177. Herbeleven is slecht voor je gezondheid!
Dieren hebben het makkelijk. Ze maken iets mee, kijken ernaar, likken even aan hun wonden en gaan weer verder. Nee, dan mensen! Ze maken iets mee, kijken ernaar, raken volledig overstuur, maken er hele verhalen bij, likken aan hun wonden, blijven likken, laten anderen ernaar kijken, laten anderen zeggen dat het heel zielig en sneu is en als het de mens dan past, dan blijft hij erin hangen. Dan wordt de gebeurtenis een beroep en is het bijna niet meer uit het leven weg te denken. Het heet ‘dramatiseren’ of ‘herbeleven’ en is een van de grootste handicaps in het leven van een mens. Een ziekmakende handicap.
Als drama nog nodig is
Mensen vragen aandacht voor hun problemen door drama te creëren. Luistert er niemand, of niet echt, dan gaat de mens door met de situatie aan te dikken. Drama erop: “Het is echt heel erg, hoor!” En de situatie aandikken, erger maken dan het was, zodat de ander wel móet luisteren. Mensen die zich dit aanwennen en te vaak doen, noemen we ‘drama queens’ of zelfs ‘professionele slachtoffers’. Het zijn mensen die eraan gewend zijn allerlei redenen te hebben voor wat hen is overkomen en draaien zich erin vast. De echte reden, de diepe reden waarom ze dit blijven doen, blijft verborgen onder een dikke laag woorden en gedoe.
Eerlijk zijn naar jezelf
Dit is een van de allermoeilijkste stappen in je mensenleven: dat je ophoudt met oude gebeurtenissen aan te dikken. Dat je gaat zien dat je moeder nu eenmaal recht voor z’n raap praat en daarbij mensen kan kwetsen. Dat je je dat niet persoonlijk hoeft aan te trekken, dat is nu eenmaal haar onhandige manier van communiceren. Dat je vader nooit ‘ik ben trots op je’ tegen je zei, nooit een blijk van waardering gaf. Omdat hij nooit leerde met zijn gevoelens om te gaan. Het is wat het is. Niet te veranderen. Accepteren of vergeten.
Wat wil je eigenlijk zeggen?
Achter al het drama, het overdreven gedrag, schuilt een intens diep verlangen! Je wilt dolgraag dat iemand je begrijpt! En het verlangen is dat je snakt naar liefde, aandacht, geborgenheid, verbinding.
Wat je eigenlijk wilt zeggen is:
“Ik ben diep ongelukkig, ik wil me begrepen voelen. Wil je naar me luisteren?”
“Ik mis je nabijheid, wil je naar me toe komen?”
“Ik voel me zo mislukt en ik snak naar jouw steun. Wil je me dat geven?”
“Ik ga dood van verdriet dat ik niet werkelijk contact met je kan maken. Mag ik je vertellen wat ik werkelijk voor je voel?”
“Ik voel me zo alleen en mis echt contact met anderen.”
Revivificatie is slecht voor je gezondheid
Hoe meer je over je problemen vertelt, hoe sterker ze worden. Verwerking heeft nadelige effecten als je oude situaties telkens opnieuw voor de geest haalt. Je hersenen moeten dan telkens weer de plaatjes, woorden en gevoelens oproepen die je je herinnert. Dat maakt dat die hersenverbindingen steeds sterker worden. Net als een paadje dat door een grasveld loopt, omdat daar telkens mensen overheen lopen.
Hoe meer je je hersenverbindingen traint, hoe sterker ze worden. Dan word je heel goed in ‘oude koeien uit de sloot halen’. Dat gebeurt ook bij drama. Als je telkens oude pijnherinneringen terug haalt, maak je het sterker en blijf je er sterker in hangen.
Houd je daar mee op, dan kan je jezelf bevrijden. Dat was in het verleden. Het is geweest. Het maakt NU geen deel meer uit van je leven.
Houd er mee op! Stop it!
Dit korte comedy-filmpje geeft heel grof aan wat ik bedoel. Komt een vrouw bij een psychiater… misschien wel de meest efficiënte vorm van therapie die er is!
Als ik dit bekijk, ben ik bezorgd over de mensen die langdurig bij therapeuten zijn, die je telkens weer laten teruggaan naar het verleden. Je maakt de hersenverbindingen dan sterker en de herinneringen worden sterker en intenser. Je komt er dan niet los van.
Je zult daarom bij een MIR-Methode begeleider niet meemaken dat ze langdurig praten over het verleden, maar eerder snel naar de kern gaan via spiertesten en oude emoties met jou uitwissen. Meestal wordt er niet eens naar het hele verhaal gezocht van wat er precies is gebeurd. Dat is allemaal zonde van je tijd en onhandig gebruik van je hersenen. Lees over gedachtes ook artikel 136. ‘Spreek je gedachtes tegen‘.
Stressbestendig worden
Doe je de MIR-Methode, dan kan het heel goed zijn dat je steeds rustiger wordt en steeds ‘volwassener’. Met ‘volwassen’ bedoel ik dat je steeds flexibeler wordt in het verwerken van tegenslag. Dat je het beter kunt hanteren. Dat je je hoofd makkelijker tot rust kunt brengen: ‘Wat is er nu feitelijk gebeurd? Hoe erg is dat nou eigenlijk?’ Je kunt makkelijker relativeren, je schouders ophalen en blijft er niet meer in hangen. Je schudt zo stress makkelijker van je af.
En jij? Herken je dat? Dat je minder snel in het drama schiet, maar beter kunt zien wat er eigenlijk gebeurt? Herstel je makkelijker na iets heftigs? Na stress? Ik hoor het graag! Schrijf het hieronder, dankjewel!
Dat je je hersenen maar heerlijk licht mag houden!
Groetjes, Mireille
Beste Mirreille,
Ik heb ook een verleden die niet zo prettig is, wel te verstaan vanaf mijn kinderjaren. Ik inmiddels bijne 70 jaar en inderdaad therapie in en uit. Maar uiteindelijk had ik lang geleden wel achterwege gelaten. Tot dat ik nu boeken las over de oorlog (mijn ouders in een kamp) en ik eindelijk besef dat mijn ouders en zeker mijn vader ook getroumatiseerd is. IK had spijt dat ik hem van me had afgestoten en wel gezegd dat ik met hem niks te maken wil hebben. Hij inmiddels overleden en zelf toen hij in zijn ziekte bed gekluister was kwam ik niet. Wat heb ik echt spijt toen ik die boeken las wat ze hadden meegemaakt in de oorlog tijd en getracht de kinderen en zijn vrouw te redden. OOO wat doet mij dat zeer dat ik nooit interesse had in die gebeurtenis. Ben getrouwd en heb een kind en drie kleinkinderen. Dit naar gevoel gaat op en af. Dit gaat gepaard met een gebeurtenis die mij een soort trauma??? rottig voel. in februari 1910?, was ik suisidaal – al mijn medicatie geslikt- en naar bed gegaan. Was 14 februari vrieden dag??. Ik dacht iedereen een berichtje te sturen en mooi kaartjes. Maar ik kreeg bericht van een vrouw die mij terug schreef: je hoeft het niet te doen, want je kind wil geen contact meer met jouw en ook zo je man. Aan mij hoef je ook niet te sturen en zal goed voor je dochter zorgen. DAT KWAM BIJ MIJ BINNEN en ik besloot om niet meer te leven. Mijn echtgenoot kwam thuis en zag mij liggen en meteen de ambulannce gebeld – ga ik vanuit-. Toen ik wakker werd zag ik al mijn zusters en fam. aan mijn bed en begreep niet wat er aan de hand was. Toen ik na een twee dagen helemaal mezelf was mocht ik naar huis. Wij woonde in een appartement op de eerste verdieping en bleek dat mijn buren binnen was geweest toen de ambulandce en politie binnen waren. IK SCHAAM MIJ DIEP DAT IK EIGENLIJK BOOS WAS DAT IK NIET DOOD WAS. IK had al een briefje gemaakt op mijn comp. dat ik het leven niet meer zag zitten door dat berichtje. Maar weer het leven opgepakt (is niet anders he met een rot gevoel). Ging prima wel met behulp van de therapie. DUS DIT IS VOOR MIJ ECHT TOT VORIGE WEEK AL ACHTER ME GEZET. Met een nieuwe leven begonnen en tot heden gaat prima. Tot dat ik eergisteren haar plotsklap op een verjaardag ontmoet en zijn mij omhelsde. IK was wel verstijfd en echt geschokeerd. IK werd emotioneel en gewoon haar een hand gegeven (niks aan de hand), maar tot heden zit ik weer even in die modes. IK had besloten van mij af te zetten, maar makkelijk gaat het niet. Wel zo door je schrijven geeft mij de moed om die dag te vergeten. Is al gebeurd en laat het zo. Maar dat is niet makkelijk hoor, maar bedankt dat ik je schrijven mag lezen en ik krijg wel een andere kijk. Mijn gevoel van emotie laat ik los en niet meer aan die tijd denken moch ik haar weer zie. Dat kan gebeuren en had die dag niet verwacht. Raar maar waar. IK hoop zonder medicijnen te leven. Ik wil dat!!!. SAS
Beste Mireille,
Ik vind het schitterend. Het verbaast me enorm hoe het zo anders geïnterpreteerd kan worden. Die ervaring heb ik zelf ook vaak als ik iets post waar ikzelf heel vrolijk van word. ‘STOP IT’ heeft mij al veel goeds gebracht. Ik ben door zulke dingen uit mijn slachtofferrol geraakt en trek dat dus ook niet meer aan. Heel leerzaam artikel.
Hartelijke Groeten,
Hilde D.
Persoonlijk vind ik een paar kritische reacties juist de nuance aanbrengen. Niet meer hollen achter degene met “de waarheid”? Zelf mis ik juist de nuance in dit stuk. Bij traumaverwerking kan herbeleven/bewustwording binnen bijvoorbeeld voice dialoque, regressievormen,blokkades opheffen door weer eigen regie in te zetten, EMDR, etc ongelofelijk veel betekenen.
Ik snap je invalshoek… maar veels te kort door de bocht vooral als je net in de herbelevingen beland en nog geen flauw idee hebt hoe hiermee om.moet gaan en letterlijk bevriest. Ik voel er bijna een oordeel in en weggezet is dramaqween… voor mensen die het traject net begonnen (iig voor mij) bevestigd dit alleen de zelfveroordelong als aansteller. Nuanceer op zn minst je artikel en visie voor mensen die de eerste stappen op weg naar erkenning, woorden leren vinden etc… sorry maar dit maakt me bijna kwaad… t is al zo hard werken. Aandikken is echt een funest woord… met een dik oordeel…
Beste Karin,
Ik ben blij met je reactie want dit artikel gaat inderdaad veel te kort door de bocht. Een drama queen die iedere bagatel opblaast om aandacht te krijgen is niet te vergelijken met een mens die diepe zieletrauma’s opliep en daar de rest van haar leven de sporen van draagt (en vaak niet eens begrepen wordt).
Er is een hemelsbreed verschil tussen “het slachtoffer uithangen” en het eerlijk onder ogen zien van trauma’s, het therapeutisch herbeleven van verdrongen gevoelens en verwoorden van je ervaringen om zo tot echte genezing te komen. Dat bereik je niet door een instant methode. Als je jezelf wijsmaakt dat je snel over trauma’s heen kunt stappen, ben je bezig met ontkenning en verdere verdringing. Alle respect voor mensen die de moed hebben om te werken aan het herstel van hun trauma’s, want het kan een lang en pijnlijk proces zijn. Maar er is licht op het einde van de tunnel! Lieve Karin, ik wil je feliciteren met het traject dat je begonnen bent en wens je veel kracht en vreugde toe!
Bedankt voor deze reactie. Wellicht een kanttekening/noot voor een artikel of vermelden waard! Het filmpje is trouwens hilarisch… zelfspot moet kunnen