Home » Artikelen » 46. Wanneer je hart op slot zit

P.S. Help je mee de MIR-Methode te verspreiden? Je doet me een groot plezier als je dit artikel wilt doorsturen naar anderen! Plaats gerust dit artikel op jouw Facebook-pagina of verstuur het via je email, Twitter of Linked-in! Gebruik de knoppen aan de linkerkant of hierboven! Dankjewel!

P.S. Ken je de MIR-Methode nog niet? Ga dan naar de home page. Bekijk daar de video en ook de uitgebreide instructievideo. Meld je ook aan voor de nieuwsbrief en de 6 weken begeleidingsmailtjes voor extra ondersteuning!

Hoe meer je leert, hoe gezonder je wordt!
Wil je meer achtergrondinformatie en extra krachtige MIR-Methode technieken leren? Meld je dan aan voor de Be the MIRror website. Daarop staan meer dan 90 video's, waarmee je jezelf de rest van je leven kunt begeleiden, wat je ook overkomt! Door lid te worden, draag je bovendien bij aan het wereldwijd verspreiden van de MIR-Methode. Dankjewel daarvoor!
Klik hier voor meer informatie.
Mireille Mettes

Reacties

46. Wanneer je hart op slot zit — 120 reacties

  1. Hallo, 6 jaar geleden verloor ik plots mijn broer. Mijn zus en ik deelden hetzelfde verdriet om het verlies van onze grote broer en waren er voor onze ouders die toen 83 jaar waren. Maar amper zes weken later overleed plots mijn neefje.(zoon van mijn zus) Toen gebeurde er letterlijk iets met mijn hart, ik voelde het echt. Overspoeld door emoties van ongeloof, verdriet, machteloosheid en een enorme druk van: ‘ik moet er zijn voor hun.’ mijn ouders verloren op zes weken tijd hun zoon en kleinkind en mijn zus haar broer en zoon. Ik voelde een enorme verantwoordelijkheid en tegelijker tijd een enorme machteloosheid. Mijn hart ging op slot en ik zette een masker op:’ mijn gaat wel goed masker.’ 2 jaar schuilde ik achter mijn masker terwijl alles in mij schreeuwde dat dat het helemaal niet goed ging met mij en ik in een depressie zakte. Uiteindelijk ben ik ingestort en heb ik hulp gezocht. tijdens dit proces ben ik beginnen schrijven en verleden jaar is mijn boek verschenen: Déjà Vu, rouw en depressie mijn weg naar heling. Het boek was voor mij een deel van mijn verwerking maar ik wilde mijn verhaal ook heel graag delen zodat anderen er ook iets uit konden halen: herkenning, troost, inzicht,… Ik kan nu zeggen dat ik mijn hart terug heb geopend, de scherpe pijn is geheeld maar het litteken zit er nog. Maar in dat litteken zitten de mooie herinneringen aan mijn broer en neefje en de dankbaarheid dat ze al die jaren deel waren van mijn leven. En met dat litteken zitten ze voor altijd in mijn hart.

    Martine

  2. Heb dit jaar in mei en vijf weken later twee zussen verloren
    Weet niet hoe ik hier mee om moet gaan omdat ik geen verdriet voel
    Ze waren beiden erg ziek en mijn broer en ik hebben beiden heel lang verzorgd
    Dit is toch niet normaal???ook al was ik erg opgelucht dat hun lijden voorbij was
    Het is nu drie maand geleden en als ik dan lees dat je hart op slot kan gaan ben ik daar dan ook de (dupe) van?

    • Beste Jet,

      Het hoeft niet zo te zijn dat je hart ol slot is. Het kan ook goed zijn dat je tijdens de intensieve zorg al stukje bij beetje afscheid hebt genomen, waardoor het rouwproces eigenlijk al voor een groot deel achter de rug is. Kan je je daar iets bij voorstellen?

      Groetjes, Mireille

  3. Een aantal mensen van wie ik zielsveel hield verlieten me, juist toen ik het heel moeilijk had. Het vertrek van mensen uit vrije keuze kan soms extra veel pijn doen, het ‘waarom’ voelt extra schrijnend, want de afwijzing is persoonlijk. Bij sterven, hoe zwaar ook, is er toch vaak ook een, zij het schrale, troost van overmacht. Iedereen veel sterkte gewenst met de pijn en emoties rondom verliezen, van welke aard en omvang ook, die o zo’n pijn doen. Hartengroet.

  4. Ik zou mijn overleden broer en dochter graag ‘gewoon missen’ en huilen. Maar van ‘verstenen’ lig je ‘s nachts wakker! Ik doe een breed scala aan methodes. Ook de MIR methode.

  5. Mijn vader stierf toen ik 14 jaar was. Hij werd ziek toen ik een jaar of 7 – 8 was. We mochten er niet over praten van mijn moeder, want hij zou het niet weten! Ik betrapte mijn moeder toen ze lourdeswater in zijn glas melk deed. Toen vertelde ze mij dat. Sindsdien heb ik zoveel mogelijk tijd met hem doorgebracht. Ik was zó gek op hem. Ik zie nog de brancard waar de kist mee naar het graf werd gereden. Er lag een rood geblokt plastic tafelkleed op! Die dag is mijn hart op slot gegaan, denk ik.

  6. Nog elke dag het gemis van mijn grote liefde met wie ik 40 jaar samen was. hij was altijd ‘de rots in de branding”,…voor mij en de kinderen ,maar had helaas ook een andere- gesloten kant: hij negeerde steeds lichamelijke symptomen ,jarenlang… en ik hamerde er maar op om naar een dokter te gaan, heb alles in het werk gesteld om hem te bewegen aktie te ondernemen en hem hier te kunnen houden ….helaas heb ik hierin gefaald en dat blijft aan me plakken/achtervolgen .heb nog steeds nare angstdromen en weet het soms echt niet meer.
    waarom ben ik nog hier???

    • Lieve Brenda. Je hebt niet gefaald. Je hebt jarenlang gezegd, dat hij naar de dokter moest gaan, maar hij was eigenwijs. Ik herken dat! Je blijft herhalen, maar ze luisteren niet naar je. J wordt eigenlijk een roepende in de woestijn. Elk mens heeft z’n eigen verantwoording over zijn of haar leven. En als iemand niet naar goede raad wil luisteren, dan houdt het op. Dan heb je niet gefaald. Dus geef jezelf nooit de schuld!!! Het is vreselijk om je man na 40 jaar te verliezen, maar misschien kun je naar een lotgenotengroep of rouwgroep gaan. Daar kun je met anderen praten over je gevoelens en hopelijk ook weer de draad oppakken om verder te gaan. Dat heeft tijd nodig, maar langzaamaan zul je zien, dat er weer Licht in je duisternis komt. Sterkte en een lieve groet Ria

  7. Door emotie en veel stress van 3 Jr terug neem ik nu een zware 3jr bloedverdunner.
    Ik neem omega 3 k2 en d3 gember knoflook elke dag werken ook bloedverdunnend.
    Vanwege bijwerkingen vd bloedverdunner zou ik veel liever homeopatische bloedverdunner nemen.

  8. Mijn man had uitgezaaide longkanker 30 chemokuren gehad is vredig ingeslapen mis hem elke dag 42 jaar bij elkaar, maar ik ga wel weer naar buiten want ik moet verder

    • Zo te horen, doe je het heel goed Antje. Ze zeggen, dat voor elk jaar 1 maand rouw staat, dus in jouw geval 42 maanden rouw en daarna gaat het langzaam beter. Zal voor iedereen verschillend zijn, maar ik vind het heel knap, dat je na alle ellende de moed hebt verzameld om door te gaan. Weet zeker, dat het je gaat lukken! Heel veel sterkte met alles. Lieve groet Ria

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Vul alleen je voornaam in!

P.S. Je reactie zal niet meteen zichtbaar zijn op de website, omdat die eerst door ons gelezen wordt. Soms kan dat even duren wanneer we veel reacties ontvangen. Let op! Persoonlijke gezondheidsvragen worden niet beantwoord. Stel deze aan een MIR-Methode begeleider. Hartelijke groeten, Team MIR-Methode.