Home » Artikelen » 162. Wat je vooral niet moet doen als je wilt luisteren!

P.S. Help je mee de MIR-Methode te verspreiden? Je doet me een groot plezier als je dit artikel wilt doorsturen naar anderen! Plaats gerust dit artikel op jouw Facebook-pagina of verstuur het via je email, Twitter of Linked-in! Gebruik de knoppen aan de linkerkant of hierboven! Dankjewel!

P.S. Ken je de MIR-Methode nog niet? Ga dan naar de home page. Bekijk daar de video en ook de uitgebreide instructievideo. Meld je ook aan voor de nieuwsbrief en de 6 weken begeleidingsmailtjes voor extra ondersteuning!

Hoe meer je leert, hoe gezonder je wordt!
Wil je meer achtergrondinformatie en extra krachtige MIR-Methode technieken leren? Meld je dan aan voor de Be the MIRror website. Daarop staan meer dan 90 video's, waarmee je jezelf de rest van je leven kunt begeleiden, wat je ook overkomt! Door lid te worden, draag je bovendien bij aan het wereldwijd verspreiden van de MIR-Methode. Dankjewel daarvoor!
Klik hier voor meer informatie.
Mireille Mettes

Reacties

162. Wat je vooral niet moet doen als je wilt luisteren! — 89 reacties

  1. Ik ben iemand die veel luistert naar anderen. Toch neem ook ik weleens het verhaal over. Maar meestal luister ik, terwijl ik ook wel graag mijn verhaal wil vertellen. Vaak is er geen ruimte voor bij andere mensen. Jammer.

  2. Goedemorgen,
    Heb zojuist je mail gelezen …heerlijk. Komt man beneden, en wil ik iets vertellen. Word iedere keer onderbroken. Keer op keer.
    Uiteindelijk liep hij weer boos weg!
    Nou ben ik bezig met omdenken, voorheen maakte ik daar een probleem van en….problemen moesten opgelost worden!!
    Nu …..zie ik het steeds meer als een feit. Hij kan (nog) niet luisteren. En daar is acceptatie een mooi iets voor.
    Probleem……feit….. acceptatie.
    Kan ik er iets mee?
    Hij wil gewoon gehoord gezien en geaccepteerd worden en heeft dat bij zichzelf nog niet zo verwezenlijkt. Dus…
    Nieuwe fase…..hoe of wat weet ik nog niet zo goed
    Met moed eerlijkheid en vertrouwen kom ik een heel end.
    Els

  3. Dag,
    Fijn dat ik dit artikel vond hoewel ik eigenlijk op zoek was nr t tegenovergestelde; ik luister en richt me op de ander en praat/deel nauwelijks iets over mezelf… ik kan dan ook niet echt bedenken wat ik zou kunnen vertellen zeker niet als er meerdere mensen samen zijn. Daardoor voel ik me na afloop ve ontmoeting best wel eens teleurgesteld in mezelf (wat had ik anders kunnen doen?) alsook in de ander. Ik aai kristalchackra 7 al. Ik ben zo bang om niet gezien/gehoord te worden… omdat ik anderen niet op de hoogte breng v wat er in mij omgaat… dat ik door alleen maar te luisteren vooral als fijne luisteraar wordt gebruikt…

    • Beste Hanneke,
      De meeste mensen zijn geen luisteraars, maar willen graag vertellen. Blijf zoeken totdat je een vriendin vindt die wel stiltes laat vallen en die wel heel graag wil weten wat er in jou omgaat. Of ga een keer naar een MIR-Methode begeleidster om te kunnen vertellen en te oefenen in het jezelf uiten.
      Ik wens je toe dat je je spreekvermogen weer terug krijgt!
      Groetjes, Mireille

  4. Helaas zó herkenbaar en tot mijn eigen ergernis besef ik naderhand dat ik het wéér gedaan heb….
    Het is goed dat dáár op gewezen wordt en vooral wáárom ik het doe. Daarom heb ik bij de “basisbehoeften aanvullen” , ” gehoord worden ” en ” gezien worden ” toegevoegd, want dát ontbrak totáál in mijn jeugd en die behoefte bleef ik zoeken en werd nooit bevredigd omdat ik uitstraalde dat ik wel leef, maar me nooit welkom en eigenlijk te veel voelde op deze aarde en dát wilde ik goedmaken met míjn verhaal te vertellen tegen mensen die daar helemaal niet in geïnteresseerd waren en er dus een nóg dieper gevoel van ” afwijzing ” ontstond.

  5. Luisteren naar anderen kan ik wel, maar “echt” luisteren is best moeilijk! Vooral als de verhalen vaker terugkeren. Ook dan probeer ik te luisteren! Soms bekruipt mij weleens het “gevoel” dat de ander zijn/haar verhaal kwijt wil maar niet geïnteresseerd is in wat ik wil vertellen!

    • Dit gevoel heb ik ook dikwijls, iedereen komt altijd bij me klagen en zagen, het luisterend oor ben ik altijd, maar niemand is ooit geïnteresseerd in wat ik te vertellen heb. En als ik het wel doe, en me eens boos maak, staan ze meestal met de mond vol tanden. Niemand weet hoe hierop te reageren, hoe pak jij dit aan?

      • Dit heb ik hetzelfde. Na jaren van luisteren en stil zijn, mijn mening niet aangeven, en me hierdoor laten overrule door anderen, merk ik dat er een hele diepe boosheid is ontstaan die er af en toe uitfloept. Enzo wil ik dit helemaal niet. Maar deze boosheid ontladen of kanaliseren op een juiste manier is me nog niet gelukt. Misschien dat ‘basisbehoeften aanvullen’ hier ook bij kan?

    • Beste Elly ,dit is zo herkenbaar, veel mensen dumpen hun verhaal en hangen dan op als ze klaar zijn met hun verhaal ( over de telefoon dan ) Ik zeg nu vaak als ze klaar zijn ,mag ik dan nu ook wat vertellen? Dan maak je er toch een beetje attent op ,dat zij niet de enigste zijn ! Er zijn ook gewoon mensen die door je verhaal heen kletsen en dan hou ik mij stil en dan zeggen ze ,waarom zeg je niets ? Ik zeg dan ook ,ik was nog niet klaar met mijn verhaal en je kletst er zo doorheen! Daar is moed voor nodig en soms wordt het je ook niet in dank afgenomen, maar je maakt ze wel bewust met wat ze doen ! Nou ,succes, groetjes Hanna

      • Ja dat klopt Hanna, ik zeg het ook wel eens vooraf : wanneer zij hun verhaal beginnen “Nóu moet ik je toch iets vertellen, wat er nu gebeurd is : ” Op dát moment zeg ik dan : “Wanneer jij klaar bent met je verhaal, moet ik je óók iets vertellen”, maar nu eerst jij”. Dit werkt eigenlijk best wel. Omdat ze dan al zijn voorbereid, op dat jij ook iets te vertellen hebt. Ze moeten wel heel erg gehaast, egoistisch, etc zijn, om jou dan niet de ruimte te geven om je verhaal te doen. Je kunt het nog specialer maken door een kwalificatie aan je verhaal te geven : “Wanneer jij …ik óók iets speciaals/grappigs/spannends etc vertellen”. Je zult zelfs zien, dat ze dan zo nieuwsgierig worden, dat ze jóu éérst je verhaal laten doen !

  6. Ik was 12 jaar toen mijn moeder overleed. Dat was héél heftig! En daarna ben ik heel bang voor stiltes geworden. Dus nu besef ik eigenlijk waarom ik
    als iemand mij iets verteld en uitgepraat is ik het meteen overneem. Vind het vaak zelf heel irritant van mezelf. Ga er nu helemaal op letten!!!!
    Blij te horen dat het inderdaad niet leuk is… bedankt!!!!
    Liefs Mayke

    • Klopt ik heb mijn broer verloren toen ik 16 jaar was hij was 18 , ik had ook een hekel aan stiltes , moet wel zeggen heb toch , therapie gedaan ,
      en nu is het geen probleem ,
      Maar daarbij heb ik ook AAD lijk op adhd ,
      Dus met adhd is het heel onnatuurlijk om juist niet erdoor heen te praten .

  7. Ja ik kan heel goed luisteren, met aandacht en empathie. En ik denk ook dat de meeste mensen het fijn vinden om met en tegen mij te praten. Ja ik luister en ik reageer en ik voel mee. Maar wie luistert er naar mij? Ik zou het zo graag willen dat ik word gehoord, zonder dat ik me bij anderen moet inleven. Ik probeer al eens om niet te reageren, en ja ik val tegenwoordig ook mensen in de rede . Ik wet dat ik dat niet moet doen, maar hoe moet of kan ik anders zelf ook eens aandacht krijgen?

    • O ik ken dat Marja, ik houd daarom al jaren een zgn, ‘emotioneel’ dagboek bij, alles wat voor mij belangrijk zou zijn om te vertellen schrijf ik in een schrift. Papier is geduldig en het lucht enorm op! Zo kan ik lekker mijn verhaal kwijt en heb ik ruimte om naar anderen te luisteren.

    • zoooo herkenbaar…. tot ik ontdekt heb dat er wél iemand is die naar mij luistert: ikzelf ! sinds ik beter luister naar wat voor mij belangrijk is, schat ik anderen hun intenties ook makkelijker in, en vaak reageer ik met een kwinkslag, zodat ze snappen dat ze me gebruiken.
      bvb: halloooo, ook een goeje dag !!

      succes ;

  8. Mijn missie is , mensen met moeilijker verstaanbaar gedrag een stem geven , glashelder verkregen middels de MIR methode .
    Hiervoor is het van het allergrootste belang geweest dat ik eerst naar mezelf heb leren luisteren .Niet gehoord ,niet gezien ,niet gevoeld en niet begrepen was het antwoord in de lange zoektocht naar mezelf die men burn out noemt .
    Bij deze zou ik allen die werkzaam zijn in zorg en welzijn het gunnen om de MIRmethode te gaan doen . Om oprecht naar de ander te kunnen luisteren en ondersteuningsvragen op te kunnen vangen is het in mijn beleving van het allergrootste belang eerst naar jezelf te kunnen luisteren . Ik gun dit ouders en ondersteuners van bijzondere mensen zodat zij het niet gesproken woord naar buiten kunnen brengen , en moeilijker verstaanbaar gedrag als “sneeuw voor de zon kan verdwijnen ” .Ik gun het instellingen en scholen dat zij hun medewerkers zo ondersteunen en opleiden zodat iedereen de kans krijgt het beste uit zichzelf te halen .

    Wat als al die hartjes werkelijk gehoord en dus ook goed gevoed gingen worden . Dan zouden we nooit meer behoeven te bezuinigen en zouden we met elkaar in een wereld van overvloed leven .

    Mireille dank voor al je voorwerk .

  9. Dag prachtvrouw Mireille

    Als alles wat jij geeft in licht zou veranderen zou de wereld werkelijk stralen! Dank uit mijn hart!
    Over luisteren heb je een mooi artikel geschreven, hoe waardevol inderdaad en verbindend kan dat zijn. Als ik naar mezelf kij zie ik dat luisteren een talent is geworden met echter als keerzijde dat ik daar mijzelf uitstekend achter kan verbergen! Wellicht ook het weggeven van mezelf door die ander alle ruimte te geven en zo voorkomen dat ik gehoord kan worden! Zal maar weer eens flink met de basisbehoeftes aanvullen aan de slag gaan denk ik!!
    Liefdevolle groet
    Ellen

  10. Mooi om aan te kaarten .Het is heel irritant en bijna iedereen doet het . Vrouwen meer dan mannen.Omdat ze willen delen of jou ondersteunen dat jou dit niet alleen overkomt. Jammer dat je dan niet even zelf kan delen en men in jouw beleving is geïnteresseerd. Wat ik lees in je verhaal is: dat je dan ook al invult voor de ander dat het “”zo naar voor haar is “. inplaats te vragen :goh ,hoe was dat voor je? Ook open vragen stellen is erg belangrijk in communicatie.
    Hoop dat ook dit mensen weer verder helpt op de weg naar liefde. Ik wens een ieder veel Licht. Florina

  11. Bijzonder hoe de MIR methode werkt. Een paar weken geleden heb ik besloten dat ik wil leren luisteren. Niet alleen naar de ander maar ook naar mezelf. Fijn om inzicht te krijgen wat de MIR methode allemaal voor me betekent. Dank je wel!

  12. Hoi Mireille,
    Jouw artikelen getuigen steeds weer van zoveel wijsheid: heerlijk.
    Ook de reacties zijn verhelderend. Naar beide kanten ga ik best nogal eens in de fout. Maar daar valt ook van te leren toch? Ik ben met de 9e MIR-week bezig; weet nog niet of er al effect is, komt waarschijnlijk omdat ik zwaar ziek ben, maar ik blijf volhouden, uit nieuwsgierigheid en ook omdat ik het opdoen van kennis altijd waardevol vind. Het heet -volgens de artsen- dat ik in de eindfase van mijn leven ben, maar iedere dag weer leer ik nog wat bij. Zo blijft het leven tot het eind de moeite waard! En is er voor angst geen ruimte.

    Groetjes , Love, Light, Dhila

    • Beste Dhila,
      Dankjewel voor je wijsheid! Ja, blijven leren en ontwikkelen. Dat is iets wat zoveel energie kan geven! Leuk om te lezen wat anderen erover schrijven, he. Ik zie ook dat daar vaak mooie aanvullingen in zitten. Samen maken we er boeiende artikelen van. Ik ben blij dat je zo krachtig en vol wijsheid in de herfst van je leven bent. En ik vind het leuk te lezen dat je het nog altijd een uitdaging vindt om te leren en je te ontwikkelen. Ik hoop zo ook oud te worden!
      Groetjes, Mireille

  13. Ja ik herken jullie verhalen wel..wekelijks maak ik dit mee .dan wil je wat vertellen over iets .ben je net bezig of ze draaien de kop om .of ze beginnen inderdaad hun eigen verhaal .ik begin het wel te leren om de mond dicht te houden .maar ik word van binnen nog wel heel erg boos . Gr lien

  14. Het met volle aandacht en stil luisteren naar anderen ervaar ik ook iedere keer wanneer deelnemers van mijn autobiografische schrijfgroep hun verhaal voorlezen.
    Zij horen hun eigen verhaal terug door het hardop voor te lezen en ze worden gehoord en voelen zich gehoord door dat de groepsafspraak is dat we niet met woorden reageren op elkaar.
    De stilte en aandacht is enorm helend. Regelmatig ervaren mensen de emoties die in de context van hun geschreven stukje levensverhaal opgeslagen ligt: blijdschap, ontroering, boosheid, verontwaardiging etc.
    De groepsenergie zorgt voor draagkracht en ik mag de veiligheid bieden en er bij zijn. Voor mij iedere keer weer heel bijzonder.
    Eigenlijk een variatie op luisteren, die ik hier graag deel.
    Hartelijk dank en warme groet, Els

    • Beste Els,
      Dat klinkt erg bijzonder! Is het iets dat je zelf hebt opgezet, zo’n autobiografische schrijfgroep? Ik kan me helemaal voorstellen dat dat enorm helend werkt! En het komt erg veilig op me over, omdat er niet op gereageerd wordt met woorden.
      Dankjewel voor je prachtige werk hiermee!
      Groetjes, Mireille

      • Hallo Mireille,

        Nadat ik zelf eerst geschreven heb in een groep en de werking ervaren heb, ben ik gestart met organiseren en begeleiden van autobiografische schrijfgroepen. Ik werkte destijds al met volwassenen en hun levensverhaal, (rond verlate rouw van volwassenen, die als kind hun vader en/of moeder verloren zijn, ook wel Verlaat Verdriet genoemd).

        De vorm van autobiografisch schrijven heb ik geleerd van Willemijn Soer, bij het Instituut voor biografisch werk in Driebergen. Zij is een enorm inspirende vrouw ( 70+),die werkte a.d.h.van de antroposofische wetmatigheden en haar 10 jaar ervaringen met schrijfgroepen doorgegeven heeft en ook het boek ‘Autobiografisch schrijven’ geschreven heeft.

        Ik ben er enorm enthousiast over en mijn werk heeft zich inmiddels steeds meer verlegd in de richting van (vorm)geven en begeleiden van autobiografische schrijfgroepen met de naam ‘Op verhaal komen’.
        Ik werk in een prachtig klein kloostertje ‘De Poort’, in de binnenstad van Groningen, wat als cursuscentrum wordt gebruikt.

        Dankjewel voor je belangstelling en leuk om mijn werk onder de aandacht te brengen a.d.h. van jouw boeiende artikel.
        Hartelijke groet,
        Els Pronk

        • Beste Els en Mireile bedankt voor jullie inspirend verhaal. Op Curacao zijn we met een groep vrouwen via theater ons
          levensverhaal te vertellen.Het heeft inderdaad een helend effect niet alleen op jezelf maar ook op elkaar. Door zonder voordelen naar de ander te luisteren geef je elkaar de
          ruimte om jezelf te mogen zijn.

  15. Hallo mireille. Het heet additudinal healing. Om de beurt mag je iets vertellen terwijl de anderen alleen maar mogen luisteren. De luisteraars worden zich ervan bewust hoe vaak ze de neiging hebben over te nemen of advies te geven. Verder komt degene die vertelt op deze manier heel vaak zelf tot een inzicht. Omdat hij de kans krijgt heel diep te gaan zonder onderbroken te worden.

    • Beste Diny,
      Dankjewel! Daar ga ik eens meer over lezen. Ik vind dit zó interessant! En hoe waar wat je schrijft: de verteller komt vaak zelf al tot inzicht. Juist omdat hij/zij zichzelf hoort vertellen en daardoor het eens helemaal kan uitspitten. Dankjewel!
      Groetjes, Mireille

  16. Dank u Mireille
    Soms durf ik er ook eens tussen komen maar dat komt omdat sommige mensen te lang en te saai aan één stuk vertellen wat ik in 2 zinnen zou kunnen vertellen . Het begint dan te vervelen en dan spring ik in . Misschien moet ik meer geduld hebben .

    • Beste Sonja,
      Wat jij beschrijft, is niet het gesprek onderbreken, maar actief luisteren. Dat is iets heel anders en dat kan juist heel waardevol zijn! Bijvoorbeeld om de ander op de rode draad van het verhaal te houden. Meestal onderbreek je dan, waarbij je een vraag stelt. Dus niet nóg meer geduld, hoor!
      Groetjes, Mireille

  17. Wat mij echt geholpen heeft om echt wakker te worden is: http://www.denieuwedokters.nl en http://www.welkomindeoorspronkelijkewereld.com
    Bron van info over wie we werkelijk zijn.
    Zie je naasten als je zelf dan komen we al een heel eind tot ware vergeving, harmonie, gezond zijn, etc.
    Het begint inderdaad immer bij ons zelf en nergens anders wat “men” ons ook probeert wijs te maken. Je Zelf is de enige “vijand” wanneer zij/hij niet in balans is met het ware leven.

    Dank je hartelijke Mireille voor het delen van liefdevolle wijsheden. Annette

  18. Ja echt luisteren is een vak apart. Vaak schieten we in de reparatiereflex. Dat is oplossingen aandragen maar je hoeft alleen maar te luisteren.

  19. Beste Mireille wat nog vergeten wordt in mijn ogen is de vraag of de ander bereid is het verhaal te horen, ik voel me vaak een vuilnisbak, mensen die tegen me aan beginnen te praten, en geen ruimte laten voor mij,terwijl ik krant lees of gewoon rustig ben.
    Groet Gaia

  20. Mireille,

    dank weer voor je spiegel hoe je niet zou ‘moeten’ luisteren
    Zelf heb ik de cursus ‘Geweldloos communiceren’ gevolgd en het is dan ieder kreeg de vraag aan mijzelf: de ‘giraffe’ of de ‘jakhals’
    het overzien en luisteren of evt. wat tegengas geven …..

    groet
    Geerden / Geerdine

  21. Ik geloof dat ik best goed kan luisteren. Dat leid ik af doordat ik merk dat mensen mij veel vertelden. Soms iets wat ze “nog nooit aan iemand verteld hebben”. Ik vraag ook veel dus logisch dat ze dan van alles vertellen: antwoord geven op mijn vragen. Ben ik blij mee hoor maar het heeft ook een keerzijde. Heel vaak maak ik het dus zo mee als jij beschrijft, de ander neemt mijn verhaal over, en alleen als ik later terugkom op mijn verhaal, wordt er niet naar mij geluisterd. Meestal vind ik het geen probleem hoor, ik luister graag.
    MIR methode werkt bij mij heel goed. Heb meer inzicht en ben helderder op sommige momenten. Goed werk Mireille.

    • Beste Greetje,
      Ja, dan zou het zelfs kunnen zijn dat luisteren jouw missie is! Omdat je met luisteren juist mensen helpt te helen. Belangrijkste is dat er dan voor jou ook 1 of 2 mensen zijn die werkelijk naar jou luisteren! Om het voor jezelf in evenwicht te houden.
      Dankjewel voor je mooie missie!
      Groetjes, Mireille

      Dit schreef ik over mensen die luisteren als missie hebben in mijn boek ‘Waarom ben ik in Vredesnaam op aarde?

      Luisteraar
      Mensen die oprecht kunnen luisteren, zijn schaars! Jij bent met je volle aandacht bij de ander. Je kijkt de ander aan. Je bent stil. Je praat niet over jezelf, maar je blijft met je aandacht bij de ander. Je stelt belangstellende vragen, je geeft alle ruimte om te praten en je geeft aan dat je de ander hoort. Ongemerkt helpen luisteraars de prater met helen. Doordat de prater er mag zijn met alles wat hij of zij wil vertellen, met alles waar hij of zij mee zit, waarmee hij of zij het moeilijk heeft. Wanneer je mag luisteren naar iemand, ben je intens gelukkig. Dan straalt jouw hart!

      • Moeilijk om daar een balans in te vinden…Aan mij vragen ze ook altijd het hoe en waarom, maar juist omdat ik een heel “verhaal” heb, en dan ook nog eens veel details vertel…..verslapt toch de aandacht en krijgen mensen spijt dat ze zijn gaan doorvragen…….
        Dit alles weet ik ook sinds ik feedback durf te vragen………..
        Jaren lang snapte ik niet wat er fout ging in mijn relatie tot mensen..
        Helaas..

        • Beste Angela,
          En hoe dapper was het dat je om feedback vroeg! Dat alleen al was een enorme stap. Het is soms de kunst om te vertellen zonder teveel uit te wijden, maar ja, waar leer je om dat te doen?
          Groetjes, Mireille

  22. Heb als vrijwilligster gewerkt in het Toon Hermanshuis, daar werd ook een cursus gegeven, LEREN LUISTEREN. Is nu wel al meer dan 10 jaar geleden, maar heb er veel aan gehad. Sluipt er soms toch weer even binnen, maar ben dan echt alert. Wat ook belangrijk is in een gesprek om ,als er een naaste bij staat, te vragen, hoe hij/zij zich voelt in deze situatie.
    Liefs Maria.

  23. Oeps dat is een goeie zeg Mireille, daar ga ik eens opletten en als 5e in de rij van 6 kinderen herken ik dat aandacht opeisen heel goed. Oefenen oefenen oefenen dus.
    Hartelijke groet

  24. Dit vind ik voor mezelf een goede raad. Ik denk dat ik aan deze regel wel eens zondig. En ik stoor er mij ook aan als anderen het doen.

  25. Op mijn lijf geschreven…
    Waarom voel ik mij af gewezen op dit moment? Omdat ik het gevoel heb dat er niet maar me geluisterd wordt. Maar waarom wordt er niet naar mij geluisterd? Omdat ik vaak nog niet goed genoeg naar mezelf luister helaas. Een druk bestaan als mama van 3, relatie met een man uit een andere cultuur, zoekend naar mezelf, in de start van de overgang en veeleisend naar mezelf valt het me niet altijd mee. Snel geneigd om me op een ander te focussen te pleasen “helpen” ga ik dan weer voorbij aan mezelf. Ik heb al een weg afgelegd en het lukt me vaker en beter, maar op “zwakke”, vermoeide momenten, lukt het me niet en wil ik graag dat een ander het voor me oplost. Als dat dan niet gebeurt zet ik drama en slachtofferschap in om mensen alsnog te laten luisteren, zo niet handig. En om de aandacht van mezelf te krijgen heb ik heftige emoties en gedachten als “gereedschap” ingezet. Maar…ik weet het, ik voel het ook steeds beter, maar waarom lukt het mij dan niet altijd? Omdat ik een mens ben en niet perfect, maar, als het mij niet lukt wordt ik zo ontzettend boos om mezelf en op iedereen om me heen. Ik ken en doe de MIR al een lange tijd. Met pauzes als mijn missie angst weer toeslaat, maar ik ben weer begonnen. Ik ga er weer voor. Weer een stapje dichter naar mezelf en mijn missie in het leven. Ik ben echt doodsbang, maar stapje voor stapje ga ik maar weer verder. Ik besef me nu weer even extra dat mijn angst om niet gehoord te worden mij afhoudt van het goed luisteren naar anderen en mezelf. En dat het boos worden om alsnog gehoord te worden alleen maar tegen werkt. Heb weer een nieuwe invalshoek om weer verder te gaan, dank je wel. En…vooral dank je wel voor het “luisteren”. Fijne dag!!

    • Beste Ilka,
      Hoe meer je in de gaten krijgt wat jij werkelijk nodig hebt (ruimte, rust, stilte, natuur, massage, aandacht, zachtheid, ..?) hoe sterker je blijft staan. Met 3 kinderen om je heen heb je een reuze uitdaging en moet je eigenlijk a-so-ciaal goed voor jezelf zorgen. Grote uitdaging voor elke moeder. Ik vind het super te lezen hoe je je eigen gedrag al in de gaten hebt. Nu wordt het de uitdaging het in een eerder stadium te gaan herkennen. Dat als je moe bent, je ook zegt ‘Nu even niet! Ik ben moe!’ en dat als je teveel vuur voelt, je bijvoorbeeld eerst de trappen 3 keer op en neer gaat lopen voordat je verder praat. Om de meeste energie er eerst af te halen en je het niet op je lieve schatten kunt richten.
      Heel veel sterkte en wijsheid gewenst! En 3 extra rugzakken energie, want die heeft elke moeder extra nodig!
      Groetjes, Mireille

  26. Ik ben meteen gaan kijken naar info over Geweldloze Communicatie, en 29 oktober is er een GC Festival in Groningen waar ik misschien wel heen ga, maar een 5 daagse workshop in november is helaas te duur, kost effe 610 euro…..Maar ik ga zéker kijken of ik aan het boek kan komen van Marshall Rosenberg, want ik heb veel problemen met communicatie…..:(
    Bedankt voor de tip!!!

  27. Echt luisteren is echt moeilijk! Ik ben dat aan de weet gekomen in een cursus mindfuless. Zelf had ik er ook een handje van om gesprekken te kapen. Door dit artikel begrijp ik dat dit komt doordat mij als kind altijd de mond werd gesnoerd: daar ben jij te klein voor, kinderen moeten hun mond houden… Gelukkig ben ik nu beter in luisteren, al zijn er toch nog wel momenten waarop ik -figuurlijk dan- mijn tong moet afbijten. Maar weten waardoor het komt helpt!

  28. Hoi Mireille,

    Waarom zet je in de nieuwsbrief dat we HELAAS moeten beginnen bij onszelf wat betreft wereld vrede????
    Dat is toch héél erg goed nieuws?? We hebben onszelf altijd bij de hand en als we hiervoor afhankelijk zouden zijn van een ander is het pas echt onbegonnen werk !!

    Hartelijke groet

    • Beste Marianne,
      Leuke vraag! Ja, het is ‘helaas’, omdat dat betekent dat we allemaal zelf ook heel dapper en moedig moeten zijn. Dat vergt echt wel wat van ons allemaal. Jouw woorden zijn daarbij wel fijn natuurlijk: dat we daarmee tenminste een kans hebben! Helemaal mee eens!
      Groetjes, Mireille

  29. Vervolg.Zelf hebben wij toen de kinderen nog klein waren de cursus” luisteren naar kinderen” gedaan van Thomas Gordon. Heel verhelderend en ook praktisch uitvoerbaar in gesprekken met volwassenen.

    • Beste Martineke,
      Die cursus is volgens mij nog altijd heel actueel en bruikbaar!
      Dankjewel voor het noemen!
      Groetjes, Mireille

  30. Mireille,

    zoals iedere woensdag weer dank voor je bericht en de spiegel die je aangeeft, maar hoe vaak wordt het niet ‘vergeten’

    de workshop ‘Geweldloos communiceren’ heeft mij geholpen om te leren zien wat je nodig hebt? de giraffe of de jakhals, toch maar de giraffe!!? maar soms ook de ‘jakhals’ om wat tegenwicht te geven ….

    groet
    Geerdine

      • Mireille,

        de cursus heb ik gevolgd via workshop van een / de Doopsgezinde Gemeente
        jaren terug, naar wat ik me nog weet te herinneren was het een vorm van bekend worden van deze “Geweldloze (speerpunt van de Doopsgezinden) communicatie’ door Marshall Rosenberg en krijgt deze cursus de aandacht die het verdient

        Geerdien

  31. Hallo Mireille
    Goed luisteren is inderdaad heel belangrijk, maar goed reageren is minstens zo belangrijk. Goed dat je voorbeeldzinnen aangeeft. Er zijn mensen die wel luisteren naar je verhaal, maar niet reageren. Ze zijn dan stil na je verhaal of zeggen alleen: o. Hiermee geven ze niet de indruk dat je verhaal hen boeit of raakt. Erg frustrerend en het maakt onzeker. Je krijgt de neiging verder je mond erover te houden, of juist in de overtreffende trap het verhaal nogmaals te vertellen. In mijn naaste omgeving reageren verschillende mensen zo. Hoe kan ik daar het beste mee om gaan?

    • Beste Martineke,
      Is het een idee om gewoon eens te vragen wat ze van je verhaal vonden? Of dat ze misschien afgedwaald waren? Je kunt ook voorzichtig zeggen: “Ik heb de indruk dat het je niet zo interesseerde, klopt dat?” maar die laatste is best een confronterende vraag, want het antwoord kan dan best hard zijn en dat moet je dan kunnen ontvangen en accepteren dat je gekwetst kunt zijn. Luisteren en spreken heeft vele haken en ogen. Ik zou echt willen dat daar meer aandacht op scholen aan werd gegeven, want het is zo basaal en zo belangrijk!
      Hoop dat je wat met mijn tips kan.
      Groetjes, Mireille

  32. Hallo

    Ja, het klinkt me ook bekend in de oren! Ik had altijd het gevoel met mijn eigen verhaal de ander te steunen in zijn ervaring, zo van: je bent niet alleen hiermee, ik weet wat je bedoelt..en had altijd het gevoel pijn te moeten verzachten met mijn woorden.. Tot iemand me klaar en duidelijk zei: Te veel woorden, daar heb ik niks aan, ik wil het VOELEN…en toen heb ik de eerste keer een hele stortvloed uit die dame laten komen zonder enige reactie dan echt te luisteren en of ja..ja.. en nadat ze was uitgepraat en uitgehuild gaf ze een knuffel en waren we beide geheeld. Ik stond versteld van het ‘stille’ effect, en zij voelde zich bevrijd en gehoord. Was een hele mooie les dus het klopt perfect wat Mireille zegt!

    • Beste Krista,
      Wauw, wat prachtig om te lezen! Ja, dat gebeurt er als je iemand helemaal laat uitpraten! Daar is ook een woord of zelfs methode voor, maar ik weet niet meer hoe dat heet.
      Dankjewel dat je zo iemand heling hebt kunnen geven!
      Groetjes, Mireille

  33. Beste,

    Ik heb dikwijls angst dat ik te veel overneem van de ander.Maar nu heb ik gelezen dat het goed is om te blijven voelen wat er in jou lichaam gebeurt.

    Zo is het makkelijker om je open te stellen naar de ander toe,en toch in verbinding te gaan

    grtjs

    Anny

  34. Wat een onwaarschijnlijk belangrijk stukje informatie verspreidt je hier.
    Communicatie is zo belangrijk en kan zo veel heil en onheil teweegbrengen.
    En we hebben nooit geleerd wat de regels zijn. En er zijn regels die bepalend zijn voor een goede communicatie. En 1 van die regels heb je in je artikel zeer goed belicht.

    • Beste Adriaan,
      Dankjewel voor je hartelijke woorden. Het is mijn bedoeling om meer van dit soort onuitgesproken regels helder te maken. Ik groei daar zelf ook door!
      Groetjes, Mireille

  35. Hoi Mireille,

    Weer een zeer herkenbaar artikel. Al verschrikkelijk vaak heb ik dit moeten ondergaan, zonder dat ik er iets aan kon doen. Ik voelde me dan zeer machteloos en ging vervolgens braaf naar de ander zitten luisteren totdat die helemaal was uitgepraat (en ik uitgeput was). Vervolgens zei de ander dan vrolijk “Doei!” en ik bleef met de zoveelste kater achter.

    Gelukkig ben ik momenteel op dit punt wel een beetje aan het veranderen, maar het kost me telkens weer veel moeite om voor mezelf op te komen.
    Laat dit soort artikelen dus maar mooi blijven komen, zodat ik me daarvan nog meer en nog sneller bewust wordt.

    Hartstikke bedankt voor weer een confronterend, maar ook inspirerend artikel!

    Je bent en blijft een licht in de duisternis. :-))

    Groetjes, Arno

  36. Dag Mireille,

    Ik ben me daar bewust van en probeer daar zeker op te letten. Binnen mijn gezinscontext komt dit zelden voor omdat mijn man zéér weinig deelt. Ik wellicht veel teveel. Ik vind het erg lastig dat mijn man nooit reageert als ik iets deel. Maar dan ook werkelijk geen krimp geeft hij. En ik kan hem niet veranderen, dat weet ik. Dus moet ik aanvaarden dat hij absoluut niet actief luistert. Maar dat blijft zo lastig! Ook met mijn oudste zoon van 9 kan ik zelden in gesprek gaan. Heel frustrerend. Ik ben momenteel weer aan het Mirren, ook bij de kinderen. Mijn man doet het ook bij de kinderen maar niet bij zichzelf. Maar momenteel is het eigenlijk best wel rustig in huis. We zijn een week of 2 bezig…

    • Beste Fabienne,
      Dat verschijnsel herkennen veel vrouwen ongetwijfeld! Ik ook! Een van de tips is om dan na het avondeten aan tafel te blijven en vooral NIET te vertellen, maar alleen wat vragen te stellen, zodat de partner alle ruimte krijgt om wat te vertellen. De eerste keer kan het zijn dat er maar heel korte ‘ja’ of ‘nee’ terug komt, maar als de ander merkt dat er werkelijk ruimte is, komt er meer vertellen op gang. Probeer het maar eens, enne… je tong niet afbijten, hoor!
      Groetjes, Mireille

  37. Ik had nog even een ander vraagje als je zegt alle tekorten aanvullen worden de tekorten dan niet meer want je vult de tekorten aan.
    Daarom doe ik de MIR-Methode niet meer want ik wil niet nog meer tekorten

    • Beste Marieke,
      Ja, die vraag krijg ik vaker. Hoe ik het heb ontworpen, is als een glas. Als dat glas leeg is, heb je tekorten en dus geen reserves. Om gezond te zijn, moet dat glas vol zijn, dus moet je je tekorten aangevuld hebben. Als je zegt ‘alle tekorten aanvullen’ betekent het dus dat je het glas weer aanvult. Hetzelfde geldt voor de basisbehoeften.
      Hopelijk kun je het nu weer oppakken?
      Hoe dan ook, veel geluk!
      Groetjes, Mireille

    • Hallo lieve mensen,
      Naar aanleiding over het artikel over luisteren een tip/ervaring delen. In het onderwijs gebruikte ik in groep 7/8 de “Indian Talking Stick”. Deze “stok” maakten wij samen, waarna hij -met respect- gebruikt werd in kringgesprekken.
      Mijn doel was om leerlingen de vrijheid te geven om te zeggen wat er in zijn/haar hart leefde.
      Degene, die de stok vast had mocht spreken en de rest moest stil blijven/luisteren. Na afloop werd de stok in het midden gelegd en kon een ander hem in de handen nemen om te reageren of een eigen “verhaal” te vertellen. Vanuit die stilte en echte aandacht zijn mooie ervarinfen meegenomen.
      Hartegroet van Els.

      • Beste Els,
        Dat vind ik zo’n leuk idee! Ik heb weleens met zo’n ‘talking stick’ een gesprek gevoerd en dat was echt heerlijk. Vooral dat iedereen aan het woord kwam.
        Dank voor de tip!
        Groetjes, Mireille

    • Het heeft bij mij ook lang geduurd voordat het begrip “luisteren” echt tot me doordrong.
      Ik heb een poos in een Hospice gewerkt, als vrijwilliger, daar leer je het wel.
      Ik heb inderdaad als kind om aandacht moeten vragen. Ouders met een eigen zaak, die geen tijd hadden en ik ben hoog sensitief. De aanhouder wint!
      Kortom, heel herkenbaar.

  38. Er zijn zelfs speciale bijeenkomsten waar dit wordt geoefend. Heb ik een tijdje gedaan. Je schrikt ervan als je in de gaten krijgt hoe vaak je het gesprek van de ander afpakt. Of met oplossingen aan komt zetten waar de ander helemaal niet op zit te wachten. Terwijl ik dacht dat ik goed kon luisteren! ik heb er veel van geleerd.

    • Beste Diny,
      Wat voor soort bijeenkomsten waren dat? Van Geweldloze communicatie misschien? Wat goed dat je die moeite hebt genomen om daar heen te gaan! Ik zou willen dat iedereen dat deed! Dan was de wereld gauw anders! 😉
      Groetjes, Mireille

  39. Dag Mireille,

    Ik heb juist twee mensen in mijn dagelijkse omgeving die dit bij mij doen, waardoor ik eigenlijk helemaal niks meer aan ze vertel. Heb je tips hoe ik daarmee om zou kunnen gaan? Hartelijke groet,
    Sanne

    • Beste Sanne,
      Nee, ik heb niet zomaar kant-en-klare oplossingen. Ik kan wel een keer schrijven over het waaróm mensen veel praten. En is het een idee om het artikel te printen en een beetje te laten rondslingeren, zodat de anderen het lezen 😉 ? Wel subtiel, hoor! Heeft een van de andere lezers misschien aanvullende tips voor Sanne?
      Groetjes, Mireille

    • Beste Sanne,

      Jouw omgeving reflecteert jouw binnenwereld. Je kan jezelf misschien de vraag stellen ‘luister ik wel naar mijzelf?’. Als je vanuit vrijheid van handelen (dat bewerkstelligt de MIR-methode) opereert ipv wilskracht, dan krijgt het verhaal een andere energie: ruimte en luchtigheid. Ik put dit uit eigen ervaring en heeft naar mijn gevoel te maken met resonantie. Misschien heb je er wat aan.

      groet, Zita (MIR-methode begeleidster)

    • Ik dacht ook dat ik goed kon luisteren en door mijn verhaal in dat van die ander te verweven dacht ik dat ik empatisch bezig was. Tot die ander mij gewoon zei: jij neemt mijn verhaal over. Ik was stomverbaasd was mij er helemaal niet van bewust dat die ander daar niet op zat te wachten. ‘t was niet leuk maar heb er wel van geleerd. Zeker nadat ik zelf meer geheeld ben heb ik die behoefte veel minder. Je helpt jezelf en de ander meer om te vertellen wat je stoort dan om jezelf terug te trekken. Het is voor mij een goed leermomentje geweest.

    • Hoi Sanne. Deze mensen hebben kennelijk een grote behoefte om gehoord te worden. Ze “vergeten”dat jij ook graag gehoord wilt worden. Is het een idee om een volgende keer te zeggen: “Ik heb naar je geluisterd en begrijp wat je verteld. Zou je ook naar mijn verhaal willen luisteren?’
      Of jij begint zelf “Ik wil je graag wat vertellen, zou je even naar me willen luisteren?” Wellicht zijn ze het niet bewust en geef je hen door het te benoemen ook weer mooie inzichten.
      Veel wijsheid en daadkracht gewenst.
      Margreet Pielage. MIR-Methode begeleider , therapeut en trainer in Ommen

  40. Het komt me bekend voor. Niet dat ik niet wil luisteren naar de ander maar ben dan bang dat ik me eigen verhaal vergeet.ik ga het proberen .

    • Beste Loes,
      Oh ja, natuurlijk dat kan ook de reden zijn! Wat super dat je het gaat proberen!
      Groetjes, Mireille

    • Ik sluit me aan bij het verhaal van Loes en heb hetzelfde probleem , maar ga er goed op letten om dit te voorkomen .
      Een hele goeie tip Mireille !!

    • Ik heb precies het zelfde probleem. Ik weet dat ik niet moet reageren en moet laten uitpraten. Maar ik probeer er aan te denken, en vaak reageer ik wel met uh, uh, of joh wat erg. Ik leef ook altijd oprecht mee als iemand iets verteld, en ik geef dus echt wel aan dat ik luister, want helemaal geen reactie is ook niets, dan is het net of je tegen een muur aan praat. (dat is mijn ervaring als ik iets vertel).
      Wel kun je mij hoog in de boom jagen, en dan blijf ik echt niet stil als ik dingen te horen krijg die niet kloppen. Dan laat ik me wel horen, ook al is dat ook niet echt gewenst door de ander. Denk aan die vroegere stomme functionerings gesprekken, of als iemand zeker weet wie ik ben, en diegene nog nooit ooit met mij heeft gesproken. Maar omdat ik integer ben en probeer mijn best te doen om me in te houden tijdens het luisteren, valt het wel mee met mij.

  41. Ik kom regelmatig mensen tegen die totaal niet in staat zijn te luisteren. Zijn altijd aan het woord. Het is een rode draad. Ik had ook ouders en met name een moeder die altijd aan het woord was zonder te luisteren. Ik neem meestal afstand van die mensen. Leuk is het niet

    • Beste Marianne,
      Ja, dat is zelfs nog een ander verschijnsel dat ik ook een keer zal beschrijven: alsmaar blijven praten als een vorm van zichzelf sterk houden. Dat maken luisteraars vaak mee als ze zelf best krachtig zijn. Dan gaan anderen in een alsmaar-doorpraten-stand. Omdat ze onbewust merken dat je ‘door ze heen kijkt’. Het kan ook een verstoring zijn in een van de meridianen.
      En ja, afstand nemen is dan wel een van de manieren om het voor jezelf nog okee te houden…
      Groetjes, Mireille

      • “Een vorm van zichzelf sterk houden. Dan gaan anderen in een alsmaar-doorpraten-stand. Omdat ze onbewust merken dat je ‘door ze heen kijkt’. Het kan ook een verstoring zijn in een van de meridianen.”

        Therapeuten schijnen vaak “te weten” waarom ik zoveel praat….
        Maar als ik ze dan vertel dat het niet zo is, zoals ze denken, worden ze vaak boos/geïrriteerd. Maar al weet ik niet waarom wel, ik weet wel waarom niet!

        Mezelf sterk houden……zou kunnen, daarmee ga ik op zelfonderzoek.
        Verstoring vd meridianen, daar wil ik ook wel meer over weten, want ik had ooit wel een verstoring in mijn levermeridiaan, en kon letterlijk niet goed vooruit, niet goed lopen dus……men heeft mij daar van af geholpen met Moxa. Oeps, als ik nu lees welke klachten je er door kan hebben, lijkt het mij tijd worden weer een therapeut te gaan opzoeken die me er van af helpt, want het is weer niet goed met mijn lever….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Vul alleen je voornaam in!

P.S. Je reactie zal niet meteen zichtbaar zijn op de website, omdat die eerst door ons gelezen wordt. Soms kan dat even duren wanneer we veel reacties ontvangen. Let op! Persoonlijke gezondheidsvragen worden niet beantwoord. Stel deze aan een MIR-Methode begeleider. Hartelijke groeten, Team MIR-Methode.