127. Liegen uit naam van een Goedheiligman
Elk jaar weer het heerlijke Sinterklaas-avondje. Veel kinderen kijken er naar uit, omdat ze cadeautjes krijgen. En dat is ook leuk, cadeautjes krijgen. Van een weldoener die onvoorstelbaar rijk moet zijn dat hij jou van alles kan geven en ook alle andere kinderen. Het is een heerlijk gevoel dat er iemand zoveel om je geeft, je altijd in de gaten houdt en je iets leuks komt brengen, en ook nog precies datgene wat je wenste!
Genieten
Was Sinterklaas heel belangrijk voor jou als kind? Hield je je daaraan vast? Was hij voor jou een beschermheilige die jou werkelijk aandacht gaf? Veel kinderen zijn zielsgelukkig met Sinterklaas. Ze tekenen vol overgave de mooiste tekeningen, laten zich wekenlang betoveren door mooie liedjes, toevallige ontmoetingen met pieten, een heuse intocht met muzikanten, paard en boot. Ouders genieten van hun kindjes die vol overgave bij hun schoentje zingen. Die dolblij zijn als ze het pakpapiertje eraf scheuren en hun cadeautje zien. Ouders willen niets liever dan hun kinderen gelukkig zien!
De ontmaskering van Sinterklaas
Totdat je ontdekt dat Sinterklaas niet bestaat. Je herkent ineens de stem van Piet: “Dat is de stem van onze buurman!”. Je vindt de mantel van Sinterklaas op zolder, je ziet de buurvrouw wegrennen, vlak nadat de pepernoten gestrooid zijn en pats! je kinderdroom is aan diggelen! Alles is nep, alles is gelogen, er is niets van waar. Sinterklaas is gewoon een verklede man en iedereen doet mee aan dit toneelstuk. Sinterklaas bestaat niet!? Maar, maar, maar, en al die cadeautjes dan? En wie is dan die man met die mantel? Is die ook aan het liegen, dan? En weet iedereen dat al? Heeft iedereen al die tijd tegen me gelogen? Zelfs oma?
Volwassenen liegen
Als je geluk hebt, kun je de schok van de ontmaskering van Sinterklaas goed hanteren. Ben je echter een kind dat intens geraakt wordt door deze ontgoocheling, dan krijgt dit een plekje in je hart dat een spoor achter laat: volwassenen zijn niet te vertrouwen. Volwassenen liegen. Als ze over mijn dierbare Sinterklaas liegen, waar dan nog meer over? Het kan een spoor achter laten dat je altijd met je mee neemt, ook als je al volwassen bent. Dit noem ik een S.E.G., een Significante Emotionele Gebeurtenis. Het is een klein, maar belangrijk moment. Een moment dat jou voorgoed verandert en wat z’n weerslag heeft op je gezondheid.
Sinterklaas-ontgoocheling en de MIR-Methode
Heeft deze ontgoocheling over Sinterklaas je als kind diep geraakt, dan kan deze gebeurtenis ervoor zorgen dat er een blokkade zit in je miltmeridiaan of zelfs in je Drieverwarmer-meridiaan. Is het alleen de miltmeridiaan, dan kan het ervoor zorgen dat je moeite hebt met het aardse leven. Dat je bijvoorbeeld veel piekert, controle probeert te houden over alles en iedereen of dat je moeite hebt met de werkelijkheid. Is ook de Drieverwarmer-meridiaan geblokkeerd, dan kun je je hierdoor zelfs zwaarmoedig of eenzaam voelen. Het goede nieuws is, dat je met de MIR-Methode bij stap 4 ‘Meridianen zuiveren’ zelf die blokkade laagje voor laagje weg aait. Heb je meer haast, dan kun je altijd naar een MIR-Methode begeleider gaan om te laten testen of er bij jou nog S.E.G.’s zijn, indringende gebeurtenissen, zodat ze die met jou rechtstreeks kunnen aanpakken. Als je dat doet, gaat je helingsproces een stuk sneller. Wil je meer leren over de meridianen, dan kan je de meridianencursus bekijken op de Be the MIRror-website.
Je chakra’s krijgen ook een optater op het moment dat je van je geloof afvalt. Je onderste chakra, chakra 1, is een energieplek die zich aan de onderkant van je bekken bevindt. Deze chakra is heel belangrijk om jezelf veilig te voelen op aarde, om je plek te durven innemen, om er te durven zijn. Maar ook om de realiteit onder ogen te durven zien. Deze chakra kan verstoord raken op het moment dat je ontdekt dat Sinterklaas niet bestaat. Als hij niet echt is, wat is er hier dan wel echt? En is de wereld dan een koude, kille plek vol liegende volwassenen? Het geeft een heel diep gevoel van onveiligheid. Het goede nieuws is, dat je met stap 8 ‘Chakra’s en aura optimaliseren’ laagje voor laagje het diepe gevoel van onveiligheid weer uitwist. Tegelijkertijd vul je je interne veiligheid aan wanneer je stap 7 ‘Basisbehoeften aanvullen’ aait.
En tot slot, bij stap 3 ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen’, werk je aan het loskoppelen van Sinterklaas. Dat klinkt vast heel gek! En toch is het heel belangrijk dat je de teleurstelling in deze mythische figuur loskoppelt. Zodat je ruimte in jezelf maakt om werkelijk verbinding aan te gaan met anderen. Dat je opnieuw leert vertrouwen op mensen en werkelijk het contact durft te maken met anderen!
Waarheid spreken
Als volwassene is het overigens heel goed mogelijk om de waarheid te spreken en toch het plezier in Sinterklaas te behouden. Als je vertelt dat het een verklede man is en dat we met z’n allen een toneelstuk spelen, dan lieg je niet en kan het kind het Sinterklaasfeest toch mee vieren. Dit zal vooral gevoelige kinderen helpen, omdat zij moeite hebben met het aanvoelen van zowel waarheid als leugens.
Let op! Ook al noem ik maar een paar stappen, doe altijd alle 9 stappen van de MIR-Methode! Ze werken met elkaar samen en het is een totaal-systeem dat je als geheel moet gebruiken!
Dat het wantrouwen naar volwassenen vervangen mag worden door vertrouwen en contact!
Mireille Mettes
Hallo Mireille,
Al eerder heb ik een reactie geschreven op dit artikel maar misschien was het iets te heftig want het is niet door de autorisatie gekomen. Ik wil toch een kritische noot plaatsen. Liegen vind ik een groot woord voor dit kinderfeest. Ik ben 67 jaar en heb nog nooit iemand ontmoet die moeite heeft gehad met de onthulling dat Sinterklaas niet bestaat. Ik kom uit een middel groot gezin en kan alleen maar met een heel goed en warm gevoel terugkijken op de spannende tijd voor sinterklaasavond en ook zeker de avond zelf.
Er zijn ongetwijfeld mensen die daar wel last van hebben gehad. Maar moeten we dan het het Sinterklaasfeest maar overboord gooien? En mogen we onze kinderen ook geen sprookjes meer vertellen?
Ik vind je hele verhaal echt wel heel ver gaan en zie het ook absoluut niet als liegen.
Marjon
Beste Marjon,
Ook kritische reacties worden toegelaten, hoor. Ik heb teruggezocht, maar kan inderdaad geen eerdere reactie van je terugvinden. Wanneer je een heerlijke Sinterklaastijd hebt gehad, is dat natuurlijk heerlijk! En nee, ik pleit niet voor afschaffen van het Sinterklaasfeest, maar wel dat er iets voorzichtiger mag worden omgegaan met hoe het voor kinderen is. Ook voor de kinderen die voorafgaand aan 5 december veel stress ervaren, mag van mij worden verteld dat het een groot toneelstuk is, bijvoorbeeld.
Ik ben heel blij voor je dat je er met zo’n goed en warm gevoel op terug kijkt!
Groetjes, Mireille
Dank voor dit artikel! Het lijkt erop dat kinderen die op wat oudere leeftijd (boven de zeven jaar) de leugen verteld krijgen of zelf doorkrijgen er echt last van hebben. Ikzelf en mijn dochter (allebei behoorlijk hsp 🙂 ) hebben beiden op ons zesde jaar gehoord dat het een toneelstuk was (we hadden dat ook allebei al een beetje door) en hebben nergens last van. We voelden ons ‘groot’ dat wij iets wisten dat de meeste leeftijdsgenootjes nog niet wisten. Mijn moeder daarentegen kwam er op latere leeftijd achter en dat is echt een trauma-ervaring geweest, die ze niet aan haar dochter en kleindochter doorgeven heeft door op tijd aan mij de waarheid te vertellen. In sommige families werd of wordt er geplaagd met surprises en gedichten. Kan echt leuk zijn, maar kan ook kwetsend zijn als er cynisch/afwijzend wordt gedaan. Wat er nog bij komt voor hsp is dat kinderen behoorlijk gestrest raken door het geloven en uberhaupt het hele feest. Mijn dochter raakt behoorlijk vermoeid/overprikkeld door de kinderen in de klas die extra druk zijn. Zij heeft dan ook meer met kerst dan met het sintfeest.
Toen ik dit artikel jaren geleden voor het eerst las, dacht ik ‘wat overdreven!’. Tot ik me jaren later ineens de impact op mijn eigen (geloofs)leven realiseerde. Zelf heb ik als kind belachelijk lang geloofd. Ik herinner me hoe ik het nog in de zesde klas (!) van de basisschool (nu groep 8) fel opnam voor S-klaas tegen een klasgenoot die durfde te beweren dat ‘hij niet bestond’. Jaren later vroeg een tante me waarom ik, telg in een Protestants/ Gereformeerde familie, niet in God geloofde. Zonder de link nog op te merken antwoordde ik iets als ‘ik geloof in mezelf. ik wil niet ‘valsspelen’ door te steunen op iets dat niet zeker is’. De AH-Erlebnis kreeg ik jaren later, toen de relatie met (het) God(delijke) gelukkig was hersteld. De vertrouwensbreuk was bij mij wel degelijk door de Sint-deceptie ontstaan. De 2 kernboodschappen waren letterlijk blijven hangen: ‘Hij bestaat niet’ en ‘Je bent een Sukkel als je gelooft’. Toch heb ik ook veel plezier beleefd aan de vieringen in mijn kinderjaren en koos er met een wat bezwaard gemoed met mijn partner voor onze kinderen toch weer ‘mee te nemen’ in de oorspronkelijke traditie, dus inclusief de hele geheimzinnigheid. Gelukkig reageerden onze kinderen juist blij verbaasd op de ontknoping: “hebben jullie dat dan al die tijd voor ons gedaan?!” Zij voelden zich extra geliefd door ons. Daar ben ik heel dankbaar voor, al sluit ik niet uit dat het hen ook iets heeft gedaan wat ze zich later misschien nog zullen realiseren. Ik zal het igg (h)erkennen.
Boos, verdrietig en ik voelde mij ook dom dat ik voor de gek gehouden was. Op pakjesavond kwam ik er zelf achter, toen ik opmerkte dat het handschrift van het gedichtje verdacht veel leek op die van mijn zus.
En het hoge woord kwam er uit, sinterklaas bestond niet.
Mijn andere zus werd er heel makkelijk bijgelapt in het bedrog. Net als haar vriendin die “traditioneel” altijd werd gebeld om te vragen of sinterklaas bij hen al was geweest en mijn zus “op pad ging” ging om te kijken waar sinterklaas in de buurt zou zijn.
Als klap op de vuurpijl werd er op het laatst doodleuk gezegd: ,Nou, kan je volgend jaar mooi mee doen met de cadeautjes”. Sinterklaas werd van een “Happening” een “Fiasco”
Geef mij maar Kerst, met cadeautjes lekker eten en een gezellig samenzijn met familie.
Want rondom Kerst, is er geen sprake van bedrog.
Anneke
Sinterklaas feest is bij ons altijd een geweldig feest geweest, en niet zozeer de suprise maar de rijmen waren heel belangrijk. Ik heb een map met alle rijmen die ik bewaard heb vanaf mijn kindertijd,en ook de rijmen die “goed gelukt waren”. En vooral de lol die we daar in hadden om ze te maken, ik zie in gedachten mijn moeder nog zitten, helemaal in een deuk van het lachen, tranen over haar wangen van plezier en als ik rond Sinterklaas tijd die map weer tevoorschijn haalt, ontroerd het me nog als ik het doorblader. Alles kwam naar voren in die gedichten, er werd altijd met een knipoog een spiegeltje voorgehouden, nooit aanvallend, maar als een warm bad. Dan moet je dat goed op papier weten te zetten, tja… Dat geluk heeft het grootste gedeelte van mijn familie. En als het niet lukte in het Nederlands, dan toch in het dialect. Heerlijk. Teruglezend is het voor mijn kinderen een levensloop op papier, de eerste schooldag op het middelbaar, een beugel, dansles, maar ook een tumor in een wang wat jarenlang een zorg was, echt alles kwam voorbij, maar ooh zo helend. Zo kan Sinterklaas feest ook zijn. Geniet van elkaar van de aandacht naar elkaar.
Corrie
Hoi Mireille… je stelt het wel heel zwart/wit, dat Sint niet bestaat en dat alle volwassenen bedriegers zijn! Er heeft ooit wèl een bisschop bestaan, die kinderen heeft gered en ze te eten gaf (cadeautjes). En dié traditie zetten we voort! Net als het kerstfeest… Jezus wordt toch ook niet ieder jaar opnieuw geboren! We herdenken en vieren dat ieder jaar.
Zoals jij het stelt, dat iedereen een bedrieger is, komt heel erg hard binnen, want dat is niet zo! De bedoeling van het Sinterklaasfeest is goed en mag zeker gevierd worden.
Ik heb als kind en ook tot en met tiener, heel erg genoten van het Sinterklaas vieren. Tot mijn zesde ‘geloofde’ ik in de Sint en toen kwam ik er zelf achter dat de cadeautjes van mijn ouders en hun vrienden kwamen, en toen ik dat vroeg zei mijn moeder, ja dat is zo en was ik TROTS dat ik nu bij de volwassenen hoorde en ging ik zelf kleine caeautjes maken en surprises voor de anderen die op pakjesavond werden uitgepakt. Ik probeerde wel mijn broertje van vier wijsneuzig te vertellen hoe het echt zat, maar hij wilde daar niet echt aan en bleef gelukkig nog twee jaar in het sprookje geloven, tot hij een of twee jaar later dezellfde ontdekking deed als ik. Zonder trauma, zonder gevoel bedrogen te zijn. Het verschil is misschien dat wij uit een onderwijzersgezin komen, (waar je op je vragen gewoon antwoord kreeg) en het vierden samen met een ander onderwijzersgezin met kinderen, en dat we totdat we allemaal de ouderlijke huizen verlieten, helemaal opgingen in het spel van, vaak licht plagerige, gedichten schrijven voor elkaar, mooie surprises knutselen, en passende cadeautjes uitzoeken. Die creatieve pakjesavonden met beide gezinnen plus oma’s en tantes bij elkaar, behoren tot de mooiste herinneringen uit mijn kindertijd, jeugd en tienerjaren. Ik wens oedereen zulke fijne Sinterklaas vieringen toe!
Beste Mireille,
wat een prachtige artikelen schrijf jij! Zo raak!! Ik ben instant beginnen te huilen met dit sinterklaas verhaal. Ik ben nu 64 jaar en was 11 jaar toen mijn lieve vader me vertelde dat de sint niet bestond. Mijn wereld stortte in en ik wou het zelfs niet geloven. Want ik had in een boek het hele levensverhaal gelezen van de heilige sint.
Ik heb mijn hele jeugd verschrikkelijke heimwee gehad en als tiener zeer zwarte gedachten gehad.
Als je mij nu zou vragen wat mij het meest gelukkig maakt, dan antwoord ik: “De natuur”. Zeker niet de mensen. De aarde, maar niet de wereld. En gelukkig wel mijn 3 prachtige dochters! Zalf voor de gekwetste ziel.
Namaste,
Carine