van
          Hard koud en liefdeloos, naar zacht warm en liefdevol!
          Een proces van jaren en jaren, en oogst ik de vruchten daarvan nu.
          Ik wens je veel doorzettingsvermogen toe en moed om die weg op te gaan.
          De weg van onafhankelijk en vrij en toch verbonden met de wereld. Ben 45 jaar getrouwd dus mag ik van mezelf een ervaringsdeskundige zijn.
          Fijne groet els

    • Zorg heel goed voor jezelf Sweetheart! Je man zal toch erdoor heen moeten…wij hebben eenmaal onze lessen in het leven!! Als je maar vrienden of familie heb waar je bij kan voor steun…dat jij ook niet in een depressie komt!! Het is niet gemakkelijk…Sterkte!

    • Dag Fanny,

      Ik wil je als MIR-Methode begeleider graag een uitgebreid antwoord geven, vooral ook vanuit mijn eigen ervaringen. Als je me wilt mailen op info@hartsnaar.nl kan ik wat beter op je vraag ingaan.
      Liefs van Ans

    • Hallo Fanny,

      Ik begrijp je en wil je dan ook alles wensen wat jij nodig hebt om deze uitdaging aan te gaan. Ik denk aan jou.
      Denk jij ook vooral aan jou!

      Groeten Saskia

    • Beste Fanny, veel sterkte!
      Hij doet dit alleen niet met opzet, als je bedenkt dat jij verder bent in het leven dan hij in dit stuk, kan je het misschien beter aan…
      Zal een kaarsje voor jullie opsteken,

      Lieve groet ☀️ Loes

        • Heel veel sterkte Fanny
          Ik zit met exact hetzelfde probleem,
          Een schat van een man die gaandeweg is verandert in iemand waar niet meer mee te leven valt!
          Kinderen wonen ver weg en zijn kinderen willen hun vader niet meer zien!
          Heel triest, mijn man heeft altijd terug verlangt naar vroegere tijden,..houd van niks wat vooruit gang betekend,
          Ik zelf houd van alles om mij heen!en dat wil ik blijven doen!
          Hij kan heel boos worden als ik praat over dingen die hem bedrukken,wil geen confrontaties met niks!

          Ik weet waar je inzit Fanny.
          Heel veel sterkte ermee

          • Dag Tina,

            Hoe ga je hier mee om … Hier is hij nu uiteindelijk wel medicatie gaan nemen en hem gaat het precies iets beter maar nu voel ik me boos en verdrietig en voorzichtig en allerlei emoties wat ik niet mee weet wat ik er mee moet …. en de confrontatie ja dat begrijp ik…… Hier wordt hij ook heel boos en geeft eigenlijk de schuld aan vnl mij. Net zolang totdat je je zelf schuldig begint te voelen. Ik begin nu echt te twijfelen of doorzetten om bij hem te blijven nog wel de moeite gaat zijn of niet.Ene moment is precies alles goed en andere moment is alles zo omgeslagen. Je weet op Den duur niet meer waar je aan toe bent….. Dank voor je reactie.

            Groetjes Fanny

  10. Beste Mireille,

    Proficiat met de MIR-Methode. Ik heb de indruk dat die mij helpt. Ik zou die ‘acceptatie’ lezen als ik meer tijd had … had die mail ‘geparkeerd’.
    Vanmorgen was ik in de tuin wat aan het planten met een plantschopje en dan doe je ook nog dit en dat terwijl je bezig bent, dus dat plantschopje is spoorloos en ik maar zoeken, een uur lang van hot naar her in mijn tuin, ik kan het niet hebben als ik iets verlies, verlies zelden iets!
    Ineens dacht ik: acceptatie!!! En ook: is dat nu niet stom, zo boos zijn op jezelf voor een plantschopje dat hoogstens 7 E kost?
    Meteen ben ik die acceptatiemail gaan lezen, heb dat ‘schopje’ ook met de MIR-Methode behandeld.Al bij de eerste keer dat ik zei: ‘Ik mag een plantschopje verliezen, dat is niet erg, het is geen kostbaar voorwerp trouwens en er hing geen emotionele waarde aan.’ was ik rustiger en dat is noodzakelijk als je al een hele tijd van de ene kwaal in de andere tuimelt.
    Mijn wachtwoord:hetisnietergalsikeensietsverliesdatmagikhoefernieteindeloosnaartezoeken

    Bedankt dus voor de MIR, die begeleidingsmails zijn super. Een mens heeft sommige dingen wel al meer gehoord, maar vele dingen moet je heel veel keren horen/lezen om ze uiteindelijk toe te passen.

    Een enthousiaste dame, hier en ik heb jouw site en raad al naar vriendinnen doorgemaild, met veel plezier en vooral met heel grote dankbaarheid aan u.
    Geniet nog van deze zomerse lentedag.

    Hartelijk, Hilde

    • Beste Hilde,
      Ja, zo is dat! En die rust die je in jezelf creëerde, is goud waard! Mooi gedaan!
      Groetjes, Mireille

  11. Iklaatnuallebeeldenengedachtenhelemaalenvooraltijdlos

    Ikhouvanmezelfenmezelfhoudtvanmij

    sorryvergeefmeikhouvanjedankje

    alleskomtgoedalleskomtgoed

    co

  12. Tja, zit midden in een rouwproces! Mijn grote vrein Swiep heb ik op 5 jarige leeftijd moeten laten inslapen t.g.v. een zware epileptische aanval die ernstige neurologische afwijkingen veroorzaakte. Swiep was mijn hond, ik nam voor hem een beslissing, wilde hem niet laten lijden maar… acceptatie? En dan, als ik verder nadenk…??? Ik heb geaccepteerd dat hij niet mocht lijden omdat ik hem niet kwijt wilde. Dan is er nadien toch nog wel heel veel verdriet. Hoort dat er allemaal bij?

    • Beste Annemieke,
      Jazeker hoort dat erbij. Om zo’n lieve kameraad te moeten missen, kan diepe impact op je hebben en diep verdriet geven. Je hebt het beste gedaan wat je kon doen. Swiep zal dat ook begrepen hebben. Nu is het voor jou de, gelukkig tijdelijke, zware tijd om het verdriet er te laten zijn en het te laten weg ebben. Gebruik af en toe de MIR-Methode EHBO als het verdriet te intens is.
      Veel sterkte!
      Groetjes, Mireille

    • Dit is, denk ik, op iedereen van toepassing, want is er iemand op deze wereld die helemaal voor 100% spoort? Ik persoonlijk denk van niet, want helemaal niemand is perfekt en daarmee zullen we het moeten doen met z’n allen.
      Heb je nog meer van zulke mooie?

  13. Voor mij een toepasselijk onderwerp. Al aantal jaar een alleenstaand mama wat ik moeilijk te aanvaarden vond/vind. Daardoor soms emo eetbui heb en daardoor mijn figuur is veranderd, wat ik moeilijk te accepteren vind. Vind het lastig wat ik kan formuleren voor de MIR-Methode .. Tips?

    • Beste Jennifer
      Ik snap dat je daar moeite mee hebt.Ik weet niet of jij lid bent van Be the Mirror website daar staat de EHBO op die je kan gebruiken wanneer je de eetbui op voelt komen. Misschien een idee om even een kijkje te nemen op de web site van de MIR-Methode.Succes en een dikke knuffel van mij.
      Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn

    • Beste Jennifer,
      Soms is gewoon ‘ikbeneenliefmens’ al genoeg. Of ‘ikdoemijnbestookalishetnuzwaar’.
      Veel sterkte!
      Groetjes, Mireille

  14. Beste mevrouw Mettes,

    IEDEREENZEGDEDATHETNIETKONENTOENKWAMERIEMANDBINNENDIEDATNIETGEHOORDHADENDIEDEEDHET.

    Telkens ik gemird heb, dank ik de Heer omdat ik die methode mocht leren kennen en daarna dank ik u voor het ontwikkelen van de MIR-Methode en vooral omdat u die met iedereen deelt. Daarna stuur ik u alle goeds toe. En … als ik dat ‘ritueel’ eens niet doe, voelt de gedane MIR-Methode niet compleet aan !

    Hartelijke groeten …

  15. Jaren geleden ben ik vanuit workshops ‘Leven vanuit je hart’ al gestart met het proberen om mezelf en de reacties van de omgeving daarop te accepteren. Ik merkte dat als ik me weer eens depressief voelde, dat ik op zoek moest naar ‘iets dat ik in mezelf afwees’. Vond ik dit dan omarmde ik het als een klein kind in mijn gedachten en accepteerde ik het. Ik voelde me dan direct een stuk beter. Dit lukte jaren achtereen tot de dood van mijn zeer geliefde vriend nu ruim 3 jaar geleden. Dag in dag uit heb ik 3 jaar lang geaffirmeerd ‘Ik accepteer dat R.. dood is’. Te pas en te onpas, maar vooral tijdens wandelingen met mijn hond. En sinds eind januari kan ik me weer blij voelen en is de depressie verdwenen. Het duurde dit keer erg lang, maar kennelijk wint de volhouder! Op dit moment heb ik dan ook geen nieuw wachtwoord voor mijn pc nodig :-). Maar een heel goed idee om dit mede te gebruiken om je gedachten te herprogrammeren. Kunnen we wat vreemde overtuigingen uit onze hersens mee omzetten naar positievere zaken.
    Iedereen succes toegewenst. Het helpt echt!

  16. Had een nare droom, maar werd er niet (meer) depressief van of onzeker. ‘k Heb veel gestoeid met mijzelf en met mijn verleden. Veel over nagedacht, over gepraat, gehuild, geschreven… Er bestaat geen blauwdruk voor ‘gelukte’ mensen, wel of je missie slaagt of niet en daar valt elke dag iets aan te doen, bijv. met de MIR-Methode, waar je in ieder geval steeds een stapje dichterbij je doel komt, al was het alleen al door dat helder voor jezelf te krijgen. Geruststellend en verkwikkend, die pas op de plaats. Ik blijf MIR-ren op ‘Verleden accepteren/verleden accepteren/verleden accepteren’ en dan de 9 stappen doen. Door de herkenning met anderen voel ik verbondenheid en liefde … waardoor ook eenzaamheid verdwijnt. Dank je wel Mireille voor deze mooie eye opener!

    Wachtwoord: Hetverledeniszoalshetwasendaaromishetgoed

  17. Ik heb de laatste tijd steeds meer moeite om mijn verslechterende situatie ivm progressieve MS te accepteren. Ik probeer veel verschillende therapiën, maar het lijkt niet echt aan te slaan. Ik ben me bewust van het feit dat acceptatie en positiviteit me helpen, maar toch frustreert het me. Dit artikel kwam op het juiste moment…. Ik dacht aan: hetisokdatverbeteringnietsnellergaat…..

    • Hallo Karin,

      Heb je al LDN / low dose naltrexone geprobeerd. Tik dit anders even in op Google voor verdere informatie. Je mag mijn e-mail adres ook opvragen dan kan ik je een arts geven die dit voorschrijft.

      Vriendelijke groet,
      Marjan

    • Heb je geprobeerd een diëet te houden zonder gluten, zonder suiker, zonder melk en melkprodukten. Dat werkt wonderen bij o.a. Multiple Sclerosis. Bij mij voor fibromylgie. Ook reuma klachten verdwijnen. Kijk eens op de website van Dr. Seignalet. Een kennis van mij met M.S. heeft daar uitstekende resultaten mee. Veel sterkte. latifa.camfferman@gmail.com Genève.

  18. Ik ben jarenlang weggezet en genegeerd of bekritiseerd.
    (En heb dat waarschijnlijk onbewust ook toegelaten).
    Dat gaat nu veranderen.
    Mijn wachtwoord is:
    ikmagerzijn!

  19. Ik ben de MIR-Methode gaan doen omdat mijn lichaam maar niet geheel herstelt. Ben eind januari j.l. terug gekomen uit Gambia met maag- en darm klachten. Terug in Nederland geen verbetering. Daarna om d dag koortspieken. Met verdenking van malaria ( had wel pillen geslikt) opgenomen in ziekenhuis. Helemaal onderzocht op bacteriën, parasieten, virussen. Niets gevonden. Daar overheen griep gekregen door bezoekers. Nu: ecg hart in rust afwijkend, bij inspanning goed, echo goed. Wordt almaar duizelig, hyperventilatie, benauwd. CT-scan longen, niets te vinden.
    Astma waar ik nauwelijks last van had! Alleen na verkoudheid, ontregeld, dus nu aan de pufjes. Krijg nog mriscan om te kijken of ik in het verleden onopgemerkt hartinfarct heb gehad en heb nu ademhalingsoefeningen bij fysiotherapeut waar ik meteen begon te huilen.
    Bij eerste keer MIR-Methode bij loskoppelen vader en moeder trouwens ook. Nu is het mei en ben nog lang niet degene die ik was, mankeerde nooit wat, kon alles, behalve af en toe bronchitis in de winter. Pffff. Hoop dat MIR kan helpen. Ben nu twee dagen bezig.

    • Beste Elly dat is niet mis. Dit is duidelijk een signaal dat je lichaam hard aan het werk is. Er mag op geruimd worden.Ik wil voor stellen om de eerste 2 weken enkel stap 5 en 7 te doen. En na die 2 weken de 9 stappen.En vooral veel water drinken om de afval stoffen op te ruimen.Dat jij gaat huilen bij stap 3 zegt eigenlijk dat er nog iets op gelost mag worden.Het zei met moeder vader of met een andere vrouw of man.Stap 3 staat voor alle mannen en vrouwen waar we iets mee op te lossen hebben.De MIR-Methode kan jou daar zeker mee helpen maar het heeft tijd nodig. Ik wens jou heel veel sterkte.Een hele dikke knuffel van mij.
      Corrie Wouters MIR-Methode begeleider in Uithoorn

      • Hallo Corrie,

        Is denk ik Goes idee. Want ben op moment net gespannen veer. Als ik ergens naar toe moet, maakt niet uit wat, word ik vreselijk zenuwachtig. Had ik nooit voordat ik met MIR begon.
        Heb wat mijn ouders betreft familieopstellingen gedaan. Na die over mijn vader kreeg ik een enorme emotionele reactie, had het idee dat ik moest overgeven. Dus lijkt me wel verstandig dat eerst te laten liggen.
        Bedankt voor je advies

        Elly

    • Beste Elly,
      Ja, helemaal mooi! Dit wachtwoord zullen ze nóóóóóit kraken! En heerlijk om dit elke keer in te typen, dat je goed bent zoals je bent!
      Fijne dag!
      Groetjes, Mireille

  20. Hoi Mireille,

    Weer een mooi artikel, dat op mij zeer van toepassing is.
    Dit had ik ook echt nodig, want heel veel in mijn leven ging en gaat nog steeds niet zoals ik graag zou willen.

    Ik heb een vorm van slaapapneu (Centraal Slaapapneu), waar helemaal niets aan te doen is omdat mijn hersenen niet goed werken. Daardoor heb ik gemiddeld zo’n 20 maal per uur een ademstop en kom daardoor dus nooit in een diepe verkwikkende slaap. Elke dag en nacht heb ik het gevoel van een jetlag.
    s’Nachts lig ik lang en vaak wakker en dan begin ik te mopperen, te vloeken en te schelden op alles en iedereen, die in mijn ogen foute dingen doen, zeggen of schrijven. Overdag doe ik dat trouwens ook steeds meer.
    Het accepteren van deze ziekte met al zijn gevolgen is voor mij steeds moeilijker aan het worden. Voortdurend heb ik geen of te weinig energie. Om knettergek van te worden.

    Hersentraining d.m.v. Neuro Feedback heeft me ook niet geholpen.

    Ik ben al meer dan twee jaar (met tussenpozen) bezig met de MIR-methode, maar tot nu toe zonder resultaat op dat gebied.
    Ook een MIR-methode-begeleider heeft me niet kunnen helpen.

    Zo langzamerhand begin ik heel erg wanhopig te worden. Weet jij, of wie anders dan ook, misschien nog iets dat me zou kunnen helpen?

    Alvast hartelijk dank voor je reactie en ga vooral door met je vele goede werk!

    Groetjes, Arno

    • Beste Arno,
      Volgens mij is er echt nog wel wat aan te doen. In Vlaanderen hebben we inmiddels een dame die geen slaap-apneu meer heeft. Zou je nog een keer een MIR-Methode op Maat willen laten maken?
      Houd moed!
      Groetjes, Mireille

      • Hallo arno misschien de stappen doen en dan op de buik wrijven voor het slapen gaan mij heeft het geholpen veel succes

        • Hallo Maria,
          Dat is exact wat ik al doe, maar toch bedankt voor je reactie.
          Niet geschoten is altijd mis, zullen we maar zeggen.
          Bedankt en groetjes,
          Arno

      • Hoi Mireille,
        Bedoel je dat die mevrouw ook CENTRAAL slaapapneu (csas) had? Er is nl. een groot verschil met de obstructieve vorm van slaapapneu (osas).
        Als dat zo is, dan vraag ik me af waarom het de eerste keer niet geholpen heeft en bovendien de Neuro Feedback van 40 sessies van 50 minuten ook niet.
        Wil je me dat nog even laten weten?
        Alvast bedankt en groetjes,
        Arno

        • Beste Arno,
          Goede vraag, ik wil het wel voor je navragen. Zij sliep ‘s nachts met een mondkapje op. Is dat al voldoende aanwijzing? Daarbij kan het zijn dat er op een andere manier aan gewerkt mag worden en dat de Neuro Feedback wel geholpen heeft, maar nog niet niet de ‘knop’ heeft omgekregen.
          Ik ga voor je speuren.
          Groetjes, Mireille

    • Beste Ans,
      Ik weet niet of je dat ooit kunt accepteren en ik vraag me ook af of je het wel moet accepteren. Ik wens je alle wijsheid van de wereld en hoop dat er ondanks alle voorspellingen bij ALS toch een verandering bij hem mag optreden.
      Ik wens je alle sterkte van de wereld!
      Mireille

      • Iemand vertelde me ooit: ik probeer te accepteren dat ik sommige dingen niet kan accepteren. Treffend, vond ik dat. En misschien ook hier van toepassing?

        • Beste Janneke,
          Ja, dat klinkt ook als liefdevol naar jezelf! Misschien kan het woordje ‘nog’ erbij helpen: ‘Ik accepteer dat ik sommige dingen nog niet kan accepteren.’ Uiteindelijk gaat het erom dat je jezelf tot rust krijgt en tot overgave, dat de strijd er vanaf mag.
          Veel sterkte!
          Groetjes, Mireille

      • Lieve Ans,
        Ik begrijp volkomen wat je bedoelt. Ook mijn vriend kreeg vorig jaar in februari, een week voor zijn pensionering, de diagnose ALS. Een mokerslag, weg alle mooie plannen en dromen die nog moesten verwezenlijkt worden. De wereld wordt elke dag kleiner. Een rot ziekte, waar nog steeds geen geneesmiddel voor bestaat. Elke dag zeg ik bij mezelf accepteren is het enige dat we kunnen doen, maar het is niet zo simpel. Ik wens je heel veel moed voor de toekomst, ook voor uw zoon.
        Heel veel liefs en een welgemeende knuffel.
        Annie

  21. Ongelooflijk. Deze nacht had ik weer is een allergie aanval van jeuk, irritatie enz, gelijk MIR ehbo gedaan en viel weer in slaap. Deze ochtend in de badkamer keek in de spiegel en zei tegen mezelf, meisje, je bent nu bijna 54, wordt het is niet tijd dat je nu is gewoon ACCEPTEERT wat er is, hou is op zo je best te doen, zo je best doen…om anders te zijn, de gedachte van een beter Ik te zijn en accepteer gewoon alles wat is…
    Deze ochtend deed ik mn computer open en krijg een mailtje van MIR-Methode, over ..ja, Acceptatie….weer een klein wondertje van de dag, dank je wel wondertjes van de dag……………:-))

  22. ikbengoedzoalsikben
    ikmaghetrustigaandoen
    ikhouvanjejoke
    Ik voel nu dat het me ontroert deze wachtwoorden.
    Tranen van ontroering.
    Liefs Joke

  23. Drie jaar geleden stopte ik met roken, werd gebeten door een met Borrelia besmette teek en startte met de MIR methode. Ongeveer tegelijkertijd, zo rond de troonsbestijging van Willem Alexander. Ik deed de MIR methode precies vier weken, omdat ik dacht het niet langer te mogen doen. Ik voelde er niets bij, maar het heeft me wel geholpen de Lyme beheersbaar te houden.
    Twee weken geleden had ik terugkerende kiespijn, zocht op het internet naar “kiespijn energetisch” en kwam bij de MIR methode uit. Dat kon niet voor niets zijn. Ik ken de regels nog steeds uit mijn hoofd. Er is nu wel een verschil. Bij de videoverklaring van Mireille over het hand strelen ging ik huilen! Ineens begreep ik het, of mijn lichaam, dat maakt niet uit. Wat ben ik blij hiermee. Ik ga de methode nu blijven doen, want ik begrijp dat er geen restricties zijn…..
    Mijn al bestaande wachtwoorden zijn:
    Ikmagzijnwieikben
    Ikbengoedgenoeg
    Nooitgebeurtietszomaar

    Met een hartelijke groet
    Elsemieke

  24. En toen ineens was alles anders …….
    Burn-out.
    Middels o.a. de MIR-Methode heb ik de regie over mijn eigen leven weten te vinden en leef ik vanuit mijn missie (mensen met moeilijker verstaanbaar gedrag een stem geven ). In de meest donkere dagen van mijn leven is onderstaande tekst een belangrijk handvat geworden.
    Accepteer dat het is zoals het is.
    Vertrouw dat er komt wat er mag komen.
    EN HEB GEDULD.
    Ik geloof erin dat elk mens een persoonlijk handvat heeft, de MIR-Methode wijst je de weg.
    Mireille, dank je wel voor al het VOORwerk wat jij voor ons doet.

    • Beste Wilma,
      Dankjewel voor het gedicht. Op mijn koelkast hangt ook ‘geduld’, het is en blijft een ‘schone’ zaak, ha ha! Ik ben blij met je missie en verheug me voor al die mensen met moeilijker verstaanbaar gedrag die via jou een stem krijgen! (Ik herhaal je woorden, want ik vind het zo mooi geformuleerd!)
      Veel succes!
      Groetjes, Mireille

  25. Wat je aandacht geeft groeit. Wat je denkt wordt je wereld. Rhonda Byron legt dit super goed uit en sinds ik dat boek las gebruik ik mijn uurwerk om liefde te sturen. Kijk ik naar de klok op de computer of elders en zie ik dan spiegels zoals 14.41 of herhaling 15.15 dan stuur ik liefdevolle gedachten de wereld in. Ook als ik iets verkoop en het getal valt op zo’n magisch dubbeltje doe ik het, en dat is best wel vaak. Recent leerde ik ho’oponopono en dat is ook een mooi positief gedachte om te herhalen. Vanuit je binnenste de wereld liefde toe wensen, wat kan er beter zijn. Mireille, ik vind deze postings altijd zo leuk. Ik ga dinsdagavond naar bed met het vooruitzicht op een toffe email van u. Weer de nagel op de kop. Tot 7 mei achter de pc. Diana

    • Beste Diana,
      Ja, wat leven we dan in een geweldige tijd he, dat we elkaar zoveel kunnen leren via internet en via de computer! Wat is een ‘magisch dubbeltje’? En wat een leuk idee om liefdevolle gedachten te sturen als de klok op ‘dubbele getallen’ staat. Ga ik ook doen, dankjewel!
      Groetjes, Mireille

  26. Super! Inderdaad, de thema’s om mee bezig te zijn blijven komen en gaan. En soms weer terugkomen, maar dan op een andere manier. Hoe mooi en ingenieus zit het Leven in elkaar, dat we telkens weer nieuwe mogelijkheden krijgen om te groeien!

    Alleen soms wordt het allemaal wel wat veel tegelijk en dan is je wachtwoordenmethode een heel mooie manier om te ontspannen en te herprogrammeren. Wat mij betreft precies wat ik Nu nodig had om te lezen 🙂

    PS Mijn wachtwoorden zijn vaak iets als ikbenrijk 😉

  27. Wat een leuk idee om jezelf positief te bevestigen met een wachtwoord dat je dagelijks intypt! Ik ga het meteen toepassen; dankjewel!

  28. Leuk jullie lange wachtwoorden! Ik gebruik zelf een positief werkwoord met een soort ‘opdracht’.
    Fietsen, wandelen, genezen enzovoorts. Om mij te helpen herinneren aan mijn voornemen. En ik probeer zelf het oordelen over anderen los te laten want hoe neutraler ik ben, hoe meer vrede van binnen in mezelf.

  29. Heel mooi. Dank u.
    Dat is juist wat ik nodig had vandaag!!
    Accepteren wat in mijn leven is gebeurt. Heel moeilijk. Want ik had het anders verwacht.
    Dankzij de MIR-Methode en EFT methode ben ik veel geholpen geweest. Dank u!

    • Beste Sandra,
      Ja, ik begrijp dat het moeilijk is te accepteren wat er in ons leven gebeurt.
      In mijn leven (ik ben 68j) zijn er zoveel dingen gebeurd, die echt niet te voorzien waren. Maar het zijn ook levenslessen, waar je iedere keer sterker van wordt, juist omdat het allemaal niet verliep zoals je hoopte of dacht.
      Ja, zo gaat het voor de meeste mensen. Je hebt natuurlijk altijd even tijd nodig om dit te accepteren.
      Het helpt om weer jezelf te worden en dat is geweldig.
      Ik wens je veel sterkte, hartelijke groet Ada

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Vul alleen je voornaam in!

P.S. Je reactie zal niet meteen zichtbaar zijn op de website, omdat die eerst door ons gelezen wordt. Soms kan dat even duren wanneer we veel reacties ontvangen. Let op! Persoonlijke gezondheidsvragen worden niet beantwoord. Stel deze aan een MIR-Methode begeleider. Hartelijke groeten, Team MIR-Methode.