Je zit televisie te kijken en ineens krijg je hartkloppingen. Echt flink hard, van die bonkebonkebonk. Het is indrukwekkend en je schrikt ervan. Het is net alsof je hart niet kan pompen. Alsof het harder tekeer moet gaan, omdat er iets niet goed gaat. Je rekt je wat uit om … Lees verder →
Familiebijeenkomsten lijken leuk. ‘We moeten het gezellig hebben.’ Taart, koffie/thee, een spelletje. Voor veel mensen is het echter een moment waarop ze zich flink moeten houden. Omdat het confronterend kan zijn. Alsof er onder de oppervlakte iets aan het stuwen is. Iets dat zich niet meer laat wegdrukken. Het is … Lees verder →
Longen zijn geweldig! Als je ze helemaal uitspreidt, tot in alle kleine vlakjes, blijkt de totale oppervlakte van je longen net zoveel te zijn als een half tennisveld! Onvoorstelbaar veel! En van binnen zien ze er uit als zo’n spons die je wel eens uit de zee ziet, zo’n natuurspons, … Lees verder →
Gisteren mocht ik met een vriendin mee naar het ziekenhuis. Wat een indrukwekkende ervaring! De geur als je binnenkomt. Het doolhof van gangen en bordjes. De patiënten die ernstig ziek zijn en worden rond gereden in hun bed. De interne kapsalon met pruiken in de etalage. De stress die in … Lees verder →
Loslaten is iets merkwaardigs. Voor veel mensen is het de kunst van het leven. Ze mediteren, doen cursussen, gaan bij zichzelf te rade en streven ernaar zo ‘onthecht’ mogelijk door het leven te gaan. Loslaten is een grote kunst. Maar wat is loslaten? Waarom is het zo verrekte moeilijk? Of … Lees verder →
Verlies van een dierbare. Het is de harde kant van het leven. Waarom moest dit gebeuren? Waar is dit goed voor? Overlijdt iemand waar je zielsveel van houdt, dan is de realiteit zo bikkelhard dat het niet te hanteren is. Dan moet je je afsluiten, muren omhoog, ik ben er … Lees verder →
