75. Hoe ben jij geboren?
Geboren worden is niet bepaald een eitje! Je zit heerlijk in die warme baarmoeder. Heerlijk heen-en-weer wiegend. Slapend, drijvend, duimend. En dan op een dag beginnen de buitenwanden van je veilige plekje samen te drukken. En in een langdurig proces van uren word je langzaamaan door een smalle gang geduwd. Dan is er de uitgang en je wordt overvallen door fel licht, kou en harde geluiden. Welkom op aarde! Geboren worden is voor geen enkel kind een pretje. Elke bevalling is heftig. Het is een eersteklas achtbaan waar je doorheen gaat. En dan heb ik het nog niet eens over de bevallingen waar complicaties optreden!
Wat is het gevolg van een intense geboorte?
Het gevolg van een geboorte die intens was, die veel indruk op je maakte, kan zijn dat je nu nog lichamelijke of emotionele klachten hebt. Het kan de oorzaak zijn van depressie of bijvoorbeeld huidklachten. Wanneer je terug gaat in je leven en je focust op je geboorte, kan het goed zijn dat je gaat voelen dat daar eigenlijk de sleutel ligt van alle klachten die je nog hebt. Veel alternatieve helingsmethodes zijn daar ook op gericht. En ze werken allemaal!
Hoe helpt de MIR-Methode je geboortetrauma te helen?
Door het doen van de MIR-Methode heel je laagje voor laagje het emotionele trauma dat je hebt ervaren tijdens je geboorte. Hieronder leg ik per stap uit hoe het werkt.
Stap 3 ‘Vader loskoppelen. Moeder loskoppelen.’ De emoties die vader en moeder (arts) hadden tijdens een geboorte, kun je onbewust hebben opgepikt. Omdat het gebeurt tijdens een van de meest indrukwekkende gebeurtenissen in je leven, worden ze diep ingeprent. Ook wanneer vader niet bij de geboorte aanwezig was, of als moeder eigenlijk geen kind wilde baren. Of als er angst was, omdat de bevalling moeizaam verliep. De teleurstelling van ouders kan ook meespelen: ‘Weer een jongen/meisje!’ Al deze diep ingeprente emoties worden langzaamaan bij stap 3 losgekoppeld. Het zijn niet jouw emoties, maar die van je ouders.
Stap 4 ‘Meridianen zuiveren’ ondersteunt stap 3 in de zin dat het helpt om de emoties uit je systeem weg te zuiveren.
Stap 7 ‘Basisbehoeften aanvullen’ zorgt voor aanvulling van ‘Zekerheid’, ‘Geborgenheid’, ‘Veiligheid’ en nog meer basisbehoeften die onvoldoende aanwezig waren tijdens of na een bevalling, zoals bijvoorbeeld ‘Troost’.
Stap 8 ‘Chakra’s en aura optimaliseren’. Deze stap is ongelooflijk belangrijk, ook voor hooggevoelige mensen. Als je je tijdens de bevalling onveilig en bang hebt gevoeld, kan het goed zijn dat chakra 1 is verstoord. Dat is de chakra die zich bevindt aan de onderkant van je bekken. Als die verstoord is, kun je moeilijk aarden. Je bent dan sneller afgeleid en pikt sneller energie en emoties van anderen op.
Stap 9 ‘Missie verduidelijken’ heeft een positief en helend effect op je geboorte. Toen je naar de aarde kwam, had je daar waarschijnlijk een reden voor. Sommigen hebben een grootse en meeslepende missie, sommigen zijn deel van veranderingen, anderen hebben de taak om te ervaren hoe het is om mens te zijn. Wanneer de bevalling heftig was, kan het goed zijn dat je je missie nog moeilijk kan herinneren. Door de verstoring die in de eerste uren optrad, kan je connectie met je missie verloren zijn gegaan. Door het doen van stap 9, maak je die connectie opnieuw en ga je langzaam maar zeker weer weten waarom je op aarde geboren wilde worden. Veel puzzelstukjes vallen op z’n plek en je leven wordt lichter en moeitelozer. Verkeerslichten staan vaker op groen!
Kortom, doe de MIR-Methode om de prille eerste verstoringen uit je systeem te krijgen en zo jezelf op een diep niveau te helen. Veel geluk!
Hoe is het voor jou? Hoe vindt jij het leven op aarde? En wat weet jij over je eigen geboorte? Laat het me hieronder weten! Dankjewel!
Met de toets ‘End’ op je toetsenbord spring je meteen naar het invulformulier. Persoonlijke vragen graag stellen aan een MIR-Methode begeleider!
Dat je maar voluit mag leven op de manier die voor jou goed voelt!
Heb het goed!
Mireille Mettes
hallo Mireille,
Op het moment van mijn geboorte, ben ik er letterlijk “uitgetrapt” door
mijn tweelingzus en kwam ik ter wereld met een geboortegewicht van 3 pond
en 180 gr. terwijl mijn navelstreng werd afgebonden werd er geroepen, wacht
er komt er nog een aan en nog voordat goed en wel mijn navelstreng was
doorgeknipt en ik in een handdoek was gerold en opzij was gelegd,
werd mijn tweelingzus met een geboortegewicht van 5 pond en 1 ons met haar
voeten naar voren geboren. (hoezo eruit getrapt)
Hoewel ik de oudste van de 2 ben, liep ik qua ontwikkeling gemiddeld 2 mnd
achter t.o.v. mijn zus en dat heeft uiteindelijk een behoorlijke negatieve impact op mij achtergelaten. vooral in ons kinderjaren was de uitspraak van mijn moeder, wanneer er gevraagd werd naar vooral mijn ontwikkeling -t.o.v. mijn zus– nee, dat kan José nog niet.
en doordat mijn moeder persee wilde dat wij op school ook nog eens bij elkaar in de klas moesten zitten ( om de constante welles/nietes ruzies thuis te voorkomen) had dit uiteindelijk een negatieve invloed op mijn ontwikkeling, maar ook op mijn persoonlijke ontwikkeling, want ik kon dat allemaal nog niet weten. Ook al weet ik voor 100% het antwoord op een vraag, ik zal echt mijn hand niet opsteken, want als ik een verkeerd antwoord zou geven, dan werd ik daar thuis wel even op een negatieve manier op gewezen.
inmiddels weet ik ook, dat het in doeken wikkelen en opzij leggen na de geboorte en negatieve betekenis heeft, je mag er niet zijn, en als ik terugkijk op mijn leven, komt dit punt in gezinsgesprekken steeds weer naar voren. het wordt nog net niet gezegd, maar zodra ik mijn mond open doe en vertel wat ik weet en wat mijn ervaring is, dan wordt dat al snel afgedaan als onzin, ook al heb ik uiteindelijk gelijk.
Ik ben inmiddels 64 jaar en ik merk steeds meer, dat wanneer ik in situaties beland waarbij er geen familieleden betrokken zijn, dat ik een heel andere persoon ben, dan wanneer ik in familiekring aan gesprekken deelneem ( wat zelden gebeurd). dan kan ik deelnemen aan gesprekken zonder bekritiseerd te worden, dan ben ik veel meer de persoon die ik van nature ben en sta ik eigenlijk op de voorgrond van alles en nog wat te vertellen, ipv achteraan te luisteren naar meningen die kant nog wal raken.
maar het gevoel dat altijd overheerst is er 1 van: je bent niet goed genoeg, hoe weet jij dat nou, je kunt nooit wat onthouden.
maar nu ik sinds 2 jaar weet dat mijn korte termijngeheugen niet werkt, vallen er allemaal daalders naar beneden, waarbij heel veel situaties uit het verleden duidelijk worden en een plek gaan krijgen.
Mireille, ik zou graag vanuit de MIR-methode wat extra ondersteuning willen krijgen, om gevoelens, onzekerheden, negativiteit etc. een andere plek te kunnen geven, waardoor ik weer wat positiever in het leven kom te staan. Ik heb nu langzaam het gevoel dat ik in een zwarte put getrokken wordt, ook door mijn eigen negatieve houding op dit moment.
Alvast bedankt, José
Ik ben bekend met de MIRmethode,
Beste José
Je vraag is doorgestuurd naar een MIR-Methode begeleider!
Hartelijke groet,
Team MIR-Methode
Hoi,
Ik ben geboren in een stuitligging en floepte er volgens mijn moeder zo uit! Mijn 3 broers lagen ook allemaal in een stuitligging. Twee keizersneden, 1 miskraam (curretage), mijn jongste broer en toen kwam ik.
Vanaf mijn pubertijd of iets later werd ik altijd aangetrokken tot “foute mannen”. Dominant, soms gewelddadig, soms respectloos, altijd manipulatief. Ik heb me onlangs los gemaakt uit weer een vreselijke relatie met deze karakter eigenschappen in een man en wil met mezelf aan de slag.
Mijn moeder is een lieve, maar erg controlerende vrouw, nu nog. Mijn vader was altijd meer op de achtergrond.
Ik voel de aanwezigheid van mijn overleden oma vaak. Zij is de moeder van mijn moeder. Mijn omaatje was vreselijk lief ik voel me nog steeds erg met haar verbonden. Opa bleek vroeger lastig te zijn en teveel te drinken. Mijn moeder heeft dit weg gestopt en nooit willen weten. Ze was de jongste en zegt hier zelf geen last van te hebben ervaren. Haar ouders broers en zussen wel.
Wat kan dit betekenen? Is er een verband? Wat betekent een stuitligging tot 4 keer toe voor of vanuit mijn moeder?
Help! Wil zo graag met mezelf aan de slag.. en ik voel dat ik in de buurt ben met mijn bevindingen.
Hoor graag van u! Groetjes Vivi
Beste Vivi,
Op veel van de vragen heb of krijg je antwoord, verwacht ik. Ik weet zelf niet wat 4x stuitligging betekent. Misschien niet zo graag naar de aarde komen? Mediums, spirituele helpers kunnen daar vaak antwoorden op geven, evenals je oma wiens aanwezigheid je voelt. Als een van de ouders teveel drinkt, heeft dat beslist gevolgen voor de kinderen, ook al zeggen ze er geen last van te hebben gehad.
Ik ben vol vertrouwen dat je je antwoorden gaat vinden. Heb je er hulp bij nodig, dan kun je ook naar een MIR-Methode begeleidster mailen of bellen voor een consult.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hallo
Van mijn geboorte heel weinig ,maar wel dat ik een ongewenst kind was,toen ik wat ouder werd zei mijn moeder altijd dat ik de moeite niet waard was en dat ik niets kon,en daar stond ik daar,helemaal alleen ,ik was een bang vogeltje dat het liefste weg kroop in een holletje in de grond niet in staat om van me af te bijten,maar dat nu pressies de reden waarom ik hier op aarde ben geboren,ik ben een oude ziel en ik moet nog 1 ding leren,en dat is van me afbijten,en mijn levens struikel blokken netjes op te lossen,en niet de moeilijke situaties ontwijken want die kom je toch weer steeds tegen ,totdat je ze oplost ,en ook van je zelf kan houden,ik ben nu 63 jaar en al een half jaar bezig met de mir methode,en op een ochtend werd ik wakker ,en ik voelde me eindelijk thuis bij mezelf,allerlei klachten verdwijnen ik ben er heel erg blij mee,mijn taak is volbracht,nu kan ik verder met mijn leven zoals het bedoeld was,lieve groeten van CHRISTIENE
Ik had vannacht een droom waar steeds 13.00 uur in voorkwam. Ik ben om 13.05 geboren. Mijn moeder had voor ik geboren werd een droom dat xe besprongen werd door een zwarte panter. De omstandigheden bij mijn geboorte waren moeizaam. Een vader met een verhouding met een andere vrouw. Mijn moeder,op dat moment, 42 jaar die hiermee worstelde.ik heb nooit goed op kunnenstaan in de ochtend, pas na 13.00 uur kom ik op gang. Ik word ook altijd angstig wakker. Zou een en ander kunnen samenhangen met mijn geboorte.
Hoi Mireille, mijn start in dit leven was nou niet beoaald geweldig. Niet welkom(mn moeder wulde niet meer zwanger worden en heeft tijdens de zwangerschap geprobeerd een spontane abortus ip te wekken). Ook bleek er een resusfactir actief te zujn waardoor ik vlak na de thuisbevalling naar het ziekenhuis moest voor bloedtransfusie. 3 wkn zonder moeder in het zknhs. Ik bleek alleen maar te huilen en mihzelf opengejrabt te hebben. Na 3 weken naar huis was mijn moeder depressie f. Verzorgde mij wel maar geen binding of koestering. Geen goede start dus. Hechting, verlating en binding zijn wel issues. Doe nu al vele jaren de MIR(en nog veel andere dingen (waar ik ook mijn werk van gemaakt heb). Toch het gevoel nog niet “in mijn kern” te zitten en in vrijheid te leven
Hallo Mirelle, ik doe de MIR methode met pauzes al best lang.Ik ben geboren, het 6e kind van de 9 net iets over 12 uur in de kerstnacht. Deze tijd was omdat de verloskundige graag een kerstkind wilde halen anders was ik op een eerder tijdstip geboren, dus geen kerstkind. Wilde eerst niet huilen maar doordat de verloskundige mij op mijn billen? sloeg kwam het wat op gang. Na 7 dagen moest mijn moeder geopereerd worden doordat ze een gal aanval kreeg.In die tijd,begin 50 er jaren was het dat ze lang daarvoor in het ziekenhuis was opgenomen en ik op de badkamer van de afdeling lag. Mijn moeder heeft dit dikwijls verteld omdat het zo,n impact op haar had.
Het voorbije jaar is mijn leven zo’n 180 graden gedraaid. Met de nodige begeleiding kom ik stilaan, laagje per laagje, dichter bij mezelf. De MIR-Methode heeft daar, naast andere begeleiding, een groot aandeel in.
Recent vernam ik dat ik vol woede zit omwille van een gebrek aan liefde tijdens mijn eerste 3 levensjaren en dit heeft een enorme impact op mijn lever en menstruatie. Van mijn moeder weet ik dat mijn geboorte geen pretje was: 10 dagen te laat, navelstreng rond de hals en blijkbaar ook een moeilijke periode voor mijn vader, die me initieel liever niet op de wereld had gezet.
De puzzelstukjes vallen stilaan in elkaar en dit verklaart veel van mijn emotionele worstelingen. Het is moeilijk om diep ingebakken patronen van “ik moet braaf zijn opdat ze me graag zien” te doorbreken, maar het zit eraan te komen. Gisteren kon ik de slaap moeilijk vatten en begon spontaan (na een kleine 2 maanden) de MIR-Methode te doen. Kijk ik vandaag in mijn mail en krijg ik dit thema. De kosmos is wonderlijk mooi 🙂
Geboren als middelste kind uit gezin van zeven kinderen, ik heb vier broers en twee zussen waarvan ik alleen nog contact heb met twee broers omdat er geen begrip was voor mijn nare incest verleden. Ook mijn moeder heeft me nooit opgevangen of gesteund.
Toen we gingen trouwen (m’n huidige man en ik) hoorden we via de pastoor dat ik een nooddoop heb gehad, hij zag dat ik twee keer gedoopt was. Mijn moeder had me er nooit over verteld en ze wist het ook niet meer. Dit heb ik nooit kunnen begrijpen nu ik zelf drie kinderen heb gebaard. In mijn herinneringen heb ik weinig aandacht liefde complimentjes gehad .. ik voel me nog altijd niet veilig in het (donker vooral en) alleen, ben in groepen onzeker maar het lukt steeds beter om voor mezelf op te komen en te praten.
Ik voelde me vroeger nooit ‘passen’ in ons toch hechte maar drukke gezin waarin opa liefdevol was opgenomen waar ook moeder en vader jarenlang voor zorgden. Heb veel respect daarvoor.
Mijn leven was complex en moeilijk tot de dag van vandaag .. mijn rode draad .. .. maar ik geloof in gerechtigheid en vergeld geen kwaad met kwaad, geniet van de kleine dingen van de dag. Blijf bij mezelf en geloof in het goede. Houd van rust om me heen. Het leven was altijd druk en vol afspraken nu niet meer. De kinderen zijn uit huis.
Ben milder voor mezelf en gun mezelf gelukkig te mogen zijn.
Gestopt met werken bijna twee jaar geleden en kom nu heel dicht bij mezelf, niet makkelijk ben heel diep gegaan weer maar met behulp van allerlei wegen .. is het allemaal weer wat milder en lukt het weer. Schrijf veel lees veel en praat steeds beter, eindelijk mag het van mezelf..
Het verdriet van mijn slechte moeder dochter band blijft .. we hebben een haat liefde verhouding maar gelukkig wordt alles milder .. ze heeft me laten vallen maar ik weet dat ze niet anders heeft gekund en doe m’n best het haar te vergeven en af en toe haar op te zoeken zoveel als mogelijk is .. ondanks dat ze me het gevoel blijft geven dat ik het niet goed doe in haar ogen wil ze juist dat we vaker komen maar het geeft meer rust zo en is beter voor iedereen. Geen irritaties geen conflicten .. r u s t en met een kus uit elkaar , zo voelt het oké
Hoe is het als je met keizersnede wordt gehaald?
Beste Savita,
Dat is meestal erg ingrijpend, omdat een baby dan plots uit de moeder wordt gehaald.
Groetjes, Mireille
Ik kwam zoals mijn moeder zei:,, Eruit gesprongen”, ze riep: ,,Het komt! en daar lag ik dan”. Er werd een dekentje over me heen gelegd, nog met de navelstreng verbonden. De in de haast geroepen vroedvrouw bevrijdde me van de navelstreng. De kamer was koud. De ramen met ijsbloemen, het water bevroren. Alleen een teiltje met heet water was er.
Mijn moeder beviel niet alleen haar moeder,mijn grootmoeder was erbij aanwezig.
Toch is mijn leven tot nu toe vaak in het diepe te moeten springen en er weer te boven komen goed verlopen.
Dag Mireille
Er is mij verteld dat ik op sterven heb gelegen.Ik ben ook geopereerd, waardoor ik aan de binnenkant van mijn ellebogen littekens heb. Mijn ouders hebben niet kunnen uitleggen, wat ik had. Wel ander bloed gekregen. Tijdens een meditatie heb ik de ervaring gehad me heel erg verzet te hebben de baarmoeder in te gaan. Mijn moeder heeft nog 2 zoontjes vlak na mij en voor mij gehad, die overleden zijn. En bij de geboorte van 1 van hen heeft ze ook op sterven gelegen. Ik heb me heel vaak niet thuis gevoeld op aarde en heb altijd moeite gehad me zichtbaar te maken.Mijn moeder is niet in staat geweest liefde te geven.Zij heeft 12 kinderen gebaard. Een paar weken geleden vertelde een healer mij dat ik niet helemaal goed in mijn lichaam zat.Als klein hooggevoelig kind heb ik heel veel onrust,paniek van mijn moeder aangevoeld, waardoor het moeilijk was om in mijn lichaam te zijn. Nu begrijp ik waarom ik vaak een soort van heimwee had naar de andere kant.(al weet ik niet hoe het daar is)Heb me vaak afgevraagd wat ik hier eigenlijk doe.
Mijn geboorte was zeer moeilijk. Blijkbaar had ik geen zin op deze wereld te komen.
Ik zat totaal klem, zodat het een tangverlossing werd.
Met als gevolg een Erbse verlamming.
Ben ,vanaf mijn geboorte tot 8 jaar ongeveer, behandeld met fysiotherapie.
Later ben ik zelf Fysiotherapeute geworden. Misschien uit schuldgevoel , om iets terug te doen.Het is fijn om met mensen te werken. Maar ben nu helemaal holistisch bezig.
Blij met de MIR methode. Dank je Mireille
Hallo Miranda, na het lezen van het artikel over geboorte, kwamen veel emoties naar boven, ik ben geboren op 7 maart 1947, na een zusje, met de zelfde naam als ik, die op 8 maart 1946 is geboren en overleden op 25 mei 1946, dus kan je invullen wat een inpact dat heeft gehad op mijn moeder, verdriet wat nog niet verwerkt was, het lichaam nog niet hersteld en dan komt er weer een baby, ik dus en onbewust heeft dat ook op mijn leven invloed gehad. ik heb mijn hele leven al longproblemen. ik heb gedurende mijn leven veel reiki ondergaan en daar kwam altijd een verdrietig klein meisje naar voren, wat ik nooit kon plaatsen, pas de laatste jaren valt alles een beetje op zijn plek bij mij. ik doe ook regelmatig de MIR-Methode en ik ben een positief persoon en ben snel geneigd om over dingen heen te stappen, weet niet of dat goed is. veel liefs José
Mijn bevalling heeft maar liefst 54 uren geduurd. Mijn moeder hebben ze moeten wakker maken om nog te persen. De nonnen bovenop haar om op de buik te duwen zodat ik toch eruit zou komen. Eens geboren zag ik blauw en had mijn moeder me al opgegeven. Heb altijd het gevoel gehad hier niet op mijn plaats te zijn en bij een opstelling kreeg ik echt door dat ik niet gewenst was. Ik was een “vlucht” voor mijn moeder die zo van huis kon omdat ze jarenlang werd misbruikt door de stiefvader met goedkeuring van haar moeder. Haar moeder moest haar niet.
Dus redelijk heftig allemaal. Altijd heb ik me klein gevoeld, dat ik me stil moest houden en mocht mijn menig niet zeggen, geen vriendjes op bezoek, nooit nergens naartoe. Alsof het een gijzeling was. En als ik iets wou mocht ik er eerst voor werken in het huishouden. Was het niet goed gedaan , mocht ik niet buiten.
Ook al mijn weekendjobs, vakantiewerk geld mocht ik afgeven. Niks mocht ik houden…. Heb nooit liefde gevoeld thuis en met broers en zus ook totaal geen band omdat mijn moeder “eiste” dat we alles van elkaar zouden overdragen….
enfin, ben er nu goed uitgekomen met mijn lieve man en zonen en de “fouten” die zij maakte maak ik niet tov mijn kinderen.
De band is er nu ook niet tss mij en mijn moeder. Ik vertrouw haar niet.
Hallo Mireille
Ik had altijd het gevoel dat ik niet op aarde wilde zijn moeite met aarden.
Ben naar EMDR therapie geweest
Zag me zelf in de baarmoeder en ik wilde niet geboren worden toen zij het goddelijke tegen mij komt je mag geboren worden ze hebben je liefde nodig op aarde .(mijn missie) ik zij dat maak ik zelf wel uit (vrije wil)
Na even gewacht te hebben gaf ik mijzelf toestemming om geboren te worden .
Ik ben na mijn hormonale overgang veel rustiger en geaarder geworden.
Eindelijk RUST.
Ik ben geboren met de navelstreng 2x rond m’n hoofd en zag reeds blauw hebben me moeten reanimeren.
Anderzijds ben ik geboren op de 8ste van de 8ste maand de leeuwenpoort.
Ik herken mij in een strever, ook al zegt iedereen het gaat niet lukken dan ga ik zonder iets te zeggen toch door in stilte en dan zien ze op het einde van de rit dat het wel lukt.
Ben een optimist alhoewel ik vroeger steeds onaardige prentjes zag.Dit is nu achter de rug.
Is er een betekenis als je geboren bent de 6de vd 6de maand (’66)…? x
Ik ben in de oorlog geboren en mijn moeder was 39 jaar toen ze mij kreeg. Ik heb altijd het gevoel gehad dat ze eigenlijk niet gekozen heeft voor een kind in die tijd. Gelukkig ben ik optimistisch van aard en had ik een geweldige vader. Een goed contact met mijn moeder heb ik pas gekregen in haar laatste levensmaanden. Toen hebben we veel gepraat. Ook hoe het was om in de oorlog de zorg voor een baby te krijgen. Ik had met haar te doen. Zij noemde mij ook een kattekop. Mijn broer was haar lieverdje. Maar later ben ik veel liever geworden, volgens haar…
Mireille ik ben al jaren fan van je goede werk en methode!!
Ook nu weer deze keer! Geboorte zo belangrijk!ook gezien de enorm vele reacties ook!
Zelfbewustzwanger een fantastische site, het bezoeken zo waard, zeker als je zwanger bent!
Gratis programma (e-learning) met informatie, zodat jij, als zwangere het roer in eigen hand neemt over je zwangerschap en je bevalling.
Hallo Mireille,
Dat is precies mijn verhaal: Er waren al 3 kinderen en toen een miskraam waar mijn moeder nog niet over heen was en toen was ze zwanger van mij. Tijdens de zwangerschap ontkenning, verborgen houden, depressie.
Na al dat was ik helemaal niet welkom maar ik was een lieve, goedlachse baby die toen al haar emoties verborg. Ik heb me nooit vrolijk gevoeld en leefde in mijn eigen wereldje. Werd vaak door broers en zussen uitgelachen omdat ik altijd zat te dromen, uitgelachen omdat ik met de tenen naar binnen liep en (volgens hen) over mijn eigen voeten struikelde.
Ik heb nooit vrienden gehad en was een heel eenzaam kind. Daarna 3 jaren kostschool waar ik me afschuwelijk voelde en de andere meisjes noemden me het “boerinnetje” omdat ik altijd afdankertjes had van mijn zus wat betreft kleding en dus niet “in” was.
Met 30 jaar trouwde ik (zonder liefde), want dat hoorde erbij, met een man die me psychisch mishandelde, praktisch elke dag schelden, vernederingen en sabotage van de opvoeding die ik aan mijn kinderen wou geven met vaak verkrachting want hij moest zo nodig sex minstens 1 keer per dag.
In mijn jeugd ben ik ook nog seksueel misbruikt door mijn 2 oudere broers.
Ik en nu 68 en mijn beenspieren, vanaf de heupen tot mijn enkels staan altijd onder spanning zonder dat ik dit kan verhelpen tot nu toe. Maar het ergste is die pijn in bijna elke positie, zelfs in bed. Ik loop met 2 krukken en loop heel slecht. Gelukkig kan ik nog wel autorijden maar ook niet langer dan ong. 30 minuten. Voor de rest zit ik veel thuis.
Geen enkele therapie heeft me tot nu toe kunnen helpen zelfs niet 18 maanden MIR-Methode.
Sinds een paar weken ben ik weer gaan breien en ik moet zeggen dat ik daar blijer van word!
Ik hoop dat ik binnenkort DE methode zal vinden die me hier overheen helpt.
Ik heb gelukkig 3 geweldige kinderen op wie ik kan rekenen als ik hulp nodig heb, een lieve schoondochter, 2 even lieve schoonzoons en vooral 2 schatten van kleinkinderen waar ik,tot mijn grote verdriet, niet vaak op kan passen maar ik zie ze wel regelmatig.
Ik dacht dat het allemaal niet zo erg was maar nu ik dat alles zo opschrijf lijkt het wel een héééééél moeilijk leven en hier moet ik toch zelf mee klaar komen.
Ik werd geboren in de hongerwinter in Rotterdam, nadat mijn moeder 3 weken eerder lopend uit Den Haag was gekomen naar het huis van mijn oma. Er was geen verwarming, geen electriciteit. Wel een fiets die door erop te fietsen, licht gaf. Wel regressie gedaan, en daar voelde ik heel veel boosheid. Ik wilde niet naar buiten uit angst om dood te gaan, maar wist dat ik binnen ook dood zou gaan. Ik spartelde erg tegen en vast in de navelstreng. Maar geboorte toch gelukt. Ik ben ook met de helm geboren. Wat ik heel sterk voelde was wat ik voor al die mensen in mijn oma’s huis betekende. Ik was hun hoop, hun licht in die donkere tijd. Ik was het kerstkind.
Ik heb vanaf dat moment ook mijn hele leven gevoeld dat dat mijn missie is. Licht en liefde zijn en het licht in anderen ontsteken. Anderen dat warme welkom gevoel geven vanuit onvoorwaardelijke liefde. Door mijn heldervoelendheid zie ik het echte pure zijn van mensen door het masker van gedrag.
En het bijzondere in dat ik tijdens de regressie mijn ouders voor mij geknield zag zitten en ik als een engel van licht voor hen stond en mijn handen boven hun hoofden hield.
En na mijn geboorte heb ik altijd gevoeld dat ik er was om hen te steunen en niet andersom.
Maar ook anderen. Ik heb nooit echt ambities voor mezelf gehad, alleen anderen te helpen om te healen, heel te worden, hun innerlijke gids te vinden en volgen, en hun schaduwkanten te omarmen.
Dus wel een moeilijke geboorte en toch misschien ook negatieve dingen die ik niet zie. Bijvoorbeeld dat ik financieel en materieel niet erg succesvol ben….
Hallo,
mijn moeder is bij mijn geboorte overleden. Ik ben met een tang ‘gehaald’ en daarbij heeft de arts een slagader geraakt. Daardoor bloedde mijn moeder dood. Niets hielp meer; ook niet de bloedtransfusie; via mijn vader(zij hadden beiden een vrij zeldzame bloedgroep). Vanwege de hectiek rondom de toestand van mijn moeder ben ik letterlijk en figuurlijk ‘ter zijde gelegd’…en ben nog ruim 6 weken in het ziekenhuis gebleven.
mijn lieve Oma (van vaderszijde) heeft zich daarna en mijn eerste levensjaren (4) over mij ontfermd. Mijn vader hertrouwde om mijn 10 met een vrouw in wie ik in eerste instantie een liefdevolle tweede moeder zag maar die zich al snel ontpopte tot een heuse stiefmoeder. Ik ben nu bijna 70 jaar maar nog altijd ben ik bezig de opgedane kwetsuren van de geest te helen. Ben moeder van twee prachtige kinderen en grootmoeder van 4 kleinkinderen. Ik vier het leven met alles wat daarbij hoort. lieve groet Mieke
Oh ja de bevalling was erg moeilijk, in het ziekenhuis.Veel angst natuurlijk bij mijn moeder of we het zouden redden…… en daarna moest ik de couveuse in want ik was amper 5pond. “Klein gehouden”om de bevalling niet moeilijker te maken……..
Echt optimistisch sta ik niet in het leven. Dankzij regelmatig bezoek bij een osteopaat heb ik toch al wat uitgewerkt maar ik gun mezelf wel wat meer gemak en geluk.
Dag Mireille, ik ben één van een tweeling, als eerste geboren. Niet welkom omdat mijn moeder koos voor haar vriend, de keuze of met haar vriend trouwen ( ze had al een zoon) of het kind weggeven. Wel zeer liefdevol bij pleegouders opgevoed, maar de 1e maand in een ziekenhuis geweest met mijn zusje totdat wij werden opgehaald. Echte ouders nooit gezien, vader heeft ons wel van onze geboortenaam voorzien, moeder geëmigreerd naar Australië met ons broertje Peter. Ben altijd in onbalans geweest, pas na mijn 60e werd ik stabieler. Huidklachten/emotioneel aangelegd. Wil altijd gehoord worden.
lieve mireille
mijn moeder wilde mij niet en heb later vele trauma’s opgelopen in mijn jeugd heb niet n leuke jeugd gehad veel schaamte minderwaardig spanningen angst en nooit veilig gevoelt en heb hier nog last van, ben nu inmiddels 67 en heb fibromyalgie er aan over gehouden ben ik opgetest bij de MIR-Methode en ik snap nog niet waarom ik op de deze aarde leef heb het nog moeilijk en voel mij erg alleen heb wel n man en lieve dochters en vier lieve kleinkinderen maar toch soms hoeft het voor mij niet meer heb het er nog moeilijk mee
groetjes ursula veel succes met je goeie werk
Lieve Mireille.
Hoe mijn geboorte verliep weet ik niet.
Moeder wou geen kinderen, heeft ze me zelf gezegd, vader wel.
Resultaat : Geen liefde van haar kant, wel mishandelingen enz..
Vader was misschien te laf of te braaf, en ipv in te grijpen zocht hij troost in drank. Dus waren we 2 maal de tubbe door de dagelijkse ruzies, als hij dronken thuis kwam, kan niet alles uitleggen de mail zou ellen lag zijn. Ik heb hier voor mij nog een gans blad liggen, maar stuur het niet, als ik zie hoeveel reactie ‘s je kreeg.
Zou dit ook gevolg zijn van mijn geboorte??
Misschien mag ik je eens een brief via de post bezorgen??
Veel liefs van Nelly Philips
ben geboren in1932 als 3 de kind in een gewoon arbeiders gezin ,,ben dus de middelste van de 5 ,,,nou dat heb ik gemerkt , was altyd de op ruimer in moeilijke zaken .eerst heb je er geen weet van ,maar langzamer hand met ouder worden zag je die dingen
maar het ouder worden is soms een op gaaf , ben 23 jaar weduwe maar nooit de behoefte gehad naar een andere man ,vond 41 jaar genoeg ,als vrouw moet je veel aanpassen en heb alles gedaan ,nooit schulden gemaakt met niet te veel loon .
heb een pracht van een dochter die me veel bijstaat nu het soms niet makkelijk is .
dus tel me zegeningen ..ben geen oma ,,,woon in en inleunwoning erg mooi beneden had 2 poesen 1 is 14 dagen moeten in slapen dat doet veel verdriet,, gelukkig dat je de dieren waardig kunt laten inslapen ,,wat voor de oude mensen niet mag er zijn veel die wel weg willen ,want we hebben veel achter de rug en hebben veel bij gedragen om het land ,na de oorlog weer op de been te krijgen, vind het erg dat de jongeren zeggen ,,wij maar betalen voor die ouderen,terwijl er vele zijn die pas met 3o jaar aanhet werk gaan
lieve groet Hannie .
Hallo Mireille,
Wat mooi dat dit onderwerp naar voren komt!
Ik ben geboren in 1977. Ik was een volledige stuit. De dokter heeft mij vlak voor de bevalling teruggedraaid. Vanbuiten af. Maar ik heb mezelf meteen daarna weer in een volledige stuit gedraaid. Het was voor mijn moeder een eenzame en angstige bevalling. Mijn vader was er niet. Te laat. Mijn moeder vertelde me later dat ze steeds zei: “stop dat kind weer terug, ik kan het niet.” Die emotie heb ik mijn hele jeugd bij mijn moeder gevoeld: ik durf je niet op te voeden. Ik vind het eng.
Ik voelde daarentegen juist altijd de emotie: “ik doe het op mijn manier! Je hoeft niet bang te zijn, ik ben sterk genoeg! ik doe het zelf wel! Maak je over mij maar geen zorgen”. Het resulteert in mijn leven in het feit dat ik graag mijn eigen kant op ga maar dat ik dat wel spannend vind.. want wat zullen de anderen (moeder) denken….? Dat is het proces waar ik naar mag kijken. Stap voor stap durf ik meer te vertrouwen op mijn eigen oerkracht. Het gevoel: Ik doe het zo en dat is goed. Dit is mijn manier.
Ik doe de MIR methode overigens al jaren! Dank je wel daarvoor!
Liefs Brechje
lieve Mireille, ongeveer 2 jaar geleden begon ik met de MIR-methode.
Ik kan in één zin vertellen wat me dat opgeleverd heeft.
ik dacht 2 jaar geleden “hoe lang móet ik nog?” Nu denk ik “hoe lang mág ik nog?”
Daar is alles wel mee gezegd hè?
Ik ben zó dankbaar.
liefs, Loes
Vergeten in de wieg vertelde ik altijd lachend en ik moest een jongen zijn. Ook wilden ze mij verkopen tegen een Volkswagen en ik heb ontdekt dat ik tijdens een verkrachting ben verwek. Ik heb haar afwijzing de eerste 18 jaren nooit ervaren, want ik hield te veel van mijn moeder is ze ook van mij gaan houden. Vaak denk ik het gaat er niet om dat mensen van mij houden als ik maar van mensen houd. Ik ben opgegroeid tussen de katten en de dieren. Ik had nu een kattenvrouwtje kunnen zijn, maar ik ben trots op mezelf en geniet nu van deze aardbol, maar heb veel moeten leren om mezelf staande te houden. Wel vind ik het moeilijk om ondersteuning en hulp te vragen of mijn innerlijke te delen. Groetjes, Mirabay
https://youtu.be/mjtCKkp-tOg
Een link naar een liedje, Lief Mooi Kindje, voor alle mensen(kinderen) ♥️ Als je op Google zoekt kan je ook de tekst vinden en deze voor jezelf en anderen doen terwijl je je hand aait of een baby koestert en streelt, heel ontroerend om te doen
Hallo, mijn geboorte was erg pittig zowel voor mijn moeder als mijzelf. Ze wist nog maar een maand dat ze zwanger was en toen ben ik met spoed geboren omdat ik stikte. Was nog geen kilo. Mijn moeder overleefde het net en lag twee weken op intensive care. Zelf heb ik vier maanden in de couveuse gelegen. In die tijd mochten ouders nog niet bij kinderen. Ben er goed uitgekomen maar wel een moeilijke jeugd gehad ondanks het warme fijne gezin waarin ik opgroeide. Doe nu de MIR methode drie weken en de laatste dagen ben ik ontzettend moe, het liefst zou ik alleen maar slapen. Dankbaar voor deze mooie methode! Groet, Lin
Een handreiking kan ook zijn reflex intergratie therapie bij klachten Google maar eens …
En als je het nu niet weet buiten dat ik 5kg woog. Kan dat zo inpakt hebben in je leven?
Ik ben nu moeder nog maar net, eerste kind, kan hem niet loslaten 🙁 , daardoor doe ik MIR-Methode.ik ben hooggevoelig angstig en vaak in paniek…vanaf 15j tot nu 33j.
Beste Sylvie,
Ja, het kan enorme impact hebben op je leven…
Sterkte!
Groetjes, Mireille
Beste Sylvie,
Ik lees toevallig je berichtje hier op de site en het raakt me. Ik heb dezelfde klachten als jij, ben ook 33jr en mijn problemen begonnen toen ik 12 was. Ik ben er sinds kort achter dat ik een verhoogd Cortisol(door een specifieke test) heb en een verstoord hormoon systeem met alle ellendige gevolgen van dien. Misschien iets om ook over te lezen.
Ik wens je veel succes.
Dag mireille.
Mijn geboorte was een lijdensweg voor beide partijen, de bevalling heeft ruim 9 uur geduurd (ik ben het 7e kind)en mijn moeder dacht dat ze dood ging .ik was een stuit ligging eerst kwam er een handje of een beentje dat weet ik niet meer maar dat werd terug geduwd toen ik er eenmaal was was ik blauw en vertikte ik het om te ademen ik ging toen in warm en koud water en toen gaf ik mijn eerste schreeuw . Toen vertikte ik het om te eten, wat er in ging ging er ook weer uit.
Daar komt ook nog bij dat toen mijn moeder zwanger was van mij ze al haar tanden heeft (moeten) laten trekken.
Mijn leven is tot nu toe heel pittig geweest en ik begrijp nu ook heel goed dat ik “toen” niet wilde maar toch vind ik het nu fijn dat ik er ben want als de donkere wolken weg zijn is het leven schitterend mooi.
HAI mireille,
INEENS las ik vanavond het stukje -VIA ASTMA- over mijn moeilijke geboorte. Dat ie moeilijk was,vertelde mijn moeder me ooit zelf. Ze schijnt toen hevige bloedingen gehad te hebben en in die tijd (1955) stond de vroedvrouw niet meteen klaar met een bloedtransfusie: angst, dat ze zou dood(bloeden) gaan. Er was dus erg veel angst in en om mij heen. Daarnaast was er de teleurstelling van mijn pa, dat ik ‘maar’een meisje was.Hij had veel liever een “echte stamhouder” gehad. Deze aspekten werken en werkten erg door in mijn eigen leven, weet ik nu.
En wel in de vorm van bestaansangst, Mag ik er wel zijn, ben ik wel goed genoeg ? etc.
Ik werk al jaren met de MIR methode en zal dat blijven doen, ik kan niet anders meer, het hoort bij mij. Maar omdat mijn nu al levenslange depressie – m.n. in de winter- vaak tot een
doodswens leidt, ben ik met EMDR begonnen. Kan dat goed samen gaan, Mireille?
Lieve groet, Tineke Ruyg
Beste Tineke,
Ja hoor, dat kan prima samen gaan. Let er goed op of de EMDR niet teveel tegelijk los trekt.
Veel sterkte en vooral veel geluk!
Groetjes, Mireille
Ha Mireille,
Inmiddels ben ik 6 weken met de MIR-Methode bezig. 43 jaar lang het verdriet van mijn adoptie in mij gedragen. Was het van mij? Mijn biologische ouders? Mijn adoptieouders? Misschien wel van ieder een stukje. Altijd verlangen gehad naar..veiligheid. liefde.. nu ik met de mir-methode bezig ben ga ik voor het eerst mijn geboorteland opzoeken. Niet om te vinden wat ik miste. Maar om een wit puzzelstukje kleur te geven. Mijn pijn daar achter te laten en liefde mee te nemen. Nooit eerder heb ik mijn pijn los gekoppeld. Nu ga ik zonder verdriet van in de steek gelaten te voelen terug om de cultuur te ervaren ipv te zoeken. Zo’n bijzondere reis die ik ook in mijn eentje ga doen. Zonder kind zonder ouders. Alleen met mijzelf. De eerste x in mijn leven alleen op reis. Dank je wel
Hoi Mireille,
al van bij de conceptie wisten mijn ouders dat ik op 8 maanden op de wereld moest gezet worden daar mijn bloed niet goed was (overeenkomst bloedgroep vader-moeder). En dat mijn overlevingskans niet zo groot was. Angst tijdens de zwangerschap. Direct na de geboorte volledig ander bloed gekregen. 8 weken couveuse. Heel weinig lichamelijk contact met mijn moeder. Ook nadien veel te veel gemist. Heel mijn leven heel weinig zelfvertrouwen, moeilijk voor mezelf opkomen, verlatingsangst, hypersensitief,…..dit heeft serieuze gevolgen gehad op emotioneel en fysiek vlak. Nu al enkele jaren burnout, fybromyalgie, heel veel spanningen, angsten, slaapstoornissen,heel gevoelige slapen,nooit uitgerust opstaan, pijn, volledig uitgeput, kan bijna niets meer aan, zeker niet buitenshuis, lijk wel 10 jaar ouder dan ik ben en voel me een vrak….
in mijn hoofd, hersenen lijkt het een elektriciteitscabine en als ik neerlig (dus bij externe druk op nek en schedel) dan voel ik electrische impulsen, bliksemschichten door mijn hersenen gaan. Ik voel wel dat mijn hypersensitiviteit op alle vlakken enorm is toegenomen….een verandering in mijn zenuwstelsel???? maar weet niet of het electrisch gevoel in mijn hersenen daarvan afkomstig is.Voorlopig heeft nog niemand hier een verklaring voor kunnen geven. Weet jij misschien waar dit afkomstig van is????
Ik ben van 1 juli begonnen met de Mir methode. eerts twee weken stappen 5 en 7. Nadien alle stappen. 1 week geleden naar een MIR-Methode begeleider geweest die constateerde dat mijn polariteit verstoord is (bij mij waarschijnlijk door een trauma alhoewel ik weet dat dit al altijd wat verstoord is geweest). heb nu een MOM waarmee ik aan de slag ben gegaan.
in de voorbije periode al heel veel ondernomen…psycholoog, ortomoleculaire arts, hyperventilatie therapie, kruiden, etherische olien, bach, yoga, meditatie, klankschalen, reiki, osteopaat, ….
IK geloof erin dat alles weer omkeerbaar is maar de angsten die me telkens weer overvallen…Ik geef het niet op…
Ik hoop dat de MOM en MIR methode mij kunnen resetten vanaf de conceptie, desnoods in combinatie met andere zelfhelende methoden.
Beste Hilde,
Je had een slechte start zo te lezen. En ja, daar is uiteindelijk heel veel te winnen. Goed dat je om je heen blijft kijken naar andere methoden. Je bent ook bij de huisarts geweest, neem ik aan? Ik wens je erg veel sterkte en hoop voor je dat je vooruitgang gaat merken.
Sterkte en vooral groeiende gezodheid gewenst!
Groetjes, Mireille
De bliksemschichten herken ik vanuit mijn lege battery ( Burn Out) ik sliep al lange tijd( jaren) niet goed en was in de overgang, in het donker kwamen die schichten voorbij als ik enige inspanning leverde of zelf in rusttoestand.
Meer energie pakken dan ik werkelijk had, bleek mijn oorzaak.
Bloedwaarden zal je Wrs kunnen meten.
Sterkte en wens je veel rust en energie toe.
Gr Dorien
Dag Mireille
Jammer dat dit veld niet bovenaan staat, moest nu alles eerst langs scrolle.
Ik ben in 1955 geboren middels een keizersnede, wat er mij van verteld is is dat het geen pretje is geweest.
Vanuit die tijd werd er niet veel verteld en gedeeld.
Door allerlei omstandigheden ben ik in een burn-out terecht gekomen veelal emotioneel.
Sinds vorige week met de MIR methode begonnen stap 5 en 7 en laat het over me heen komen.
Ook al EMDR gehad, maar het lijkt erop dat ik lichamelijk (hormonaal bijnier) en geestelijk helemaal leeggezogen ben, en heel langzaam met terug slagen de weg omhoog aan het vinden ben.
Ik hoop dat de MIR methode mij hier ook bij gaat helpen.
Na 2 weken stap 5&7 volgende week, kan ik dan de rest ook rustiger opbouwen per onderdeel? Het lijkt me nogal veel om ineens de 9 stappen te doen, omdat ik lees dat er best reacties kunnen komen.
Vr groet Annemiek
Beste Annemiek,
Goed dat je het zegt! Ik had eerst altijd een zinnetje in de tekst staan en die is weggevallen: dat je op ‘End’ kunt drukken en dan spring je meteen naar de plek waar je de reactie kunt typen. Ik ga het er meteen weer in zetten. Dankjewel.
Nee, je kunt na 5 en 7 alleen maar naar de 9 stappen gaan. Als je er 1 voor 1 een stap bij gaat doen, krijg je juist klachten. Gewoon vertrouwen dat je lichaam het prima aan kan. Geen zorgen! De verhalen die je hier leest gaat over mensen die echt heel heftig hebben gereageerd. De meeste mensen hebben maar weinig klachten. Ga er vanuit dat je lichaam doet wat jij aan kunt!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
hoi
ik was ongeveer paar maanden in me moeders buik maar me moeder wis dat ze was ongeveer iets in de 20 ze kwam uit turkije ze was die tijd getrouwd met me vader maar ze vond hem nooit leuk het moest want me oma storf toen me moeder 16 was maar ja ze trouwde en me oma en opa hier zo zijn niet echt leuk en in die tijd waren ze nog erger dus er was iets gebeurt bij me tante’s bruiloft en ze werden heel boos de volgende dag dacht me moeder laat ik ze eens bezoeken niet een goed plan want me moeder kwam binnen en ze werd geslagen door me vaders kant de vader en zijn moeder zat op die bank thee te drinken en lachen met bezoek en me moeder werd geslagen op haar hoofd en buiken alles bijna me moeder rende weg uit hun huis en ging naar haar goede vriendin (nog steeds) ze gingen samen naar de dokter en die zij je bent 3 maanden zwanger maar me moeder wilde me niet dus de dokter zij neem deze pillen en jij geneest maar de baby niet nou me moeder ging naar huis ze vertelde alles aan me vader en hij zij wat moet ik doen schreeuwend maar het werd avond me moeder had nog geen pillen genomen ze wilde er goed over na denken dus in haar droom zag ze een meisje die zij maak mij niet dood enzo dus ze nam die pillen niet maanden later ze ging naar ziekenhuis en ik kwam er niet uit ik zat vast en toen later kreeg ik een hartstil stad in me moeder ik was er nog niet uit dus de dokter deed een hartmassage in me moeder om me levend te houden dat lukte niet de ze pakte een pomp ofzo en haalde me er daarmee uit maa e trokken te gelijken tijd en ik kwam eruit half dood me moeder keek om haar heen ze zag mij en zij kreeg ook een hartstilstand mij deden ze weg naar een andere dokter in een operatie kamer me moeder kreeg stroom schokken en ze werd wakker helemaal goed maar ik niet ik had me sleutelbeen gebroken me oren er in waren beschadigt me moeder mocht mij niet voor 1/2 maanden niet oppakken maar later is alles goed gekomen we hebben geen contact meer met me vader’s kant en we leven ons eigen leven met ze vieren me moeder me zus (19) ik (15) en me kleine zusje (6)….
je schrijft ‘in haar droom zag ze een meisje die zij maak mij niet dood’.
weet je wel dat jij zelf dat meisje was? wat een survivor-verhaal, wat een dosis tegenvallers, wat een levenswil. je mag heel trots op jezelf zijn wat je hebt bereikt.
ik wens je veel geluk met de liefdevolle mensen met wie je nu je leven deelt.
Bij mijn geboorte waren drie mensen aanwezig, moeder, vader, buurvrouw. De huisarts was aan het feesten en kwam te laat hoewel hij wist dat mijn moeder bezig was. Voor de aanwezigen was het de eerste keer dat ze een geboorte meemaakten. Mijn moeder was een hysterische vrouw, afhankelijk en opzien tegen autoriteiten als artsen. Ik weet hoe overstuur ze was, haar gevoel er alleen voor te staan. Het ging verder allemaal goed, ik werd door mijn vader bij mijn moeder gelegd. Velen geloven niet dat ik me haar blik kan herinneren, maar ze heeft later bevestigd dat ze het vervelend vond dat ik rood haar had. Ze zei er toen ook bij dat ze wist dat het weer weg zou gaan want mijn wenkbrauwen waren niet rood. Ik herinner me haar kritische blik, haar afkeuring en teleurstelling. Dat laatste volgens mij niet alleen vanwege mijn uiterlijk. Het is nooit meer goed geloven tussen haar en mij. Soms voel ik begrip, in de zin van, als mensen maken we fouten. Ik ook, al moet ik perfect zijn. (Word nu emotioneel omdat ik nu, op dit moment, begrijp waar het vandaan komt.) Maar dan herinner ik me weer vervelende situaties, haar manipulaties, de slaag enz en hoe er volstrekt niet met haar over te praten was en dan zeg ik weer, mijn moeder was een kreng, een vals loeder.
Beste Marga,
Ja, het is altijd zó dubbel: je kunt begrip opbrengen voor zo iemand, omdat ook zij geknakt is opgegroeid en aan de andere kant had jij als kind een moeder waar je je niet veilig bij voelde. Het geeft een tweestrijd die best verwarring kan geven. Ik hoop dat je het voor jezelf kunt verwerken en er een weg in weet te vinden. Hoop dat je mensen hebt die erover met je willen praten.
Sterkte en dankjewel voor het vertellen!
Groetjes, Mireille
Beste Mireille.
In een artikel van Paravisie vertel je over de Baby kinder en tiener MIR methode. Kan dat niet vinden op je website kun je mij vertellen waar ik die vind.
Hartelijke groet Willy
Beste Willy,
Ja, dat is inderdaad veranderd. Zie de veel gestelde vragen nr. 13.
Groetjes! Mireille
Hoi,
mijn moeder was ongewenst zwanger van mij. Ook bleek ik een resusfactor te dragen waardoor ik na de bevalling direct naar het ziekenhuis moest voor bloedtransfusie(mijn moeder beviel thuis want ik die tijd was dat de gewoonte). Ik heb 3 weken in het ziekenhuis gelegen zonder mijn moeder. Bij thuiskomst was mijn zo zenuwgestel getriggerd dat ik 6 weken in stilte moest liggen.
Heb zelf sterk de indruk dat mijn zenuwgestel nog steeds snel getriggerd is. Men noemt het hypersensitief…Stilte, natuur etc helpt maar ik zou graag mijn zenuwgestel “leren” met prikkels en stress om te leren gaan. Nu thuis met een burn out wat naar mijn idee ( ook)hier mee te maken heeft(na het lezen van jouw artikel). Heb lange tijd de MIR methode gedaan(jaar lang), ook behandeld door MIR-Methode begeleider. Dat helpt dan wel maar met stress en triggers omgaan blijft een issue waardoor ik nu toch weer terug bij af ben. Mijn leven rigoureus naar alleen maar zo triggervrij houden lijkt me vreselijk en ook onmogelijk.
Wat kan mij in de basis herstellen?
Groet Irene
Beste Irene,
Je bent heel goed op weg. Het idee dat je ‘terug bij af’ bent, mag je loslaten, want zo voelt het misschien, maar het is niet hoe het eigenlijk zit. Je bent lagen aan het afpellen en bent waarschijnlijk al heel dicht bij de oorspronkelijke laag: je geboorte. Doordat je het je nu zo bewust bent geworden, dat je geboorte en de weken daarna zo’n grote rol spelen, kun je het makkelijker loslaten. Houd de MIR-Methode nog even vol als je wilt, of zoek een begeleider op die heel gericht met jou wil werken aan je geboorte.
Veel sterkte en vooral veel geluk!
Groetjes, Mireille
Dag Irene, misschien dat een systemische opstelling jou kan helpen?
Ik ben 73 jaar
Mijn geboorte.
Mijn moeder woog 50 kg en ik 9 pond. Ik weet al zo lang als ik leef dat mijn moeder 22 hechtingen nodig had na mijn geboorte. Ik heb altijd meegeleefd en vond het heel erg voor haar. Kortgeleden realiseerde ik me pas wat dat fysiek voor haar betekend moet hebben. Op zo,n klein intiem plekje 22 hechtingen. Nog later realiseerde ik me wat dat dan voor mij moet hebben gekost om geboren te willen worden. Van deze gedachte schrok ik.
Zouden mijn ernstige ziekten van de laatste 10 jaren daar mee te maken (Stamceltransplantatie, hartaanval, draaiduizeligheid) kunnen hebben? Vooral omdat ik desondanks uitgegroeid ben naar een mooie vrouw die heel wat te vertellen heeft en dan nog als een bange muis door het leven gaat. Hooggevoelig maar bereid om mijn eigen verantwoordelijkheden te nemen
Ik heb al lang het verlangen om met deze methode te beginnen maar mijn angst is dat ik met mijn voortdurende gezondheidsproblemen van het laatste jaar door de bomen het bos niet meer zie. Ik ben ontroerd dat ik dit artikel tegenkwam. Zou ik durven beginnen zonder bang te zijn dat mijn lichaam weer opnieuw ontregeld wordt?
Ik zie uit naar je antwoord.
Marijke
Beste Marijke,
Ja, het zou goed kunnen dat die moeizame geboorte een rol speelt bij je gezondheidsklachten. Je kunt het beste gewoon beginnen met alleen stap 5 en 7 en kijken hoe dat gaat. Daarmee vul je eerst je reserves aan, en vul je eerst je innerlijke veiligheid aan. Na twee weken kun je dan met de 9 stappen beginnen. Heb vertrouwen!
Groetjes, Mireille
Dag Mireille,
Hartelijk dank.
Ik begin.
lk laat nog eens van me horen.
HARTelijke groeten van Marijke
Dag Mireille,
Ik ben nu drie dagen bezig met de MIR-Methode.
Wat ik niet vertelde is dat ik een erfelijke aandoening heb aan de bloedvaten ROW. Dat speelt zich voornamelijk af in de slijmvliezen bv de neus. Ik heb in het verleden onnoemelijk veel neusbloedingen gehad maar na de stamceltransplantatie bleven ze nagenoeg weg. Een raadsel voor artsen. Nu na het hartinfarct van dec 2014 kreeg ik 3 bloedverdunners en toen begon het weer. De cardiologen hebben van de drie weer er twee geschrapt. Ik had geen last meer of een héél klein beetje heel af en toe. Heel goed te hanteren.
Nu na drie dagen MIR was ik op een verjaardag en heb hele heftige bloedneuzen gehad. Alsof je een kraan opendraait. Dus geen druppels. De eerste duurde ongeveer 20 min en de twee die volgden ieder 5 tot 10 min. Ik bleef lichamelijk rustig maar geestelijk ontdaan. (Terwijl ik hiermee in het verleden heel bekend ben). Het hoorde bij mij. Nu ben ik heel erg geschrokken en vraag me af of dit aan het aangaan van de MIR methode kan liggen. Ik heb vandaag en gisterenavond niets gedaan. Zou jij mij daar iets meer over kunnen vertellen aub.
HARTelijk groet van Marijke
Dag Mireille,
Nog even een toevoeging.
Ik gebruik geen alcohol.
Groetjes,Marijke
Beste Marijke,
Ja, dat zou kunnen komen door de MIR-Methode, maar dan alleen in positieve zin: dat je lichaam bloed wil verliezen om zichzelf schoon te maken. Als er bloed verdwijnt uit het lichaam, maakt het lichaam weer nieuw, schoon bloed aan. Lees hierover ook artikel 1 ‘Onlangs nog een spontane bloedneus gehad?’
Het is dus een goed teken. Mocht je het niet vertrouwen, raadpleeg dan altijd een keer je huisarts hierover.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
hoe ik geboren bent weet ik niet,word niet over gepraat ja gewoon hoor je dan maar alles blijft daarom stil zo erg is dat. weet wel dat ik zelf altijd bang was om een gewone gewone bevalling te krijgen waarom??eindelijk in me dromen wist ik krijg keizersnede en durfde er voor te gaan alles uitgekomen (kids zijn mijn alles)
heb wel regressie gedaan speciaal om te kijken uit wie ik kwam en hoe en wat er gebeurde maar helaas ik was net geboren en ik lag op de grond er werd onderhandeld over mij(door fam led) kan je wel nagaan wat een inpact dat op mij had..zou eigenlijk nog een regressie moeten doen om te kijken bij en hoe ik vandaan komt..
Beste Vera,
Dat jouw start onprettig is geweest, laat zich wel lezen uit je woorden. Met de MIR-Methode werk je al aan het helen van die eerste pijnen. Je kunt daarbij altijd een regressie doen, en familie-opstellingen kunnen hier ook extra inzicht in geven. Bij een MIR-Methode begeleider kunnen de diepe emoties gevonden worden en wordt er direct aan gewerkt om die los te laten.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
thanks regressie heb ik dus gedaan en heb het ook gezien moet alleen nog net iets verder terug,naar de verwekking en de geboorte,weet dan dat alles opgelost zou zijn heb net me twins weggebracht, gaan voor eerst op kamp en heb er zoveel moeite mee het loslaten de pijn en verdriet wat ik nu voel heb zeker met de geboorte te maken van mezelf, me bio moeder,ze moest me ook loslaten en laten gaan maar goed wil dat eerst zelf weer opnew ervaren..het zijn de angsten van me bio moeder kan niet anders en ik heb nu het zelfde gevoel alleen ik heb me kids maar kan niet zonder ze, angst ja (waarheid is erg belangrijk voor me)
thanks gr Vera
Beste Vera,
Ja, en dan krijg je het in overtreffende trap wanneer je je kinderen naar kamp brengt. Elke moeder vindt dat al moeilijk en velen pinken dan een traantje weg (ik in ieder geval elke keer). Ik wens je toe dat het loslaten makkelijker wordt. En de waarheid… dat zit al in je naam, mooi!
Veel geluk en sterkte!
Mireille
jah dat klopt ook vele moeders vinden het al zwaar,maar dit is veel dieper niet zomaar een gemis,tis te erg al zeg ik het zelf.
Dus zal heus liggen bij me biomoeder tijdens haar zw en bevalling dat ik daar een hoop van meegekregen hebt en de angst dat ze haar kind moest afstaan?
Ja, dat zou goed kunnen. Heel veel sterkte met dit weer uit je systeem te krijgen! Het gaat je lukken!
Groetjes, Mireille
Mijn moeder heeft voor de buitenwereld verzwegen dat ze zwanger van mij was. Toen ik ter wereld kwam was er geen wiegje en geen kleertjes. Mijn oma heeft me dit na ca. 25 jaar verteld omdat ik als kind het gevoel had er niet bij te horen en niet belangrijk te zijn in ons gezin. Daarvoor voelde ik me altijd de schuld van een ellendig huwelijk omdat ik het moetje was. Na mij zijn er nog vijf kinderen geboren, maar ik voelde me altijd anders. Omdat mijn moeder niet zo gelukkig was ben ik altijd haar klankbord geweest “de ouder van mijn ouder”. Zelf heeft mijn moeder haar moeder verloren toen ze 10 maanden oud was en is ze door tantes opgevoed. Er is altijd veel kritiek geweest en mij en ook op mijn zus en broers; het was nooit goed genoeg. Voel veel boosheid in me en ben ook teleurgesteld in andere mensen. In 2012 is mijn moeder overleden, in 2014 mijn vader, ben uit de running.
Vroeger had ik al eens last van hyperventilatie op angstmomenten maar vorig jaar raakte ik daardoor een paar minuten buiten westen. Pas geleden werd ik in de auto heel naar en kreeg ik een paniekaanval. Gelukkig heb ik toen de beslissing genomen om de auto aan de kant te zetten en me op te laten halen. Ben hierdoor uitgevallen en nu in behandeling bij een psycholoog. Ik ben zelf coach en heb al veel dingen uitgewerkt. Je zou kunnen zeggen dat ik op de ratio heb overleefd. Voel dat ik nu met mijn gevoel aan de slag moet – er zit veel spanning in mijn lijf vooral in het bekkengebied – maar hoe kom ik bij mijn boosheid en verdriet? Dacht er al te zijn maar heb nog een lange weg te gaan. Graag ontvang ik reactie, hartelijke groet M.
Beste M.,
Je bent gewoon helemaal op de goede weg! Je ziet waar de oorzaken liggen en hebt helemaal de tijd nu genomen om aan jezelf te werken. Dat kan alleen maar de goede kant op gaan. Geef jezelf de tijd en laat het verleden en alle pijn en verdriet langzaam uit je systeem weg gaan. Je kunt de MIR-Methode naast de gesprekken met de psycholoog gebruiken om jezelf sneller ‘los te koppelen’ van alles wat je hebt meegemaakt. Wel fijn als je de psycholoog wilt vertellen dat je de MIR-Methode wilt doen.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Dank voor je bemoedigende woorden! In de behandeling werkt de psycholoog met ACT. Denk je dat ik daarmee goed bij mijn boosheid/gevoel kan komen? Ik ga zeker met de MIR-Methode aan de slag en zal mijn psycholoog ook hierover vertellen. Groet M.
Beste M.
Ik ken ACT nog niet, is dat de Accept en Commitment Therapy? Dat ziet er namelijk heel goed uit! Ik geloof daarbij ook in de kracht van persoonlijke aandacht. Ik zou graag zien dat je het ACT continueert met de MIR-Methode thuis.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Zelf heb ik inmiddels goede ervaringen met de MIR-methode bij de verwerking van het verdriet over het verlies van mijn vriend. Ik wil graag mijn dochter overtuigen om het ook te gaan proberen. Ze heeft heel veel vermoeidheids- en pijnklachten door haar endometriose. Verder lukt het maar niet om met spiraaltje/pilgebruik haar ongesteldheden volledig te onderdrukken. Hierdoor nemen de klachten toe. Een goede onderbouwing voor het verhelpen van deze specifieke klachten, kan mogelijk helpen om het haar te laten proberen. Ik gun het haar zo graag.
Beste Marja,
Endometriose is niet zomaar een klacht en het is heel begrijpelijk dat ze zich niet kan voorstellen dat de MIR-Methode zou kunnen werken. Toch is er heel veel mogelijk. Er zijn bijvoorbeeld al veel vrouwen die melden dat hun menstruatieklachten afnemen. En met stap 6 wordt de hormoonhuishouding weer in balans gebracht. Probeer haar niet te pushen, maar vraag haar zich te verdiepen in de MIR-Methode. Of laat haar een keer naar een MIR-Methode begeleider gaan, zodat zij het rechtstreeks kan uittesten wat de oorzaken zijn.
Sterkte! En dankjewel voor je liefde voor haar!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille, medelezers. Mijn geboorte. Mijn moeder heeft me er maar al te vaak aan herinnerd: je was bij je geboorte al een dwarsligger. Mijn geboorte was heel zwaar voor ons beide vanwege mijn (onvolkomen) stuitligging. Ik lag dus inderdaad letterlijk dwars in de baarmoeder. Het heeft ontzettend lang geduurd (voor mijn gevoel wel dagen, naar het verhaal van moeder dan) en toen ik er eenmaal was wilde mijn ademhaling niet op gang komen, de dokter hield me op mijn kop en sloeg me op de billen (zo ging dat) om me maar te laten ademen was mijn moeders uitleg. Dat is gelukt 😉 Maar moeder heeft wel erg veel moeite moeten doen om me daarna aan het eten te krijgen …. met pipetjes en uiteindelijk toch aan de borst.
Ik ben niet echt vrolijk van mezelf, voel me vaak eenzaam en depressie is mij niet vreemd. Ik kom toch uit een hele grote familie. Ben nu bijna 60 en wil heel graag vrede en vrolijkheid en rust, mijn dromen terugvinden en mijn creativiteit kunnen uiten. Ik heb net de MIR methode ontdekt en ik hoop zo dat dit mij gaat helpen 🙂 groetjes Marianne
Beste Marianne,
Ja, ik hoop het ook voor je! Na zo’n start is het een kil welkom op aarde. Ik hoop van harte dat je de liefde voor het leven kunt terugvinden en dat je je steeds meer blij kan gaan voelen met, wie weet, een paar nieuwe mensen om je heen.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Mijn kindje is met een spoedkeizersnede geboren nadat ik maar geen ontsluiting kreeg. Ik kon fysiek niet meer. Sliep niet meer en had zoveel klachten dat we besloten om in te leiden. Bij de inleiding wel weeen maar nog geen verweking. Toen de weeen sterker werden kwam mijn kindje in de problemen en moesten wij hem halen. Na geboorte kreeg hij een kickstart, hij ademde niet en na reanimatie wel gelukkig. Nu, mijn kindje blijft maar te licht. Hij is nu 15 maanden en weegt 7,6 kg. vanaf 6 maanden neemt zijn ‘lijntje’ al af en toen ik met 11 maanden fulltime ging werken en hij naar het kdv, was hij non stop ziek en viel hij zelfs af. Ik ben gestopt met werken en na nog een verhuizing is hij eindelijk helemaal weer beter. We zijn voor onderzoeken bij de kinderarts, maar er is nog niets gevonden. Inmiddels komt hij ook weer aan. het kan zijn dat hij niet goed geaard. Helaas staat er niet goed bij hoe ik dit voor mijn kindje van 15 maanden kan doen. Wil je mij helpen?
bedankt alvast !
Beste Wiebke,
Wat je het beste kunt doen, is de 9 stappen aaien. Je aait je baby, maakt niet uit op handje of beentje, terwijl je de 9 stappen zegt. Doe het zo teder mogelijk. Daarna behandel je meteen jezelf, want ook jouw zorgen en angsten kan je kindje voelen. Duurt het herstel te lang, neem dan contact op met een MIR-Methode begeleider om een gedetailleerde MIR-Methode op Maat te laten maken.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Dank je wel!
Dag Wiebke,
Door je eigen aarding als moeder en door je wortels voer je al de energie van je eigen kindje af. In je schoot neemt het kindje de aarding van de moeder op en voert ook alles weer af via jou.
Misschien kun je hier wat mee? Kijk of je zelf goed geaard bent.
Door de keizersnee kan een kindje soms darmproblemen krijgen.
Groetjes, Gerrie
Dank je wel. Ik denk dat ik dat wel begrijp. We starten gewoon.
Vaak heb ik van mijn moeder gehoord dat ik groen geboren ben wegens poepen in het vruchtwater. Mijn moeder was zo blij met me dat ze me bijna letterlijk dood knuffelde. Heel lief hoor maar ik worstel mijn hele leven al met haar oooo zo lieve manier. Kroop als peutertje liever tegen m.n vader aan. Mijn lieve moeder heeft me vaak vertelt dat ze jaloers was op die band. Ik kom er nu van los. Maar vind het heel moeilijk haar niet te kwetsen. Ze heeft het zelf ook niet makkelijk gehad. Ik merk dat ik nog heel veel bezig ben met goedkeuringen van andere. Rede mijn geboorte.
Ik ben met de helm op geboren. Mijn vader haalde die er af en heeft me dat mn hele leven voorgehouden. Hij vond dat hij me op de wereld geholpen had en dat hem dat rechten gaf.
Ik heb nog altijd niet geleerd voor mezelf op te komen.
Toevallig vertelde mijn moeder afgelopen week dat de hele bevalling twee dagen heeft geduurd. Volgens mijn moeder wilde ik er niet uit. Kan me er nika bij voorstellen. Ook ben ik met mijn ogen open geboren, nu ik je artikel lees bedenk ik me dat dat wel eens iets kan betekenen.. maar wat? Onderste chackra is al mijn hele leven lek. Ik blijf de MIR-Methode doen. Het voelt goed. Maar soms mis ik de focus van volhouden… dank je voort lezen
Hoi Mireille,
Wat als je niets over je geboorte weet en je ouders niet meer leven?
Groet Mieke
Beste Mieke,
Het fijne van de MIR-Methode is dat je je niets hoeft te herinneren uit je verleden, maar dat het toch uit je systeem kan worden gehaald. Een aantal dingen van je geboorte kun je wel terughalen in bepaalde therapieën, zoals regressie-therapie of hypnotherapie, maar het is de vraag of je het wilt weten. En soms weten tantes of ooms ook nog wat te vertellen over je geboorte.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
dag Mireille, nog een kleine rectie op je geboortepijn artikel
vlgs. mijn moeder ben ik in een stuitligging geboren waar ik later geconfronteerd werd met een hernia. Alles is goed gekomen maar naar mijn beleven is mijn geboorte nog steeds een onderdeel van mijn zijn en weet niet altijd alles te plaatsen. groet
Lieve Mireille,
Je krijgt hier vast heel wat informatie over hoe de omstandigheden bij ieders geboorte van doorslaggevend belang zijn voor de toekomstige levenskwaliteit van de baby. Waarschijnlijk genoeg inspiratie voor een boek, maar jijzelf hebt waarschijnlijk niet de tijd om dat boek te schrijven. Misschien kan je een schrijver zoeken aan wie je dan deze lijst van reakties kan geven als een prima bron van inspiratie?
Succes!
Jo
Hai Jo,
Ja, dat zou iets voor Marline Wieggers zijn. Schrijven is meestal niet zomaar iets, maar een geboorteproces op zich. Maar wie weet! De informatie blijft in ieder geval hier al beschikbaar. En dankjewel voor het goede idee!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
Ik heb een paar weken stap 5 en 7 gedaan zoals geadviseerd.
Heb onbedwingbare trek in zoet en kom elke dag een kilo aan.
Mijn energie is beneden alle peil terwijl het juist zo goed met me ging na een werkgerelateerde angststoornis en burnout met depressie .ook erge hoofdpijn!
Help!
Harte groet van Piety
Beste Piety,
Wat je het beste kunt doen, is de MIR-Methode EHBO leren. Die kun je meteen inzetten wanneer je een zoet-aanval hebt. Die kun je bij een MIR-Methode begeleider leren of via de ledenwebsite ‘Be the MIRror’. Blijf ook zien dat jouw trek in zoet tijdelijk is. Je bent waarschijnlijk veel oud verdriet aan het verwerken en maakt het voor jezelf draaglijker door jezelf te ‘verdoven’ met zoet. Als het te lang blijft aanhouden, neem dan sowieso een keer contact op met een MIR-Methode begeleider! Die kan voor jou een MIR-Methode op Maat maken en ter plekke met jou werken aan oude, vastzittende emoties.
Veel sterkte!
Mireille Mettes
Wil alléén even zeggen dat ik veel bewondering voor jouw heb!
Ik heb een moeizame geboorte gehad. Op het laatste moment ben ik gedraaid in mijn moeders buik en was de navelstreng om mijn nek gedraaid. De vroedvrouw is snel met mijn moeder naar het ziekenhuis gegaan, waar ik via de keizersnede ter wereld kwam.
Ik ben mijn hele leven al zoekende, naar een oplossing voor mijn depressieve en andere klachten en naar mijn doel in het leven.
Tevens ben ik ook hooggevoelig.
Ik weet dat ik eigenlijk niet “gewenst” was. Ik voel me ook altijd “minderwaardig”, ondanks diverse therapieën.
Het was weer een mooi stuk met (h)erkenning, fijn maar ook emotioneel om te lezen.
Beste Janneke,
Ja, de start kan vaak enorm intens zijn en diepe sporen achterlaten. Gelukkig is het nu mogelijk om die sporen weer uit te wissen.
En ik ben heel blij dat jij er bent, met je hooggevoeligheid en al!
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille, ik ben de helft van een tweeling. Twee maanden te vroeg geboren, m’n broer kwam eerst, toen bleek dat er nog een kindje inzat. (M’n moeder had dat altijd vermoed, maar de artsen hebben me nooit kunnen vinden op de apparatuur dus ik bestond niet.)
Ik wou er niet uit. Toen kreeg m’n moeder valium om te kunnen slapen, want men dacht dat ik de volgende dag pas zou komen.
Toch kwam ik nog dezelfde dag, bijna 4 uur na mijn broer.
Waarschijnlijk was ik verdoofd door de valium, want ik werd doodverklaard en opzij gelegd. M’n moeder heeft me niet eens vast mogen houden.
Ongeveer 6 uur later kwam ik bij en ging huilen, een zuster vond me. Er werd nog getwijfeld of het zin had om me in de couveuse te doen en daar heb ik wekenlang in gelegen, m’n broertje ook, want we wogen erg weinig (ik woog nog geen kilo.) Hetzelfde als het verhaal van Natalie, alleen wat ‘handcontact’ met m’n ouders door de gaten.
Na een aantal weken haalde m’n moeder ons er stiekem uit om ons vast te houden en ging er een zuster op de uitkijk staan omdat het van de artsen nog niet mocht. De dag voordat we naar huis mochten kreeg ik een epilepsie aanval, wat ervoor zorgde dat we nog een week langer in het ziekenhuis moesten blijven en ik kreeg medicijnen.
Achteraf kon mijn moeder 3 kinderen waarschijnlijk niet aan en dat heb ik geweten.
Zo lang als ik me kan herinneren heb ik last van sociale angst, faalangst (afgezien van enkele leuke jaren in een nieuwe klas op school.) en depressiviteit, ik kan niet aarden in deze maatschappij.
Ongeveer 14 jaar geleden kwam ik erachter dat ik (ook) HSP ben, wat veel verklaart.
Beste E,
Ja, zo’n start verklaart veel! Als HSP’er is het sowieso een enorme uitdaging om in deze maatschappij te leven. Je bent het daardoor aan jezelf verplicht om echt overdreven goed voor jezelf te zorgen. Neem je rust, je ruimte en waarschijnlijk zal de stilte in de natuur je veel goeds brengen.
Ik hoop dat het voor jou hanteerbaar gaat worden.
Veel sterkte met alles!
Groetjes, Mireille
ik ben n ongewild kind en tegen de wil van mij moeder geboren
mijn moeder kreeg n spuitbloeding toen ik geboren werd en ik werd meteen aan de kant gelegd omdat mijn moeder hulp nodig had
het was n koude nacht en ik ben helemaal afgekoeld
ik voel me snel teveel
anderen gaan ALTIJD voor ten koste van mijn behoeften
en ik lijd echt heel erg onder de kou
en dat al 68 jaar
Ik ken dat gevoel, je bent niet alleen, sterkte
Dag Mireille,
Wat mooi dat ook jij hierover schrijft.
Ik kwam bij de MIR-methode door erover te hebben gelezen in Happinez. Ik had destijds een baan waar ik door mijn baas er langzaam (en heel naar) uitgewerkt werd. Ook al ben ik jong en heb ik misschien niet veel meegemaakt, ik was helemaal van slag. Huilbuien, paniekaanvallen, niet willen eten. Zo kende ik mezelf niet, ik ben erg kalm en stabiel. Mijn omgeving schrok zich lam, en veel vrienden en familie wisten niet wat ze er mee moesten. Ik was toch altijd de schouder om op te huilen en de wijze meid met goed advies? Ik voelde me totaal verloren en waardeloos.
Mijn tante doet allerlei alternatieve geneeswijzen en testte waarom ik juist nu de knop niet om kon zetten. Waarom het ook in mijn relatie niet lekker ging. Daar kwam iets moois maar ook moeilijks uit, dat te maken heeft met onvoorwaardelijk liefhebben. Iets dat diep in mijn aard zit, maar waarmee ik niet ter wereld ben gekomen.
Ik vond het allemaal erg ‘zweverig’ klinken, maar toen het concreter werd, snapte ik het. Mijn vader is een eigenwijs type, hij laat zich door niemand de les lezen. Mijn moeder is een huismus, ze wilde altijd graag met mijn vader zijn. Maar die ging lekker biljarten als hij daar zin in had! Dus toen mijn moeder zwanger was, dacht ze steeds: als dit kindje er straks is, komt alles ‘goed’. Dus dat was mijn (door mijn moeder opgelegde) missie…
Dit weten, gaf mij ineens rust. Toen ik een paar weken later begon met de MIR-methode, kreeg ik bij stap 3 steeds tranen in mijn ogen. Ik stel mezelf soms nog steeds de vraag “Wat doe ik hier eigenlijk” en wat is nou mijn ding? Ik blijf zoeken en ben nog niet ‘de oude’, maar het gaat zoveel beter nu!
Eén van mijn beste vriendinnen is pas bevallen (de eerste vriendinnenbaby). Ik ken die meid nog van de kleuterklas, 23 jaar zijn we vriendinnen. Ik zag haar met dat kleine hummeltje en dat raakte me zo diep! Kinderen zijn prachtig, het is wonderlijk als je ze mag krijgen 🙂
Ik lees je artikelen stuk voor stuk met veel plezier (al is dit de eerste keer dan ik reageer), ga zo door en veel voorspoed gewenst!
Hallo harde werkers.Mijn geboorte was een drama.Ik ben met een tang verlost,hoewel ik de vijfde was.Het litteken heb ik nog op mn hoofd.Tijdens meerdere regressies heb ik de ,ongewenste zwangerschap herbeleefd.Geen pretje als je je zo ongewenst voelt en toch een giga drive hebt om te leven.En juist die drive begrijp ik niet,,,ik ben 65 plus ,een lastig huwelijk met een zeer langdurig zieke,ietwat narcistische man.kids en kleinkids gaan prima,Toen ik 65 werd heb ik mn werk ,onvrijwillig,moeten opgeven.pfff vreselijk vond ik dat…Heb reiki etc gedaan ,ongewoon gesprek met god is mijn leidraad .Ik kan nog uren schrijven,,maar ik zal je niet vermoeien. Wel heb ik de MIRmethode weken gedaan ,,,wat het me gebracht heeft weet ik niet.
Ik veroorloof me al sinds 5 jaar een vriend,maar ja die heeft meerder vriendinnen…
Kortom?Waarom ben ik wanhopig op zoek naar liefdevolle aandacht die me accepteert zoals ik ben..wat mijn moeder nooit gezegd heeft,,Een week voordat ze overleed(91)zei ze nog,,je had er niet moeten zijn,,,Wat doe ik hier?????
Ik blijf een loveaddict,,,
Beste Elly,
Misschien wel net zoals vele mensen dat we allemaal snakken naar onvoorwaardelijke liefde. Ik denk dat dat een van de zoektochten is waar we als mensen mee bezig zijn. En ik heb goede hoop dat dat ons ook gaat lukken!
Groetjes en veel liefde gewenst!
Mireille
lieve elly, het is soms toch veel te veel wat wij allemaal door moeten maken! Ik vind het heel erg dat jouw moeder dit heeft gezegd. Vaak zie je dat zij eenzelfde ervaring heeft gehad. Dit kan doorslaan. Aan de ene kant zijn er mensen die juist hun kinderen dit leed willen besparen, maar door hun gevoel kunnen ze hun eigen kinderen dit grote verdriet doorgeven. Elly jij bent mooi , probeer van jezelf te genieten, het is moeilijk maar jij mag er helemaal zijn, liefs Janna
Beste Elly,
Ik heb ook zoveel proberen te doen, maar dit stukje uit het boek van Annemarie Postma “The deeper secret of love” heeft mij zo’n enorm inzicht gegeven: “Het is niet de juiste mystieke literatuur lezen, het volgen van een cursus reiki of intuïtief tekenen, of in het perfecte yoga-outfitje op woensdagmiddag naar een hippe yogastudio gaan waar die leuke man met die doordringende blauwe ogen toevallig ook altijd komt…….”
Ik zocht ook altijd buiten mezelf waarom dingen zogenaamd fout liepen maar het zijn onze eigen schaduwkanten die we onder ogen moeten durven komen. We moeten zelf weer heel worden ipv onze eigen tekortkomingen elders te zoeken en dan ook nog te verwachten dat door die ander alles weer goed komt.
Dit boek is een echte aanrader op al jouw “waaroms”.
Verder zou ik wel gewoon doorgaan met de MIR-methode want vaak zijn het subtiele veranderingen.En ik denk, met hoe meer inzichten je krijgt, het ook zo nu en dan kwartjes gaat stortregenen en je dan voelt dat de MIR-methode zéker haar vruchten afwerpt…
Liefs Saskia
Hoi Mireille,
Ik ben ruim 8 weken te vroeg geboren in 1975. In die tijd werd je direct bij je moeder weg gehaald en in een couveuse gestopt. Wat vandaag de dag gelukkig niet meer gebeurd. Er zijn toen diverse dingen behoorlijk mis gegaan. Niet mijn ouders maar mijn opa was als eerste bij me, mijn opa lag op het moment dat ik geboren werd “toevallig” in hetzelfde ziekenhuis voor een galoperatie. Mijn ouders hebben alleen contact via de couveuse mogen hebben met mij de eerste 6 weken, en toen mijn moeder me eindelijk voor het eerst na die 6 weken zelf de fles mocht geven had de verpleegkundige dit al gedaan. Mijn moeder was laaiend en heeft me toen uit de couveuse gehaald waar ze zich daarna voor moest verantwoorden. Mijn ouders werd verteld dat als ik een jongetje was geweest in het niet gered zou hebben, zo klein en licht was ik. Miesjes schijnen grotere vechters te zijn. Tevens zou ik altijd een kasplantje blijven, wat de doktoren na een maand of 4 alweer hebben ingetrokken. Zo goed ging het toen ik eenmaal thuis was. Ik ben een paar jaar terug er achter gekomen dat ik met een tweelingzusje in de buik van mijn moeder heb gezeten. Ik heb dit gemis ook altijd ervaren en heb mijn moeder altijd verweten dat ze me in de steek had gelaten. Ik begrijp sinds een jaar of 6 dat mijn moeder hier helemaal niets aan komen doen, pure overmacht maar het alleen zijn en eenzaam zijn heeft altijd een groter rol in mijn leven gespeeld. Ook tijdens de geboorte van mijn zoontje herhaalde zich dit. Nadat ik bijna twee weken overtijd liep, begonnen dan toch eindelijk de weeen. Toen de verloskundige kwam bleek dat hij in het vruchtwater gepoept had dus halsoverkop midden in de nacht naar het ziekenhuis. Het bevalbad stond thuis al klaar. Ik had heel graag in bad willen bevallen en mijn grootste angst dat ik in het ziekenhuis moest bevallen gebeurde. Ik had mijn zoontje de meest natuurlijk manier van op aarde komen willen meegeven, maar helaas. Ook pijnstilling wilde ik niet maar moest noodgedwongen omdat de ontsluiting niet vorderde terwijl de weeën vanaf het breken van de vliezen als direct om de 40 sec. Kwamen. Terwijl de bevalling heel langzaam vorderde bleek dat de hartactiviteit achteruit ging terwijl het ECG door meerdere verloskundigen positief beoordeeld was. Vanwege de drukte en te weinig personeel hebben mijn man en ik er eigenlijk samen voor gestaan. Na 15 uur puffen kwam er dan eindelijk een gynaecoloog die direct een keizersnee wilde doen, maar wederom vanwege de drukte kwam deze pas anderhalf uur later terug. Toen bleek dat ik koorts had en moesten ze al bloed afnemen van mijn zoontje die nog in mijn buik zat. Dit mislukte meerdere keren omdat zijn bloed te snel stolde, het jochie werd hier erg onrustig van. En hij was al zo druk tijdens de bevalling zelf. Tot op het moment van geboorte wisten ze niet hoe hij lag, of het sterrenkijkertje was of niet omdat hij steeds van houding veranderde. Eindelijk mocht ik dan gaan persen, na een knip en met de vacuüm is hij dan toch 18 uur na het breken van mijn vliezen geboren. Hij mocht gelukkig wel direct op mijn buik. Het bleek een dikke negen ponder te zijn, wat nooit verwacht was. Ook bleek dat hij het enorm goed gehad had in mijn buik, het was een extreme placenta. Na ruim driekwartier ging hij op zoek naar mijn tepel. Op dat moment kwam gelukkig een verpleegkundige binnen die hielp met aanleggen. Bijna een uur later kwam ze terug en was de tepel al helemaal kapot. Na bijna twee uur heb ik zelf maar gebeld of er nog iemand kwam om te hechten. Ik lag nog steeds in de beugels. Dit zou al lang gebeurd moeten zijn, maar vanwege de drukte kwam er niemand. Toen kregen we te horen dat uit het bloedonderzoek na de geboorte was gebleken dat hij de beruchte GBS infectie had, dat ik drager was wat ik nooit geweten heb en dat zijn bloedsuiker veel te laag was wat wel vaker voorkwam bij zo’n grote baby. Toen moest ik hem wel afstaan zodat hij naar de kinderafdeling kon gaan om aan het infuus gelegd te worden met antibiotica, weer iets wat ik nooit had gewild en vanwege de lage bloedsuikers moest hij gelijk bijvoeding hebben i.p.v. Borstvoeding. Ook paracetamol vanwege de vacuümpomp. Omdat ik een moeder was die nog moest leren borstvoeding te geven mocht ik dit ‘s nachts niet geven want er was geen personeel om mij te helpen. En omdat er niemand was mocht ik ook niet naar mijn kind toe. Toen ben ik door het lint gegaan en werd er van de regels afgeweken. Het jochie moest dagelijks geprikt worden vanwege de hypo wat een behoorlijk gemelk was, erg zielig. En op dag 9 kreeg ik een formulier op mijn bed gelegd met de vraag of ik die nog even wilde ondertekenen voor toestemming. Toestemming voor wat was mijn vraag. Voor de hielprik…ik had in mijn geboorteplan al staan dat ik dit niet wilde, hier niet achter stond. Normaliter moet dit formulier vooraf getekend worden maar omdat ze toch al bloed moesten hebben ze dit ook gelijk voor de hielprik gedaan. Weer een grove fout. mijn man en ik hebben een geweldig nieuwetijdskind van 2 jaar rondlopen, en gelukkig is hij op en top gezond . Het mannetje wordt vegetarisch/biologisch opgevoed, wordt niet gevaccineerd. Hier krijgen we heel veel commentaar op, maar daar ben ik immuun voor. Al die troep ik werk er niet aan mee. Al voel ik me soms echt wel een slechte moeder omdat ik door de pijnstilling letterlijk in een andere wereld was waardoor ik niet voor mijn zoontje heb kunnen opkomen. Wat een bocht is pethidine zeg! Maar goed ik ben blij dat hij er is na 4 eerdere miskramen. Maar wat voelt het nog steeds rot dat na alles wat ik niet gewild had, ik me letterlijk helemaal heb moeten overgeven in zo’n kwetsbare situatie.
Beste Natalie,
Ja, het is heel intens wat je hebt moeten doormaken. De frustratie en verdriet zal sterk voelbaar zijn bij je, vermoed ik. Ik hoop van harte dat de MIR-Methode het wat zachter voor je kan maken.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Beste Mireille,
Ik heb geen idee hoe mijn geboorte is gegaan, maar ik denk dat mijn moeder erg gestressed was, want ze zat midden ineen verhuizing en bovendien wilde ze niet zoveel kinderen.
Momenteel voel ik de eenzaamheid en het verdriet dat ik 70 jaar weggestopt heb om te overleven zonder het te weten en dat is heftig. Gelukkig kan ik met mijn ratio mijn gevoelens onderzoeken.
Ik doe de MIR methode nu ruim 2 maanden.
Groeten Flora
dag Mireille, ja mijn leven heeft op zijn zachts gezegd een heel pijnlijke start gehad. Mijn moeder heeft mij enige jaren geleden verteld dat mijn vader haar net voor mijn geboorte in de buik heeft geschopt. Ik was nummer 10 van het gezin waar ik groot moest worden. Mijn moeder vertelde dat ik eigenlijk helemaal niet wilde komen, vind ik niet gek. Vader overleed twee dagen voor mijn 4de verjaardag, De uitvaart heb ik niet meegemaakt, het werd allemaal verzwegen. Heb tot op de dag van vandaag nog altijd een schuldgevoel. Hij is boos op mij, daarom probeer ik het ook iedereen naar de zin te maken, en ben als de dood dat zij boos op mij zijn. Ben nu weer in therapie heb angst stoornissen, heb mij nooit thuis gevoelt in het grote gezin. Werd ook nooit gehoord omdat ik altijd maar voor de lieve vrede mezelf op de achtergrond heb geplaatst. Door de MIR methode is er wel heel veel aan de oppervlakte gekomen. Maar het is steeds zwaarder, ik heb steeds meer verdriet, ook wat mijn relatie betreft, soms is het leven te zwaar voor mij, en ben ik bang voor de gevolgen, liefs Janna
Ik ben een alleen geboren tweeling. Ik heb dit een plaatsje kunnen geven door het boek te lezen:
Het drama in de moederschoot. Uiteraard ben ik HSP ++++ Veel HSP’ ers hebben een incarnatie probleem. De MIR methode kan daarbij een stukje helpen, maar echt baat had en heb ik toch bij de ‘inspiring homeopathy’. Dit is echt to the point voor veel mensen die heel gevoelig zijn, zeker in deze transitietijd om daar mee om te kunnen gaan en van te genieten. Er zijn nog veel mensen op dit gebied lost in space. Ik ben overigens een trouwe MIR fan. Ik ben benieuwd wat je gaat schrijven over HSP’ers c.q. Lichtwerkers……
Beste Pien,
Ik reageer graag op jouw bericht, ook als alleen geboren tweeling en als MIR-therapeut. Ik heb een MIR-Methode op maat gemaakt voor mijzelf inzake het verlies van mijn tweelingbroer (onbewust) en het werkt heel heilzaam. Dus als je wil, kan je een MIR-Methode begeleider bij jou in de buurt opzoeken. Ik zit zelf in de postcode 3825!
sterkte en lieve groet, Zita Bakker
Ik bedacht me net ….. is het niet heel toepasselijk om hierop de Baby-MIR los te laten??
Ik heb hem vorig jaar 2 weken gedaan en de eerste 3x kon ik hem nauwelijks zingen omdat ik zo geëmotioneerd was door de prachtige woorden en de impact die ze op mij hadden.
Soms doe ik hem nog wel eens, als hij in mijn gedachten komt. Mooi, heel mooi!! 🙂
Hallo Mireille
Ik herinner mij niets van mijn geboorte en ook niet van mijn eerste 7 levensjaren. Ik voel dat er is iets is maar ik kan er gewoon niet bij. Hoe kan ik dat veranderen, soms ik ben een emotionele puinhoop en dat werkt echt frustrerend. Ik heb ook vaak de neiging om mij af te sluiten. Wat zou ik toch blij zijn als ik dit kon oplossen!
Groetjes
Hallo Mireille
Dank wederom voor je passende artikel. Weer een stukje van m’n puzzel. M’n moeder is een jaar geleden overleden en ik heb in het afgelopen jaar juist heel veel informatie over haar en mijn leven gekregen. Ik was niet gewenst en toch heb ik het meest met haar opgetrokken van al m’n broers en zus.Om maar in de gunst te komen. Ik kon het nooit goed genoeg doen alsof ik haar aan iets vervelends deed herinneren Nu sinds kort weet ik ook dat dat id zo is geweest. Ik voelde me steeds schuldig als ik stap 3 deed maar wist ook dat dit het meeste nodig had. Nu ik al die andere stappen erbij lees met dit thema zie ik nog meer wat nog moet. Ik doe de mirmethode nu ook ongeveer een jaar en heb daar al veel troost door gehad en nu dit (na een familie opstelling 3 weken geleden voor iemand anders) is me weer duidelijk dat dit geen toeval is. Ik ben er nog lang niet en soms heb ik het gevoel helemaal weer terug bij af te zijn. Ik wou dat ik haar nu nog kon spreken al was het maar om haar te zeggen dat ik het nu snap en ook verdriet voor ons beiden voel. Maar eerlijk is eerlijk, ook wel om goed boos te zijn over deze zaak. Ik zie door dit artikel dan weer dat ik weer een stapje verder naar voren ga ook al is het soms dus weer 2 naar achteren.Ik had juist vandaag weer in zo’n onbestembare gedachtegang en nu lees ik dit dus. Ga nu eerst maar weer mirren voor vandaag:)
Groeten en dank voor je artikel van vandaag.
Lieve schrijvers,
Het is soms een boekwerk om jullie ervaringen te lezen, maar ik doe het graag! Ik lees het altijd zelf door voordat je bericht geplaatst wordt. Zo weet je dat ik het gelezen heb.
Het kan wel zijn dat ik geen reactie geef op je bericht, maar dat doe ik meer om mezelf te beschermen tegen al teveel typwerk, dan dat ik je bericht negeer! Ik hoop dat je je dat kunt voorstellen.
Hartelijke groetjes en dankjewel voor jullie openheid!
Mireille
Het leven is soms mooi maaraf en toe ook saai niks te doen we komen voor 1 doel of meerdere doelen
Dag Mireille
Ik ben in de oorlog geboren, mijn moeder was blij met me, ze wou graag een meisje, hoe de bevalling was weet ik niet, ik ben al 2 keer begonnen met de MIR-Methode maar na een paar dagen krijg ik hartkloppingen, ben al 2 keer gedotterd met een stent, dan word ik bang en stop ermee, ik wil zo graag doorgaan, wat raad jij me aan?
lieve groetjes, Agatha
Beste Agatha,
De MIR-Methode is een methode die altijd alleen maar datgene in werking zet wat past bij jouw hoogste goed. Je hoeft er daarom niet bang voor te zijn. Ik kan me wel voorstellen dat je je zorgen maakt over de hartkloppingen. Neem daarover gerust weer een keer contact op met je huisarts. En misschien wil je hart jou ook wel op die manier ‘symbolisch’ iets vertellen.
Als je het niet vertrouwt en je arts heeft je kunnen geruststellen dat er geen complicaties zijn, dan kun je ook altijd een keer naar een MIR-Methode begeleider om uit te laten testen wat er gaande is.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Dankjewel Mireille
Hallo Mireille.
Mijn geboorte was vast niet leuk. Ik kwam twee maanden te vroeg. omdat mijn moeder niervergiftiging had en volgens mij voelde ze zelf dat het niet goed zal, want tegen iedereen zei ze :”ik red het wel.
Plus de dreiging van de oorlog , denk ik speelde ook een rol. In ieder geval toen ik er was is zij de volgende dag overleden. Mij is nooit iets over mijn moeder verteld en ik heb ook dat heimwee gevoel over mij. Hartelijke groeten Joke.
Hoi Mireille,
Zoals zovelen zou ik over mijn leven een boek kunnen schrijven. Ik ben inmiddels 72 jaar en nu ik jouw verhaal over geboortes lees, komt er heel veel naar boven.Ik ben geboren in de oorlog in Rotterdam. Mijn moeder was hartpatiënt en mocht van de dokter, na de geboorte van mijn broer, geen kinderen meer krijgen. Er zijn er na mij nog 2 geboren. Daarnaa is mijn moeder overleden. Ik begrijp nu dat ik waarschijnlijk mijn moeders angsten heb overgenomen. Want daar worstel ik nog steeds mee.Ook heb ik een minderwaardigheidsconplex. Eigenlijk had ik er niet mogen zijn. Ook is liefde een groot probleem voor mij gebleken in mijn leven. Blijf de MIR-Methode regelmatig gebruiken in de hoop dat ik nog wat mag oplossen voor het te laat is.
Lieve groetjes, Janny
Woowww door het lezen van de ervaringen krijg ik ineens een ah arlebnis.
Ik heb op mijn geboorte al vaker altern.geneeswijzen gedaan, regressie, NEI, Rebirthing. Er kwam uit dat mijn moeder (tegen haar wil) zwanger is geraakt van mij en ik heb me waarschijnlijk niet echt welkom gevoeld!
Op het einde van de zwangerschap, vertelt mijn moeder, lag ik steeds dwars (na de geboorte ook haha) en moest de vroedvrouw me steeds draaien, dat was voor mijn moeder heel pijnlijk. Eindelijk, na een lange moeizame bevalling zag ik het licht pffff, ik ha de navelstreng 3x om mn nek zitten en was al blauw. Na flinke patsen op mijn billen ben ik uiteindelijk gaan huilen.
Ik had helemaal geen zin om hier te zijn, voelde me niet welkom, geliefd en ik deed mijn moeder (letterlijk) veel zeer aan. Na mijn geboorte heeft zij zoveel bloed verloren (thuisbevalling) dat ze meer dood dan levend was en ze mocht niet in de spiegel kijken omdat ze er zo “dood” uitzag.
Mijn ah erlebnissen van zojuist zijn:
Nu weet ik ineens waarom ik me altijd schuldig naar mijn moeder toe gevoeld heb en waarom ik altijd naar warmte verlangd heb van haar. Ik ben nu zover dat ik me niet meer verantwoordelijk voel voor haar doen en laten en sinds kort voel ik de emotionele (zeer beknellende) band veel losser gaan zitten en daar ben ik zo blij voor.
En ook waarom ik niet hier wilde zijn …… ik wilde al in de baarmoeder heel hard wegrennen …………. ben nu 53 en ik wil nog steeds wegrennen besef ik nu ineens, ben al 14x verhuisd en steeds andere banen, steeds nieuwe relaties ……. ik doe dit (nu) allemaal overigens met mijn volle bewustzijn en heb ook veel plezier in veranderingen! Maar diep van binnen zou ik graag echt een thuis vinden (letterlijk) waar ik me helemaal omarmt door voel ……. ik zeg dan maar ….. zoek, zoek en ge zult vinden 🙂
Ik MIR al bijna 3 jaar, niet constant, maar als het veel in mijn gedachten komt doe ik het. Het heeft me al enorm veel inzichten gebracht! Ik ga gewoon vrolijk door!
Vandaag gestart met de MIR-Methode.
Na n weg door de medische wereld, en allerlei soorten alternatieve therapeuten te hebben bezocht, hoop ik dat ik via deze weg n blijvend resultaat ga boeken.
We zijn tot de conclusie gekomen, dat ik niet aard, mijn aura wagenwijd openstaat, waardoor ik letterlijk de stroom door mijn lijf voel, en met moeite kan functioneren door de lich. klachten die t met zich mee brengt. Ik kan met oefeningen wel al iets bereiken, maar geen blijvend resultaat.
Door alle therapie’s heb ik ook mijn geboorte besproken, maar hier zijn geen negatieve invloeden te vinden.
Ik ben met 4 jaar in ziekenhuis beland met stuipen, en dit moet voor mij heftig zijn geweest. Moeder-dochter band??
Beste Jettie,
Ja, daar zal haast wel iets gebeurd zijn met 4 jaar oud, maar dat kun je meestal toch niet meer achterhalen. Dat is een van de fijne dingen van nu, dat we niet meer hoeven te graven in het verleden. Het is vaak al genoeg als het wordt aangestipt om het vervolgens te kunnen loslaten. De MIR-Methode kan daar dan bij helpen. En realiseer je dat alles wat je al hebt gedaan, zowel medisch als in de andere therapieën ook al heeft geholpen! Het is gewoon een doorgaand proces, dus veel geluk!
Groetjes, Mireille
Ha Mireille,
Wat een prachtige nieuwsbrief vandaag!
Als kind heb ik me nooit welkom gevoeld binnen het gezin, maar je kunt die gevoelens dan totaal niet plaatsen. Later werd mij duidelijk dat mijn moeder geen baby meer wenste; mijn oudste zus is 7 jaar ouder dan ik en mijn moeder vond dat ze inmiddels weer een prima leven had. De dochter ging naar school en zo had zij haar handen vrij voor allerlei hobby’s zoals sporten.
De komst van een baby ” verpestte haar leven ” waren haar woorden!
Uit de verhalen van na mijn geboorte maak ik op dat mijn moeder heeft geleden aan een postnatale depressie. En zoals dat ging in die jaren zonder anticonceptie was zij 5 maanden na mijn geboorte weer zwanger! Na 14 maanden was er weer een klein zusje, die alle aandacht opeiste door een minder goede gezondheid.
Ik ben vorig jaar begonnen met jouw MIR-Methode en heb er al veel baat bij gehad. Jouw artikel van vandaag is voor mij dan ook een geweldige reden om, na een periode van mindere aandacht ervoor, met vernieuwde energie de draad weer op te pakken. Ik heb er grote verwachtingen van. Misschien zal ik eindelijk in staat zijn om mijn leven richting te geven door het nemen van een aantal besluiten, altijd al mijn zwakke kant! Het wordt toch tijd als je zelfs al gepensioneerd bent!
Ik dank je uit de grond van mijn hart voor de opdracht van vandaag!
Hart. groet,
Ilse
Wat een heftige verhalen!Mijn verhaal begint te dagen!
Ik werd geboren ,en mijn ouders hoopte op een jonget .blijk een meisje te zijn.lelijk en heel mager.mijn moeder vertelde”we konden zo door je heen kijken”,Ik werd dan ook vetgemest.Op foto s sta ik mooi aangekleed maarheel verlegen en dik.Mijn hele leven heb ik ambivalente gevoelens gehad,kon moeilijk kiezen en was ook heel angstig.Was vaak heel stil en afwezig.Ik begrijp mezelf steeds beter en begrijp ook mijn ouders,ik kan hun vergeven.Hier laat ik het bij.Dank jullie allemaal,het is zo n steun!liefs.
Beste Mireille,
Deze nieuwsbrief raakt mij enorm. Ik ben inderdaad geboren na een moeilijke bevalling (1e kind) voor mijn ouders. Angst bij hen, een huisarts later kwam dan wenselijk was….hij had ook de nodige alcohol op ( was op een feest!). In die tijd deden huisartsen nog zelf de bevallingen.
Omdat de bevalling in zijn ogen niet snel genoeg ging is er flink op mijn moeders buik geduwd. Voor haar en mij vermoedelijk ook geen pretje.
Vrij snel na de geboorte hebben wij 6 wkn. gescheiden van elkaar in het zkh. doorgebracht omdat ze een infectie had gekregen. Wij waren alleen samen als ik gevoed werd.
Volgens mijn oma heb ik die periode overwegend huilend doorgebracht. tot groot verdriet van mijn moeder wel te verstaan. Zo ging het in die tijd.
Ik ben nu 55 jr. en 2 1/2 jr. gescheiden en moeder ( niet biologisch) van 3 lieve jongens. Weinig soc. contacten omdat ik gestopt ben met werken vanwege de kinderen. Op mijn leeftijd weer aan het werk moeten (ben kinderverpleegkundige) gaan én in deze tijd(zakelijk en hard) met co-ouderschap valt me zwaar.
Ik ben mijn hele leven al met vlagen erg verdrietig. Ik voel me eenzaam, niet gehoord, niet begrepen en in de steek gelaten ( door mijn fam. )sinds de scheiding.
Ik heb (wekedelenreuma) en ben HSP. Heb de MIR-methode weer opgepakt omdat ik vorig jaar heb gemerkt dat het werkt. Ik voelde me o.a. zelfverzekerder,weerbaarder en sterker worden.
Ik weet dat ik er wel kom, ben al een eind op weg en weet dat wat ik nu heb bereikt zélf heb gedaan.
Het lezen van je nieuwsbrief heeft me nogmaals bevestigd waar het verdriet vandaan komt en dat ik er zelf verandering in kan brengen. Waarvoor mijn dank.
Lieve groeten, Jacqueline.
Nou ik werd geboren met een hartstilstand na mn geboorte.ook mn adem lag stil.de rest van mn leven bestaan uit ellende en chaos.zo erg dat ik bijna letterlijk door de bomen t bos niet meer zie.om dat ik zelfs in een psychiatrisch ziekenhuis gewoon als grof vuil wordt behandelt.
Beste Bart,
Het doet me zeer te lezen hoe het met je gaat en hoe je door het leven moet gaan. Ik hoop van harte dat er iets mag gaan veranderen.
Enorm veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
hoe mijn geboorte op zich is geweest weet ik niet en kan ik niet meer vragen omdat ouders beide inmiddels overleden zijn.
Wel weet ik dat ik een teleurstelling was omdat ik als tweede kind een jongen voor mijn vader had moeten zijn en een blond meisje bleek bij de geboorte. Heb daardoor een vreemde verhouding met mijn vader gehad, want deed altijd mijn best om de teleurstelling van geen jongen te compenseren met “jongens”dingen.
Ik rijd motor, verwisselde vroeger mijn bougies zelf en meer van die “jongens”zaken.
Tussen mijn 40 en 50 heb ik via geleide hypnose geprobeerd te achterhalen wat van mijzelf was en wat ik me heb aangeleerd om mijn vader en moeder te pleasen.
Heeft wel wat opgeleverd, maar merk toch dat ik nog steeds heftig reageer bijvoorbeeld nu op jouw vehaal rond geboorte en het teleurstelling stuk.
Ben inmiddels op pensioengerechtigde leeftijd en zie dat er toch nog iets van dit vreemde stuk aan mijn gemoed hangt.
Dank voor je hulp via je MIR methode. Bijzonder.
groet
Hilde
Beste Mireille, dank voor je artikel en alle reacties, elke keer weer raak. Ik kwam als biafrakindje, uitgemergeld op aarde.
Moeder had het aan de gal, tijdens de zwangerschap, en hield geen eten binnen. Kon letterlijk haar gal niet spugen tov schoonfamillie.
Ik heb veel problemen met ruimte innemen, hechten en missie te leven. Doe Mir 1,5jaar, had ondersteuning hierbij.
Dank Gerrie
Dag mireille
Ik ben twee weken te vroeg geboren en dan nog wel in deziekenwagen…ik vond het blijkbaar nog dat iedereen het wist van mijn bestaan!ben ik later pas achter gekomen..na een relatie waar niemand mocht weten dat we iets samen hadden.mijn moeder had een caffee..kroeg of hoe je het ook wilt noemen….en niemand wist dat ze zwanger was van mij zelf mijn 2zussen niet(10&12jaar).wat ik daar heb ervaren kwam naarboven in die relatie..het moest verstopt blijven.het was raar om dat te ervaren hoe dat alles gelijk puzzelstukjes in elkaar viel.nu heb ik met mijn jongste zoon die heelmaal niet gepland was de eerste 2maande heel veel gehuild en in een tweestrijd gezeten of ik hem ging houde of niet.hij was de derde in 4jaartijd en mijn lichaam was nog steeds moe.door al hetgeene ik zelf heb me gemaakt stelde ik me de vraag met wat ik dat klein menske allemaal opzadelde.sander is een gelukkig manneke een geschenk kan ik beter zeggen maar wel heelgevoelige longen
Beste Hilde,
En kinderen spiegelen heel vaak hun ouders. Het kan goed zijn dat je jongste zoon bij jou is, juist omdat jezelf ook zo gevoelig bent. Het weer terugvinden van jouw plaats en de ruimte waar je recht op hebt, is dan een uitdaging. Ik ben erg blij dat je het weer op orde begint te krijgen en ik ben blij te weten van je bestaan!
Veel geluk!
Mireille
Dank je wel mireille…daar ben ook volop met bezig en he voeld goed..en als ik het even niet meer weet dan pas ik de methode toe en krijg ik direct een leuk of zinvol idee.
Veel liefs hilde.
Bij het lezen van punt 8 schieten mij de tranen in de ogen en komt gelijk een heel diep weggestopt verdriet bij mij naar boven. een korte en intense huilbui komt naar buiten en ik voel spanning uit mijn lijf vrijkomen. de pijn op de borst zakt een heel stuk af.
Ik herken mij helemaal in het artikel… ik had en jongen moeten zijn en ik wist dat ik mijn vader diep teleurstelde. Ga vanavond weer starten met de MIR-Methode. Op naar de bevrijden van nog meer. Mijn eerst chakra zit vast, nu weet ik waarom ga ik er voor… dank je wel voor het plaatsen van dit artikel.. warme groet Femmie
Hallo Mireille
Ik herken mij hier wel in. Mijn moeder kreeg een ernstig verkeersongeluk toen ze van mij zwanger was. Haar broer stuntvlieger overleed met stuntvliegen tijdens haar zwangerschap van mij. Lijkt mij niet echt bevoordelijk voor je ontwikkeling. Mijn klachten zijn syndroom van asperger,psoriassis, concentratie en geheugen problemen. Stressgevoelig. Alles oppikken uit je omgeving. Kortom een hele klus om alles goed te laten verlopen. De MIR-Methode blijf ik stug vol houden. Nu ongeveer een half jaar. Ik merk dat het voor mij werkt.
Dankjewel Mireille
Wilde niet geboren worden .
Kwam te laat ,ben met een tang gehaald. Was helemaal blauw.
Duurde even voor ik ging ademen.
eerste paar jaren alleen maar gehuild als iemand naar me keek of wilde aan raken. Van mijn 12 diabeet .
En nog steeds geen relatie. En wisselde gevoelens.
Frits
Beste Frits,
Ja, dat zie ik heel vaak. Dat mensen die best wel een vernieuwer gaan zijn in de wereld, dat die eigenlijk niet graag geboren willen worden. Ik hoop dat je gevoel over hier op aarde zijn gaat veranderen en dat je je vrijer gaat voelen om jezelf te zijn (als je dat al niet bent!)
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Lieve Mireille,
Mijn moeder was ten tijde van de bevalling van mij depressief.
Ik wilde niet ademen toen ik geboren was en ze hebben me bij mijn beentjes gepakt, met mijn hoofd naar beneden en een klap op mijn bil gegeven waardoor ik begon te schreeuwen.(is mij verteld door mijn moeder)
Ik heb het eerste geboortejaar bij mijn tante doorgebracht en werd na een jaar weer teruggehaald. Twee keer van omgeving veranderd dus.
Toen ik elf werd is mijn moeder gestorven, en ik heb hier jarenlang last van gehad, omdat niemand me écht steunde in de verwerking daarvan.
Ben héél bang iemand te verliezen en jaloers als mijn partner naar een ander keek of er zijn hele aandacht aan gaf.
Kan dat een gevolg zijn van mijn jeugd?
Mijn man is 2 jaar geleden gestorven, maar ik durf niet meer aan een nieuwe relatie te beginnen omdat ik die angst/jaloezie van mij niemand meer aan wil doen.
Zou de MIR methode me hier bovenop kunnen helpen?
groetjes,
MArlène
Beste Marlène,
Dat kan ik je helaas nooit garanderen, maar je hebt wel een goede kans dat de scherpe kantjes van je jaloezie eraf gaan. Het is ook niet niks wat je hebt meegemaakt, dus tuurlijk kleurt dat hoe je je nu voelt. Ik zou zeggen: geef het een kans en geef het de tijd.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Lieve Mireille,
Bedankt voor je antwoord. Ik begrijp dat je niets kunt garanderen, maar ik merk wel dat de MIR methode op veel andere vlakken bij mij werkt.
Ik voel me positiever, ben wratten kwijt en zo nog meer dingen.
Ik ben ook echt nog niet toe aan een relatie, want mijn man was mijn maatje en hij was het beste wat me overkomen is. Misschien is dat wel genoeg. groetjes, Marlène
Beste Marlene,ik herken me in jou verhaal zooooo goed!!!Ik heb nog nooit iemand getroffen die hetzelfde probleem met zich mee droeg,vandaar ik reageer nu,kunnen wij misschien op 1 of andere manier in contact komen met elkaar???Ik heb altijd erg de behoefte gehad om met iemand te praten over mijn probleem,maar wat ik daadwerkelijk voelde kon ik niet overgebracht krijgen,alsof ik nooit serieus genomen werd.Volgens vele andere stelde ik me aan,en werd ik niet normaal gevonden!Dat doet zeer!!! want het probleem zit zoooooo gigantisch diep!Ik hoop dat wij contact kunnen krijgen met elkaar (als je zou willen natuurlijk! Wens je alle goeds toe)Liefs Wilma
Beste Wilma,
Als je wil mag je Mireille vragen of ze jouw emailadres naar mij wil sturen, dan mail ik je wel.
Mailadressen uitwisselen op deze site lijkt me niet handig.
Als het niet lukt, wens ik je wél alle sterkte en geluk toe.
En maak gebruik van de MIR methode wie weet gaat het je helpen.
Als lotgenote wil ik best met je mailen.
Heel veel groeten en wie weet tot mailens,
Marlène
Hai Wilma,
Ik heb je daarnet het emailadres van Marlène gestuurd. Ik wens jullie beiden veel geluk met jullie contact!
Groetjes, Mireille
hoi Mireille,
Ik ben een zondagskind en zon speelt een heel belangrijke rol in mijn leven. Misschien ook daarom dat ik in Spanje woon. Zwoele zomerse avonden zijn heerlijk en ik heb altijd gedacht dat, omdat ik s’avonds geboren ben, ik zoveel moeite heb met op tijd in mijn bed kruipen en op tijd er weer uit. De dokters vonden dat het nog lang geen tijd was, en ik werd pas uren/dagen later verwacht. Een kwartiertje voor dat ik op de wereld kwam, liep mijn moeder nog te genieten van een wandeling in een zomerse tuin, van de bloemen, van de zachte lucht, de heerlijke geur van warme aarde…Ik geloof dat de bevalling heel gemakkelijk gegaan is. Moet het nog even navragen. Lieve zonnige groet
Hallo Mireille,
je thema is weer raak vandaag!
Toen ik een paar jaar terug begon te MIR-ren, viel na een tijdje mijn oog spontaan op een cursus familie-opstellingen. Het loskoppelen van moeder was hoofdthema, vrijwel alles wat zich liet zien en wat ik wilde/verlangde, daarin dook zij op als stoorzender. ik wist als HSP al lang dat ik dingen voor haar ‘droeg’ en ben al lang bezig met loskoppelen, zelfzorg, grenzen en verwerken. blijkbaar doe ik dat goed, want mijn bedrijfsactiviteiten verlopen positief. toch bleef ik mezelf bewust saboteren en wilde weten waarom.
tijdens een kinesiologische sessie eergisteren bleek ik een massive reversal (MR) te hebben op de geboorte, door de verbittering van mijn moeder tijdens de bevalling. (MR houdt in dat je sterk test op een negatieve missie; in mijn geval testte ‘ik wil een ellendig leven leven’ sterk. vrijwel alle organen/meridianen hadden hier last van en waren van slag. gelukkig kan de stress die dat in diverse organen teweeg bracht ook weer worden gecorrigeerd. sinds gisteren stroomt het weer. en na de uitbarsting tegen mijn moeder (een manier waar ik niet trots op ben, maar wat wel opheldert) weet ik weer heel duidelijk waar mijn grenzen liggen. en zij ook. dank je voor je artikel.
Beste Mireille,
Ten eerste wil ik je graag vertellen dat ik in stilte erg van al je mails en informatie gebruik maak voor mezelf. Het helpt me enorm op mijn pad om dichter bij mezelf te komen en beter voor mezelf te zorgen!! Heel veel dank daarvoor!!
Over mijn geboorte wil mijn moeder niet spreken. Ik denk/voel dat dit te moeilijk voor haar is. Zelf hoor ik sirenes en zie ik een blauw hoofdje als ik aan mijn geboorte denk. Navelstreng om de hals? Wellicht is het goed een keer een regressie therapie sessie hiervoor in te zetten. Het is fijn om te horen dat de MIR methode ook hieraan werkt en daar ga ik graag mee door.
Veel sterkte bij jouw mooie werk!
hartelijke groet,
Annette
Hoi Mireille,
Mijn geboorte vond ik vreselijk en heb deze zeer bewust meegemaakt, ik wilde helemaal niet uit dat veilige warme plekje. Daarbij was er vast gerekend op een meisje en helaas was ik een jongetje en dat heb ik zeker in de eerste jaren goed gemerkt. Daarbij was ik ook nog eens een beetje veel anders dan de rest van het gezin {ik was nr.5} Ik zag en voelde namelijk dingen van te voren aankomen en zei dat dan ook tot op een dag ik thuis vertelde dat mijn vriendje dood was terwijl dat niet waar was {toen nog niet} en ik een enorme opdonder van mijn moeder kreeg zoals zo vaak.Beetje jammer dat toen ik ‘s middags uit school kwam mijn vriendje dus wel was doodgereden {door zijn eigen papa} en dat dus eigenlijk mijn schuld wel moest wezen en zo gaat het eigenlijk al mijn hele leven.Dan snap je ook wel dat ik mijn gevoel geweldig heb leren uit te schakelen en dat gaat me nu langzaam een beetje opbreken, elke spier in m’n lichaam zit dan ook muur en muurvast. Ik ken de MIR methode wel maar heb deze eigenlijk nog niet {gedurfd} toe te passen.En verder vind ik het hier op aarde wel oké en heb eigenlijk wel een super mooi leventje met een super lieve vrouw van 36 en een enorm lieve en nog gevoeligere prachtige dochter van 8 jaar en dat met mijn 61 jaar. Dus het enige wat me een beetje dwars zit zijn de eerste 48 jaar van mijn leventje…………….. maar niet getreurd ik heb er nog 43 te gaan. Groetjes Kees
Beste Kees,
Het is nou net voor mensen als jij die al verder in hun ontwikkeling zijn met hun vermogens, waar ik op gericht ben. Juist het moeten afsluiten van gevoelens en vermogens is voor vele mensen zo pijnlijk. Het is zelfs onderwerp van mijn nieuwe boek. Ik hoop van harte dat je de MIR-Methode een keer zou willen proberen!
Veel geluk in ieder geval met de rest van je (nu) gelukkige leven!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille, bedankt voor je antwoord. Ik zal binnenkort er eens mee aan de slag gaan, ben zeer benieuwd. Groetjes Kees
Hallo Kees,
Ik lees net je brief aan Mireille en ben geraakt door je positiviteit. Zelf ken ik de MIR methode pas 2 maanden en het geeft mij erg veel innerlijke rust. Ik hoop dat je het durft te proberen en dat het jou ook de rust geeft die je verdiend. Als je jezelf dan lichamelijk ook beter gaat voelen is dat mooi meegenomen voor de komende 43 jaar. Toch? Ik wens je alle goeds toe.
Groetjes Annemiek
Hoi Annemiek,
Wat lief van je. Ik wens jou dat ook toe hoor.
Groetjes Kees
morgen Mireille
ben een oorlogs kind en een nakomer en alleen als meisje
heb heel veel stress in mijn leven gehad waarvan ik nu de klachten heb ben terug gegaan naar die tijd [hypo therapie]maar heeft weinig gebracht heb het nu goed op een rij alleen de klachten door een medisch fout dat kan ik niet accepteren doe 2x per dag de MIR-Methode kan ik hier nog iets aan toevoegen? lieve groetjes
Beste Maria,
Ja, wat je kunt doen, is de MIR-Methode een aantal dagen doen, terwijl je je hand op je hart houdt. De grootste kunst is nu voor je om de anderen te vergeven die die medische fout maakten. Ik schreef daar al eens een artikel over. Het gaat om jezelf vergeven in dat artikel, maar de wijze van MIR-Methode doen, werkt dan ook meteen voor die anderen. Ik wens je veel geluk en hoop dat je het kunt gaan loslaten!
Groetjes, Mireille
Als kinesioloog en babytherapeut werk ik met de MIR methode.In de opleiding voor babytherapeut ga je zelf ook terug naar geboorte, zwangerschap en conceptie.Het is een lichaamsgerichte therapie. Op 1 en 2 nov. was er een congres in Maastricht Pregnancy and Birth Shape life.Google hierop en op de sprekers en je komt interessante info tegen.
Voordat ik je nieuwsbrief over ; Hoe ben je geboren vandaag ontving zat ik een engelkaartje te maken ( een foto met zittende engel met heuse veertjes ) en de volgende tekst schreef ik erbij ( ik weet niet meer uit welk boek ) maar wellicht een opsteker voor velen..voor mij in elk geval wel…
Voor God me naar de aarde liet gaan kwam hij liefdevol naast mij staan .
Ik geef je vele zegeningen mijn kind ,ook als jij dat later niet denkt of vindt.
Ik keek hem aan terwijl ik te zien kreeg wat ik allemaal moest doorstaan.
Ik pas al jaren de MIR-Methode toe en ben daar heel dankbaar voor .
Dank je wel Mireille..
Prachtig gedichtje!
Lieve Mireille….hoe is het mogelijk!!!!
Doordat ik behandeling ontvang- rechtzetten van het bekken en ruggewervels in optimale stand……..kwam afgelopen donderdag een baarmoedertrauma naar boven….Het schijnt dat een op de tien zwangerschappen begint met een tweeling. Vaak weet de moeder dit geeneens. Ik was er al eerder ‘per toeval’ achtergekomen maar was er blijkbaar destijds niet klaar voor.
De boeken van het echtpaar Austermann hebben mij enorm geholpen qua inzicht. Nu is het doorvoelen begonnen……en de tranen…..
Ook dat ik EINDELIJK begrijp waarom ik zoveel onverklaarbare schuldgevoelens altijd had, waarom ik ‘voor twee’ zo hard moest werken, waarom ik zooooooooo bang was in een liefdesrelatie en zooooooo wilde versmelten en de ander daarmee ‘verstik’. Waarom ik juist alleen in liefdesrelaties afgrijselijke jaloezie kende.
Maar vooral waarom ik zoooooooooooo’n intens verlangen naar eenheid had/heb. Maar bovenal, waarom ik maar NIET durf te VOELEN, aanwezig durf/kan zijn. Ik ervaar een enorme spanning in mijn wervelkolom en zenuwstelsel. e.e.a. begint op zijn plek te vallen.
Ook dat ik niet huilde als baby en niet kon eten…..ik wilde ‘terug’..
Ik voel me zeeeeeer dankbaar en zou iedereen willen aanraden om de boeken te lezen…….misschien omdat je daardoor je kind, je partner, een vriend of jezelf ineens begrijpt!!!’
1. het drama in de moederschoot
2.de verloren tweelinghelft-alleen geboren tweelingen vertellen.
Een tedere groet.
Lieve Anja,
Ik word deze maand 70. Sinds het begin van dit jaar weet ik dat ik de alleen geboren tweelinghelft ben. Ik het o.a. het boek ‘het drama in de moederschoot’ met veel tranen van herkenning, diepe pijn en verdriet gelezen. Ik werk zelf met energie en heb het vermogen contact te maken met andere energien. Het was voor mij heel helend dit met mijn verloren tweelinghelft te doen. Zij was ook een meisje. Zij vertelde mij dat voor onze geboorte we allebei wel weer naar de aarde wilden maar er allebei, gezien vorige levenservaringen, tegen op zagen weer te gaan. Dus besloten we samen te gaan. Een maal in de baarmoeder kon zij het niet aan, en zoals ze zei: ik kon niet anders, maar voelde zich ook schuldig omdat ze de afspraak niet na kwam maart help me waar zij kan. Na dit helend contact heb ik nog een helende behandeling gehad bij een homeopaat die hier mee werkt.
Jouw gevoelens die je hierboven omschrijft had ik ook o.a. mensen die je dierbaar zijn met verstikkende liefde omhullen. Het kan niet anders dan dat mijn eigen kinderen hier heel veel last van moeten hebben gehad, en nog hebben in hun leven.
Tegenwoordig kan ik beter in mijn lichaam blijven, voel me meer gegrond. Dit maakt dat ik ook op een andere manier aan het voelen en zien ben in de healings en reading die ik geef.
Met mijn energiewerk ben ik vaak zeer verrast wat op bepaalde momenten de MIR-Methode bij mij los maakt en heelt.
Advies aan iedereen: blijven mirren!
Lieve groet,
Ina
Lieve Anja en Ina,
Jeemig, wat herkenbaar. Ook ik ben een alleen geboren tweeling. Ik ben nu 44 maar kwam er pas achter toen ik 30 was en heb toen het boek van Austermann gelezen en later zelfs mijn scriptie erover geschreven. Nog steeds worstel ik ook met bepaalde dingen die gelinkt zijn aan dat trauma van het verlies en het alleen geboren zijn. Intieme Relaties zijn tot nu toe altijd lastig geweest en ook dat verlangen naar eenheid herken ik enorm. En dan juist alleen door het leven gaan…omdat relaties niet lukken, dat vind ik best moeilijk. Ik heb een aantal keer een familie opstelling over dit thema gedaan en dat was heel helend en intens. Ik merk dat ik hierdoor dingen beter kan plaatsen en het zo meer een plek kan geven, zodat het niet meer zo’n impact heeft of mij teveel beïnvloed.
Heel veel sterkte allebei en Anja….alles op zijn tijd…..dot is zo’n groot thema, dat kun je alleen maar stapje voor stapje aangaan.
Warme groet,
Rebecca
HARTelijk dank Ina!!
Ik leer ook om steeds beter in mijn lichaam te verblijven.
De shock met het heengaan van mijn tweelingzusje, tesamen met het niet gewenst zijn…mijn vader wilde (uit angst) geen kinderen meer en al helemaal geen meisje…..
alles begint te ‘keren’….
Ik ben net vijftig geworden en zit dan volgens de 7 keer 7 cyclus van de chakra’s weer bij chakra 1…..helemaal in tune dus…
en ik blijf idd dagelijks doormirren!!!!!!
Met liefs, anja.
Hallo Anja, welkom bij de club ;-). Ben er een van een drieling. Er is een groep op Facebook, weet niet of je daar lid van bent, maar zelf vind ik er veel herkenning. De groep heet ‘Alleen geboren tweelingen of meerlingen’. Aranka Reeuwijk is o.a. de beheerder. Zij heeft er ook een boekje over geschreven.
Sterkte, lfs, Willien
Hoi Mireille
het pakt als een cadootje voor me uit met dit onderwerp . Toen ik onderweg was naar buiten is mijn moeder een poosje buiten westen geweest . Ik heb zelf het gevoel gehad dat ik er niet wilde zijn ( m.a.w ik had als kind altijd tegen mijn moeder gezegt ” ik hoor hier niet ik hoor daar en wees dan naar de sterren ” .Ik heb als baby altijd longontsteking en ben geboren met een hart afwijking. Nu ik volwassen ben heb ik nog altijd last van mijn longen , maar ik weet ook dat ik hier moet zijn . Vertrouwen hebben ..is belangrijk voor me.Nee ik veel tegenslagen en nog steeds komt vanalles op mijn pad waar ik niet om vraag . Ik ben gevormd door dit alles.
Nu mijn hoop is er nog steeds .Soms zwalkt het af ..maar het is er.
Ik heb alle stappen trouw gedaan , ben er nu mee gestopt .wil straks verder met het vervolg hierop. Moet alleen weer beter zijn en dan betaal ik de rekening . Ik weet dat dit me helpt .Fijn dat je op mijn pad bent gekomen ..
tjonge,intressant als ik dit allemaal lees weet ik waarom ik niet geboren wou worden,ik heb het mijn hele leven al ondervonden, maar als je jonger bent sta je der niet bij stil ,dan stel je jevragen waarom,ook heeft het invloed op jegezondheid dat heb ik ook ondervonden ,maar als je je verzet tegen bepaalde mensen ,is het juist alsof ze niet willen dat je doet waarom je geboren ben,en geloof me dit is hard en moeilijk indeze tijd.want dan zien zij ook hun fouten zoals oneerlijkheid ,hebzucht ,geen respect ze doen alles om de schijn op te houden en maken zich rijk op de mensen,die van het leven houden zoals het is en hard werken,daarom is er ook zoveel leed,de mensen doen hun werk niet graag meer kiezen een beroep wat alleen maar veel geld opbrengt,want iemand van harte helpen of oplossingen ,of verzorgen van harte bestaat niet meer en daar denk krijgen ze nu de rekening van gepresenteerd en dat vint ik jammmer ,want of je nu veel of weinig hebt,het leven kan heel mooi zijn 🙂 groetjes marleen
Beste Marleen,
Het is volgens mij voor veel mensen niet goed te doen in de wereld op dit moment. Het weegt vooral heel zwaar voor gevoelige mensen en voor mensen die naar de aarde zijn gekomen om mee te werken aan veranderingen. Dat soort mensen worden ‘lichtwerkers’ of ‘nieuwetijdskinderen’ genoemd. En er zijn er een aantal die al heel vroeg kwamen en voorlopers zijn. Dat is een van de onderwerpen waarover ik momenteel een nieuw boek schrijf. Het enige wat ik je wil vragen is of je het nog vol kunt houden en of je wilt kijken waar er in het klein al kansen liggen om dingen te helpen veranderen.
Hartelijke groetjes en veel geluk!
Mireille
De tranen springen in mijn ogen bij het lezen hiervan, zo herkenbaar. Vooral je laatste zin raakte me zo. Ja, ik ben gekomen om te helpen veranderen en voel me zo verschrikkelijk tekortgeschoten. Ben nu 68 jaar. Heb veel kwaliteiten, maar doe er zo weinig mee. Nooit goed genoeg. En dan zeg jij om te zien of je in het kleine iets kunt veranderen….en dat voelt zo geruststellend. Er schoot direct door me heen, dat ik dat toch letterlijk aan het doen ben: ik maak gehaakte inktvisjes voor couveusekindjes, die daar heel veel baat mee hebben, voor de allerkleinsten dus! En ik ga me meer richten op the things I cán change, juist in het kleine. En ben al heel lang bezig met mezelf…. Dank je wel!
Beste Joyce,
Wat heerlijk om te lezen! Zo is dat! En onderschat ook niet de kracht juist van je oudere leeftijd. Alle levenswijsheid die je al hebt genoten en dat je kan overzien wat wel en wat niet belangrijk is in het leven. Die wijsheid geef je ook al in je energie mee.
Veel geluk en dankjewel voor al je mooie bijdragen!
Mireille
Hai Mireille,
Ik heb de MIR-methode een aantal weken gedaan (heb ook een lezing van je bijgewoond) maar voelde niet veel verschil. Ik ben er toen maar mee gestopt, maar de laatste weken ben ik heel depressief geworden. Ik heb geen grip meer op mijn leven, ik heb donkere gedachten, heel eng, ik ben dodelijk vermoeid, zie het niet meer zitten, functioneer niet meer. Kortom: in ben in de hel beland. Het liefst lig ik de hele dag in mijn bed. Heb je hier een verklaring voor? Of heb je tips die me kunnen helpen?
Beste Dorine,
Nee, ik kan dat niet zo verklaren, maar ik zou er wel hulp bij zoeken, omdat het erg zwaar voor je voelt. Bij je huisarts of een MIR-Methode begeleider. Het is ook een idee om de MIR-Methode weer op te pakken, want misschien raakte je net een laag in jezelf aan die naar voren kwam en kun je je zelf ermee helpen. Ik zou het fijn vinden als je naar iemand toe zou willen gaan.
Veel sterkte!
Groetjes, Mireille
Hoi Mireille,
in mijn werk kwam ik tegen dat een man last had van angsten, bijv. om in een tandartsstoel achterover te zitten, van een piste af te gaan, en in de therapie bij zijn stuitbevalling uit kwam.
Zelf ben ik na vijf dagen labour van mijn moeder met de tang gehaald. Dit (deze stress) heeft op allerlei vlak diepe sporen achter gelaten, vooral ongemak in sociale contacten escalerend in lichamelijke auto-imuunklachten, concreet zichtbaar in verkrampte ledematen en voeten. Over niet kunnen aarden gesproken.
Groet, Marieke
Dankjewel Mireille voor dit mooie stuk,en wat voor inzichten krijg ik weer hierdoor!
Ik ben me bewust van mijn “geboortetrauma”,ik ben bij mijn geboorte afgestaan,mijn moeder mocht me niet zien,en ik heb geen troost,geborgenheid of zekerheid ontvangen. Na horen zeggen heb ik weken achter elkaar gehuild in een weeshuis waar niemand tijd voor me had.
Ik ben gister bij een MIR methode begeleidster geweest die een ‘MIR-Methode op Maat’ voor me heeft gemaakt,de komende weken ga ik hiermee aan de slag.
Het werkt voor mij heel verhelderend en inzichtgevend.
Ik ben ontzettend blij met de MIR methode en heb het volste vertrouwen erin dat al mijn klachten zullen verdwijnen.
Hallo Mireille,
Ik vind de wereld op het moment net een bom die ieder moment kan ontploffen.
Ik heb erg veel meegemaakt,vooral nare dingen. Mijn zus is 11 juni overleden, zei is net 63 geworden. Ik kan hier niet goed mee omgaan.
Ik mis haar vreselijk. Ik ben 3 oktober 2013 gescheiden, nu zit ik in een vervelende boedelscheiding. Hij wil niet meewerken. Dat is moeilijk met een eigen huis wat in Portugal staat.
Ik ben een niet gewenst kind, mijn moeder kreeg niervergiftiging op een moment dat zij groente aan het inmaken was.
De bevalling was ook niet makkelijk voor haar. De volgende dag moest ik naar de couveuse ik was veel te licht.
Verder gaat het goed met mij, ik heb een schat van een dochter en zoon,3 schatten van katten in huis.
Groetjes,
Trudy
Ik ben 54 jaar en al 25 jaar aan het vechten tegen epilepsie en ondertussen de gewone medische wereld doorwandeld en de alternatieve maar nu heb ik de MIR-Methode gevonden en ook een vrouw welke werkt met het helen van mijn energiebanen. Deze laatste vrouw geeft ook massages en mij veel uitleg over mijn eigen geboorte en ik begrijp steeds meer en de MIR-Methode ondersteunt ook heel veel. ik vind het wel moeilijk om het vol te houden maar er zit veel waarheid in. De artikelen sluiten altijd zo mooi aan bij de plek waar ik ben in mijn gevecht tegen de epilepsie.
Beste Mireille,
Allereerst bedankt voor deze mail. Een fijne verrassing.
Aangezien mijn moeder pas 40j was toen ze overleed, weet ik niets van mijn geboorte. Mijn ouders, of was het alleen mijn vader ?, wilden een jongetje, alvanaf de 1ste en rekenden daar echt op bij mijn geboorte, ik was de 2de kans. Ze hadden vanaf de 1ste al de voornaam. Maar ik kan niet zeggen, dat ik me niet welkom voelde. Verder zijn er uiteindelijk 4 meisjes gekomen !
Hallo Mireille ,
Het klopt. Precies zoals je in bovenstaand bericht omschrijft ervaar ik het op dit moment.
A.s zaterdag wordt ik 50.In de aanloop hiernaar toe DACHT ik maakt mij niet uit of ik nou 49 of 50 wordt.Echter nu VOEL ik dat het bereiken van deze leeftijd voor mij vooral afscheid nemen van geleefd worden naar de regie in eigen hand is.
Mijn 1e geboorte is moeizaam gegaan, de 2e kan ik middels de MIR methode voorspoediger laten verlopen .
Hartelijk dank voor al je informatie.
Liefs,
Wilma
Ik ben 3weken te laat geboren. De arts zei tegen m’n moeder dat als ik vandaag niet geboren zou worden het de volgende dag een keizersnede zou worden. De bevalling was een lang en moeizame gebeurtenis. Tot op de dag van vandaag (53jaar later) ben ik rusteloos en op zoek naar de zin van mijn bestaan. Ik ben nog steeds niet op mijn plek, voel me vaak alleen en onbegrepen (hoewel ik alles heb wat mijn hartje begeert) Toch maar eens beginnen met de MIR methode?
Bij mijn geboorte ben ik thuis in een stuitligging geboren. Eerst kwamen mijn billen en als laatste mijn hoofd. Ik ervaar nog steeds een gigantische benauwdheid en verstikking. Ik weet dat mijn vader erg boos was op de voedvrouw die mijn moeder thuis liet bevallen. Mijn vader was angstig. Dit voel ik nog steeds. In het dagelijks leven heb ik momenteel snel nekklachten. Dit artikel helpt mij om daar weer bewust van te worden en door middel van de MIR methode het een plekje te kunnen geven en los te kunnen laten. Nu ben ik heel benieuwd wat het mij nu gaat brengen en welke veranderingen er gaan plaats vinden. Hartegroet Sharon.
Geboren met de navelstreng om mn nek, dat moet heftig zijn geweest, zowel voor mijn ouders als voor mezelf. Ben dan ook een van die mensen die er maar niet achter kunnen komen wat nou mijn doel is en ja, het leven voelt vaak heftig. De MIR methode helpt me maar ben er nog niet helemaal.
Ik ben in de oorlog geboren. De bevalling wilde maar niet opschieten. Mijn vader en de huisarts gingen in de nacht af en toe naar buiten om naar de vliegtuigen te kijken die overvlogen. Uiteindelijk heeft de arts een injectie gegeven aan mijn moeder en toen zette de bevalling door.
Ik werd geboren (als 4e kind) in een ‘warm nest’. Er zouden nog 4 volgen.
Via de MIR-Methode heb ik al vele ‘kwaaltjes’ overwonnen denk ik, zoals af en toe huidproblemen. Ik kan niet precies aangeven wat nog meer. En door je begeleidings mails Mireille besef ik steeds weer hoe diep de methode werkt. Maar ook dat daarom volhouden zo belangrijk is! Mijn hartelijke dank voor je liefdevolle inzet! Willy
Ik ging 3x terug tot mijn moeder riep ‘ je mag bij me blijven’. Ik heb erge moeite met opstarten van dingen in mijn leven. Doe vaak een basiscursus 3x over. Examens haal ik met het herexamen, alles op het nippertje en alles op het laatste moment. Van die dingen..
Oeps en ook dit bericht per ongeluk weer bijna 3x geplaatst
Ik ben 3x terug gegaan tot mijn moeder riep ‘je mag blijven’. Heb erge moeite met het opstarten van dingen. Doe basiscursussen vaak 3x. Haal examens op het nippertje, noem maar op..
Hoi. Ik ben enorm vlug geboren de arts had geen tijd om uit bed te komen haha. Ondanks dat ik snel de wereld in wou ervaar ik mijn leven als moeilijk en soms wou ik dat het voorbij is. Maar ik ben ook een vechter dus dit gevoel verdwijnt weer snel en ik ga weer verder.Waar naartoe dat weet ik niet. Ik ben continue bezig met zelf verandering in de hoop dat ik een luchtige kijk op de wereld ga krijgen en eindelijk mezelf gelukkig ga voelen. Ik ben om dit te leren zelfs van Limburg naar Noord Holland verhuisd. Twee heel verschillende werelden denk ik soms en dat in het zelfde landje.
Klinkt dramatisch he! haha Ach…zo hebben we allemaal wat ;-).
Groetjes.
Ik doe al maanden de MIR-Methode maar voel helemaal geen verbetering, jammer 😣
Beste Dirk,
Wat jammer dat je helemaal geen verbetering voelt! Wat ik wel eens merkte bij mijn cliënten, is dat ze bang waren voor hun grootsheid en dat daardoor de MIR-Methode niet aansloeg. Zou dat bij jou kunnen spelen?
Ik wens je desondanks heel veel geluk!
Groetjes, Mireille
Tijdens mijn geboorte ben ik bijna overleden. Dankzij kranig ingrijpen van de arts ben ik gaan ademen en ben ik in leven gebleven. Mijn ouders hebben daar nooit erg veel aandacht aan besteed maar later ben ik me wel gaan realiseren hoe heftig dit moet zijn geweest. Ook houd ik niet van harde geluiden, wellicht komt het door al die mensen die ineens om mij als pasgeborene druk in de weer waren. Muziek, zie een vorige mirpost, houd ik ook niet heel erg van. Muziek is me snel te veel.
Beste Jeannette,
Ja, ik kan me er alles bij voorstellen dat dit nog voor je speelt. Ik hoop van harte dat je het laagje voor laagje kunt weghalen met de MIR-Methode.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Bij mijn geboorte schoot de navelstreng los en spoot het bloed overal..dat is wat mijn moeder vertelde. Er was behoorlijke paniek. Ik ben wel al mijn hele leven angstig en snel nerveus. Ik weet niet of dit komt wat er bij mijn geboorte is gebeurd?
Beste Mary,
In ieder geval is de paniek die de volwassenen hadden heel voelbaar geweest voor jou als gevoelig, puur kindje. Nu je het je bewust bent, kun je het waarschijnlijk ook makkelijker loslaten.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hallo Mireille, Dank voor je mail(s).
Mijn geboorte is opgewekt, ik was 14 dagen te laat en mijn moeder kon niet meer zitten omdat ik in de weg zat. Gedurende de zwangerschap kreeg mijn moeder dagelijks een injectie met Progestine om het kind vast te houden. Ze had eerder 2 miskramen ivm een infantiele uterus, en mijn oudere broer en ik zijn ‘blijven zitten’ mbv deze injecties.
Ik ben geboren met wat ‘ingewandstoornis’ werd genoemd want kon moedermelk niet binnenhouden, ook niet de rode kruismelk en andere melkmengsels. Uiteindelijk melk van een min gekregen, dat ging goed. De tepels van mijn moeder waren ingetrokken en pijnlijk, ze was blij dat ze niet meer hoefde te zogen. En na het derde kind ‘gelukkig’ geen kinderen meer ‘mocht’ vd arts.
Ze werd zwanger van mij snel na mijn oudste broer en de 3 kinderen zijn een jaar na elkaar geboren. Een ‘moeder’gevoel of enige veiligheid heb ik nooit ervaren in het gezin. Nog steeds zwerf ik ongehecht en ongespiegeld door het leven. Ikzelf heb ook een infantiele uterus en ben alleen.
Ik kwam niet verder met de Mir methode na vele vele maanden, merkte geen reactie, geen verschil. Onlangs een Mir consulent gezocht en die pendelde er wat zinnen bij, die precies gaan over wat jij nu, een week later, mailt. Het had te doen met mijn missie, die ik, na lang en hard zoeken nog steeds niet ken/weet. De zinnen die erbij kwamen noemen ‘Verdriet, Schuld, Besluiteloosheid, Teleurstelling van de moeder in de baarmoeder’.
Ik heb het gevoel dat er veel, diepe trauma’s klem of verstopt zitten, maar dit laag voor laag afpellen, kan vele jaren duren en ik ben al in de 60 en heb daar ook het geld niet voor. Is er misschien een versnellende, meer tegelijk oplossende manier :)?? Hoor (heel) graag je reactie. Veel succes! Hartelijke groet, Aimee.
Beste Aimee,
Je wilt graag sneller van de oude emoties af. Wat je van de MIR-Methode begeleider hebt gekregen, is eigenlijk al de angel waar alles omheen draait. Ik verwacht dan ook dat je daarmee al enorm veel gaat opruimen, dus geef het gewoon even de tijd. Daarnaast zou je een abonnement op de ledenwebsite ‘Be the MIRror’ kunnen nemen. Daar staan extra technieken en informatie die ik ook tijdens lezingen en cursussen geef. Zo kun je jezelf al heel veel begeleiden.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Bij mijn geboorte werd ik snel opzij gezet omdat er onverwachts nog een kindje aan kwam. Dit vertelde mijn moeder later. Nog voel ik me snel ‘opzij’ gezet en buitengesloten met anderen.
Ik doe de MIR-methode en hoop dat ik dit hiermee aan kan pakken.
Beste Bea,
Ja, hoe duidelijk wil je het te horen krijgen! In principe moet dat mogelijk zijn me de MIR-Methode. Ik wens je veel geluk en vooral dat je het gevoel krijgt dat je je eigen ruimte kan gaan innemen.
Veel geluk!
Groetjes, Mireille
Hallo Mette
Ik heb de MIRmethode al eens gedaan maar ik me er kte er niks van
en toch komt zev steeds weer over mij pad zal ik er dan toch nog eens er mee beginnen of wat denk jij hoor t graag
hartegroet Gertie
Beste Gertie,
Ja, dat kan heel goed, dat je er niks van merkt. Dat hebben meer mensen. Daar schreef ik al eens een artikel over, dat je hier kunt lezen.
Als het steeds op je pad komt, wie weet is het dan toch wel iets om het weer op te pakken, maar uiteindelijk bepaal jij dat zelf. Voel wat je zelf wilt en of de MIR-Methode een manier is die goed voor je voelt. Dat kan ik niet voor jou bepalen. Vertrouw wat dat betreft vooral op jouw gevoel!
Veel geluk en groetjes!
Mireille
Beste Mireille, ik ben erg blij met dit artikel ! Ik weet sinds relatief kort dat ik hoogsensitief ben (ik ben nu 58). Alleen al het lezen van stap 7 hierboven doet me in tranen uitbarsten terwijl ik toch al ‘n tijd geleden de MIR-methode heb toegepast ! Wat betekent dit ? Deed ik het fout ? Dat moet ik wel denken omdat dit artikel zo’n enorme emoties in mij losmaakt. Vorig jaar op Kerstavond is mijn vader overgegaan en m’n moeder reeds 3 jaar eerder. Ik ben enig kind. Ik weet uit hun verhalen dat ik “een ongelukje” was (m’n moeder was pas 19 toen ik op de wereld kwam), verwekt in een dronken bui … Naar hun normen (eenvoudige fabrieksarbeiders met een alcoholmisbruik van generatie op generatie) had ik een goede jeugd. Zij deden hun best me alles te geven wat maar enigszins in hun mogelijkheden lag, gaven me de kans om te studeren, maar toch … Er is een enorme leegte in me, een gebrek aan nestwarmte, niet weten wat het is om echt lief te hebben. Heeft iemand misschien nog wat tips voor me ? Ik was sowieso al van plan met een nieuwe reeks MIR-Methode te beginnen in het licht van het heengaan van m’n vader en alles wat daarbij kwam kijken in de loop van dit jaar. Graag lees ik jullie reacties. Alvast bedankt. Van Harte, Katti.
Beste Katti,
Wat ik steeds meer zie, is dat als mensen de MIR-Methode gewoon blijven gebruiken, de resultaten ook beter en sneller komen. Eerst adviseerde ik altijd na 4 weken te stoppen, maar het is steeds duidelijker dat als je jezelf blijft begeleiden het je ook meer brengt.
Je hebt geen makkelijke weg gehad, dat is duidelijk. Dat je moest huilen wil echter niet zeggen dat je het verkeerd hebt gedaan! Je hebt je gewoon in je hart laten raken, omdat je blijkbaar iets herkende in het artikel. Ik hoop dat je de MIR-Methode alweer sneller wilt oppakken en er niet mee wilt wachten. Kijk maar of dat goed voelt voor je. Ik wens je veel geluk en veel warme omhelzingen van mensen!
Hartelijke groetjes,
Mireille
Dank je Mireille ! Ik herbegin eerstdaags met de MIR-Methode en dit keer ga ik ermee door tot ik zelf voel dat het tijd is om te stoppen. Ik zoek ook nog effe je artikel over verslavingen terug want ja, ik kreeg alcohol als het ware met de moedermelk mee en durf al eens te diep in het glas te kijken … Een warme knuffel terug x
Beste Katti,
En dat het je veeeeeeeeeeel goeds mag brengen!
Groetjes, Mireille
Ik raad je het boek aan”je kunt je leven helen van Louise Hay” alsook “the secret” van Lorna Byrne….heb nog nooit op iets gereageerd op Facebook bij mensen dat ik niet ken…heb veel meegemaakt, kan ik een boek over schrijven, tenminste dat rade mijn advocate mij aan 😉….alles komt goed als je eerst start met iedere dag van jezelf te houden….de MIR methode heb ik maanden aan éėn stuk toegepast en doe het nog meerdere keren per week..ik vind het fantastisch en raad het iedereen aan maar je moet er klaar voor zijn en het zelf willen…alles op zijn tijd…wanneer je er klaar voor bent…hartelijke groeten en veel succes!
Dank je lieve Carine ! Ik lees heel graag en heel veel van dergelijke boeken maar als ik na de eerste bladzijde al de neiging krijg om het weer aan de kant te leggen, betekent ‘t dat ik er (nog) niet klaar voor ben ! Zo was dat dus met The Secret en met veel andere boeken die in m’n kast staan. Over Louise Hay hoorde ik al veel goeds maar ik heb geen enkel van haar boeken. Tijd dus om er eentje aan te schaffen, bedankt voor de tip ! Ik ben blij voor jou dat je op de goede weg bent met alles wat je doet. Dikke knuffel xxx
Zelf ben ik het helemaal eens met de visie op geboorte trauma. Mijn geboorte was traumatisch. Ik overleefde nauwelijks een verstikking door beklemde navelstreng. Mijn vader zegt nu nog (48 jaar na dato) dat dit een van de weinige momenten was dat hij angst voelde want ook de dokter (de autoriteit) was in paniek.. Toen ik los was begon ik te krijsen waarop dokters advies was om mij een paar dagen/nachten af te zonderen in de (koude) badkamer. Zonder deken of eten. Dan zou het schreeuwen wel stoppen. Dat klopte. Mijn moeder voelt zich nog steeds rot dat ze niet naar me toe mocht…maar ja doktersadvies belangrijker moederinstinct. Overigens heeft geen enkele therapie, heling, of (MIR)-Methode me geholpen bij mijn fysieke en emotionele pijn (existentieel trauma) Na 24 jaar suicidale depressie ben ik nu dankbaar voor mijn bestaan en leven. Dit gevoel ontstond nadat ik plantaardig(veganistisch) ben gaan leven. Van het geld dat ik heb uitgegeven aan therapeuten en alternatieve geneeskunde zou ik nu hele zinvolle dingen kunnen opzetten.
Beste Marieke,
Wat heb je het moeilijk gehad als kindje. Ben wel erg blij dat dit soort dokters adviezen niet meer voorkomen (hoop ik!). Jammer dat de MIR-Methode je er ook niet bij heeft kunnen helpen. Ik vind het wel erg krachtig dat je zelf de zin in het leven hebt kunnen vinden en wens je daarbij ongelooflijk veel geluk!
Hartelijke groetjes,
Mireille
Hoi Mireille
Wat een fijn stukje om te lezen hoe ben jij geboren, zeker naar de ervaringen van het afgelopen jaar de MIR-Methode te doen heb ik heel veel verwerkt losgelaten en ben ik heel erg in kracht komen te staan.
Verder blijf ik de MIR-Methode doen. Onze schoondochter is in verwachting van hun eerste kindje het was hun wens al zo lang en in mei mogen ze hun kindje verwelkomen. Mireille heb jij nog tips voor haar en voor wat goed is voor het kindje. In de voorbereiding naar de bevalling maar ook voor nu.lieve groet Wilma
Beste Wilma,
Het beste wat ik kan adviseren is dat je schoondochter zelf al de MIR-Methode doet. Mocht ze begeleiding wensen dan zou ze eens kunnen kijken bij vrouwen die ‘Doula’ zijn. Die begeleiden ouders en kind voor, tijdens en na de bevalling.
Ik wens je alvast veel geluk met je kleinkind!
Hartelijke groetjes,
Mireille
Dag Mireille,
Mijn geboorte was heftig. Het duurde lang en ik was omstrengeld en blauw toen ik uiteindelijk naar buiten kwam. Mijn ouders waren twee maanden daardoor geëvacueerd met 3 kleine kinderen die ze mee moesten nemen. Ze verbleven dus niet in hun eigen huis.
Lijkt mij voor alle partijen een heftige ervaring.
Gr. Nel
Beste Nel,
Dat was niet bepaald makkelijk. Hoewel dat soort crisissituaties ook voor een gevoel van saamhorigheid geven, moet het beslist een onveilig gevoel hebben gegeven bij vele mensen. Genoeg reden tot heling, lijkt me.
Veel geluk!
Mireille
Hey Mireille ik ben geboren met mijn voeten eerst en ik ben het kind van een 15 jarig meisje en haar adoptievader dus niet direct gewenst ik doe de MIR-Methode maar betrap mij erop dat ik het maximum 10 dagen na elkaar doe en het dan vergeet gedurende enkele dagen toch zal ik blijven volhouden tot ik aan die 30 dagen geraak want er verandert veel door de MIR-Methode alvast bedankt en ooit wil ik zelf mensen begeleiden met de MIR-Methode
Mireille ik vind jouw inzichten overal on super zoo zie ik dit ook weer dank je wel veel liefs
Dankjewel Marij!
Graag gedaan.
Groetjes, Mireille
Het is een jaar geleden dat ik de MIR methode ontdekte en ik deze ook gebruikte na een val en revalidatie met heel goede resultaten .
Ik voel wanneer ik er terug aan toe ben en gebruik hem dan met een positief resultaat ,
Bedankt om hem langs deze weg de kracht ervan te kunnen delen !