Home » Artikelen » 156. Als je partner nog niet telepathisch is.

P.S. Help je mee de MIR-Methode te verspreiden? Je doet me een groot plezier als je dit artikel wilt doorsturen naar anderen! Plaats gerust dit artikel op jouw Facebook-pagina of verstuur het via je email, Twitter of Linked-in! Gebruik de knoppen aan de linkerkant of hierboven! Dankjewel!

P.S. Ken je de MIR-Methode nog niet? Ga dan naar de home page. Bekijk daar de video en ook de uitgebreide instructievideo. Meld je ook aan voor de nieuwsbrief en de 6 weken begeleidingsmailtjes voor extra ondersteuning!

Hoe meer je leert, hoe gezonder je wordt!
Wil je meer achtergrondinformatie en extra krachtige MIR-Methode technieken leren? Meld je dan aan voor de Be the MIRror website. Daarop staan meer dan 90 video's, waarmee je jezelf de rest van je leven kunt begeleiden, wat je ook overkomt! Door lid te worden, draag je bovendien bij aan het wereldwijd verspreiden van de MIR-Methode. Dankjewel daarvoor!
Klik hier voor meer informatie.
Mireille Mettes

Reacties

156. Als je partner nog niet telepathisch is. — 24 reacties

  1. Ik merk dat ik de laatste tijd gefrustreerd raak van het feit dat ik al een jaar thuis werk, van parttime naar een fulltime baan ben gegaan, de huishoudelijke hulp die we 1×2,5 uur per week hadden niet meer hebben en mijn man – die een superdrukke baan heeft – als hij thuis komt als eerste vraagt: wat eten we?… ik werd bozer en bozer dat hij niet uit zichzelf een keer de afwas doet of de badkamer poetst of dweilt. Gisteravond heb ik gewoon gevraagd: wil je alsjeblieft de bovenverdieping stofzuigen en de badkamer poetsen en dweilen. Dat heeft hij ook gedaan en het geeft een bevrijdend gevoel dat ik het heb gevraagd en ook wat meer rust dat ik dat nu even niet hoef te doen. Mannen zien dat soort dingen inderdaad vaak niet. Gisteren was ook de verjaardag van mijn overleden vader, dat heeft hij ook niet op de radar. Ik was gisteravond zo boos van binnen dat ik dacht van ‘ik zou graag eens wat borden stukgooien’ tijdens de afwas. Maar het benoemen en vragen om hulp helpt inderdaad. De borden staan gewoon in het bordenrek ;).

    • Beste Nancy,
      Ik denk dat veel vrouwen zich herkennen in wat je schrijft!
      En ik ben heel blij dat je borden er nog zijn. Mijn moeder gooide ooit een hele stapel borden in 1 keer kapot. En een spijt dat ze er daarna van had! Ze zei alsmaar: ‘Het waren nog mijn goede borden ook!’
      Fijn dat je doorgaat met benoemen! Wachtende totdat hij eindelijk telepatisch wordt, de schat!
      Groetjes, Mireille

  2. Dag fijne mensen, wat een goed stuk! Het kwam recht binnen. Ben 47 jaar getrouwd en had nog niet begrepen dat het ook zo zou kunnen zijn.
    Waarschijnlijk heb ik een groot telepatisch vermogen en ging er gewoon van uit dat dit voor iedereen zo was.
    Dit gegeven is de oorzaak van al onze moeilijkheden en ruzie,s geweest die ZEER bepalend iwaren. Manlief is zelfs vertrokken zo,n drie jaar gelden en na een tijdje toch weer terug gekomen.
    De grootste misvatting van mij was …….dat kun je toch zelf wel aanvoelen….. Hij zei zo vaak …ZEG t dan als ik iets voor je kan doen, en ik had zoiets van ja daaag doe t zelf! Denk zelf na. De laatste tijd ben ik dit aan t doorkrijgen. Ben ik aan t leren om rechtstreeks helder en duidelijk te zijn in mijn communicatie het verleden niet meer de hoofdrol te laten spelen , wel de toekomst . Het doel is om samen een vredige oude dag te verwerven. Het eerste stapje helder en duidelijk in het nu communiceren.
    Soms gebeuren er wonderen…. en dit artikel is er voor mij een. Het juiste op het juiste moment
    Een grote hartelijke oprechte dank van
    Els
    Een 65 jarige.

  3. Hallo,

    Mijn partner waarmee ik bijna 4 jaar samenwoonde heeft de relatie 2 weken geleden beëindigd omdat hij dan niet vreemd kon gaan ( net ervoor had hij zijn ex-lief teruggezien).
    Ik dacht dat ik voldoende gecommuniceerd had wat ik verwachtte. We hebben 3 zeer leuke mooie jaren gehad en sinds begin dit jaar, sinds we verhuisd zijn naar zijn gerenoveerde woning zijn er veel laagtes geweest omdat ik voornamelijk riep en schreeuwde. Hij is aannemer en ik deed zijn admin en boekhouding en betalingen. Ik riep en schreeuwde eerst 5 min over zijn schuldenberg die maar niet kleiner werd, hij zei gewoon dat het wel goed kwam en liep dan weg. We zaten in een crisis, heb geprobeerd om te praten, hem te laten praten maar hij wilde niet. Ik wilde vechten, samen, om hetgeen we hadden opgebouwd in die bijna 4 jaar en dat we het samen wel goed hadden, alleen de laatste tijd niet. Maar hij wilde niet vechten, koos onmiddellijk voor zijn exlief ( getrouwd en 2 kinderen van 4jr, die hem indertijd 2x bedrogen en gedumpt heeft). Ik ben van de ene op de andere dag zo goed als alles kwijt: een thuis, de buren en de buurt, vriendschappen. Dat huis is gerenoveerd volledig naar mijn en zijn smaken. Zij is er al aan het intrekken. Begrijp niet dat hij niet wilt praten, communiceren. Zo’n 4 jaar geeft je toch niet op als er een crisis is? Hoe is dit kunnen gebeuren? Misschien had ik meer telepatisch moeten zijn en het niet dagelijks moeten zeggen wat de fin problemen waren? Weet nu van geen hout spijlers maken.

  4. Wat een mooi blog weer, Mireille! Vandaag had ik een soort van telepathie met mijn man. Ik rook versgebakken brood toen ik een pianoleerling naar buiten begeleidde. Kom ik in de keuken, zet mijn man nèt de broodbakmachine aan! Hoe duidelijk wil je het hebben. We hebben een zware periode achter de rug, maar dankzij de MIR methode en Emotion Focused Therapy (EFT) is ons huwelijk gered.

    Mijn wens voor mijn partner: vind jouw passie en zielepad en het werk dat je daarop verder brengt, in welke vorm dan ook.

    • Beste Marie-Astrid,
      Wat heerlijk dat jullie het huwelijk hebben kunnen redden. Hard aan gewerkt, zo te lezen. Blij voor jullie!
      Groetjes, Mireille

  5. Beste Joyca,
    Toevallig (?) gelezen op de scheurkalender : ‘Verliefdheid is een gevoel, voor liefde kun je kiezen.’
    De liefde kan je terug verliefdheid geven …

    • Dit is inderdaad héél toevallig, hangt er liefde in de lucht, verliefds zijn gaf mij vleugels, het lijkt alsof mijn vleugels geknipt zijn 😉 bedankt om u mooie respons!

  6. Ahum indrukwekkend neerpennen wat je eigenlijk niet tegen je partner durft te zeggen, mag ik? Wanneer ik terugkijk zie ik veel fouten gemaakt door mezelf… maar fouten die gekomen zijn door op zoek te gaan naar warmte, aandacht, liefde en veel te laat inzicht heb gekregen dat testosteron niks van dit alles kan invullen…Ik heb nog nooit mijn naam, of… een liefkozende aai, een compliment, een goed gesprek met hem gehad, want een echtgenoot die het goede niet ziet in een ander, zelden straalt, hoe zou hij dit met mij kunnen? Gewoon onmenselijk veel wat telepathisch niet overeenkomt met mijn gedachten over hoe ik het zou willen, karakters kun je niet veranderen! Het overkomt mijn stomme kop nog vaak verliefd te worden, maar maak er geen gebruik meer van, simpel omdat ik nu moet kiezen, het is het één of het ander, maar niet beiden…

    • Overlopen van een liefdesgevoel voor je partner, maar de affectie, afwezige liefkozingen in het passeren in de keuken, het salon, de eetkamer, geen blikken die kruisen, geen aandacht krijgen, maar wel altijd luisteren en liefdevol antwoorden…na 35 jaar ben ik het plaatje toch iets anders gaan bekijken en zwakt mijn liefde voor mijn partner af…hij vindt zichzelf emphatisch en begripvol, maar kan NOOIT een positief woord uitbrengen, ook niet over/naar anderen, laat staan naar mij toe. Als de tv aanstaat…zijn negatieve reacties…ik weet dat hij angstig is en tijdens zijn jeugd niet goed is begeleid, maar bij het ouder worden kan je zelf dingen bijsturen. Het is al te gemakkelijk om de ander steeds de schuld te blijven geven. Ik denk dat ik reeds lang geleden ‘afscheid’ nam van hem.

      • Hey Kannunikes, hoe herkenbaar, ook mijn echtgenoot heeft een bizarre jeugd gekend, maar hoe dikwijls ik al dan niet heb gezegd dat we maar eenmalig hier zijn, het baat niet, er is al heel wat verloren gegaan!

      • zo herkenbaar, ik zou het zelf geschreven kunnen hebben. Het is zo’n enorm gemis dat het pijn doet. Maar zoek je het bij een ander loop je uiteindelijk tegen hetzelfde probleem aan, wat het alleen nog maar erger maakt. Dan ga je denken dat het bij jou ligt.
        Dus dan sta je voor de keuze: stoppen of er het beste van maken. Ik heb ervoor gekozen ervoor te blijven vechten…

  7. Mijn heel oprechte wens voor mijn partner, waar ik al bijna 30 jaar mee samen ben, die zo helemaal anders is dan ik en (nog) niet open staat voor telepathie, energiewerk, spiritualiteit … kortom voor wat in mijn leven ZO ongelooflijk waardevol en cruciaal is om mijn missie te kunnen leven: Lieve schat. Ik hoop uit het diepste van mijn hart dat jij ook jouw missie kan neerzetten in deze wereld. Dat je niet langer ongelukkig en gefrustreerd rond hoeft te lopen omdat je een job hebt die je zwaar valt en waar je je (prachtige!!!)talenten niet in kwijt kan. Ik heb beslist om voor mezelf de sprong te wagen (al weet ik dat jij hier (op dit moment althans) niet achter staat) Ik dien deze stap te zetten om verder te kunnen en mijn missie, mijn rol op mij te kunnen nemen. Ik hoop zo oprecht voor jou dat jij ook kiest voor jezelf, de verantwoordelijkheid neemt om je eigen leven te creëren en niet langer in een soort slachtofferrol blijft steken. Ik stuur dit alles het universum in en vertrouw (vanuit mijn oprecht geloof in telepathie en in de kracht van gedachten en intenties)dat wat nodig is bij jou zal terechtkomen. In overgave en liefde voor wie jij ten diepste bent! Warme knuffel, Je vrouwke

    • Beste An,

      Hoe herkenbaar is dit! Het enige verschil tussen jouw en mijn situatie is, dat mijn man geen dienstverband meer heeft en daardoor wel MOET kiezen voor zijn eigen pad, waar hij zich moeilijk aan kan overgeven. Ik wens jullie beiden bevrijding uit angst die je in de slachtofferrol houdt, zoals je zo terecht zegt. Prachtig om te lezen hoe je blijft vertrouwen in de goede afloop en je liefde voor hem. Dank voor de inspiratie en ook voor jou een warme knuffel. Marie-Astrid

  8. Dag Mireille,

    mijn hevigste wens is om mijn partner te kunnen bereiken. we kennen elkaar 5 jaar, weten dat we van elkaar houden maar we kunnen niet praten met elkaar. er zit bij mij een blokkade, ik kan het gewoon niet en als de bekende druppel over de rand is kan ik enkel verwijtend praten en krijg ik een grote mond en scheldwoorden terug. Hoezo telepatie……
    we slapen inmiddels ieder op een eigen kamer en negeren elkaar overdag waar mogelijk. we zijn beiden gepensioneerd…

    help svp
    Susan

    • Beste Susan,
      Wat een nare, kille situatie moet het zo voor jullie zijn. De allereerste stap begint bij jezelf: wat zou JIJ willen? Waar heb Jij behoefte aan? Misschien zou je weleens een arm om je heen willen van hem of zou je na het avondeten aan tafel willen blijven en wat napraten. Het gaat eerst om die hele kleine praktische dingen. Als je dat helder hebt, dan zou je het je man eens kunnen vragen. Of het zó organiseren dat je eventjes nog bij elkaar blijft. Zonder dat je per se een diepgaand gesprek hoeft. Pas als het voor jouzelf helder is, kun je naar hem uitreiken. Wat vindt hij fijn? Waar heeft hij behoefte aan? Meestal kan een partner dat niet zo 1, 2, 3 opnoemen. Het is daarom fijn als je kunt observeren wat de ander graag doet. In ieder geval zitten jullie vaak te snel in een woordenwisseling, dus is iets met woorden misschien het laatste waar je naar kunt kijken. Misschien dat eerst weer bij elkaar in een zelfde ruimte zijn een eerste stap is. Of een aanraking af en toe. Het helpt ook enorm als je ervoor zorgt dat je zelf in een blije stemming bent. Dat je vrolijk vertelt over iets of blij laat zien wat een mooie bloemen je uit de tuin hebt geplukt en in een vaas hebt gezet. Kijk wat voor jou goed voelt en neem hele kleine stapjes met veel geduld. Zoals het er nu voor staat, is het in ieder geval geen sprankelende relatie en zo jammer!
      Veel sterkte!
      Groetjes, Mireille

      • Dag Mireille,

        Ik heb geprobeerd je adviezen uit te voeren de afgelopen week, maar helaas…In het bijzijn van anderen word er via de ander gescommuniiceerd, heel vreemd voor de ander en als we samen zijn dan is het weer stil…..missie verduidelijken, stap 9.
        Mijn wens, missie is vertrekken maar ik kan nergens heen, heb geen kinderen, familie en mijn vriendinnen zijn inmiddels verdwenen,.. Hoe moet het verder?
        Susan

        • Beste Susan,
          Ben je al lid van de MIR-Methode Besloten groep op Facebook? Ik zou daar je probleem eens voorleggen en kijken of er mensen zijn die jou willen steunen. Al is het maar door met je mee te denken. Zo te lezen, moet je alles in je eentje oplossen en dat is soms zo zwaar…
          Sterkte en vooral veel geluk gewenst!
          Groetjes, Mireille

          • dag Mireille, ik zou graag lid worden van de Mir methode besloten groep op facebook.
            principieel zijn wij tegen facebook en hebben dus al die jaren geen facebook account gehad. Nu heb ik er één aangemaakt om lid te worden van de besloten groep en de groep aardige vrouwen. Dit zijn de enige twee facebook groepen dat ik wil bijhoren. De rest hoeft voor mij niet. Ik heb een verzoek gestuurd maar nog geen toestemming gekregen om lid te worden.

            • Beste Sabine,
              Ja, ik begrijp je. Facebook is niet het fijnste platform om op aanwezig te zijn. Ik verheug me op andere platforms!
              Ik kan je naam niet vinden bij ‘wachtende leden’, dus ik denk dat het je inmiddels gelukt is. Dankjewel daarvoor en welkom!
              Groetjes, Mireille

  9. Hallo Mireille ,dank voor de mooie tekst. Wat een cadeautje. Precies dit is wat er speelde op de laatste vaderdag in mijn gezin. Ik zou zo graag begrepen worden en “uit de kast komen ” door te zeggen dat ik telepatisch kan communiceren met mensen welke leven vanuit een woordeloos bestaan. Zij leiden me de weg in mijn leven. De wereld om me heen haalt me daarvan weg,en dat wordt steeds moeilijker.Zolang lijden een last is , is telepatisch communiceren niet gewoon. En ik wil al 51 jaar niets liever dan gewoon zijn .
    Zoals je leest is de angst nog steeds groter dan ik zelf ben.Heb inmiddels wel contact met een hele bijzondere MIR begeleidster.

    Voor nu ,
    Hartelijke groet,

    • Beste Wilma,
      Er zijn veel meer mensen die al telepatisch kunnen communiceren. En dat zijn stuk voor stuk eenzame mensen, omdat ze zich ‘moeten inhouden’. Onze MIR-Methode begeleidsters staan er wel voor open en sommige zijn zelf ook telepatisch. Dankjewel dat je hier openlijk over durfde te schrijven. Ik denk dat je er veel mensen een hart mee onder de riem steekt!
      Veel geluk!
      Groetjes, Mireille

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Vul alleen je voornaam in!

P.S. Je reactie zal niet meteen zichtbaar zijn op de website, omdat die eerst door ons gelezen wordt. Soms kan dat even duren wanneer we veel reacties ontvangen. Let op! Persoonlijke gezondheidsvragen worden niet beantwoord. Stel deze aan een MIR-Methode begeleider. Hartelijke groeten, Team MIR-Methode.