Home » Artikelen » 34. Het Assepoester-complex, weg ermee!

P.S. Help je mee de MIR-Methode te verspreiden? Je doet me een groot plezier als je dit artikel wilt doorsturen naar anderen! Plaats gerust dit artikel op jouw Facebook-pagina of verstuur het via je email, Twitter of Linked-in! Gebruik de knoppen aan de linkerkant of hierboven! Dankjewel!

P.S. Ken je de MIR-Methode nog niet? Ga dan naar de home page. Bekijk daar de video en ook de uitgebreide instructievideo. Meld je ook aan voor de nieuwsbrief en de 6 weken begeleidingsmailtjes voor extra ondersteuning!

Hoe meer je leert, hoe gezonder je wordt!
Wil je meer achtergrondinformatie en extra krachtige MIR-Methode technieken leren? Meld je dan aan voor de Be the MIRror website. Daarop staan meer dan 90 video's, waarmee je jezelf de rest van je leven kunt begeleiden, wat je ook overkomt! Door lid te worden, draag je bovendien bij aan het wereldwijd verspreiden van de MIR-Methode. Dankjewel daarvoor!
Klik hier voor meer informatie.
Mireille Mettes

Reacties

34. Het Assepoester-complex, weg ermee! — 67 reacties

  1. Daar ben ik aan het uitkruipen en inderdaad ook ervaar ik dat mijn man daar vel op reageer ! zelf in mijn droom overlaast was er een nokel van mijn man die me zij dat ik maar vlug de tafel moest afkuisen en ik antwoorde dat ik geen poets vrouw ben maar een vrouw en dat mijn man dat ook kan doen ..ik moet toe geven dat ik mij er wel goed bij voelde !

  2. Dag Mireille, prachtig onderwerp wat ik 64 jaar bij mij heb gedragen, het Assepoestercomplex precies zoals het sprookje: mijn eigen moeder, borderline met 7 persoonlijkheidsstoornissen, en stiefzusje keerden zich tegen mij. Zeer ontregelde jeugd en puberteit gehad, waardoor ik in een afgrond ben beland. Ik worstelde en kwam altijd weer boven. De liefde die ik nodig had, kreeg ik niet, slechts afgunst en jaloezie. Ik bleef hieronder lijden, ondanks mijn studies en werk. Ik blokkeerde steeds en het deed mij pijn dat ik mijn moeder en zusje niet ‘de baas’ kon. Totdat ik na het overlijden van mijn moeder door een collega op de MIR-methode gewezen werd, dat ik nu sinds een jaar of 3 toepas. In mijn boekenkast vond ik naderhand een boek wat mijn aandacht trok: Ultieme Genezing en het kwartje viel nu! Ik ontwikkelde mededogen, compassie en vrede naar mijn moeder en stiefzusje toe. Alle woede, haat, wrok moest mijn lichaam uit. Het zat zó diep en de blokkades die ik lichamelijk voelde moesten mijn lijf uit. Door een dagelijkse training van jaren ontwikkelde ik mededogen, compassie en vrede en ik kwam bij mezelf thuis. Dit is voor mij de Ultieme Genezing samen met de MIR-methode. Liefde voor hen ontwiikelen die er nooit kon zijn!

  3. Eind februari van dit jaar ben ik begonnen met de MIR methode. Met verbluffend goede resultaten !
    Na een paar weken al heb ik heel krachtige impulsen aangewend om veranderingen door te voeren in mijn leven. Veranderingen die ik al heel lang wenste maar waar mij de energie, geloof, vertrouwen en doelgerichtheid in handelen aan ontbrak eerder.
    Ik besloot een andere baan te zoeken , en vond die heel snel omdat ik ineens besefte wat ik wel en niet meer wilde. Ik nam direct op die dag dat ik het bedacht al stappen, en werd binnen EEN WEEK aangenomen!
    Het voelde goed er waren geen twijfels over gemaakte keuze en ik werd heel warm onthaald op mijn nieuwe werkplek ( terwijl ik op nieuwe werkplekken altijd dramatisch moeizaam mijn draai kon vinden (acceptatie van collegae problematisch en pas na verloop van jaren altijd beter ging).
    Dit weerhield mij eerder van keuze maken voor een gezondere werkplek.
    Het was voor mij een openbaring hoe snel ik die keuze heb kunnen maken en met zoveel zekerheid en vertrouwen. Het was ook een unieke kans die ik vond en nooit eerder had gezien en overwogen terwijl die altijd al voor het grijpen lag!!!! Alsof de schellen van mijn ogen wegvielen.

    Op deze nieuwe werkplek heb ik duidelijke keuze kunnen maken voor mijzelf. Hier kan ik mijzelf zijn, mijn grenzen stellen en afstand nemen zodra ik naar huis ga ( eerder nam ik altijd het werk mee naar huis). Wat resulteerde dat ik thuis weer zin en tijd/ energie kreeg voor mijn creativiteit en hobby’s).
    Nu stroomt de creatieve energie weer als een tierelier , ik slaap weer goed en word uitgerust wakker.
    Ik kan en durf nee te zeggen op dingen ( ondanks dat het op zich soms ook leuke dingen betreft) omdat ik beter in staat ben te voelen of het mij wel echt ten goede komt. Kortom ik voel mijn behoefte en noden nu beter dan ooit en kan mijn keuzes daarop zonder twijfels baseren.
    Dat voelt als een ware verademing. Eindelijk kan ik het gevoel en intuïtie de ruimte geven die nodig is om betere keuzes te maken.

    Nog steeds ervaar ik elke dag dankbaarheid en nieuwe ontwikkelingen. Er gaan zoveel deuren open nu. Fantastisch. Ik blijf de MIR-Methode doen elke dag, het kost zo weinig moeite en tijd en het levert zoveel op!!

    Ik wil niet teveel stil staan bij het hoe en waarom de MIR-Methode werkt, dat geeft mijn ratio maar weer ruimte en mijn ratio is sterk en ondermijnt mijn intuïtie anders teveel. Loslaten, vertrouwen hebben dat het werkt, en mijzelf niet pushen in de richting die ik wil. Ook al duurt het langer dan ik zelf voor ogen hebt. Zo is het creatieve denken / doen, bij mij pas na 4 a 5 maanden echt gaan stromen, terwijl ik zelf altijd maar weer uit eigen kracht probeerde die dingen op te pakken. Dat voelde geforceerd en werkte averechts. Geduld en vertrouwen gaf mij uiteindelijk de ruimte om de creatieve energie weer vanzelf te laten toenemen, totdat ik voelde dat ik het niet meer kon tegenhouden.

    Ik ben super dankbaar dat de MIR-Methode op mijn pad kwam.

  4. Hallo,
    Ik herken me sterk in het verhaal over afhankelijkheid van – de goedkeuring – van anderen. Doordat ik erg veel vernederingen heb meegemaakt als jong kind en het steeds probeerde goed te doen, maar uiteindelijk toch niet goed genoeg was en ‘fouten’ maakte, ben ik erg gestraft, door mijn ouders, maar ook door de omgeving. Ik denk dat daar heel veel jaloezie achter gezeten heeft en ik was een gewillig slachtoffer. Momenteel doe ik veel meer de dingen die ik zelf leuk vind en die me energie geven, ook heb ik een lieve partner die me alle ruimte gunt en geeft, dat betekent inderdaad zelf je weg kiezen en structuur aanbrengen en dat is warempel nog niet zo makkelijk ook. De ruzies van vroeger (thuis), lijken nog steeds een rol te spelen in de contacten tussen broers en zussen en ik ben er nog steeds niet tegenop gewassen, wat de contacten lastig maakt en waardoor ik soms het liefst sommige contacten wil verbreken. Ik ben als de dood dat dit grote gevolgen heeft voor mij, maar als ik eerlijk ben weet ik ook best dat het eigenlijk niet veel erger kan worden dan dat het soms is en voelt voor mij! Ik wil graag een andere weg inslaan en mijn leven invullen naar mijn eigen smaak en wensen. Daar ben ik al een hele tijd mee bezig. In hoeverre het MIRren me sterker gemaakt heeft, kan ik niet zeggen. Ik heb nog steeds veel behoefte mijn pijn en verdriet te delen en ik word woedend op de personen die me dit aandoen! Vooral als het mijn eigen familie betreft. Simpelweg omdat ik vind dat ik het niet verdiend heb, ik was er altijd voor hen, kwam voor ze op en deed voor ze wat ik kon. Mijn leven was er een beetje op gebouwd. Nu merk ik dat ik het anders doen en dat roept conflicten op, waar ik helaas nog niet tegen opgewassen ben. Daarom heb ik professionele hulp gezocht, om te ontdekken wat ik werkelijk wil, hoe ik werkelijk ben en mijn eigen keuzes mag maken, en ook mijn fouten, zonder daarvoor ‘gestraft’ te worden, of daar bang voor te zijn. Ik zal ook verder gaan met het MIRren, want het geeft me rust en het delen van mijn verhaal, doen me goed, ondanks dat ik soms ook ergernis voel omdat ik nog niet ‘zover’ ben.

    • Wat een goed verhaal Elisabeth; ik heb pas toen ik 59 jaar was de moed gehad
      om met mijn moeder en broer te breken en weg te gaan uit een toxische relatie.
      Nu, 10 jaar later, voel ik me geweldig, heb de “beste man van de wereld” en een
      bijzonder goede relatie met mijn en zijn kinderen. Mijn kleindochtertje woont helaas
      ver weg, maar ga regelmatig naar hen toe.
      Ik wens jou veel succes,
      Inge

    • Afhankelijkheid…ik wilde dat het woord niet bestond.
      Na 3 relaties van afhankelijk en Assepoester/ personeelzijn zie ik het niet meer zitten.
      Stap 9” missie verduidelijken” is het mij duidelijk dat mijn mmissie is om van deze aardkloot te verdwijnen. Mijn “ missie” zit er op. Ik heb voor iedereen gezorgd, alles gegeven en ben nu moe. Tijd voor mijn rust.

      Maria

      • Dag Maria,
        wat een heftige reactie. Is die rust niet te vinden in het zorgen voor jezelf?
        Of zoek anderen die ook eens voor jou zorgen.
        Van deze aardkloot verdwijnen is nog niet zo makkelijk, ik heb gemerkt dat we steeds weer terugkomen om nieuwe ervaringen en uitdagingen te ondergaan. Sinds ik dat weet is mijn leven radicaal veranderd en kan ik ook in het negatieve de uitdaging zien en aangaan, zo neem ik weer een paar stappen in mijn bewustwording. Hoe bewuster hoe opener en hoe makkelijker het gaat. Het leven is oneindig, zo zit de natuur nu eenmaal in elkaar en zullen we er het beste van moeten maken.
        F.S.

    • Hallo Paulien,
      Ik herkende mezelf zo sterk in jouw verhaal dat ik wilde reageren. Persoonlijk dacht ik dat ik de enige was die met dit hele specifieke thema worstelde, ook reeds vanuit de kindertijd ontstaan/ Zelf heb ik twee zussen en die conflicten/ongewild concurreren van hen naar mij toe, zelfs mijn moeder doet het, zijn er nog steeds en enorm uitputtend.
      Vaak vanuit ‘jaloezie’ voor mijn gevoel. Ik heb er nog steeds geen handleiding voor en hoe het te handlen, ermee om te gaan.Ook weet ik vaak niet of ik nu eigenlijk beter breek met de familie of niet maar zover ben ik nog niet.

      Dewoe de om wat me wordt aangedaan, om het ‘onrecht’keer op keer (herhaling) dat speelt bij mij eigenlijk aanhoudend op de achtergrond als een film in mijn hoofd.

      Ook de noodzaak om te kunnen delen herken ik en het aangeven wat belangrijk is voor mezelf,
      mijn ‘eigen ding’ zoekende, nog steeds, de zoektocht naar ‘structuur’ inbouwen,
      het is een lang(zaam proces)/
      Mirren heb ik een tijd gedaan, nu ligt het weer onder het stof.
      Het kaartje heb ik hier nog ergens liggen dus misschien neem ik het ook weer eens op.
      Ik wens jou heel Veel succes en moed toe met je zoektocht en proces!

      gr,

      Miet

    • Ik vind het erg knap hoe je ‘n weg zoekt naar vrijheid om te zijn wie je werkelijk bent.Niet de weg die men jou dicteerde, vaak onder dwang en liefst met zoveel mogelijk schuldgevoelens. Deze opgelegde wetten en denkpatronen stonden zeker en vast vaak haaks op jouw eigen innerlijke gevoelswereld.
      Ieder mens wordt vrij geboren en al de rest wordt je aangepraat doorheen je leven.
      Je kan afkeuring verdragen zolang je maar in verbinding blijft met je integriteit.
      Hou je vast aan je eigen normen, waarden en verlangens.
      Zodat je voor jezelf je beste vriend bent en blijft.
      Geniet van je leven, het is jouw leven!

    • Dank je wel Paulien voor het delen!

      Het stukje dat je deelt over dat het echt niet makkelijk is het anders te doen, geeft mij steun. Het voelt vaak als een cirkeltje. Ik merkte mijn ‘assepoester’ rol op, stond stil bij wat ik wilde, gaf dit aan of ging er naar handelen, kreeg reacties waardoor ik het gevoel kreeg het niet goed te doen, ging mij weer aanpassen, voelde me niet fijn, besefte weer dat ik in mijn assepoester rol schoot, de ander weet het beter, ging weer opzoek, kwam terecht bij de vraag wat wil ik (En wat is er fout aan mij?) enz. enz. Dan deed ik het nog steeds niet goed in de ogen van een ander en van mezelf…. ying yang kip ei

      Opwassen zijn voor de reacties van de omgeving is nog een hele kunst. Dat stukje wil ik denk overslaan. Ik vermoed dat als ik wil gaan aannemen, wil beseffen dat de weerstand van de omgeving er bij zal horen als ik mijn ruimte en verantwoordelijkheid weer wil kunnen innemen, dat dat de consequenties zijn. Zoals nu de consequenties zijn dat een ander/ de omgeving mijn leven bepaald…

      grappig het is hetzelfde. Hoe fijn is het als iemand in jouw plaatje past? Juist heel fijn en gemakkelijk. Dat wil de ander maar ik dus ook! Mijn voorwaarden! Ik ga kiezen voor mezelf maar wel op de voorwaarden dat… Nee het is: Ik ga kiezen voor mezelf met alle consequenties van dien! En dat is juist wat er gaat veranderen gaat. Daarin zal weer een nieuw evenwicht moeten komen of misschien niet. Is de consequenties dat er geen samen meer is…

      Ik merk mijn dankbaarheid voor het artikel. De reactie waarop ik (kort) wilde reageren. Dankbaar naar mezelf dat ik de tijd heb genomen om even stil te staan en liet komen wat er kwam in gedachten en woorden. Dit tee schrijven herlezen aanpassen om mijn manier zoals ik het wil. En wat dit met mij doet! Onbeschrijfbaar.. .

      Dank

    • Hoi,
      Het is niet te geloven dat wat u geschreven heeft dat dit bijna alles verwoord waar ik maar moeilijk in slaag.
      Ik heb de MIR methode begin dit jaar een goede 2-tal maand gedaan maar door omstandigheden, en vooral omdat het door mijn omgeving als onmogelijke oplossing en larie werd bestempeld. Ik ben een gek…
      Door dit alles te lezen ga ik de MIR toch terug integreren in mijn leven zij het waar niemand het ziet.
      Ik las dat u professionele hulp heeft gezocht voor de vragen waar ik ook mee worstel. Mag ik vragen welke hulp u heeft gevonden?
      Ik woon het laatste jaar terug bij mijn vader na 4jaar alleen gewoond te hebben. Daarvoor heb ik 38 jaarnet mijn ouders broer en tante en nonkel gewoond, het was weliswaar een groot herenhuis waar je elk u ruime kamers had. Dit gaf me wel de kans om nog verder te studeren aan de universiteit dit terwijl ik fulltime ging werken, en bouwen en een relatie en klaar staan voor iedereen. Met de gezondheid van mijn vader begon het niet goed te gaan omdat mijn nonkel en tante hun gezamenlijke rekening geplunderd hadden. alle gevoelens van bedrog, verraad, diefstal, ongeloof waren onbeschrijfelijk omdat we ermee samenwoonden. Mijn ouders voelden zich radeloos en ik heb hem al die jaren over hen ontfermd alsook voor de 14jaar aanslepende verkoop van hun herenhuis met bedrijfspanden. Ik heb me daar al die jarenlang mezelf tekort gedaan maar omdat ik dacht dat ik ergens wel de erkenning zou gekregen hebben deed ik door. Met mijn moeder had ik een superband en door haar ben ik het ook blijven doen. Zij uitte zich heel dankbaar. Echter soms overviel de gedachte me dat ze me wou paaien. Ik had een paar keer ondervonden had dat ze zich erna soms negatief over anderen durfde te uiten terwijl ze in hun gezicht zo goed overkwam. Mijn mama had het niet gemakkelijk de laatste jaren, ze had Sclerodermie gekregen wat dodelijk is als dit het hart raakt. Zij is vorig jaar in augustus gestorven..

  5. Doe de Methode nu 4 weken, resultaat, zorg beter voor mijn lichaam via dieet, neem kruiden voor hart, hart patiënt en ben beginnen training op mijn roeimachine, o meer beweging te hebben, ben 71 jaar, veel te zwaar en dat wil ik veranderen. Er komen zaken op mijn weg die ik kan gebruiken. Ik raad de methode aan iedereen aan die ook niet goed voor zichzelf zorgen en dat zijn er heel veel. Bedankt uit de grond van mijn hart.

  6. Beste Mireille,

    Elk artikel wat ik van je lees maakt het pijnlijk duidelijk waar het allemaal mis gaat, en ook waar ik daar zelf verantwoordelijk voor ben. Ik ben iemand die door haar ouders heel tegenstrijdig is opgevoed, wij werden tegelijkertijd verwaarloosd en verwend, wat verwarrend was. Toen we nog heel klein waren (een jaar of 2, 3) sloegen onze ouders. Flink hard, altijd in het midden van ons lichaam. Bovenarmen, bovenbenen, romp, billen. Nooit handen of gezicht, zodat het ook nooit iemand is opgevallen. Ik heb ooit, toen ik een jaar of zes was, eens een half jaar mijn tanden niet gepoetst en vier maanden mezelf niet gedoucht of gewassen, niemand die er wat van zei. We kregen niet altijd genoeg eten, onze kleren waren derdehands en vaak te koud. Mijn zusjes en ik waren dun en schuw. Wel vonden onze ouders het belangrijk dat hun kinderen konden doen wat ze wilden, konden studeren waar ze zin in hadden zonder dat er ooit iets hoefde worden afgemaakt. Mijn ouders betaalden alles, we hoefden nooit een baantje te hebben. Omdat ik zelf een enorme pleaser ben geworden om toch een beetje aandacht te krijgen, ben ik op een gegeven moment heel fanatiek in het huishouden gaan meehelpen. Ik deed de was, ik streek en ik hielp met stofzuigen en opruimen van de woonkamer. Ik deed de afwas, zorgde voor de cavia en scheidde het afval, ik hield de keuken schoon, dekte de tafel, ruimde af, zette koffie en smeerde de boterhammen voor mijn kleine zusje voor op school.

    Ik ben gaan studeren en heb twee studies die ik prima had kunnen halen niet afgemaakt, allemaal door mijn ouders betaald. Ook betaalden ze mee aan de huur. Uiteindelijk zat ik zonder veel werkervaring en met een grote studieschuld. Ik kan nu, op mijn 32e, nog altijd geen baan houden. Ik werk steeds maximaal twee jaar voor er weer iets gebeurt waardoor ik eruit vlieg en weer opnieuw moet beginnen. Ik kan niet goed met geld omgaan en heb nooit genoeg om alle vaste lasten te betalen.

    Mijn vriend is me intussen ontzettend zat. Hij zegt dat hij niets aan me heeft en het gevoel heeft dat alles in de relatie van hem moet komen, en ik een spelend kind ben dat niets te bieden heeft. Het kwetst me enorm want voor mijn gevoel doe ik mijn best. Ik heb mijn leven lang al het gevoel dat ik overal in tekort schiet.

    De laatste tijd hebben we zo vaak dezelfde ruzie: hij voelt zich tekort gedaan en ik schiet in de verdediging door op te sommen wat ik allemaal wel doe (het hele huishouden, mijn best om zoveel mogelijk te werken, kleine verrassinkjes waar hij overigens niet om vraagt).. Hij voelt zich dan weer niet serieus genomen en wordt boos omdat hij denkt dat ik niet naar hem wil luisteren. Na zo’n ruzie eet ik minstens drie sinaasappels. Eerder at ik winegums of chocola maar daarna voelde ik me nog slechter. De sinaasappels helpen een beetje om bij de komen na zo’n slopend gesprek.

    Ik ben al een hele tijd bezig met de MIR-Methode. Ik heb wel het gevoel dat het me iets sterker maakt, me dichter bij mezelf brengt, maar ik krijg dat onvolwassen gedrag er maar niet uit. Ergens zit een enorme blokkade waardoor ik maar niet vooruit kom en me steeds maar niet naar mijn leeftijd kan gedragen. Ik weet niet meer goed wat ik moet doen. Herkent iemand dit? Heeft iemand nog tips? Ik blijf in elk geval gewoon door MIR-ren.

    • Lieve Nienke,
      Ik lees je stukje nu pas, na mijn eigen berichtje, en het raakt me enorm. Wat ik zo jammer vind is dat je je eigenlijk in je gedrag nog steeds verzet tegen je ouders, terwijl je allang zelfstandig bent en woont (met vriend!?). Adviezen zijn nooit geliefd, maar als ik jou was zou ik lekker voor mezelf kiezen en een leuke studie doen, waar je blij van wordt en iets waar je goed in bent. Je houdt ervan voor anderen te zorgen en je bent goed in het huishouden, waarom zou je daar je beroep niet van maken, ze zitten te springen om goede hulpverleners in de ouderenzorg of misschien zelfs psychiatrie. Naar mijn idee heb jij voldoende in je mars en je bent nog lekker jong, ga daarvoor … Dat zou ook de relatie met je vriend ten goede komen. Laat je leven niet langer ‘lijden’ door je verleden, maar ga je eigen leven leven, maak je eigen keuzes en vraag hulp bij het ontwikkelen van ZELFVERTROUWEN!
      Want volgens mij is daar een groot gebrek aan. Bekijk ook het filmpje van Mireille over de Nier meridiaan, kom je ook heel veel in tegen voor jezelf! Heel veel sterkte en het ga je goed!!

    • Er is heel veel gebeurd in je leven, volgens mij heeft het met oorzaak en gevolg te maken,en dus met je vorige levens.wat heb je hier nu te leren? Speel geen slachtoffer meer van je levensloop geef anderen niet de schuld vanalles wat jou overkomt. Je trekt het zelf aan,probeer de lessen die langskomen te zien. Inzicht en acceptatie helpen je om verder te komen.neem je eigen verantwoording voor je leven.jij bent voor jezelf verantwoordelijk dus ook voor je daden.
      Ben niet te streng voor jezelf en laat die liefde toe die je gemist hebt.alles is er al maar vaker geblokkeerd.
      Ga met je innerlijk kind aan de slag en vraag waar het behoefte aan heeft.
      Sterkte meid,voor alles is een weg en oplossingen dienen zich vaak aan langs onverwachte wegen.

    • Hoi Nienke,
      Ik ben het helemaal eens met Paulien, maar wil daar nog op aanvullen dat je geen haast moet maken met dat volwassen worden, wat dat dan ook moge wezen. Het je naar je leeftijd gedragen is mij nooit gelukt; ben nu dik 60 en nog steeds aan het spelen. Ik heb mijn geld verdiend en reizend leven betaald door als duikinstrukteur over de hele wereld in het water te spelen… en ik heb een geweldig leven gehad, maar ook heel veel kritiek. Vooral van mijn ouders die niet begrepen dat ik nooit iets met mijn studie heb gedaan.
      Lekker je eigen leven leven, niet dat van je ouders, van je werkgever of van je vriend en dan komt het allemaal vanzelf goed. Geniet van wat je doet en blijf jong!

  7. Hallo ik had een tijd terug zes weken de MIR gedaan. Merkte wel dingen zoals mijn toegenomen creativiteit. En dat ik eerder dingen uitsprak tegen een van mijn ouders. Ik kwam meer voor mezelf op. Maar ik stopte weer met de MIR. En kortgeleden kreeg ik de griep had een serieuze terugval. Ging door een diep dal. Ik begon weer met de MIR. Maar ik vraag me nu af of ik weer eerst stap 5 en 7 moet doen. Of dat ik weer alle 9 stappen moet doen. Want ik was echt gevloerd. Terwijl het net zo goed werkte. hoe lang kan ik nu het beste de MIR blijven doen? Want er moet blijkbaar nogal wat werk verzet worden.

    • Beste Ruerd,
      Als je griep krijgt, hopelijk met koorts(!), dan heb je geen terugval, maar juist een doorbraak! Ik gaf daar pas geleden een webinar over. Het is de kunst om de signalen van het lichaam te lezen en koorts is een heel goed teken: het immuunsysteem is weer zó sterk dat het koorts kan creëren wat je nodig hebt om allerlei bacteriën en virussen te ‘grillen’. Je zult zien dat je je een paar weken na de koorts veel energieker voelt. Daarvoor moet je wel de weken na de koorts rustig aan doen en je lichaam de tijd geven om zich te herpakken! Dus gefeliciteerd! En nee, niet terug gaan naar stap 5 en 7, gewoon doorgaan met alle 9 stappen.
      Veel geluk!
      Groetjes, Mireille

  8. Heerlijk! Ik ben uit de afhankelijk gestapt. Niemand anders dan ik zelf kan voor mij zorgen. Ontvangen is daar ook een deel van. Ik mag kiezen! Dan voegt het wat toe ipv ‘angst’ om niet succesvol te zijn…
    Dankzij de MIR-Methode, ademcoaching en erkennen van mijn schaduwkanten ben ik gestart: MOED BEWEGEN is bijna geboren…het geboortekaartje komt binnenkort naar je toe Mireille….Heel veel dank…Ik ben het sprookje voorbij, het is mijn werkelijkheid om 100% voor mezelf te kiezen en dit te delen met velenxxxxxx Liefs aan jezelf, Volwasenpoester….

    • Dag Adalgisa, hoe doe je dat: het erkennen van je schaduwkanten? En vooral ook het accepteren van je schaduwkanten zonder dat je het helemaal goedkeurt, zovan: “zo ben ik nu eenmaal en mensen hebben het maar te nemen dat ik af en toe een bitch ben”. Ik heb er zelf moeite mee daar een gezond en volwassen evenwicht in te vinden.. Heb je tips?

      • Hallo Nienke,
        Na het lezen van jouw reactie en je vraag aan Adalgisa wil ik graag proberen een stuk van mijn eigen proces voor te leggen. Doe ermee wat je wilt, want ieders weg is weer anders.
        Mijn proces van losmaking van het verleden i.e. jeugd en de daaropvolgende jaren van afhankelijkheid is al een paar jaar aan de gang. Het gaat er niet om eventjes iets te snappen en dan is het over. Ik heb steeds gedacht ‘ik doe alles toch goed, waarom willen mensen me dan niet?’. Ik durfde geen fouten te maken, liep op mijn tenen om het iedereen naar de zin te maken, vergat mezelf daar volledig bij en zat aan het eind van de rit steeds weer met lege handen. Totdat ik boos werd, heel erg boos. Bij gebrek aan personen voor wie dat bestemd was projecteerde ik die boosheid op mijn partner, die wonderwel steeds begrijpend en meelevend bleef. Dat triggerde nog meer, totdat ik in mezelf de onmacht herkende die erachter lag. Ook het steeds maar willen weglopen om ‘mijn eigen leven te gaan leiden’ hielp daar aan mee. Ik besefte dat ik al jaren in dezelfde groef van mijn eigen grammofoonplaat bleef hangen en kreeg een enorme hekel aan het gedrag dat ik vertoonde. Het beetje zelfrespect dat ik nog had en dat nooit weg is geweest zorgde ervoor dat ik moest erkennen dat ik ook een zwarte kant heb (de enorme vernietigende boosheid) en dat ik negatieve gedachten had over heel veel mensen en situaties. Toen ik uiteindelijk accepteerde dat ik geen tweede Jezus ben, alhoewel ik mijn leven lang mijn best had gedaan om in zijn voetsporen te treden, kwam ik tot de conclusie dat ik hulp nodig had bij het verwerken van mijn oude pijn. Intussen doe ik de MIR methode nu een jaar of vijf en ben ik in hypnotherapie gegaan bij iemand van de andere sekse, maar met dezelfde achtergrond als ik. Dit zet zoveel zoden aan de dijk! Ik besef nu ook, dat ik helemaal niet weg hoef uit mijn huis of van mijn huwelijk om een zelfstandig denkend, voelend en zijnd mens te zijn. Ik ben de baas over mij, niemand anders. Dat betekent dus ook dat ik verantwoordelijkheid mag nemen voor mezelf. In dit proces ben ik nu nog steeds. Het is niet gemakkelijk, maar intussen zie ik wel de zon schijnen. Iedere dag is een nieuwe kans om er iets van te maken. De ene keer levert die dag alleen maar een tevreden gevoel op van me hebben kunnen overgeven aan luiheid bijvoorbeeld (nu met de hitte), een volgende dag kan ik beseffen hoe goed ik het wel niet heb en weer een volgende dag kan ik ontevreden zijn over mijn gebrek aan initiatief. Ik blijf in ieder geval dankbaar voor het feit dat ik het niet heb opgegeven, de moed niet heb laten varen en ik ben ervan overtuigd dat mijn leven steeds beter wordt naarmate ik het meer in eigen handen durf te gaan nemen.
        Ik wens je heel veel succes, jij kunt het ook

  9. Hebben jullie dit en andere artikelen ook in verschillende talen vertaald?
    Ik vind de artikelen altijd een plezier om te te lezen!”)
    Hartelijke groeten van Betty

  10. Hallo, ik heb de MIR 4 weken gedaan en daarna ging ik gewoon door. Ik kreeg meer en meer last van jeuk en volgens m’n therapeute was ik teveel aan het detoxen dus best een tijdje stoppen. Na enkele MIR-vrije weken doe ik de 9 stappen nu 1x per week sinds een week of 3. Op dit moment heb ik nog veel meer jeuk, heb ik een beginnende burn-out en heeft m’n relatie erg onder vuur gestaan maar dat lijkt nu weer beter… Verwarrend allemaal… Ben ik goed bezig? Dankjewel!

    • Beste Zomerkind,

      Zou je je vraag willen voorleggen aan een van de MIR-Methode begeleiders die op de website staan?

      Dankjewel!
      Groet, MIR-team

  11. Is er een verklaring voor het feit dat er veel meer vrouwen dan mannen reageren? En betekent dit automatisch dat verhoudingsgewijs maar een fractie mannen de mir-methode praktiseert? Hebben jullie dit wel eens onderzocht? Misschien een wake-up call en aansporing voor elke man die zich nu aangesproken voelt, bij mij werkt het steeds méér, intenser, beter!

  12. Hallo, Doe al een tijdje mir-Methode.
    Ben heel blij hiermee kan alles een plekje geven.
    Ben er nog niet, maar het is een steun voor mij.
    Krijg meer zelfvertrouwen en de angsten zijn ook minder.
    Ben weer onder de mensen en durf meer.
    Ben heel blij dat dit op mijn pad is gekomen.
    Groetjes Rachel

  13. Ik ben met de MIR-Methode bezig en heb er inmiddels 2 mnd opzitten. In het begin merkte ik niet zoveel. Ik ben toch door gegaan. Toen kwamen mijn klachten naar boven zoals hoofdpijn, moeheid, sterk ruikende urine en irritatie naar mijn man toe. Daar ik chemo heb gehad, 5 jaar geleden, dacht ik als er nog iets van in mijn lichaam zit wil ik er dat ook uit hebben. Ik ben dus door gegaan. Er is kwaadheid naar boven gekomen, toen dacht ik echt van het werkt!! Ik voel me nu wat beter en ga de 3 mnd afmaken. Ik ben hier echt blij mee. Ben ook benieuwd hoe het op langer termijn gaat doen.
    Dank, dank, dank. Margriet.

    • Hallo Margriet,
      fijn dat je zulke goede resultaten mag boeken. Ook wij zijn benieuwd hoe je lichaam op lange termijn reageert. Voel je welkom om nogmaals te reageren, dat zal veel mensen tot steun zijn. Je mag overigens doorgaan met de stappen van de MIR-methode totdat je klachten vrij bent. Ondersteunende groet namens Mireille Mettes,

      Margreet Pielage begeleider in Ommen

  14. Ik doe de MIR-methode nu een aantal maanden en merk dat ik veel beter in mijn vel zit. Ik ben ontspannender en relaxter. Mijn omgeving vind mij liever en zachter geworden. Iemand die niet meer direct in de verdediging gaat, maar eerst de situatie op zich in laat werken en daarna pas reageert of de bal terugkaatst en dat voelt een stuk beter! Anderen hebben soms een reactie die meer over de ander, dan over mijzelf zegt, dat realiseer ik me nu ook en daardoor voel ik me ook niet langer ‘aangevallen’.

    • Hallo Doreen, ja mag doorgaan met de MIR-Methode totdat je klachten zijn verdwenen. Kalknagels laten verdwijnen duurt meestal wel een tijdje.
      Mireille heeft een boeiend artikel over kalknagels geschreven, dat kan je Hier lezen. Ik hoop voor je na een tijdje sterke nagels mag hebben. Vriendelijke groet namens Mireille Mettes,

      Margreet Pielage

      MIR-Methode begeleider in Ommen
      Persoonlijk Protocol na afspraak via
      Telefoon, Skype en email ondersteuning
      http://www.terra-mater.nl

  15. Bedankt voor de inspirerende woorden, keer op keer.
    Ik kom er bij het lezen van dit stuk achter dat ik mijn zoontjes zelf erg afhankelijk maak door veel voor ze te doen.
    “Ik smeer je brood wel even. Ik doe je schoenen wel even aan (want dat gaat stukken sneller), kijk uit, ja nu mag je oversteken, doe je shirt in je broek, ik veeg even je snotneus af, enzo….”

    Ik hoop dat nu ik me er bewust van ben, dat ik het nog kan afleren.
    Want natuurlijk kunnen ze het zelf.
    En ik moet gewoon leren om wat geduldiger te zijn.

    De andere kant op, naar mijn ouders toe, merk ik dat ik me steeds meer ga verzetten.
    Ik heb altijd braaf gedaan wat ze vroegen, niet echt zelf bedacht wat ik wilde.
    Ik weet dat ze het goed bedoelen. Maar ik heb nu wel een keus om het naar mijn kinderen toe anders te doen.

    Nogmaals bedankt voor deze eye-opener en ook voor de Mir-methode!

    Liefs,
    Linda

  16. Hey Mireille,

    Ik pas de MIR-Methode al een tijdje toe en ik zie stilaan wel patronen in mezelf veel duidelijker. Een vraagje: hoort het Assepoester-complex ook bij onderdanigheid, nog steeds angst, ik weet niet of mishandeling als kind ook bij afhankelijkheid hoort (ik dacht eigenlijk altijd het omgekeerde), kun je me een tip geven tegen steeds weerkerende zwaarmoedigheid ten gevolge daarvan? Ik ga zeker MIR blijven toepassen.

  17. Dank voor iedere keer weer informatie over het een en ander.

    Ik doe de MIR-Methode regelmatig en voel me sterker en zelfverzekerder zijn.

    En deze extra mails laten het ‘leven’…steeds weer allert zijn.

    En dat ZO MAAR!!!! Hartelijk dank daarvoor!!! Marian

  18. Hallo, ik ben een man van 52 jaar oud. Ik ben opgevoed door overbezorgde ouders. Doe sinds 19 december MIR-Methode en merk dat ik onafhankelijker word en veel meer energie in het huishouden steek dan voorheen! Nog andere “mannen-tips”?

  19. Ik doe de MIR-Methode al 4 weken. Ik voel me rustiger en sterker erdoor. Ik merk wel dat mijn partner steeds meer tegen me gaat schelden en mij lelijker gaat behandelen dan eerst al het geval was. Of hij het onbewust voelt dat ik me beter ga voelen. Als ik dan weer van slag ben dan doe ik de MIR-Methode weer zodat ik mij weer rustig ga voelen.

    • Goed bezig, Tina.Als jij verandert, verandert jouw omgeving mee. Misschien ervaart jouw partner wel wat angst of onzekerheid nu jij een ander “gedrag”vertoont, de partner mag daar aan wennen. Mireille heeft een aantal inzichtgevende artikelen geschreven, d.m.v.nieuwsbrieven waarvan het Assepoestercomplex er een is. Wellicht is deze wel een fijne om nog een na te lezen, hier vind je wellicht wat herkenning.
      Dat de MIR-Methode je verder maar veel goeds mag doen, met vriendelijke groet namens Mireille Mettes,

      Margreet Pielage

      MIR-Methode begeleider in Ommen
      Persoonlijk Protocol na afspraak via
      Telefoon, Skype en email ondersteuning
      http://www.terra-mater.nl

    • Ben nu twee wekenbezig merk nog niet zo veel ,er zit angst bij mij en emotie mimi bedankt voor alle goede informatie mireille

  20. Ik ben net begonnen, het komt mij allemaal onbegrijpelijk en toch zo eenvoudig voor. Het lijkt wel te werken. Ik voel me sterker worden en gezonder. Het lijkt wel alsof ik wordt bevrijd van allerlei negatieve gedachten en gevoelens. Ik ben nu een week bezig. Maar als die vier weken voorbij zijn, moet ik er dan nog mee doorgaan, of misschien af en toe? Mireille ik wil je nu alvast heel erg bedanken voor de manier waarop je iedereen wil laten meegenieten van hetgeen je geleerd hebt. Dank je wel, Helena

  21. Ik ben erg beschermd opgevoed en dacht dat anderen meer te zeggen hebben dan ik. Nu kom ik erachter dat ik zelf waardevol ben, zoals ik ben. Ik hoef niet aan voorwaarden van anderen te voldoen. De MIR-Methode helpt mij een stap verder in loslaten van andermans meningen en vertrouwen op mijn eigen kracht. Ik bepaal nu mijn eigen leven. Dat voelt zo goed!

  22. Na mijn tweede huwelijk heb ik 12 jaar als vrijgezel geleefd.Sinds kort heb ik een afspraak met een man en zal hem over een paar weken ontmoeten.sindsdien ben ik moe en m n bed moelijk uit te komen/
    Is er een verband,ik heb nl zelf het iniatief genomen.

    • Hallo Rose,
      wil je precies weten wat hier onder zit,(als je er zelf nog niet achter bent gekomen) dan kan je daar met behulp van een begeleider helderheid in krijgen en daar dan meteen aan werken. Hier kan je op postcode zoeken naar iemand bij je in de buurt, mocht je dat willen. Ik wens je een gelukkig leven toe, met warme groet namens Mireille Mettes,

      Margreet Pielage MIR-Methode begeleider in Ommen
      Persoonlijk Protocol na afspraak via
      telefoon, Skype en email ondersteuning
      http://www.terra-mater.nl

  23. Heb zeker lang last gehad van het Assepoester complex. Liet me altijd graag leiden, onzeker.Ik doe de MIR-Methode nu 3 maanden. De laatste tijd krijg ik veel complimenten, vooral in groepen, waar ik aan deel neem.
    Dat ik er goed uit zie en dat ik goede vragen, opmerkingen maak. 🙂
    Vanochtend belde er zelfs iemand op om mijn mening te vragen over haar verzorgde middag, geeft me een goed gevoel. Ik ga nog zeker een maand door met de MIOR-Methode.

  24. Ben pas een week begonnen met MIR dacht eerst begin met 4 weken, werd ziek ben nu overgestapt naar 2 weken 5 en 6 want vond dat ik dat eerst nodig had voor ik met de rest begon.kom in sept naar ned en zou graag een cursus of iets willen volgen kan dat? En ik aanvaar de journey that is awaiting me xx

    • Hallo Sue-Ann,
      je bedoeld dat je stap 5 en stap7 aait, denk ik. Jouw vraag wordt doorgestuurd, daar krijg je nog antwoord op.
      Vriendelijke groet namens Mireille Mettes, Margreet Pielage

  25. Ik kan niet weten of het aan de MIR-Methode ligt, omdat ik heel veel dingen tegelijk doe. Meditatiecursus, veel mediteren, intuitieve avonden bezoeken, waar elke keer weer iets anders de aandacht krijgt, en ik er lering uit kan trekken, maar ik sta wel steviger in mijn schoenen. En daar gaat het om.
    Ik doe de MIR-Methode nu anderhalve maand. Misschien kom ik er nog eens achter waar ik het meeste aan heb.

  26. Heb vanmorgen een workshop bijgewoond en dit was een openbaring voor me. Doe nu een week of zes de MIR-Methode, ben hierdoor door een diep dal gegaan en dicht bij me zelf gekomen. Dank je wel voor deze methode

  27. Lieve Mireille

    Nee, ik herken het niet. Dit speelt geen rol in mijn leven.
    Ik reageer, omdat ik heel blij ben met de nieuwsbrief, waarin je iedere keer
    een item uitlegt. Heel graag wil ik dit blijven ontvangen.
    Ik doe nu de 4 maanden rit. Er komen overtuigingen los, die ik niet meer
    hoef te gebruiken. Het werkt bevrijdend en voelt als dankbaar!

  28. inderdaad herkenbaar….weet ook dat de MIR-Methode hierbij behulpzaam is… het is ook goed te weten dat je het ook zelf dient los te laten.. anders blijf je hangen.. voor de rest door de methode lost het zelf op..maar ik heb toch een bedenking : laten verzorgen klopt dat wel. Want als assepoes doe ik juist alles en neem uit de handen.. ik ben eigenlijk wat verward hiermee geraak er niet uit.

  29. Ik doe nu bijna 4 maanden de MIR-Methode.Dit in overleg met jullie,er was heel wat ”werk”aan de winkel met mezelf! Ik merk dat ik steeds meer een wordt met mezelf,de MIR-Methode dagelijks doen geeft me ook rust,en vertrouwen.Ik wil er wel mee door gaan.Kan ik nog doorgaan met de MIR-Methode? Hartelijke Groet Suzan

  30. Hallo Mireille,
    Ik ben juist helemaal geen assepoester, eerder het tegenovergestelde, zelfstandig, zelfverzekerd, beslissingsvaardig.
    Maar mijn man heb ik in de loop der jaren, wel te verstaan 30 jaar al, langzaamaan laten inzien, dat hij niet afhankelijk is van mij, hij vervulde dus eerder de assepoesterrol.
    Kan ik voor hem nog via mijn MIR iets bereiken, om hem verder in het proces te ondersteunen?

    Nog een vraag heb ik. Is het noodzakelijk om de volgorde van de 9 stappen aan te houden, of mogen deze ook door elkaar gezegd worden?

    • Hallo,
      het is heel lief en attent van je dat je je man wil ondersteunen, alleen is het beter dat hij Zelf De stappen gaat aaien.
      En ja, het is Beslist Noodzakelijk, dat alle stappen in de volgorde blijven staan. De MIR-Methode is door en door getest en alle zinnen hebben verband met elkaar. Bij twijfel kan je de veelgestelde vragen op de website lezen. Je man kan alle stappen 3x aaien. De video legt alles heel goed uit, die vind je hier Vriendelijke groet namens Mireille Mettes,

      Margreet Pielage

      MIR-Methode begeleider in Ommen
      Persoonlijk Protocol op maat na afspraak via
      Telefoon, Skype en email ondersteuning
      http://www.terra-mater.nl

  31. Ik ben nu 5 weken bezig met mir en heb er al zoveel voordeel van. Ben veel rustiger en vooral heel sterk het gevoel van ik mag er ook zijn. Heb veel meer kracht van binnen uit. Dit na mijn burn out is het geen overbodige luxe. Ik heb het gevoel dat het leven weer terug komt in mij!

  32. Grappig, ik zei gister tegen mijn man; breng jij haar (onze dochter) naar bed? Terwijl het altijd vanzelfsprekend was dat ik dat deed. En waarom eigenlijk? Ben er blij mee, ik hoop op nog meer ruimte voor mezelf!
    veel liefs,
    Petra

  33. De MIR-Methode heb ik gedaan, een 2-tal jaren geleden en deze heeft het stilstaande water waarin ik baadde, laten bewegen tot kabbelende vooruitgang, waarna het een aangename stroom is geworden, tot de juiste breedte waar ik kan mee omgaan.
    Ik heb de MIR-Methode (soms met enige aandrang omdat ik er zelf in geloofde) aan anderen doorgegeven en ook zij ondervonden nadien een merkelijke vooruitgang binnen hun eigen leventje

  34. Het werkt echt geweldig. Ben eerst door een heel diep dal gegaan om uiteindelijk weer bij mij zelf te komen klopt precies zoals jij het omschrijft hoop dat er nog heel veel mensen aan overgaan om hun leven weer op rust en orde te krijgen hartelijk dank Mireille lieve groetjes marie-Louise .

  35. Vroeger meende ik dat anderen (moeder en later mijn partner) voor mij zouden zorgen, maar kwam er al snel en hard achter dat dit absoluut niet het geval was. Daardoor reken ik alleen maar op mezelf, denk voor mezelf en dop mijn eigen boontjes. Hulp of advies vragen komt eigenlijk nooit in me op. Niet vanuit de overtuiging dat ik het niet verdien, maar eerder vanuit de overtuiging dat ik het kan.
    Het frappante is, dat ik een partner heb getroffen die het tegenovergestelde is. Bij hem waren ouders die alles bepaalden de oorzaak. Nooit fouten kunnen maken, nooit iets leren en daardoor de overtuiging niets te kunnen, weten of doen. We kunnen elkaar naar een hoger plan brengen, doen dat ook, houden elkaar spiegels voor en worden samen sterker, gelijkwaardiger.
    Datgene wat je opmerkt over toxische belasting klopt. Vernietigende of haatvolle gedachten zijn giftig, of ze nu over jezelf of anderen gaan.
    Groetjes, Margreet

  36. Ja merkt duidelijk verschil in situaties naar andere toe, waar ik voorheen op zou reageren. Maar nu zeg ik niets of kaats de bal terug! Ben nu 3 mnd bezig met MIR.
    Nog n vraagje omdat je lijf zo veranderd, merk ik dat eten ook n issue wordt, heb je mischien wat tips of informatie daarover. Dank je wel!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

* Vul alleen je voornaam in!

P.S. Je reactie zal niet meteen zichtbaar zijn op de website, omdat die eerst door ons gelezen wordt. Soms kan dat even duren wanneer we veel reacties ontvangen. Let op! Persoonlijke gezondheidsvragen worden niet beantwoord. Stel deze aan een MIR-Methode begeleider. Hartelijke groeten, Team MIR-Methode.